[Bucer, Martin]: Ayn schoner Dialogus. [Breslau], [1521].
mit seinem klaffenn vnns all erschreckenn vons Luthers leer tzu fallenn/ der dem frummen Luther nit kundt ein schüchrie- menn aufflosen/ ann seiner leer/ vnd wollent dennoch etlich Letzelltiat heyssenn/ das ist eynn brott wider saurr noch sueß/ vmb den kindlinßtag ist es werd. Vnnd etlich gut Magister im weyn glaß/ zwar sie gewinnendt nit vill ann sollichem pre- digen/ dan wan man darnach auff den pletzenn/ oder in denn badenn tzusamen kumpt/ vnnd sollichs vonn in tzu red wirt So spricht mann / ey wie hatt sich dyser pfarrer/ oder yenerr Munch so weydelich vmb die narrenn kappen gerissen/ alßo kumpt yr grosse kunst ann tag/ da gewyndt er dann grossen gunst vnd lob/ dann er maint so ym nyemannt in der kirchen wider spricht/ so stand sein sach wol/ wann er aber ym weyn- hauß auff dem ryng oder ym bad darbey werr/ so hort er gut schrollenn. Pfarrer. Ach lieber Schultheyß. Jrr treybenndt seltzame wort/ warumb wolt mann vns vnsern lanng her ge brachtenn brauch schwechen/ Das wöll gott nitt. Der ketze- risch Münnch der Luther/ oder yemanndts solß dartzu nytt br[in]genn. Schultheyß. Wie heyssett yr ynn eynn ketzer. Da last warlich vonn/ oder bey dem har in dem hoff vmbzogen Das sag ich euch tzu/ Er ist frum vnnd gerecht/ thutt nichts vmb gelt. Hatt ym doch der Bapst eynn bistum wollen ge- ben/ das er nit mer woder in schreib/ das hat er nit wollen thün Will eer arm seinn/ ee das er die warheit gots woll verlassen Pfar. Jch bin ein geweicht mann/ vergecht euch nit. Schul- theyß. Was gat mich euwer weyhung an/ yr pfaffen bochend alweg auff euwer weyhe/ vnd haben vns bißger offt groß ge plagt/ so einer eyn pfaffenn eyn wenig geschlagen hat/ so hat er mit grosser müe/ vnnd schwerem kostung/ kaum müegenn von euch kommen/ yr habt vns geplagt/ vnd genöt/ mit dem bann/ schawt aber gebt vnns ursach mit mutwillen/ als vorr offt geschehen ist/ ob yr vnns meer müegt mit dem bann er- schrecken/ wir wissent yetz auch was der bann ist. Dan wann etwan ein böser pfaff eynem so groß ursach gebenn hat/ dar- B iij
mit ſeinem klaffenn vnns all erſchꝛeckenn vons Luthers leer tzu fallenn/ der dem frummen Luther nit kundt ein ſchuͤchrie- menn auffloſen/ ann ſeiner leer/ vnd wollent dennoch etlich Letzelltiat heyſſenn/ das iſt eynn bꝛott wider ſaurꝛ noch ſueß/ vmb den kindlinßtag iſt es werd. Vnnd etlich gut Magiſter im weyn glaß/ zwar ſie gewinnendt nit vill ann ſollichem pꝛe- digen/ dan wan man darnach auff den pletzenn/ oder in denn badenn tzuſamen kumpt/ vnnd ſollichs vonn in tzu red wirt So ſpricht mann / ey wie hatt ſich dyſer pfarrer/ oder yenerr Munch ſo weydelich vmb die narrenn kappen geriſſen/ alßo kumpt yr groſſe kunſt ann tag/ da gewyndt er dann groſſen gunſt vnd lob/ dann er maint ſo ym nyemannt in der kirchen wider ſpꝛicht/ ſo ſtand ſein ſach wol/ wann er aber ym weyn- hauß auff dem ryng oder ym bad darbey werꝛ/ ſo hoꝛt er gut ſchꝛollenn. Pfarrer. Ach lieber Schultheyß. Jrꝛ treybenndt ſeltzame woꝛt/ warumb wolt mann vns vnſern lanng her ge brachtenn bꝛauch ſchwechen/ Das woͤll gott nitt. Der ketze- riſch Muͤnnch der Luther/ oder yemanndts ſolß dartzu nytt bꝛ[in]genn. Schultheyß. Wie heyſſett yr ynn eynn ketzer. Da laſt warlich vonn/ oder bey dem har in dem hoff vmbzogen Das ſag ich euch tzu/ Er iſt frum vnnd gerecht/ thutt nichts vmb gelt. Hatt ym doch der Bapſt eynn biſtum wollen ge- ben/ das er nit mer woder in ſchꝛeib/ das hat er nit wollen thuͤn Will eer arm ſeinn/ ee das er die warheit gots woll verlaſſen Pfar. Jch bin ein geweicht mann/ vergecht euch nit. Schul- theyß. Was gat mich euwer weyhũg an/ yr pfaffen bochend alweg auff euwer weyhe/ vnd haben vns bißger offt groß ge plagt/ ſo einer eyn pfaffenn eyn wenig geſchlagen hat/ ſo hat er mit groſſer muͤe/ vnnd ſchwerem koſtung/ kaum muͤegenn von euch kommen/ yr habt vns geplagt/ vnd genoͤt/ mit dem bann/ ſchawt aber gebt vnns uꝛſach mit mutwillen/ als voꝛr offt geſchehen iſt/ ob yr vnns meer muͤegt mit dem bann er- ſchꝛecken/ wir wiſſent yetz auch was der bann iſt. Dan wann etwan ein boͤſer pfaff eynem ſo groß uꝛſach gebenn hat/ dar- B iij
<TEI> <text> <body> <div> <sp> <p><pb facs="#f0016"/> mit ſeinem klaffenn vnns all erſchꝛeckenn vons Luthers leer<lb/> tzu fallenn/ der dem frummen Luther nit kundt ein ſchuͤchrie-<lb/> menn auffloſen/ ann ſeiner leer/ vnd wollent dennoch etlich<lb/> Letzelltiat heyſſenn/ das iſt eynn bꝛott wider ſaurꝛ noch ſueß/<lb/> vmb den kindlinßtag iſt es werd. Vnnd etlich gut Magiſter<lb/> im weyn glaß/ zwar ſie gewinnendt nit vill ann ſollichem pꝛe-<lb/> digen/ dan wan man darnach auff den pletzenn/ oder in denn<lb/> badenn tzuſamen kumpt/ vnnd ſollichs vonn in tzu red wirt<lb/> So ſpricht mann / ey wie hatt ſich dyſer pfarrer/ oder yenerr<lb/> Munch ſo weydelich vmb die narrenn kappen geriſſen/ alßo<lb/> kumpt yr groſſe kunſt ann tag/ da gewyndt er dann groſſen<lb/> gunſt vnd lob/ dann er maint ſo ym nyemannt in der kirchen<lb/> wider ſpꝛicht/ ſo ſtand ſein ſach wol/ wann er aber ym weyn-<lb/> hauß auff dem ryng oder ym bad darbey werꝛ/ ſo hoꝛt er gut<lb/> ſchꝛollenn. </p> </sp> <sp> <speaker>Pfarrer.</speaker> <p> Ach lieber Schultheyß. Jrꝛ treybenndt<lb/> ſeltzame woꝛt/ warumb wolt mann vns vnſern lanng her ge<lb/> brachtenn bꝛauch ſchwechen/ Das woͤll gott nitt. Der ketze-<lb/> riſch Muͤnnch der Luther/ oder yemanndts ſolß dartzu nytt<lb/> bꝛ<supplied>in</supplied>genn. </p> </sp> <sp> <speaker>Schultheyß.</speaker> <p> Wie heyſſett yr ynn eynn ketzer. Da<lb/> laſt warlich vonn/ oder bey dem har in dem hoff vmbzogen<lb/> Das ſag ich euch tzu/ Er iſt frum vnnd gerecht/ thutt nichts<lb/> vmb gelt. Hatt ym doch der Bapſt eynn biſtum wollen ge-<lb/> ben/ das er nit mer woder in ſchꝛeib/ das hat er nit wollen thuͤn<lb/> Will eer arm ſeinn/ ee das er die warheit gots woll verlaſſen </p> </sp> <sp> <speaker>Pfar.</speaker> <p>Jch bin ein geweicht mann/ vergecht euch nit.</p> </sp> <sp> <speaker>Schul-<lb/> theyß.</speaker> <p> Was gat mich euwer weyhũg an/ yr pfaffen bochend<lb/> alweg auff euwer weyhe/ vnd haben vns bißger offt groß ge<lb/> plagt/ ſo einer eyn pfaffenn eyn wenig geſchlagen hat/ ſo hat<lb/> er mit groſſer muͤe/ vnnd ſchwerem koſtung/ kaum muͤegenn<lb/> von euch kommen/ yr habt vns geplagt/ vnd genoͤt/ mit dem<lb/> bann/ ſchawt aber gebt vnns uꝛſach mit mutwillen/ als voꝛr<lb/> offt geſchehen iſt/ ob yr vnns meer muͤegt mit dem bann er-<lb/> ſchꝛecken/ wir wiſſent yetz auch was der bann iſt. Dan wann<lb/> etwan ein boͤſer pfaff eynem ſo groß uꝛſach gebenn hat/ dar-<lb/> <fw place="bottom" type="sig">B iij</fw><lb/></p> </sp> </div> </body> </text> </TEI> [0016]
mit ſeinem klaffenn vnns all erſchꝛeckenn vons Luthers leer
tzu fallenn/ der dem frummen Luther nit kundt ein ſchuͤchrie-
menn auffloſen/ ann ſeiner leer/ vnd wollent dennoch etlich
Letzelltiat heyſſenn/ das iſt eynn bꝛott wider ſaurꝛ noch ſueß/
vmb den kindlinßtag iſt es werd. Vnnd etlich gut Magiſter
im weyn glaß/ zwar ſie gewinnendt nit vill ann ſollichem pꝛe-
digen/ dan wan man darnach auff den pletzenn/ oder in denn
badenn tzuſamen kumpt/ vnnd ſollichs vonn in tzu red wirt
So ſpricht mann / ey wie hatt ſich dyſer pfarrer/ oder yenerr
Munch ſo weydelich vmb die narrenn kappen geriſſen/ alßo
kumpt yr groſſe kunſt ann tag/ da gewyndt er dann groſſen
gunſt vnd lob/ dann er maint ſo ym nyemannt in der kirchen
wider ſpꝛicht/ ſo ſtand ſein ſach wol/ wann er aber ym weyn-
hauß auff dem ryng oder ym bad darbey werꝛ/ ſo hoꝛt er gut
ſchꝛollenn.
Pfarrer. Ach lieber Schultheyß. Jrꝛ treybenndt
ſeltzame woꝛt/ warumb wolt mann vns vnſern lanng her ge
brachtenn bꝛauch ſchwechen/ Das woͤll gott nitt. Der ketze-
riſch Muͤnnch der Luther/ oder yemanndts ſolß dartzu nytt
bꝛingenn.
Schultheyß. Wie heyſſett yr ynn eynn ketzer. Da
laſt warlich vonn/ oder bey dem har in dem hoff vmbzogen
Das ſag ich euch tzu/ Er iſt frum vnnd gerecht/ thutt nichts
vmb gelt. Hatt ym doch der Bapſt eynn biſtum wollen ge-
ben/ das er nit mer woder in ſchꝛeib/ das hat er nit wollen thuͤn
Will eer arm ſeinn/ ee das er die warheit gots woll verlaſſen
Pfar. Jch bin ein geweicht mann/ vergecht euch nit.
Schul-
theyß. Was gat mich euwer weyhũg an/ yr pfaffen bochend
alweg auff euwer weyhe/ vnd haben vns bißger offt groß ge
plagt/ ſo einer eyn pfaffenn eyn wenig geſchlagen hat/ ſo hat
er mit groſſer muͤe/ vnnd ſchwerem koſtung/ kaum muͤegenn
von euch kommen/ yr habt vns geplagt/ vnd genoͤt/ mit dem
bann/ ſchawt aber gebt vnns uꝛſach mit mutwillen/ als voꝛr
offt geſchehen iſt/ ob yr vnns meer muͤegt mit dem bann er-
ſchꝛecken/ wir wiſſent yetz auch was der bann iſt. Dan wann
etwan ein boͤſer pfaff eynem ſo groß uꝛſach gebenn hat/ dar-
B iij
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/bucer_dialogus_1521 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/bucer_dialogus_1521/16 |
Zitationshilfe: | [Bucer, Martin]: Ayn schoner Dialogus. [Breslau], [1521], S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/bucer_dialogus_1521/16>, abgerufen am 16.07.2024. |