Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.

Bild:
<< vorherige Seite

Parentalis.
diem: ut summo Academiae hujus patrono ac Mecaenati, e
more vsitato, iusta per solvat longe me ad d[i]cendum aptior at-
que exercitatior: Hawenreuterum vero, caetera feli-
cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quod, cum non
nisi a Demosthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur:
laudum suarum praeconem inopem admodum, jeiunum, in-
disertum sit natus. Licet enim prompte lubenterque hoc ad
me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego
voluntatem legis habere loco soleo: nutum religionis: licet
nullum non, quantum vis humilis servitij genus, me jure ei de-
bere agnoscam: qui me, ceu filium amavit complexusq; est ar-
ctissime: quemq; ego vicissim, & propter illan in me charitatem,
& propter innumera collata in me beneficia, ut patrem sum
veneratus: attamen, quin vehementer instituto huic meo, hinc
quidem animus resistat maerore circumfusus ac debilitatus:
illinc plus quam infra mediocritatem posita dicendi facultas,
diffiteri nequeo. Est namq; ita comparatun, ut vero, non ficto
dolori verba desint: isq; horrore sacri silentij obsignari malit,
aut parciloquio designari, quam copioso orationis flumine
explicari: Qui vero ad justa, summo huic viro exolvenda, minus
me idoneum arbitratur, ab eo tantun abest, ut dissentian: admo-
dun ut ipse verear, ne res dicendae, vitio paupertinae orationis
ingenijq; culpa deterantur potius, quam extollantur: obscu-
rentur, quam illustrentur. Rursus, cum liberis elugendorun pa-
rentun necessitatem (parentibus ego annumero Praeceptores
fidos atque industrios) non tam sanctio civilis, quam lex na-
turae im ponat: cum absque ingrati animi, ac pene perduelli-
onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia nostra primas
tenebat, supremo isthocce humanitatis officio defraudetur:
cum in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum:

E

Parentalis.
diem: ut ſummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, è
more vſitato, iuſta per ſolvat longè me ad d[i]cendum aptior at-
que exercitatior: Hawenreuterum verò, cætera feli-
cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non
niſi à Demoſthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur:
laudum ſuarum præconem inopem admodum, jeiunum, in-
diſertum ſit natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad
me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego
voluntatem legis habere loco ſoleo: nutum religionis: licet
nullum non, quantum vis humilis ſervitij genus, me jure ei de-
bere agnoſcam: qui me, ceu filium amavit complexusq; eſt ar-
ctiſſimè: quemq; ego viciſſim, & propter illã in me charitatem,
& propter innumera collata in me beneficia, ut patrem ſum
veneratus: attamẽ, quin vehementer inſtituto huic meo, hinc
quidem animus reſiſtat mærore circumfuſus ac debilitatus:
illinc plus quam infra mediocritatem poſita dicendi facultas,
diffiteri nequeo. Eſt namq; ita comparatũ, ut vero, non ficto
dolori verba deſint: iſq; horrore ſacri ſilentij obſignari malit,
aut parciloquio deſignari, quàm copioſo orationis flumine
explicari: Qui verò ad juſta, ſum̃o huic viro exolvenda, minus
me idoneum arbitratur, ab eo tantũ abeſt, ut diſſentiã: admo-
dũ ut ipſe verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis
ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: obſcu-
rentur, quàm illuſtrentur. Rurſus, cum liberis elugendorũ pa-
rentũ neceſſitatem (parentibus ego annumero Præceptores
fidos atque induſtrios) non tàm ſanctio civilis, quàm lex na-
turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli-
onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia noſtrâ primas
tenebat, ſupremo iſthocce humanitatis officio defraudetur:
cùm in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum:

E
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <floatingText>
          <body>
            <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
              <p>
                <pb facs="#f0033" n="31"/>
                <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Parentalis.</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">diem<hi rendition="#i">:</hi> ut &#x017F;ummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, è<lb/>
more v&#x017F;itato, iu&#x017F;ta per &#x017F;olvat longè me ad d<supplied>i</supplied>cendum aptior at-<lb/>
que exercitatior<hi rendition="#i">:</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Hawenreuterum</hi></hi> verò, cætera feli-<lb/>
cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non<lb/>
ni&#x017F;i à Demo&#x017F;thene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur:<lb/>
laudum &#x017F;uarum præconem inopem admodum, jeiunum, in-<lb/>
di&#x017F;ertum &#x017F;it natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad<lb/>
me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego<lb/>
voluntatem legis habere loco &#x017F;oleo: nutum religionis: licet<lb/>
nullum non, quantum vis humilis &#x017F;ervitij genus, me jure ei de-<lb/>
bere agno&#x017F;cam: qui me, ceu filium amavit complexusq; e&#x017F;t ar-<lb/>
cti&#x017F;&#x017F;imè: quemq; ego vici&#x017F;&#x017F;im, &amp; propter illa&#x0303; in me charitatem,<lb/>
&amp; propter innumera collata in me beneficia, ut patrem &#x017F;um<lb/>
veneratus: attame&#x0303;, quin vehementer in&#x017F;tituto huic meo, hinc<lb/>
quidem animus re&#x017F;i&#x017F;tat mærore circumfu&#x017F;us ac debilitatus:<lb/>
illinc plus quam infra mediocritatem po&#x017F;ita dicendi facultas,<lb/>
diffiteri nequeo. E&#x017F;t namq; ita comparatu&#x0303;, ut vero, non ficto<lb/>
dolori verba de&#x017F;int: i&#x017F;q; horrore &#x017F;acri &#x017F;ilentij ob&#x017F;ignari malit,<lb/>
aut parciloquio de&#x017F;ignari, quàm copio&#x017F;o orationis flumine<lb/>
explicari: Qui verò ad ju&#x017F;ta, &#x017F;um&#x0303;o huic viro exolvenda, minus<lb/>
me idoneum arbitratur, ab eo tantu&#x0303; abe&#x017F;t, ut di&#x017F;&#x017F;entia&#x0303;: admo-<lb/>
du&#x0303; ut ip&#x017F;e verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis<lb/>
ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: ob&#x017F;cu-<lb/>
rentur, quàm illu&#x017F;trentur. Rur&#x017F;us, cum liberis elugendoru&#x0303; pa-<lb/>
rentu&#x0303; nece&#x017F;&#x017F;itatem (parentibus ego annumero Præceptores<lb/>
fidos atque indu&#x017F;trios) non tàm &#x017F;anctio civilis, quàm lex na-<lb/>
turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli-<lb/>
onis crimine fieri nequeat<hi rendition="#i">:</hi> ut qui in Academia no&#x017F;trâ primas<lb/>
tenebat, &#x017F;upremo i&#x017F;thocce humanitatis officio defraudetur:<lb/>
cùm in rebus magnis &amp; arduis, conatus, licet infra meritum<hi rendition="#i">:</hi></hi><lb/>
                <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">E</hi> </fw><lb/>
              </p>
            </div>
          </body>
        </floatingText>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[31/0033] Parentalis. diem: ut ſummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, è more vſitato, iuſta per ſolvat longè me ad dicendum aptior at- que exercitatior: Hawenreuterum verò, cætera feli- cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non niſi à Demoſthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur: laudum ſuarum præconem inopem admodum, jeiunum, in- diſertum ſit natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego voluntatem legis habere loco ſoleo: nutum religionis: licet nullum non, quantum vis humilis ſervitij genus, me jure ei de- bere agnoſcam: qui me, ceu filium amavit complexusq; eſt ar- ctiſſimè: quemq; ego viciſſim, & propter illã in me charitatem, & propter innumera collata in me beneficia, ut patrem ſum veneratus: attamẽ, quin vehementer inſtituto huic meo, hinc quidem animus reſiſtat mærore circumfuſus ac debilitatus: illinc plus quam infra mediocritatem poſita dicendi facultas, diffiteri nequeo. Eſt namq; ita comparatũ, ut vero, non ficto dolori verba deſint: iſq; horrore ſacri ſilentij obſignari malit, aut parciloquio deſignari, quàm copioſo orationis flumine explicari: Qui verò ad juſta, ſum̃o huic viro exolvenda, minus me idoneum arbitratur, ab eo tantũ abeſt, ut diſſentiã: admo- dũ ut ipſe verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: obſcu- rentur, quàm illuſtrentur. Rurſus, cum liberis elugendorũ pa- rentũ neceſſitatem (parentibus ego annumero Præceptores fidos atque induſtrios) non tàm ſanctio civilis, quàm lex na- turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli- onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia noſtrâ primas tenebat, ſupremo iſthocce humanitatis officio defraudetur: cùm in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum: E

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523602
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523602/33
Zitationshilfe: Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 31. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/33>, abgerufen am 04.12.2024.