Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

nunquam subjiciuntur, ut est fustigatio & suspendium. Excipiuntur tamen delicta Nobilitati repugnantia.

Vid. Tiraq. de Nobil. c. 20. Limn. not. regni Franc. l. 4. c 3.

CCCXVII. MANNUS die Manne/ proprie olim vocabantur ob virilitatem & animositatem NOBILES. Sic in Constitutionibus & publicis negotiis vocantur Electores, Principes, Comites die Reichs-Manne. Pares Curiae dicebantur etiam die Manne. Sic provinciae in Germania adhuc constant Praelatis, Nobilibus, Civitatibus; sie bestehen in den Prälaten/ Mannen oder Ritterschafft/ und Städten. Et honestissima erant, solisque Ministerialibus Nobilibus & viris Equestribus competebant illa vetustissima vocabula Germanica Haupt-Mann / Feld-Haupt-Mann/ Krieges-Mann Ritters-Mann/ Lehn-Mann/ Hof-Mann / sc. Quae saepe jam, contemtu avitae virtutis, fastidimus, dum peregrina vocabula una cum peregrinis vitiis allubescunt.

CCCXVIII. Fuit ergo JUDICIUM MANNI seu MALLI JUDICIUM Criminale medii generis hominum, nimirum NOBILIUM, das Mann-Recht.

Vid. Steph. de jurisd. lib. 2. part. 1. c. 7. menb. 6.

CCCXIX. Citati ad MANNUM vel MALLUM Milites, Nobiles & Equestres praesentiam suam exhibere tenebantur sub certa poena. MALLARE significabat ad judicium vocare, & MANNIRE fuit citare. Sic Iegitur in libro Legis Salicae, tit. 1. § 3. ille, qui alium MANNUIT, cum testibus ad domum illius ambulare debet, & sic eum MANNIRE debet, ut ei faciat notum, quomodo ab illo MANNITUS sit: nam si in dominica Ambascia fuerit occupatus, MANNIRI non potest. In libro Legis Ripuariae tit. 4. §. 1. si, qui legibus ad MALLUM MANITUS fuerit, non venerit, si eum SUMIS [est Germanicum Säumniß/ impedimentum legitimum] non detinuerit, XII. Solid. culpabilis esto. In libro legis Franciae, lib. 4. c. 14 si post unam & alteram Comitis admonitionem quis ad MALLUM venire noluerit, rebus ejus in bannum missis, venire & justitiam facere compellatur.

De voce SUMNIS vid. Martin. Lexic. in voce ipsa Sumnis. Item Lindenbr. in gloss. & hinc inde in ipsis LL. alleg. Namsaepius hujus vocis fit in antiq. LL. mentio.

CCCXX. MALLUS in legibus antiquis est judicii locus: Vox per se Germanica Mahl significat signum, item metam, terminum: MALLIRE est in jus vocare ad judicem q. d. ad Signum illud, quod denotat locum judicii, Mahl-Stat/ judicii exequendi locum.

Hincmar. Epist. 4.

nunquam subjiciuntur, ut est fustigatio & suspendium. Excipiuntur tamen delicta Nobilitati repugnantia.

Vid. Tiraq. de Nobil. c. 20. Limn. not. regni Franc. l. 4. c 3.

CCCXVII. MANNUS die Manne/ propriè olim vocabantur ob virilitatem & animositatem NOBILES. Sic in Constitutionibus & publicis negotiis vocantur Electores, Principes, Comites die Reichs-Manne. Pares Curiae dicebantur etiam die Manne. Sic provinciae in Germania adhuc constant Praelatis, Nobilibus, Civitatibus; sie bestehen in den Prälaten/ Mannen oder Ritterschafft/ und Städten. Et honestissima erant, solisque Ministerialibus Nobilibus & viris Equestribus competebant illa vetustissima vocabula Germanica Haupt-Mañ / Feld-Haupt-Mañ/ Krieges-Mañ Ritters-Mann/ Lehn-Mann/ Hof-Mann / sc. Quae saepè jam, contemtu avitae virtutis, fastidimus, dum peregrina vocabula unà cum peregrinis vitiis allubescunt.

CCCXVIII. Fuit ergo JUDICIUM MANNI seu MALLI JUDICIUM Criminale medii generis hominum, nimirum NOBILIUM, das Mann-Recht.

Vid. Steph. de jurisd. lib. 2. part. 1. c. 7. menb. 6.

CCCXIX. Citati ad MANNUM vel MALLUM Milites, Nobiles & Equestres praesentiam suam exhibere tenebantur sub certa poena. MALLARE significabat ad judicium vocare, & MANNIRE fuit citare. Sic Iegitur in libro Legis Salicae, tit. 1. § 3. ille, qui alium MANNUIT, cum testibus ad domum illius ambulare debet, & sic eum MANNIRE debet, ut ei faciat notum, quomodo ab illo MANNITUS sit: nam si in dominica Ambascia fuerit occupatus, MANNIRI non potest. In libro Legis Ripuariae tit. 4. §. 1. si, qui legibus ad MALLUM MANITUS fuerit, non venerit, si eum SUMIS [est Germanicum Säumniß/ impedimentum legitimum] non detinuerit, XII. Solid. culpabilis esto. In libro legis Franciae, lib. 4. c. 14 si post unam & alteram Comitis admonitionem quis ad MALLUM venire noluerit, rebus ejus in bannum missis, venire & justitiam facere compellatur.

De voce SUMNIS vid. Martin. Lexic. in voce ipsâ Sumnis. Item Lindenbr. in gloss. & hinc inde in ipsis LL. alleg. Namsaepius hujus vocis fit in antiq. LL. mentio.

CCCXX. MALLUS in legibus antiquis est judicii locus: Vox per se Germanica Mahl significat signum, item metam, terminum: MALLIRE est in jus vocare ad judicem q. d. ad Signum illud, quod denotat locum judicii, Mahl-Stat/ judicii exequendi locum.

Hincmar. Epist. 4.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0142" n="126"/>
nunquam subjiciuntur, ut est                      fustigatio &amp; suspendium. Excipiuntur tamen delicta Nobilitati                      repugnantia.</p>
        <p>Vid. Tiraq. de Nobil. c. 20. Limn. not. regni Franc. l. 4. c 3.</p>
        <p>CCCXVII. MANNUS die Manne/ propriè olim vocabantur ob virilitatem &amp;                      animositatem NOBILES. Sic in Constitutionibus &amp; publicis negotiis vocantur                      Electores, Principes, Comites die Reichs-Manne. Pares Curiae dicebantur etiam                      die Manne. Sic provinciae in Germania adhuc constant Praelatis, Nobilibus,                      Civitatibus; sie bestehen in den Prälaten/ Mannen oder Ritterschafft/ und                      Städten. Et honestissima erant, solisque Ministerialibus Nobilibus &amp; viris                      Equestribus competebant illa vetustissima vocabula Germanica Haupt-Man&#x0303; /                      Feld-Haupt-Man&#x0303;/ Krieges-Man&#x0303; Ritters-Mann/ Lehn-Mann/ Hof-Mann                     / sc. Quae saepè jam, contemtu avitae virtutis, fastidimus, dum peregrina                      vocabula unà cum peregrinis vitiis allubescunt.</p>
        <p>CCCXVIII. Fuit ergo JUDICIUM MANNI seu MALLI JUDICIUM Criminale medii generis                      hominum, nimirum NOBILIUM, das Mann-Recht.</p>
        <p>Vid. Steph. de jurisd. lib. 2. part. 1. c. 7. menb. 6.</p>
        <p>CCCXIX. Citati ad MANNUM vel MALLUM Milites, Nobiles &amp; Equestres praesentiam                      suam exhibere tenebantur sub certa poena. MALLARE significabat ad judicium                      vocare, &amp; MANNIRE fuit citare. Sic Iegitur in libro Legis Salicae, tit. 1. §                      3. ille, qui alium MANNUIT, cum testibus ad domum illius ambulare debet, &amp;                      sic eum MANNIRE debet, ut ei faciat notum, quomodo ab illo MANNITUS sit: nam si                      in dominica Ambascia fuerit occupatus, MANNIRI non potest. In libro Legis                      Ripuariae tit. 4. §. 1. si, qui legibus ad MALLUM MANITUS fuerit, non venerit,                      si eum SUMIS [est Germanicum Säumniß/ impedimentum legitimum] non detinuerit,                      XII. Solid. culpabilis esto. In libro legis Franciae, lib. 4. c. 14 si post unam                      &amp; alteram Comitis admonitionem quis ad MALLUM venire noluerit, rebus ejus in                      bannum missis, venire &amp; justitiam facere compellatur.</p>
        <l>De voce SUMNIS vid. Martin. Lexic. in voce ipsâ Sumnis.</l>
        <l>Item Lindenbr. in gloss. &amp; hinc inde in ipsis LL. alleg. Namsaepius hujus                      vocis fit in antiq. LL. mentio.</l>
        <p>CCCXX. MALLUS in legibus antiquis est judicii locus: Vox per se Germanica Mahl                      significat signum, item metam, terminum: MALLIRE est in jus vocare ad judicem q.                      d. ad Signum illud, quod denotat locum judicii, Mahl-Stat/ judicii exequendi                      locum.</p>
        <p>Hincmar. Epist. 4.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[126/0142] nunquam subjiciuntur, ut est fustigatio & suspendium. Excipiuntur tamen delicta Nobilitati repugnantia. Vid. Tiraq. de Nobil. c. 20. Limn. not. regni Franc. l. 4. c 3. CCCXVII. MANNUS die Manne/ propriè olim vocabantur ob virilitatem & animositatem NOBILES. Sic in Constitutionibus & publicis negotiis vocantur Electores, Principes, Comites die Reichs-Manne. Pares Curiae dicebantur etiam die Manne. Sic provinciae in Germania adhuc constant Praelatis, Nobilibus, Civitatibus; sie bestehen in den Prälaten/ Mannen oder Ritterschafft/ und Städten. Et honestissima erant, solisque Ministerialibus Nobilibus & viris Equestribus competebant illa vetustissima vocabula Germanica Haupt-Mañ / Feld-Haupt-Mañ/ Krieges-Mañ Ritters-Mann/ Lehn-Mann/ Hof-Mann / sc. Quae saepè jam, contemtu avitae virtutis, fastidimus, dum peregrina vocabula unà cum peregrinis vitiis allubescunt. CCCXVIII. Fuit ergo JUDICIUM MANNI seu MALLI JUDICIUM Criminale medii generis hominum, nimirum NOBILIUM, das Mann-Recht. Vid. Steph. de jurisd. lib. 2. part. 1. c. 7. menb. 6. CCCXIX. Citati ad MANNUM vel MALLUM Milites, Nobiles & Equestres praesentiam suam exhibere tenebantur sub certa poena. MALLARE significabat ad judicium vocare, & MANNIRE fuit citare. Sic Iegitur in libro Legis Salicae, tit. 1. § 3. ille, qui alium MANNUIT, cum testibus ad domum illius ambulare debet, & sic eum MANNIRE debet, ut ei faciat notum, quomodo ab illo MANNITUS sit: nam si in dominica Ambascia fuerit occupatus, MANNIRI non potest. In libro Legis Ripuariae tit. 4. §. 1. si, qui legibus ad MALLUM MANITUS fuerit, non venerit, si eum SUMIS [est Germanicum Säumniß/ impedimentum legitimum] non detinuerit, XII. Solid. culpabilis esto. In libro legis Franciae, lib. 4. c. 14 si post unam & alteram Comitis admonitionem quis ad MALLUM venire noluerit, rebus ejus in bannum missis, venire & justitiam facere compellatur. De voce SUMNIS vid. Martin. Lexic. in voce ipsâ Sumnis. Item Lindenbr. in gloss. & hinc inde in ipsis LL. alleg. Namsaepius hujus vocis fit in antiq. LL. mentio. CCCXX. MALLUS in legibus antiquis est judicii locus: Vox per se Germanica Mahl significat signum, item metam, terminum: MALLIRE est in jus vocare ad judicem q. d. ad Signum illud, quod denotat locum judicii, Mahl-Stat/ judicii exequendi locum. Hincmar. Epist. 4.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/142
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 126. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/142>, abgerufen am 22.05.2024.