Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Roth, Friedrich: Leichpredigt. Eisleben, 1585.

Bild:
<< vorherige Seite
ALIVD.
ERgo nec a Diuis constans sententia pendet,
Sed, reliqua ut Lunae fluxa sub orbe, labat.
Quid tibi namq isti, quid, Ianhoiere, negabant?
Quid non heroo pectore digna dabant?
Tingebat certe tibi verbis ora disertis,
Eloquio ut fluerent diuite, Mercurius.
Vt tibi compleret pectus Sapientia, Pallas
Illa dabat summi filia culta Iouis,
Qui regnum foelix istis addebat & urbes,
Erutaq e terrae fulua metalla sinu.
Vt magnus cunctis, ut Carus & omnibus esses,
Turba dabat Charitum, Suada Venusq, tibi.
Vt tibi Coniugium faelix, generosaq proles
Multae foret, celebris firma columna Domus:
Pronuba quem Iuno lapidem non mouit, opemq
Quam, magni generis, non, studiosa tulit?
Sic totis omnes sunt nixi viribus, esses
Vt Mansfaldiacae luxq decusq Domus.
Restitit ast illis Fortuna inimica, sorores
Quasq trahit secum Clotho maligna truces.
Quarum haec te nobis cara cum Coniuge ademit,
Quae Patriae, Pater ut tu, bona mater erat.
Altera sed varijs & casibus omnia mutat,
Et nos inuersa deprimit usq rota.
Heu, mala quam vicina bonis sunt: tot bona nobis
Tam grauia, eripiunt omnia, damna duo:
Damna satis grauia, & sat acerba ac tristia: quisnam
Quis posset siccis ista videre genis?
Crudeles diui, qnorum quod contulit alter,
Aufert instabili continuo ille animo.
Sed neq Te nigris plane Mors obruit umbris,
Vt neq Sors plane perdere cuncta valet.
Quandoquidem, haec, iterum, quauis mutabilis hora
In solido poterit cuncta locare breuei:
Illa
ALIVD.
ERgò nec à Diuis conſtans ſententia pendet,
Sed, reliqua ut Lunæ fluxa ſub orbe, labat.
Quid tibi namq iſti, quid, Ianhoiere, negabant?
Quid non heroo pectore digna dabant?
Tingebat certè tibi verbis ora diſertis,
Eloquio ut fluerent diuite, Mercurius.
Vt tibi compleret pectus Sapientia, Pallas
Illa dabat ſummi fília culta Iouis,
Qui regnum fœlix iſtis addebat & urbes,
Erutaq́ è terræ fulua metalla ſínu.
Vt magnus cunctis, ut Carus & omnibus eſſes,
Turba dabat Charitum, Suada Venusq́, tibi.
Vt tibi Coniugium fælix, generoſaq́ proles
Multæ foret, celebris fírma columna Domus:
Pronuba quem Iuno lapidem non mouit, opemq́
Quam, magni generis, non, ſtudioſa tulit?
Sic totis omnes ſunt nixi viribus, eſſes
Vt Mansfaldiacæ luxq́ decusq́ Domus.
Reſtitit aſt illis Fortuna inimica, ſorores
Quasq́ trahit ſecum Clotho maligna truces.
Quarum hæc te nobis carâ cum Coniuge ademit,
Quæ Patriæ, Pater ut tu, bona mater erat.
Āltera ſed varijs & caſíbus omnia mutat,
Et nos inuerſâ deprimit uſq rotâ.
Heu, mala quàm vicina bonis ſunt: tot bona nobis
Tàm grauia, eripiunt omnia, damna duo:
Damna ſatis grauia, & ſat acerba ac triſtia: quisnàm
Quis poſſet ſíccis iſta videre genis?
Crudeles diui, qnorum quod contulit alter,
Āufert inſtabili continuò ille animo.
Sed neq Te nigris planè Mors obruit umbris,
Vt neq Sors planè perdere cuncta valet.
Quandoquidem, hæc, iterum, quâuis mutabilis horâ
In ſolido poterit cuncta locare breuî:
Illa
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsEpicedia" n="1">
        <pb facs="#f0078" n="[78]"/>
        <div n="2">
          <head> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">ALIVD.</hi> </hi> </head><lb/>
          <lg type="poem">
            <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">E</hi>Rgò nec à Diuis con&#x017F;tans &#x017F;ententia pendet,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Sed, reliqua ut Lunæ fluxa &#x017F;ub orbe, labat.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quid tibi namq i&#x017F;ti, quid, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Ianhoiere,</hi></hi> negabant?</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quid non heroo pectore digna dabant?</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Tingebat certè tibi verbis ora di&#x017F;ertis,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Eloquio ut fluerent diuite, Mercurius.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Vt tibi compleret pectus Sapientia, Pallas</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Illa dabat &#x017F;ummi fília culta Iouis,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Qui regnum f&#x0153;lix i&#x017F;tis addebat &amp; urbes,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Erutaq&#x0301; è terræ fulua metalla &#x017F;ínu.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Vt magnus cunctis, ut Carus &amp; omnibus e&#x017F;&#x017F;es,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Turba dabat Charitum, Suada Venusq&#x0301;, tibi.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Vt tibi Coniugium fælix, genero&#x017F;aq&#x0301; proles</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Multæ foret, celebris fírma columna Domus:</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Pronuba quem Iuno lapidem non mouit, opemq&#x0301;</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quam, magni generis, non, &#x017F;tudio&#x017F;a tulit?</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Sic totis omnes &#x017F;unt nixi viribus, e&#x017F;&#x017F;es</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Vt Mansfaldiacæ luxq&#x0301; decusq&#x0301; Domus.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Re&#x017F;titit a&#x017F;t illis Fortuna inimica, &#x017F;orores</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quasq&#x0301; trahit &#x017F;ecum Clotho maligna truces.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quarum hæc te nobis carâ cum Coniuge ademit,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quæ Patriæ, Pater ut tu, bona mater erat.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">&#x0100;ltera &#x017F;ed varijs &amp; ca&#x017F;íbus omnia mutat,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Et nos inuer&#x017F;â deprimit u&#x017F;q rotâ.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Heu, mala quàm vicina bonis &#x017F;unt: tot bona nobis</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Tàm grauia, eripiunt omnia, damna duo:</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Damna &#x017F;atis grauia, &amp; &#x017F;at acerba ac tri&#x017F;tia: quisnàm</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quis po&#x017F;&#x017F;et &#x017F;íccis i&#x017F;ta videre genis?</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Crudeles diui, qnorum quod contulit alter,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">&#x0100;ufert in&#x017F;tabili continuò ille animo.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Sed neq Te nigris planè Mors obruit umbris,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Vt neq Sors planè perdere cuncta valet.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quandoquidem, hæc, iterum, quâuis mutabilis horâ</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">In &#x017F;olido poterit cuncta locare breuî:</hi> </l><lb/>
            <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">Illa</hi> </fw><lb/>
          </lg>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[[78]/0078] ALIVD. ERgò nec à Diuis conſtans ſententia pendet, Sed, reliqua ut Lunæ fluxa ſub orbe, labat. Quid tibi namq iſti, quid, Ianhoiere, negabant? Quid non heroo pectore digna dabant? Tingebat certè tibi verbis ora diſertis, Eloquio ut fluerent diuite, Mercurius. Vt tibi compleret pectus Sapientia, Pallas Illa dabat ſummi fília culta Iouis, Qui regnum fœlix iſtis addebat & urbes, Erutaq́ è terræ fulua metalla ſínu. Vt magnus cunctis, ut Carus & omnibus eſſes, Turba dabat Charitum, Suada Venusq́, tibi. Vt tibi Coniugium fælix, generoſaq́ proles Multæ foret, celebris fírma columna Domus: Pronuba quem Iuno lapidem non mouit, opemq́ Quam, magni generis, non, ſtudioſa tulit? Sic totis omnes ſunt nixi viribus, eſſes Vt Mansfaldiacæ luxq́ decusq́ Domus. Reſtitit aſt illis Fortuna inimica, ſorores Quasq́ trahit ſecum Clotho maligna truces. Quarum hæc te nobis carâ cum Coniuge ademit, Quæ Patriæ, Pater ut tu, bona mater erat. Āltera ſed varijs & caſíbus omnia mutat, Et nos inuerſâ deprimit uſq rotâ. Heu, mala quàm vicina bonis ſunt: tot bona nobis Tàm grauia, eripiunt omnia, damna duo: Damna ſatis grauia, & ſat acerba ac triſtia: quisnàm Quis poſſet ſíccis iſta videre genis? Crudeles diui, qnorum quod contulit alter, Āufert inſtabili continuò ille animo. Sed neq Te nigris planè Mors obruit umbris, Vt neq Sors planè perdere cuncta valet. Quandoquidem, hæc, iterum, quâuis mutabilis horâ In ſolido poterit cuncta locare breuî: Illa

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/524295
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/524295/78
Zitationshilfe: Roth, Friedrich: Leichpredigt. Eisleben, 1585, S. [78]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/524295/78>, abgerufen am 21.11.2024.