Fabricius, Johann Andreas: Philosophische Oratorie. Leipzig, 1724.von denen unterschiedenen arten tes audio & vociferantes hominum turbas:O Deus in quae nos reseruasti tempora! Ea enim est humani generis conditio, vt qui- dem in tempore viuat, sed nunquam tempo- re in quo viuit, contentum viuat. Puericonti- nuis in votis habent, vt ex ephebis excedant, aetatem iuuenilem adepti virilem cupiunt, illam si consequantur, anxie non solum con- iugia desiderant, sed simul voto expetunt vo- luptates, diuitias, honores, quando demum vlterius aetate prouehi nequeunt, praete- ritam repetunt, atque maiorum tempora laudibus tantum non in uidendis extollunt. Rationibus se destitui neutiquam patientur, sed quibus sint muniti, dudum innotuit ho- minibus recta ratione rite instructis. Est quidam neglectus sapientiae, qui loco sum- mi boni virtutis atque inde propullulantis tranquillitatis animi, affectuum nebulis ho- min um animos occoecantibus, iis bona re- latiua obiicit, quae pro summo passim am- plectuntur. Accedit huic neglectui rectae rationis, affectuum in aeui praesentis ho- mines dominium, dum quidquid recta ra- tio de bonis eiusmodi relatiuis summo post- ponendis dicat, surdae pulsantur aures, ipsi vero affectus non vt decebat suffocati, sed magis magisque in altum elati in infinitum tendunt, animosque perpetuis curarum & votorum procellis agitant, vt semper alia aliaque tempora exspectent, & tandem in repeten-
von denen unterſchiedenen arten tes audio & vociferantes hominum turbas:O Deus in quae nos reſeruaſti tempora! Ea enim eſt humani generis conditio, vt qui- dem in tempore viuat, ſed nunquam tempo- re in quo viuit, contentum viuat. Puericonti- nuis in votis habent, vt ex ephebis excedant, aetatem iuuenilem adepti virilem cupiunt, illam ſi conſequantur, anxie non ſolum con- iugia deſiderant, ſed ſimul voto expetunt vo- luptates, diuitias, honores, quando demum vlterius aetate prouehi nequeunt, praete- ritam repetunt, atque maiorum tempora laudibus tantum non in uidendis extollunt. Rationibus ſe deſtitui neutiquam patientur, ſed quibus ſint muniti, dudum innotuit ho- minibus recta ratione rite inſtructis. Eſt quidam neglectus ſapientiae, qui loco ſum- mi boni virtutis atque inde propullulantis tranquillitatis animi, affectuum nebulis ho- min um animos occoecantibus, iis bona re- latiua obiicit, quae pro ſummo paſſim am- plectuntur. Accedit huic neglectui rectae rationis, affectuum in aeui praeſentis ho- mines dominium, dum quidquid recta ra- tio de bonis eiusmodi relatiuis ſummo poſt- ponendis dicat, ſurdae pulſantur aures, ipſi vero affectus non vt decebat ſuffocati, ſed magis magisque in altum elati in infinitum tendunt, animosque perpetuis curarum & votorum procellis agitant, vt ſemper alia aliaque tempora exſpectent, & tandem in repeten-
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <p> <pb facs="#f0258" n="240"/> <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">von denen unterſchiedenen arten</hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">tes audio & vociferantes hominum turbas:<lb/> O Deus in quae nos reſeruaſti tempora! Ea<lb/> enim eſt humani generis conditio, vt qui-<lb/> dem in tempore viuat, ſed nunquam tempo-<lb/> re in quo viuit, contentum viuat. Puericonti-<lb/> nuis in votis habent, vt ex ephebis excedant,<lb/> aetatem iuuenilem adepti virilem cupiunt,<lb/> illam ſi conſequantur, anxie non ſolum con-<lb/> iugia deſiderant, ſed ſimul voto expetunt vo-<lb/> luptates, diuitias, honores, quando demum<lb/> vlterius aetate prouehi nequeunt, praete-<lb/> ritam repetunt, atque maiorum tempora<lb/> laudibus tantum non in uidendis extollunt.<lb/> Rationibus ſe deſtitui neutiquam patientur,<lb/> ſed quibus ſint muniti, dudum innotuit ho-<lb/> minibus recta ratione rite inſtructis. Eſt<lb/> quidam neglectus ſapientiae, qui loco ſum-<lb/> mi boni virtutis atque inde propullulantis<lb/> tranquillitatis animi, affectuum nebulis ho-<lb/> min um animos occoecantibus, iis bona re-<lb/> latiua obiicit, quae pro ſummo paſſim am-<lb/> plectuntur. Accedit huic neglectui rectae<lb/> rationis, affectuum in aeui praeſentis ho-<lb/> mines dominium, dum quidquid recta ra-<lb/> tio de bonis eiusmodi relatiuis ſummo poſt-<lb/> ponendis dicat, ſurdae pulſantur aures, ipſi<lb/> vero affectus non vt decebat ſuffocati, ſed<lb/> magis magisque in altum elati in infinitum<lb/> tendunt, animosque perpetuis curarum &<lb/> votorum procellis agitant, vt ſemper alia<lb/> aliaque tempora exſpectent, & tandem in</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">repeten-</hi> </fw><lb/> </p> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [240/0258]
von denen unterſchiedenen arten
tes audio & vociferantes hominum turbas:
O Deus in quae nos reſeruaſti tempora! Ea
enim eſt humani generis conditio, vt qui-
dem in tempore viuat, ſed nunquam tempo-
re in quo viuit, contentum viuat. Puericonti-
nuis in votis habent, vt ex ephebis excedant,
aetatem iuuenilem adepti virilem cupiunt,
illam ſi conſequantur, anxie non ſolum con-
iugia deſiderant, ſed ſimul voto expetunt vo-
luptates, diuitias, honores, quando demum
vlterius aetate prouehi nequeunt, praete-
ritam repetunt, atque maiorum tempora
laudibus tantum non in uidendis extollunt.
Rationibus ſe deſtitui neutiquam patientur,
ſed quibus ſint muniti, dudum innotuit ho-
minibus recta ratione rite inſtructis. Eſt
quidam neglectus ſapientiae, qui loco ſum-
mi boni virtutis atque inde propullulantis
tranquillitatis animi, affectuum nebulis ho-
min um animos occoecantibus, iis bona re-
latiua obiicit, quae pro ſummo paſſim am-
plectuntur. Accedit huic neglectui rectae
rationis, affectuum in aeui praeſentis ho-
mines dominium, dum quidquid recta ra-
tio de bonis eiusmodi relatiuis ſummo poſt-
ponendis dicat, ſurdae pulſantur aures, ipſi
vero affectus non vt decebat ſuffocati, ſed
magis magisque in altum elati in infinitum
tendunt, animosque perpetuis curarum &
votorum procellis agitant, vt ſemper alia
aliaque tempora exſpectent, & tandem in
repeten-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/fabricius_oratorie_1724 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/fabricius_oratorie_1724/258 |
Zitationshilfe: | Fabricius, Johann Andreas: Philosophische Oratorie. Leipzig, 1724, S. 240. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/fabricius_oratorie_1724/258>, abgerufen am 27.07.2024. |