Finen, Eberhard: Eine selige Veränderung Worauf die Christen harren und die darinn zu suchende Beste Veränderung. Braunschweig, 1720.Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in
celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis
indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus,
Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab
iis possessus. NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati:
Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem
nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis:
Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici. NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM
gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus
enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et
in extrauagantes desinere. Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse
duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim
exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti &
conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera
consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros
tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,
Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in
celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis
indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus,
Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab
iis possessus. NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati:
Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem
nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis:
Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici. NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM
gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus
enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et
in extrauagantes desinere. Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse
duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim
exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti &
conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera
consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros
tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,
<TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0061" n="57"/> <head>Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus, Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab iis possessus.<lb/></head> <head>NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati: Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis: Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici.<lb/></head> <head>NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et <hi rendition="#i">in extrauagantes</hi> desinere.<lb/></head> <head>Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti & conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,<lb/></head> </div> </body> </text> </TEI> [57/0061]
Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus, Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab iis possessus.
NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati: Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis: Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici.
NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et in extrauagantes desinere.
Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti & conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720/61 |
Zitationshilfe: | Finen, Eberhard: Eine selige Veränderung Worauf die Christen harren und die darinn zu suchende Beste Veränderung. Braunschweig, 1720, S. 57. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720/61>, abgerufen am 16.02.2025. |