Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.qua duce ad rupem pertendi, in delubri speciem surgentem, na- XII. In fronte liminis superioris, muscosis anfractibus di- Non est regia, quam vides, Selenes, Nec sacrata Deaedomustriformi; haec Augusta sedest dic ata Laudi Augustae, Ducis & sati Selenes aeternante domoperenne Fanum. Lunae pallidulaorae Solserenat: claro Stemmate sic Meuscoruscat, sed virtute magissuapte lucet. Lunai vagus Orbe crescit orbis, decrescendi iterumq lege fertur: aevum sed Meus hic in omne crescet, crescendi nec ei ulla dicta meta, Lumen dum superet comantis aethrae. I nunc, perge, videbisintus, Hospes, non mendacia frons quod haec loquatur. XIII. Putes, me gaudio totum exsiliisse, quod introeundi fortia facta patrum, series longissima rerum, per tot ducta viros antiqua ab origine Gentis. * Prin-
qua duce ad rupem pertendi, in delubri ſpeciem ſurgentem, na- XII. In fronte liminis ſuperioris, muſcoſis anfractibus di- Non eſt regia, quam vides, Selenes, Nec ſacrata Deædomustriformi; hæc Auguſta ſedeſt dic ata Laudi Auguſtæ, Ducis & ſati Selenes æternante domoperenne Fanum. Lunæ pallidulaoræ Solſerenat: claro Stemmate ſic Meuscoruſcat, ſed virtute magisſuapte lucet. Lunai vagus Orbe creſcit orbis, decreſcendi iterumq́ lege fertur: ævum ſed Meus hic in omne creſcet, creſcendi nec ei ulla dicta meta, Lumen dum ſuperet comantis æthræ. I nunc, perge, videbisintus, Hoſpes, non mendacia frons quod hæc loquatur. XIII. Putes, me gaudio totum exſiliiſſe, quod introeundi fortia facta patrum, ſeries longiſſima rerum, per tot ducta viros antiqua ab origine Gentis. * Prin-
<TEI> <text> <front> <div> <p> <pb facs="#f0024"/> <hi rendition="#aq">qua duce ad rupem pertendi, <hi rendition="#i">in delubr</hi>i ſpeciem ſurgentem, na-<lb/> tam ita, uterebar, non manu fabrili effictam. Ad radicem arcu-<lb/> atæ formæ janua patebat, ſpargens errantes hederas & ‒ <hi rendition="#i">raris<lb/> labruſcæ racemis.</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Ecl, 5, 71</hi>)</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#aq">XII. In fronte liminis ſuperioris, muſcoſis anfractibus di-<lb/> ſtincta verba legebantur talia: <hi rendition="#k">m. p. p. ſelenianum. æterni-<lb/> tati. ſacrum. dicatum. domui. auguſtæ. a. dea. mnemo-<lb/> ſyne.</hi> Subtus in tabella è Pario lapide ſequentes numeri,<lb/> creſcentem bicorni charactere <hi rendition="#k">Lunam,</hi> ſubierant:</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Non eſt regia, quam vides,</hi> Selenes,</hi> </l><lb/> <l><hi rendition="#i">Nec ſacrata Deædomustriformi</hi>;</l><lb/> <l><hi rendition="#i">hæc</hi> Auguſta <hi rendition="#i">ſedeſt dic ata Laudi</hi></l><lb/> <l><hi rendition="#k">Auguſtæ,</hi><hi rendition="#i">Ducis & ſati</hi> Selenes</l><lb/> <l> <hi rendition="#i">æternante domoperenne Fanum.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Lunæ <hi rendition="#i">pallidulaoræ Solſerenat</hi>:</hi> </l><lb/> <l><hi rendition="#i">claro Stemmate ſic</hi> Meus<hi rendition="#i">coruſcat,</hi></l><lb/> <l> <hi rendition="#i">ſed virtute magisſuapte lucet.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Lunai <hi rendition="#i">vagus Orbe creſcit orbis,</hi></hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">decreſcendi iterumq́ lege fertur:</hi> </l><lb/> <l><hi rendition="#i">ævum ſed</hi> Meus <hi rendition="#i">hic in omne creſcet,</hi></l><lb/> <l> <hi rendition="#i">creſcendi nec ei ulla dicta meta,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Lumen dum ſuperet comantis æthræ.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">I nunc, perge, videbisintus, Hoſpes,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">non mendacia frons quod hæc loquatur.</hi> </l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XIII.</hi> Putes, me gaudio totum exſiliiſſe, quod introeundi<lb/> ultima verba licentiam facerent; ſecus enim ne quidem intro-<lb/> ſpicere auſus fuiſſem. Exterius convexum, præter rupem, nil<lb/> ſpecioſum jactabant: <hi rendition="#i">At àomus interior, regali ſplendtda luxu</hi> (<hi rendition="#i">Virg.<lb/> Æneid. 1, 650.</hi>) ebore & laquearibus aureis diſtincta renituit,<lb/> ac ibi. <hi rendition="#i">trabes Hymettiæ Premunt columnas, ultima reciſas Africa-</hi><lb/> (<hi rendition="#i">Horat. 2. Od. 18.</hi>) Præterea oculos mihi nunc huc nunc illuc di-<lb/> videbant parietes <hi rendition="#i">Brenno Gueificis</hi> <ref target="#*"/> Heroibus inſignes ‒ <hi rendition="#i">cela-<lb/> taq́ in auro</hi> (<hi rendition="#i">Virg. 1. 653.</hi>)</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">fortia facta patrum, ſeries longiſſima rerum,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">per tot ducta viros antiqua ab origine Gentis.</hi> </hi> </l> </lg><lb/> <fw place="bottom" type="catch">* <hi rendition="#aq">Prin-</hi></fw><lb/> </div> </front> </text> </TEI> [0024]
qua duce ad rupem pertendi, in delubri ſpeciem ſurgentem, na-
tam ita, uterebar, non manu fabrili effictam. Ad radicem arcu-
atæ formæ janua patebat, ſpargens errantes hederas & ‒ raris
labruſcæ racemis. (Virg. Ecl, 5, 71)
XII. In fronte liminis ſuperioris, muſcoſis anfractibus di-
ſtincta verba legebantur talia: m. p. p. ſelenianum. æterni-
tati. ſacrum. dicatum. domui. auguſtæ. a. dea. mnemo-
ſyne. Subtus in tabella è Pario lapide ſequentes numeri,
creſcentem bicorni charactere Lunam, ſubierant:
Non eſt regia, quam vides, Selenes,
Nec ſacrata Deædomustriformi;
hæc Auguſta ſedeſt dic ata Laudi
Auguſtæ, Ducis & ſati Selenes
æternante domoperenne Fanum.
Lunæ pallidulaoræ Solſerenat:
claro Stemmate ſic Meuscoruſcat,
ſed virtute magisſuapte lucet.
Lunai vagus Orbe creſcit orbis,
decreſcendi iterumq́ lege fertur:
ævum ſed Meus hic in omne creſcet,
creſcendi nec ei ulla dicta meta,
Lumen dum ſuperet comantis æthræ.
I nunc, perge, videbisintus, Hoſpes,
non mendacia frons quod hæc loquatur.
XIII. Putes, me gaudio totum exſiliiſſe, quod introeundi
ultima verba licentiam facerent; ſecus enim ne quidem intro-
ſpicere auſus fuiſſem. Exterius convexum, præter rupem, nil
ſpecioſum jactabant: At àomus interior, regali ſplendtda luxu (Virg.
Æneid. 1, 650.) ebore & laquearibus aureis diſtincta renituit,
ac ibi. trabes Hymettiæ Premunt columnas, ultima reciſas Africa-
(Horat. 2. Od. 18.) Præterea oculos mihi nunc huc nunc illuc di-
videbant parietes Brenno Gueificis Heroibus inſignes ‒ cela-
taq́ in auro (Virg. 1. 653.)
fortia facta patrum, ſeries longiſſima rerum,
per tot ducta viros antiqua ab origine Gentis.
* Prin-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/24 |
Zitationshilfe: | Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/24>, abgerufen am 16.07.2024. |