Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

Sed ut pietas in aulis plurimis paulo rarior est: Sic & felicitas nimis
eheu, frequenter in aulicis desideratur. Quis est, qui nesciat, quam tristi at-
que immiti fato Parmenio, Philot as, Clytus, Papinianus patrumque nostrorum
tempore Pizarrus, Alvarus, Volsaeus, Spinosa, Luna, Thuanus, Villaregius, Som-
mersetus, Cleselius, Bironius
& innumeri alii defuncti fuerint, postquam side-
rum instar aulas Regum suorum illustraverant. Sed neque illi saltem poenas
securitati suae dederunt, qui crimine aliquo, vel saltem suspicione illius, Prin-
cipum suorum provocarant indignationem: sed ipsi etiam insontes novercan-
tis ac persequentis fortunae laqueos saepissime non effugerunt, quorum ordini,
ex innumera turba, merito Camillum, Scipionem, Senecam, Thomam Morum,
transscribimus. Orontes Artaxerxis Regis gener, pulchre dixisse fertur a Plu-
tarcho,
in apopthegmatibus, Principum amicos videri consimiles Arithmetico-
rum digitis. Nam ut hi computando nunc myriada, nunc monada repraesentent:
ita eos, qui regibus se insinuent, modo pollere plurimum & observari; mox vero,
qui fortunae mos sit, quae homines velut pilas habeat, in imum demer sos ludibrio
esse omnibus.
Locum autem his questibus dedisse ipsum ejus socerum, idem
Plutarchus commemorat. Is enim ob levissimam causam ipsi succensens, da-
mnatum ac honore quovis exutum, omnium contemtui & ludibrio exposuerat.
Quo rariora itaque sunt aulicorum felicium simul & piorum exempla, eo gra-
tior haud dubie Vobis, Auditores O. O. honoratissimi, illius erit memoria, quem
Vosmet ipsi, ut optimae notae aulicum, amastis olim & coluistis. Est ille
Nobilissimus, Amplissimus atque Praecellentissimus Vir, Dominus M. Godofredus
Hoffmannus,
florentissimi hujus Gymnasii, per annos quatuor, Rector non fa-
migeratissimus minus, quam meritissimus. Ipsa generis prosapia & nativitas
ipsum fecerat aulicum, ne quis cavilletur, saltem ridiculo quodam errore in i-
psum cecidisse id nominis. Objicis, abjectam vivendi rationem eorum, quos
Hoffmannus generis sui nactus fuerat autores, parum prae se tulisse, quod re-
rum aulicarum splendori comparari potuerit: praetereaque contemto muneri,
in quo vitam suam, ceu ergastuli quoddam detrimentum, transegerit, male cum
negotiis purpuratorum, aut omnino imperantium, convenire, nisi pro digni-
tate eadem habeas, Rectorem esse, & Regem, aut Tyrannum illum inter pue-
ros Corinthios & in solio Syracusano, eodem mactandum esse honore. Sed qui
in aulas Principum mortalium receptus non fuerat, dignus habebatur, quem
aeternus ille dominantium Dominus, Rexque Regum potentissimus, amicis suis
& purpuratis adlegeret. Cumque sub Summi hujus rerum omnium arbitri au-
spiciis, ea in mortalitatis curriculo fideliter ac strenue expedi visset, quae sibi in-

juncta

Sed ut pietas in aulis plurimis paulo rarior eſt: Sic & felicitas nimis
eheu, frequenter in aulicis deſideratur. Quis eſt, qui neſciat, quam triſti at-
que immiti fato Parmenio, Philot as, Clytus, Papinianus patrumque noſtrorum
tempore Pizarrus, Alvarus, Volſæus, Spinoſa, Luna, Thuanus, Villaregius, Som-
merſetus, Cleſelius, Bironius
& innumeri alii defuncti fuerint, poſtquam ſide-
rum inſtar aulas Regum ſuorum illuſtraverant. Sed neque illi ſaltem pœnas
ſecuritati ſuæ dederunt, qui crimine aliquo, vel ſaltem ſuſpicione illius, Prin-
cipum ſuorum provocarant indignationem: ſed ipſi etiam inſontes novercan-
tis ac perſequentis fortunæ laqueos ſæpiſſime non effugerunt, quorum ordini,
ex innumera turba, merito Camillum, Scipionem, Senecam, Thomam Morum,
transſcribimus. Orontes Artaxerxis Regis gener, pulchre dixiſſe fertur â Plu-
tarcho,
in apopthegmatibus, Principum amicos videri conſimiles Arithmetico-
rum digitis. Nam ut hi computando nunc myriada, nunc monada repræſentent:
ita eos, qui regibus ſe inſinuent, modo pollere plurimum & obſervari; mox vero,
qui fortunæ mos ſit, quæ homines velut pilas habeat, in imum demer ſos ludibrio
eſſe omnibus.
Locum autem his queſtibus dediſſe ipſum ejus ſocerum, idem
Plutarchus commemorat. Is enim ob leviſſimam cauſam ipſi ſuccenſens, da-
mnatum ac honore quovis exutum, omnium contemtui & ludibrio expoſuerat.
Quo rariora itaque ſunt aulicorum felicium ſimul & piorum exempla, eò gra-
tior haud dubie Vobis, Auditores O. O. honoratiſſimi, illius erit memoria, quem
Vosmet ipſi, ut optimæ notæ aulicum, amaſtis olim & coluiſtis. Eſt ille
Nobiliſſimus, Ampliſſimus atque Præcellentiſſimus Vir, Dominus M. Godofredus
Hoffmannus,
florentiſſimi hujus Gymnaſii, per annos quatuor, Rector non fa-
migeratiſſimus minus, quam meritiſſimus. Ipſa generis proſapia & nativitas
ipſum fecerat aulicum, ne quis cavilletur, ſaltem ridiculo quodam errore in i-
pſum cecidiſſe id nominis. Objicis, abjectam vivendi rationem eorum, quos
Hoffmannus generis ſui nactus fuerat autores, parum præ ſe tuliſſe, quod re-
rum aulicarum ſplendori comparari potuerit: prætereaque contemto muneri,
in quo vitam ſuam, ceu ergaſtuli quoddam detrimentum, transegerit, male cum
negotiis purpuratorum, aut omnino imperantium, convenire, niſi pro digni-
tate eadem habeas, Rectorem eſſe, & Regem, aut Tyrannum illum inter pue-
ros Corinthios & in ſolio Syracuſano, eodem mactandum eſſe honore. Sed qui
in aulas Principum mortalium receptus non fuerat, dignus habebatur, quem
æternus ille dominantium Dominus, Rexque Regum potentiſſimus, amicis ſuis
& purpuratis adlegeret. Cumque ſub Summi hujus rerum omnium arbitri au-
ſpiciis, ea in mortalitatis curriculo fideliter ac ſtrenue expedi viſſet, quæ ſibi in-

juncta
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <pb facs="#f0008" n="8"/>
        <p> <hi rendition="#aq">Sed ut pietas in aulis plurimis paulo rarior e&#x017F;t: Sic &amp; felicitas nimis<lb/>
eheu, frequenter in aulicis de&#x017F;ideratur. Quis e&#x017F;t, qui ne&#x017F;ciat, quam tri&#x017F;ti at-<lb/>
que immiti fato <hi rendition="#i">Parmenio, Philot as, Clytus, Papinianus</hi> patrumque no&#x017F;trorum<lb/>
tempore <hi rendition="#i">Pizarrus, Alvarus, Vol&#x017F;æus, Spino&#x017F;a, Luna, Thuanus, Villaregius, Som-<lb/>
mer&#x017F;etus, Cle&#x017F;elius, Bironius</hi> &amp; innumeri alii defuncti fuerint, po&#x017F;tquam &#x017F;ide-<lb/>
rum in&#x017F;tar aulas Regum &#x017F;uorum illu&#x017F;traverant. Sed neque illi &#x017F;altem p&#x0153;nas<lb/>
&#x017F;ecuritati &#x017F;uæ dederunt, qui crimine aliquo, vel &#x017F;altem &#x017F;u&#x017F;picione illius, Prin-<lb/>
cipum &#x017F;uorum provocarant indignationem: &#x017F;ed ip&#x017F;i etiam in&#x017F;ontes novercan-<lb/>
tis ac per&#x017F;equentis fortunæ laqueos &#x017F;æpi&#x017F;&#x017F;ime non effugerunt, quorum ordini,<lb/>
ex innumera turba, merito <hi rendition="#i">Camillum, Scipionem, Senecam, Thomam Morum,</hi><lb/>
trans&#x017F;cribimus. <hi rendition="#i">Orontes</hi> Artaxerxis Regis gener, pulchre dixi&#x017F;&#x017F;e fertur â <hi rendition="#i">Plu-<lb/>
tarcho,</hi> in apopthegmatibus, <hi rendition="#i">Principum amicos videri con&#x017F;imiles Arithmetico-<lb/>
rum digitis. Nam ut hi computando nunc myriada, nunc monada repræ&#x017F;entent:<lb/>
ita eos, qui regibus &#x017F;e in&#x017F;inuent, modo pollere plurimum &amp; ob&#x017F;ervari; mox vero,<lb/>
qui fortunæ mos &#x017F;it, quæ homines velut pilas habeat, in imum demer &#x017F;os ludibrio<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e omnibus.</hi> Locum autem his que&#x017F;tibus dedi&#x017F;&#x017F;e ip&#x017F;um ejus &#x017F;ocerum, idem<lb/><hi rendition="#i">Plutarchus</hi> commemorat. Is enim ob levi&#x017F;&#x017F;imam cau&#x017F;am ip&#x017F;i &#x017F;uccen&#x017F;ens, da-<lb/>
mnatum ac honore quovis exutum, omnium contemtui &amp; ludibrio expo&#x017F;uerat.<lb/>
Quo rariora itaque &#x017F;unt aulicorum felicium &#x017F;imul &amp; piorum exempla, eò gra-<lb/>
tior haud dubie Vobis, Auditores O. O. honorati&#x017F;&#x017F;imi, illius erit memoria, quem<lb/>
Vosmet ip&#x017F;i, ut optimæ notæ aulicum, ama&#x017F;tis olim &amp; colui&#x017F;tis. E&#x017F;t ille<lb/><hi rendition="#i">Nobili&#x017F;&#x017F;imus, Ampli&#x017F;&#x017F;imus atque Præcellenti&#x017F;&#x017F;imus Vir, Dominus M. Godofredus<lb/>
Hoffmannus,</hi> florenti&#x017F;&#x017F;imi hujus Gymna&#x017F;ii, per annos quatuor, Rector non fa-<lb/>
migerati&#x017F;&#x017F;imus minus, quam meriti&#x017F;&#x017F;imus. Ip&#x017F;a generis pro&#x017F;apia &amp; nativitas<lb/>
ip&#x017F;um fecerat <hi rendition="#i">aulicum,</hi> ne quis cavilletur, &#x017F;altem ridiculo quodam errore in i-<lb/>
p&#x017F;um cecidi&#x017F;&#x017F;e id nominis. Objicis, abjectam vivendi rationem eorum, quos<lb/><hi rendition="#i">Hoffmannus</hi> generis &#x017F;ui nactus fuerat autores, parum præ &#x017F;e tuli&#x017F;&#x017F;e, quod re-<lb/>
rum aulicarum &#x017F;plendori comparari potuerit: prætereaque contemto muneri,<lb/>
in quo vitam &#x017F;uam, ceu erga&#x017F;tuli quoddam detrimentum, transegerit, male cum<lb/>
negotiis purpuratorum, aut omnino imperantium, convenire, ni&#x017F;i pro digni-<lb/>
tate eadem habeas, Rectorem e&#x017F;&#x017F;e, &amp; Regem, aut Tyrannum illum inter pue-<lb/>
ros Corinthios &amp; in &#x017F;olio Syracu&#x017F;ano, eodem mactandum e&#x017F;&#x017F;e honore. Sed qui<lb/>
in aulas Principum mortalium receptus non fuerat, dignus habebatur, quem<lb/>
æternus ille dominantium Dominus, Rexque Regum potenti&#x017F;&#x017F;imus, amicis &#x017F;uis<lb/>
&amp; purpuratis adlegeret. Cumque &#x017F;ub Summi hujus rerum omnium arbitri au-<lb/>
&#x017F;piciis, ea in mortalitatis curriculo fideliter ac &#x017F;trenue expedi vi&#x017F;&#x017F;et, quæ &#x017F;ibi in-</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">juncta</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[8/0008] Sed ut pietas in aulis plurimis paulo rarior eſt: Sic & felicitas nimis eheu, frequenter in aulicis deſideratur. Quis eſt, qui neſciat, quam triſti at- que immiti fato Parmenio, Philot as, Clytus, Papinianus patrumque noſtrorum tempore Pizarrus, Alvarus, Volſæus, Spinoſa, Luna, Thuanus, Villaregius, Som- merſetus, Cleſelius, Bironius & innumeri alii defuncti fuerint, poſtquam ſide- rum inſtar aulas Regum ſuorum illuſtraverant. Sed neque illi ſaltem pœnas ſecuritati ſuæ dederunt, qui crimine aliquo, vel ſaltem ſuſpicione illius, Prin- cipum ſuorum provocarant indignationem: ſed ipſi etiam inſontes novercan- tis ac perſequentis fortunæ laqueos ſæpiſſime non effugerunt, quorum ordini, ex innumera turba, merito Camillum, Scipionem, Senecam, Thomam Morum, transſcribimus. Orontes Artaxerxis Regis gener, pulchre dixiſſe fertur â Plu- tarcho, in apopthegmatibus, Principum amicos videri conſimiles Arithmetico- rum digitis. Nam ut hi computando nunc myriada, nunc monada repræſentent: ita eos, qui regibus ſe inſinuent, modo pollere plurimum & obſervari; mox vero, qui fortunæ mos ſit, quæ homines velut pilas habeat, in imum demer ſos ludibrio eſſe omnibus. Locum autem his queſtibus dediſſe ipſum ejus ſocerum, idem Plutarchus commemorat. Is enim ob leviſſimam cauſam ipſi ſuccenſens, da- mnatum ac honore quovis exutum, omnium contemtui & ludibrio expoſuerat. Quo rariora itaque ſunt aulicorum felicium ſimul & piorum exempla, eò gra- tior haud dubie Vobis, Auditores O. O. honoratiſſimi, illius erit memoria, quem Vosmet ipſi, ut optimæ notæ aulicum, amaſtis olim & coluiſtis. Eſt ille Nobiliſſimus, Ampliſſimus atque Præcellentiſſimus Vir, Dominus M. Godofredus Hoffmannus, florentiſſimi hujus Gymnaſii, per annos quatuor, Rector non fa- migeratiſſimus minus, quam meritiſſimus. Ipſa generis proſapia & nativitas ipſum fecerat aulicum, ne quis cavilletur, ſaltem ridiculo quodam errore in i- pſum cecidiſſe id nominis. Objicis, abjectam vivendi rationem eorum, quos Hoffmannus generis ſui nactus fuerat autores, parum præ ſe tuliſſe, quod re- rum aulicarum ſplendori comparari potuerit: prætereaque contemto muneri, in quo vitam ſuam, ceu ergaſtuli quoddam detrimentum, transegerit, male cum negotiis purpuratorum, aut omnino imperantium, convenire, niſi pro digni- tate eadem habeas, Rectorem eſſe, & Regem, aut Tyrannum illum inter pue- ros Corinthios & in ſolio Syracuſano, eodem mactandum eſſe honore. Sed qui in aulas Principum mortalium receptus non fuerat, dignus habebatur, quem æternus ille dominantium Dominus, Rexque Regum potentiſſimus, amicis ſuis & purpuratis adlegeret. Cumque ſub Summi hujus rerum omnium arbitri au- ſpiciis, ea in mortalitatis curriculo fideliter ac ſtrenue expedi viſſet, quæ ſibi in- juncta

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/8
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 8. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/8>, abgerufen am 23.11.2024.