Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Cui disticho aequivalens novum hoc est, de cunno augusto: Maxima noster habet vigilat[unleserliches Material] quoq; commoda cunnus, Parva quod esse mihi mentula nulla potest.

Itag[unleserliches Material] nisi aliud obstet, ut esset uteripraeternaturalis angustia, aut muliebris corporis exiguitas, & habitus monstro sa gracilitas, non videtur ex hac exuperanti membri magnitudine ullum notabile periculum mulieri imminere. Disspar tamen ration est, ubi vir mentulam habet nimis longam, ita ut facile concumbens in internum uteri osculum violenter impingeret, tunc enim & magis notabile & evidentius imminere periculum, cum odorem gravem, sanguinis rejectionem, inflammationem, ligamentorum disruptionem, at[unleserliches Material] alia nonnulla Symptomata excitare posset, praeterquam quod excitando dolorem, omnem Veneris jucunditatem ac delectationem mulieri adimeret, unde etiam conceptio impediretur. Quod autem longitudo nimia ipsius penis per se sit causa, ut semen infoecundum evadat, eo, quod ob eam meatus longitudinem refrigeretur, antequam ad uterum perveniat, quod primo Aristot. lib. 1. de generat. animal. c. 6. & post illum multi medici ac philosophi tradiderunt, non immerit o improbatur, ob nimiam viae brevitatem quam permeat, quantumcung[unleserliches Material] mentula long a sit, & ob uteri, a quo illico excipitur (imo inquam attrabitur,) caliditatem. Idem Zachias, lib. 7. tit. 3. q. 5. n. 9. & 10. & lib. 9. tit. 3. q. 6. n. 2. Nimia brevitas penis, ex eo, quod ad uteri interni osculum ejaculatum semen pervenire non potest, causa notissima est sterilitatis. Huchet. de steril. lib. 1. c. de colis pravitate. Et brevit as bujus membri aut semper, aut frequentius incommoda est. Fallop. lib. de decor. c. 8. Et certum, est, ea diminuere coitum & maxime gignitivum, ut inquit Bertruc. in Collect. Med. sect 3. tr. 8. c. 1. Imo in totum impedit, ut in casu observato a Felic. Plater. lib. 1. obs. tit. in act. vener. defect. Nam homo erat, qui penem adeo brevem habebat, ut praeter glandem cum praeputio nihim praeterea a corpore prominer et. Nec dissimilis fuit ab hoc infans, de quo Tobias Greülin apud schenk, lib. 4. ob[unleserliches Material]. tit. de pene & praeputio, qui dotabatur quidem scroto & testibus, sed pene omnino carebat, in cujus loco foramen erat, per quod urinam

Cui disticho aequivalens novum hoc est, de cunno augusto: Maxima noster habet vigilat[unleserliches Material] quoq; commoda cunnus, Parva quod esse mihi mentula nulla potest.

Itag[unleserliches Material] nisi aliud obstet, ut esset uteripraeternaturalis angustia, aut muliebris corporis exiguitas, & habitus monstro sa gracilitas, non videtur ex hac exuperanti membri magnitudine ullum notabile periculum mulieri imminere. Disspar tamen ration est, ubi vir mentulam habet nimis longam, ita ut facilè concumbens in internum uteri osculum violenter impingeret, tunc enim & magis notabile & evidentius imminere periculum, cum odorem gravem, sanguinis rejectionem, inflammationem, ligamentorum disruptionem, at[unleserliches Material] alia nonnulla Symptomata excitare posset, praeterquam quod excitando dolorem, omnem Veneris jucunditatem ac delectationem mulieri adimeret, unde etiam conceptio impediretur. Quod autem longitudo nimia ipsius penis per se sit causa, ut semen infoecundum evadat, eò, quod ob eam meatus longitudinem refrigeretur, antequam ad uterum perveniat, quod primo Aristot. lib. 1. de generat. animal. c. 6. & post illum multi medici ac philosophi tradiderunt, non immerit ò improbatur, ob nimiam viae brevitatem quam permeat, quantumcung[unleserliches Material] mentula long a sit, & ob uteri, â quo illicò excipitur (imò inquam attrabitur,) caliditatem. Idem Zachias, lib. 7. tit. 3. q. 5. n. 9. & 10. & lib. 9. tit. 3. q. 6. n. 2. Nimia brevitas penis, ex eo, quod ad uteri interni osculum ejaculatum semen pervenire non potest, causa notissima est sterilitatis. Huchet. de steril. lib. 1. c. de colis pravitate. Et brevit as bujus membri aut semper, aut frequentius incommoda est. Fallop. lib. dè decor. c. 8. Et certum, est, ea diminuere coitum & maximè gignitivum, ut inquit Bertruc. in Collect. Med. sect 3. tr. 8. c. 1. Imò in totum impedit, ut in casu observato à Felic. Plater. lib. 1. obs. tit. in act. vener. defect. Nam homo erat, qui penem adeò brevem habebat, ut praeter glandem cum praeputio nihim praeterea à corpore prominer et. Nec dissimilis fuit ab hoc infans, de quo Tobias Greülin apud schenk, lib. 4. ob[unleserliches Material]. tit. de pene & praeputio, qui dotabatur quidem scroto & testibus, sed pene omnino carebat, in cujus loco foramen erat, per quod urinam 

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f1039" n="1033"/>
        <p>Cui disticho aequivalens novum hoc est, de cunno augusto: Maxima noster habet                      vigilat<gap reason="illegible"/> quoq; commoda cunnus, Parva quod esse mihi mentula nulla potest.</p>
        <p>Itag<gap reason="illegible"/> nisi aliud obstet, ut esset uteripraeternaturalis angustia, aut muliebris                      corporis exiguitas, &amp; habitus monstro sa gracilitas, non videtur ex hac                      exuperanti membri magnitudine ullum notabile periculum mulieri imminere. Disspar                      tamen ration est, ubi vir mentulam habet nimis longam, ita ut facilè concumbens                      in internum uteri osculum violenter impingeret, tunc enim &amp; magis notabile                      &amp; evidentius imminere periculum, cum odorem gravem, sanguinis rejectionem,                      inflammationem, ligamentorum disruptionem, at<gap reason="illegible"/> alia nonnulla Symptomata                      excitare posset, praeterquam quod excitando dolorem, omnem Veneris jucunditatem                      ac delectationem mulieri adimeret, unde etiam conceptio impediretur. Quod autem                      longitudo nimia ipsius penis per se sit causa, ut semen infoecundum evadat, eò,                      quod ob eam meatus longitudinem refrigeretur, antequam ad uterum perveniat, quod                      primo Aristot. lib. 1. de generat. animal. c. 6. &amp; post illum multi medici                      ac philosophi tradiderunt, non immerit ò improbatur, ob nimiam viae brevitatem                      quam permeat, quantumcung<gap reason="illegible"/> mentula long a sit, &amp; ob uteri, â quo illicò                      excipitur (imò inquam attrabitur,) caliditatem. Idem Zachias, lib. 7. tit. 3. q.                      5. n. 9. &amp; 10. &amp; lib. 9. tit. 3. q. 6. n. 2. Nimia brevitas penis, ex                      eo, quod ad uteri interni osculum ejaculatum semen pervenire non potest, causa                      notissima est sterilitatis. Huchet. de steril. lib. 1. c. de colis pravitate. Et                      brevit as bujus membri aut semper, aut frequentius incommoda est. Fallop. lib.                      dè decor. c. 8. Et certum, est, ea diminuere coitum &amp; maximè gignitivum, ut                      inquit Bertruc. in Collect. Med. sect 3. tr. 8. c. 1. Imò in totum impedit, ut                      in casu observato à Felic. Plater. lib. 1. obs. tit. in act. vener. defect. Nam                      homo erat, qui penem adeò brevem habebat, ut praeter glandem cum praeputio nihim                      praeterea à corpore prominer et. Nec dissimilis fuit ab hoc infans, de quo                      Tobias Greülin apud schenk, lib. 4. ob<gap reason="illegible"/>. tit. de pene &amp; praeputio, qui                      dotabatur quidem scroto &amp; testibus, sed pene omnino carebat, in cujus loco                      foramen erat, per quod urinam
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[1033/1039] Cui disticho aequivalens novum hoc est, de cunno augusto: Maxima noster habet vigilat_ quoq; commoda cunnus, Parva quod esse mihi mentula nulla potest. Itag_ nisi aliud obstet, ut esset uteripraeternaturalis angustia, aut muliebris corporis exiguitas, & habitus monstro sa gracilitas, non videtur ex hac exuperanti membri magnitudine ullum notabile periculum mulieri imminere. Disspar tamen ration est, ubi vir mentulam habet nimis longam, ita ut facilè concumbens in internum uteri osculum violenter impingeret, tunc enim & magis notabile & evidentius imminere periculum, cum odorem gravem, sanguinis rejectionem, inflammationem, ligamentorum disruptionem, at_ alia nonnulla Symptomata excitare posset, praeterquam quod excitando dolorem, omnem Veneris jucunditatem ac delectationem mulieri adimeret, unde etiam conceptio impediretur. Quod autem longitudo nimia ipsius penis per se sit causa, ut semen infoecundum evadat, eò, quod ob eam meatus longitudinem refrigeretur, antequam ad uterum perveniat, quod primo Aristot. lib. 1. de generat. animal. c. 6. & post illum multi medici ac philosophi tradiderunt, non immerit ò improbatur, ob nimiam viae brevitatem quam permeat, quantumcung_ mentula long a sit, & ob uteri, â quo illicò excipitur (imò inquam attrabitur,) caliditatem. Idem Zachias, lib. 7. tit. 3. q. 5. n. 9. & 10. & lib. 9. tit. 3. q. 6. n. 2. Nimia brevitas penis, ex eo, quod ad uteri interni osculum ejaculatum semen pervenire non potest, causa notissima est sterilitatis. Huchet. de steril. lib. 1. c. de colis pravitate. Et brevit as bujus membri aut semper, aut frequentius incommoda est. Fallop. lib. dè decor. c. 8. Et certum, est, ea diminuere coitum & maximè gignitivum, ut inquit Bertruc. in Collect. Med. sect 3. tr. 8. c. 1. Imò in totum impedit, ut in casu observato à Felic. Plater. lib. 1. obs. tit. in act. vener. defect. Nam homo erat, qui penem adeò brevem habebat, ut praeter glandem cum praeputio nihim praeterea à corpore prominer et. Nec dissimilis fuit ab hoc infans, de quo Tobias Greülin apud schenk, lib. 4. ob_ . tit. de pene & praeputio, qui dotabatur quidem scroto & testibus, sed pene omnino carebat, in cujus loco foramen erat, per quod urinam

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/1039
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 1033. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/1039>, abgerufen am 23.11.2024.