teus positus pro purpureo. Non praetereundus est color viteis frondibus arefactis simillimus, et id- circo xerampelinus Graece dictus. Usurpant hanc vocem Latini: certum enim vitis genus adulto jam autumno pampinis rubet velut cruentatis, unde nomen colori inditum est. Atrabapticas vestes eo colore infectas, quoniam in eo purpura nigresce- ret, aliqui appellaverunt. De ea re fabellam ex- cogitatam his versiculis fui complexus, Caederet immeritae vitis dum crura, cecidit Ipse sua: et dira caede Lycurgus obit. Unde prius viridis, rubet hostis sparsa cruore Illaeso vitis stipite, et ulta nefas.
9. Roseus. Jucundissimus omnium est color roseus, atque humano corpori, si id formosum est quam simillimus. Itaque os, cervicem, papillas, digi- tos roseos poetae dicunt: id est candidos, rubore san- guinis penitus diffuso cum venustate: isque color proprie est, quem communis sermo incarnatum vo- cat. Refert enim maxime omnium pueri nitorem ac virginis: rosam non Milesiam intelligo quae ni- mis purpurea ardere quodammodo videtur, nec rursus albam: sed quae utrinque decorem accepit, et quia corpus hominis imitatur, quod lingua ver- nacula carnem appellat, eadem id genus rosarum incarnatum nominavit. Cicero colorem hunc sua- vem dixit.
teus positus pro purpureo. Non praetereundus est color viteis frondibus arefactis simillimus, et id- circo xerampelinus Graece dictus. Usurpant hanc vocem Latini: certum enim vitis genus adulto jam autumno pampinis rubet velut cruentatis, unde nomen colori inditum est. Atrabapticas vestes eo colore infectas, quoniam in eo purpura nigresce- ret, aliqui appellaverunt. De ea re fabellam ex- cogitatam his versiculis fui complexus, Caederet immeritae vitis dum crura, cecidit Ipse sua: et dira caede Lycurgus obit. Unde prius viridis, rubet hostis sparsa cruore Illaeso vitis stipite, et ulta nefas.
9. Roseus. Jucundissimus omnium est color roseus, atque humano corpori, si id formosum est quam simillimus. Itaque os, cervicem, papillas, digi- tos roseos poetae dicunt: id est candidos, rubore san- guinis penitus diffuso cum venustate: isque color proprie est, quem communis sermo incarnatum vo- cat. Refert enim maxime omnium pueri nitorem ac virginis: rosam non Milesiam intelligo quae ni- mis purpurea ardere quodammodo videtur, nec rursus albam: sed quae utrinque decorem accepit, et quia corpus hominis imitatur, quod lingua ver- nacula carnem appellat, eadem id genus rosarum incarnatum nominavit. Cicero colorem hunc sua- vem dixit.
<TEI><text><body><divn="1"><divn="2"><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i"><pbfacs="#f0218"n="184"/>
teus</hi> positus pro purpureo. Non praetereundus est<lb/>
color viteis frondibus arefactis simillimus, et id-<lb/>
circo <hirendition="#i">xerampelinus</hi> Graece dictus. Usurpant hanc<lb/>
vocem Latini: certum enim vitis genus adulto jam<lb/>
autumno pampinis rubet velut cruentatis, unde<lb/>
nomen colori inditum est. Atrabapticas vestes eo<lb/>
colore infectas, quoniam in eo purpura nigresce-<lb/>
ret, aliqui appellaverunt. De ea re fabellam ex-<lb/>
cogitatam his versiculis fui complexus,<lb/><hirendition="#et">Caederet immeritae vitis dum crura, cecidit<lb/>
Ipse sua: et dira caede Lycurgus obit.<lb/>
Unde prius viridis, rubet hostis sparsa cruore<lb/>
Illaeso vitis stipite, et ulta nefas.</hi></hi></p><lb/><p><hirendition="#aq">9. <hirendition="#i"><hirendition="#g">Roseus</hi></hi>. Jucundissimus omnium est color<lb/>
roseus, atque humano corpori, si id formosum est<lb/>
quam simillimus. Itaque os, cervicem, papillas, digi-<lb/>
tos roseos poetae dicunt: id est candidos, rubore san-<lb/>
guinis penitus diffuso cum venustate: isque color<lb/>
proprie est, quem communis sermo <hirendition="#i">incarnatum</hi> vo-<lb/>
cat. Refert enim maxime omnium pueri nitorem<lb/>
ac virginis: rosam non Milesiam intelligo quae ni-<lb/>
mis purpurea ardere quodammodo videtur, nec<lb/>
rursus albam: sed quae utrinque decorem accepit,<lb/>
et quia corpus hominis imitatur, quod lingua ver-<lb/>
nacula carnem appellat, eadem id genus rosarum<lb/>
incarnatum nominavit. Cicero colorem hunc sua-<lb/>
vem dixit.</hi></p><lb/></div></div></body></text></TEI>
[184/0218]
teus positus pro purpureo. Non praetereundus est
color viteis frondibus arefactis simillimus, et id-
circo xerampelinus Graece dictus. Usurpant hanc
vocem Latini: certum enim vitis genus adulto jam
autumno pampinis rubet velut cruentatis, unde
nomen colori inditum est. Atrabapticas vestes eo
colore infectas, quoniam in eo purpura nigresce-
ret, aliqui appellaverunt. De ea re fabellam ex-
cogitatam his versiculis fui complexus,
Caederet immeritae vitis dum crura, cecidit
Ipse sua: et dira caede Lycurgus obit.
Unde prius viridis, rubet hostis sparsa cruore
Illaeso vitis stipite, et ulta nefas.
9. Roseus. Jucundissimus omnium est color
roseus, atque humano corpori, si id formosum est
quam simillimus. Itaque os, cervicem, papillas, digi-
tos roseos poetae dicunt: id est candidos, rubore san-
guinis penitus diffuso cum venustate: isque color
proprie est, quem communis sermo incarnatum vo-
cat. Refert enim maxime omnium pueri nitorem
ac virginis: rosam non Milesiam intelligo quae ni-
mis purpurea ardere quodammodo videtur, nec
rursus albam: sed quae utrinque decorem accepit,
et quia corpus hominis imitatur, quod lingua ver-
nacula carnem appellat, eadem id genus rosarum
incarnatum nominavit. Cicero colorem hunc sua-
vem dixit.
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 184. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/218>, abgerufen am 16.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.