Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.ubi clamant vocitantqve eos, qvos vel necaverint, vel injuriis affecerint: suppliciterqve rogant ac deprecantur, ut eos permittant progredi per paludem: qvod si non obtineant, referuntur rursum intartarum, atqve deinceps rursus in flumina nec qviescunt a jactatione donec veniam impetratint. XCIV. Die alte Teutschen ersäufften die Uberläuffer und Verzagte in eieinem Pfuhl / oder verbrenneten sie Erasm. Francisci Neupolirter Geschicht-Kunst und Sitten-Spiegel/ pag. 381. XCV. Sonsten hat man auch die Verrätherische Weibes-Bilder ersäufft. Crus. de Indic. delict. p. 4. c. 53. n. 17. Coel. Rhodigin. lib. 10. Antiq. c. 16. & 21.XCVI. Rationem addit Daniel Classen in Comment. ad hunc art. pag. 685. Qvod ob vestimenta mulierum indecens videatur illas suspendio necare, saltem ut ratio pudoris habeatur, ut illa suffocatio in aqvis in locum suspendii successerit. XCVII. Qvantumvis Saxones poenam suspendii etiam in mulieribus hoc casu adhibeant. Carpzov. part. 2. qvaest. 82. n. 71. fol. 269. praect. Crim. XCVIII. Tarqvinius M. Tullium Triumvirum eo qvod librum Secreta civilium Sacrorum continentem, custodiae suae commissum Petronio Sabino describendum dedisset in mare abjici jussit. Valer. Max. 1. de cult. Deorum. XCIX. Zu Athen hatten sie einen grossen und schweren Stein HYPERBOLUS genannt / welchen sie den jenigen so ersäufft werden solten/ anhengeten. Crusius d. loc. n. 17. C. In dem gelobten Lande bey den Jüden war Mola Asinaria eine besondere Straffe / welche sie dem jenigen anthaten/ der etwas schweres und hartes verbrochen hatte / eben als bey uns in Teutschland die Straffe des Rads ist. Denn da hieng man dem Verbrecher einen grossen Mühlstein an den Hals/ warff ihn ins tieffste Wasser/ und ersäuffte ihn: Massen den auch unser Heyland Christus JEsus selbst / deren bey dem Evangelisten Luca im 17. Capitel vers. 2. gedencket. CI. Hilarius dicit Asinariam poni pro grandi, qvam scilicet ab Asinis, aut aliis jumentis versari oporteat: & non sit parva, qvam trusatilem vocant, ubi clamant vocitantqve eos, qvos vel necaverint, vel injuriis affecerint: suppliciterqve rogant ac deprecantur, ut eos permittant progredi per paludem: qvod si non obtineant, referuntur rursum intartarum, atqve deinceps rursus in flumina nec qviescunt à jactatione donec veniam impetratint. XCIV. Die alte Teutschen ersäufften die Uberläuffer und Verzagte in eieinem Pfuhl / oder verbrenneten sie Erasm. Francisci Neupolirter Geschicht-Kunst und Sitten-Spiegel/ pag. 381. XCV. Sonsten hat man auch die Verrätherische Weibes-Bilder ersäufft. Crus. de Indic. delict. p. 4. c. 53. n. 17. Coel. Rhodigin. lib. 10. Antiq. c. 16. & 21.XCVI. Rationem addit Daniel Classen in Comment. ad hunc art. pag. 685. Qvod ob vestimenta mulierum indecens videatur illas suspendio necare, saltem ut ratio pudoris habeatur, ut illa suffocatio in aqvis in locum suspendii successerit. XCVII. Qvantumvis Saxones poenam suspendii etiam in mulieribus hoc casu adhibeant. Carpzov. part. 2. qvaest. 82. n. 71. fol. 269. praect. Crim. XCVIII. Tarqvinius M. Tullium Triumvirum eò qvod librum Secreta civilium Sacrorum continentem, custodiae suae commissum Petronio Sabino describendum dedisset in mare abjici jussit. Valer. Max. 1. de cult. Deorum. XCIX. Zu Athen hatten sie einen grossen und schweren Stein HYPERBOLUS genannt / welchen sie den jenigen so ersäufft werden solten/ anhengeten. Crusius d. loc. n. 17. C. In dem gelobten Lande bey den Jüden war Mola Asinaria eine besondere Straffe / welche sie dem jenigen anthaten/ der etwas schweres und hartes verbrochen hatte / eben als bey uns in Teutschland die Straffe des Rads ist. Denn da hieng man dem Verbrecher einen grossen Mühlstein an den Hals/ warff ihn ins tieffste Wasser/ und ersäuffte ihn: Massen den auch unser Heyland Christus JEsus selbst / deren bey dem Evangelisten Luca im 17. Capitel vers. 2. gedencket. CI. Hilarius dicit Asinariam poni pro grandi, qvam scilicet ab Asinis, aut aliis jumentis versari oporteat: & non sit parva, qvam trusatilem vocant, <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0304" n="294"/> ubi clamant vocitantqve eos, qvos vel necaverint, vel injuriis affecerint: suppliciterqve rogant ac deprecantur, ut eos permittant progredi per paludem: qvod si non obtineant, referuntur rursum intartarum, atqve deinceps rursus in flumina nec qviescunt à jactatione donec veniam impetratint.</p> <p>XCIV. Die alte Teutschen ersäufften die Uberläuffer und Verzagte in eieinem Pfuhl / oder verbrenneten sie</p> <p>Erasm. Francisci Neupolirter Geschicht-Kunst und Sitten-Spiegel/ pag. 381.</p> <p>XCV. Sonsten hat man auch die Verrätherische Weibes-Bilder ersäufft.</p> <l>Crus. de Indic. delict. p. 4. c. 53. n. 17.</l> <l>Coel. Rhodigin. lib. 10. Antiq. c. 16. & 21.</l> <p>XCVI. Rationem addit Daniel Classen in Comment. ad hunc art. pag. 685. Qvod ob vestimenta mulierum indecens videatur illas suspendio necare, saltem ut ratio pudoris habeatur, ut illa suffocatio in aqvis in locum suspendii successerit.</p> <p>XCVII. Qvantumvis Saxones poenam suspendii etiam in mulieribus hoc casu adhibeant.</p> <p>Carpzov. part. 2. qvaest. 82. n. 71. fol. 269. praect. Crim.</p> <p>XCVIII. Tarqvinius M. Tullium Triumvirum eò qvod librum Secreta civilium Sacrorum continentem, custodiae suae commissum Petronio Sabino describendum dedisset in mare abjici jussit.</p> <p>Valer. Max. 1. de cult. Deorum.</p> <p>XCIX. Zu Athen hatten sie einen grossen und schweren Stein HYPERBOLUS genannt / welchen sie den jenigen so ersäufft werden solten/ anhengeten.</p> <p>Crusius d. loc. n. 17.</p> <p>C. In dem gelobten Lande bey den Jüden war Mola Asinaria eine besondere Straffe / welche sie dem jenigen anthaten/ der etwas schweres und hartes verbrochen hatte / eben als bey uns in Teutschland die Straffe des Rads ist. Denn da hieng man dem Verbrecher einen grossen Mühlstein an den Hals/ warff ihn ins tieffste Wasser/ und ersäuffte ihn: Massen den auch unser Heyland Christus JEsus selbst / deren bey dem Evangelisten Luca im 17. Capitel vers. 2. gedencket.</p> <p>CI. Hilarius dicit Asinariam poni pro grandi, qvam scilicet ab Asinis, aut aliis jumentis versari oporteat: & non sit parva, qvam trusatilem vocant, </p> </div> </body> </text> </TEI> [294/0304]
ubi clamant vocitantqve eos, qvos vel necaverint, vel injuriis affecerint: suppliciterqve rogant ac deprecantur, ut eos permittant progredi per paludem: qvod si non obtineant, referuntur rursum intartarum, atqve deinceps rursus in flumina nec qviescunt à jactatione donec veniam impetratint.
XCIV. Die alte Teutschen ersäufften die Uberläuffer und Verzagte in eieinem Pfuhl / oder verbrenneten sie
Erasm. Francisci Neupolirter Geschicht-Kunst und Sitten-Spiegel/ pag. 381.
XCV. Sonsten hat man auch die Verrätherische Weibes-Bilder ersäufft.
Crus. de Indic. delict. p. 4. c. 53. n. 17. Coel. Rhodigin. lib. 10. Antiq. c. 16. & 21. XCVI. Rationem addit Daniel Classen in Comment. ad hunc art. pag. 685. Qvod ob vestimenta mulierum indecens videatur illas suspendio necare, saltem ut ratio pudoris habeatur, ut illa suffocatio in aqvis in locum suspendii successerit.
XCVII. Qvantumvis Saxones poenam suspendii etiam in mulieribus hoc casu adhibeant.
Carpzov. part. 2. qvaest. 82. n. 71. fol. 269. praect. Crim.
XCVIII. Tarqvinius M. Tullium Triumvirum eò qvod librum Secreta civilium Sacrorum continentem, custodiae suae commissum Petronio Sabino describendum dedisset in mare abjici jussit.
Valer. Max. 1. de cult. Deorum.
XCIX. Zu Athen hatten sie einen grossen und schweren Stein HYPERBOLUS genannt / welchen sie den jenigen so ersäufft werden solten/ anhengeten.
Crusius d. loc. n. 17.
C. In dem gelobten Lande bey den Jüden war Mola Asinaria eine besondere Straffe / welche sie dem jenigen anthaten/ der etwas schweres und hartes verbrochen hatte / eben als bey uns in Teutschland die Straffe des Rads ist. Denn da hieng man dem Verbrecher einen grossen Mühlstein an den Hals/ warff ihn ins tieffste Wasser/ und ersäuffte ihn: Massen den auch unser Heyland Christus JEsus selbst / deren bey dem Evangelisten Luca im 17. Capitel vers. 2. gedencket.
CI. Hilarius dicit Asinariam poni pro grandi, qvam scilicet ab Asinis, aut aliis jumentis versari oporteat: & non sit parva, qvam trusatilem vocant,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/304 |
Zitationshilfe: | Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 294. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/304>, abgerufen am 27.07.2024. |