ille penderet; primum compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at[unleserliches Material] bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.
Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:
EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudine fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis[unleserliches Material] ejus partibus inditis, quae, cum erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus varie excruciaretur, at[unleserliches Material] distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initio operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industria aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret e terra, desumebant quatuor ligna eo paulo arctiora at[unleserliches Material] minora, quae deinceps clavis ferreis non longe ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg[unleserliches Material] distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verum cum iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrime inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuo igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras[unleserliches Material]
ille penderet; primùm compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at[unleserliches Material] bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.
Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:
EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis[unleserliches Material] ejus partibus inditis, quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur, at[unleserliches Material] distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at[unleserliches Material] minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg[unleserliches Material] distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras[unleserliches Material]
<TEI><text><body><div><p><pbfacs="#f0296"n="280"/>
ille penderet; primùm compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at<gapreason="illegible"/> bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.</p><p>Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:</p><p>EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis<gapreason="illegible"/> ejus partibus inditis, quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur, at<gapreason="illegible"/> distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at<gapreason="illegible"/> minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg<gapreason="illegible"/> distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras<gapreason="illegible"/></p></div></body></text></TEI>
[280/0296]
ille penderet; primùm compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at_ bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.
Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:
EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis_ ejus partibus inditis, quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur, at_ distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at_ minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg_ distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras_
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Sie haben einen Fehler gefunden?
Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform
DTAQ melden.
Kommentar zur DTA-Ausgabe
Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert.
Weitere Informationen …
Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI.
(2013-11-26T12:54:31Z)
Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 280. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/296>, abgerufen am 16.06.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.