Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:
<< vorherige Seite

men sach, kann ick nich ook de Sünn upgaan
laten? daar wurd se recht so grimmig, un stödd
eeren Mann an: "Mann ga hen tum Butt,
ick will warden, as de lewe Gott!" de Mann
was noch meist im Slaap, averst he verschrack
sich so, dat he ut den Bed feel. "Ach! Fru,
sed he, gaa in di un bliw Pabst." -- "Ne,
sed de Fru, un reet sich dat Liivken up, ick bin
nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick
de Sünn un de Maan upgaan see, un kan se
nich ook upgaan laten, ick möt warden, as de
lewe Gott!" -- "Ach Fru, sed de Mann, dat
kan de Butt nich, Kaiser un Pabst kan he
maken, awerst dat kan he nich." -- "Mann,
sed se, un sach so recht gräsig ut, ick will war-
den as de lewe Gott, gaa gliik hen to'm Butt."

Dat fuur den Mann so dörch de Gleder,
dat he bewt vör Angst; buten awer ging de
Storm, dat alle Böme un Felsen umweigten un
de Himmel was gans swart, un dat dunnert
un blitzt; daar sach man in de See so swarte
hoge Bülgen as Barg' un hadden baben all
eene witte Kroon van Schuum up, da sed he:

"Mandje! Mandje! Timpe Te!
Buttje, Buttje in de See!
Mine Fru de Ilsebill,
Will nich so, as ick wol will."

"Na wat will se den?" sed de Butt. -- "Ach!
sed he, se will warden as de leve Gott." --

men ſach, kann ick nich ook de Suͤnn upgaan
laten? daar wurd ſe recht ſo grimmig, un ſtoͤdd
eeren Mann an: „Mann ga hen tum Butt,
ick will warden, as de lewe Gott!“ de Mann
was noch meiſt im Slaap, averſt he verſchrack
ſich ſo, dat he ut den Bed feel. „Ach! Fru,
ſed he, gaa in di un bliw Pabſt.“ — „Ne,
ſed de Fru, un reet ſich dat Liivken up, ick bin
nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick
de Suͤnn un de Maan upgaan ſee, un kan ſe
nich ook upgaan laten, ick moͤt warden, as de
lewe Gott!“ — „Ach Fru, ſed de Mann, dat
kan de Butt nich, Kaiſer un Pabſt kan he
maken, awerſt dat kan he nich.“ — „Mann,
ſed ſe, un ſach ſo recht graͤſig ut, ick will war-
den as de lewe Gott, gaa gliik hen to'm Butt.“

Dat fuur den Mann ſo doͤrch de Gleder,
dat he bewt voͤr Angſt; buten awer ging de
Storm, dat alle Boͤme un Felſen umweigten un
de Himmel was gans ſwart, un dat dunnert
un blitzt; daar ſach man in de See ſo ſwarte
hoge Buͤlgen as Barg' un hadden baben all
eene witte Kroon van Schuum up, da ſed he:

„Mandje! Mandje! Timpe Te!
Buttje, Buttje in de See!
Mine Fru de Ilſebill,
Will nich ſo, as ick wol will.“

„Na wat will ſe den?“ ſed de Butt. — „Ach!
ſed he, ſe will warden as de leve Gott.“ —

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0110" n="76"/>
men &#x017F;ach, kann ick nich ook de Su&#x0364;nn upgaan<lb/>
laten? daar wurd &#x017F;e recht &#x017F;o grimmig, un &#x017F;to&#x0364;dd<lb/>
eeren Mann an: &#x201E;Mann ga hen tum Butt,<lb/>
ick will warden, as de lewe Gott!&#x201C; de Mann<lb/>
was noch mei&#x017F;t im Slaap, aver&#x017F;t he ver&#x017F;chrack<lb/>
&#x017F;ich &#x017F;o, dat he ut den Bed feel. &#x201E;Ach! Fru,<lb/>
&#x017F;ed he, gaa in di un bliw Pab&#x017F;t.&#x201C; &#x2014; &#x201E;Ne,<lb/>
&#x017F;ed de Fru, un reet &#x017F;ich dat Liivken up, ick bin<lb/>
nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick<lb/>
de Su&#x0364;nn un de Maan upgaan &#x017F;ee, un kan &#x017F;e<lb/>
nich ook upgaan laten, ick mo&#x0364;t warden, as de<lb/>
lewe Gott!&#x201C; &#x2014; &#x201E;Ach Fru, &#x017F;ed de Mann, dat<lb/>
kan de Butt nich, Kai&#x017F;er un Pab&#x017F;t kan he<lb/>
maken, awer&#x017F;t dat kan he nich.&#x201C; &#x2014; &#x201E;Mann,<lb/>
&#x017F;ed &#x017F;e, un &#x017F;ach &#x017F;o recht gra&#x0364;&#x017F;ig ut, ick will war-<lb/>
den as de lewe Gott, gaa gliik hen to'm Butt.&#x201C;</p><lb/>
        <p>Dat fuur den Mann &#x017F;o do&#x0364;rch de Gleder,<lb/>
dat he bewt vo&#x0364;r Ang&#x017F;t; buten awer ging de<lb/>
Storm, dat alle Bo&#x0364;me un Fel&#x017F;en umweigten un<lb/>
de Himmel was gans &#x017F;wart, un dat dunnert<lb/>
un blitzt; daar &#x017F;ach man in de See &#x017F;o &#x017F;warte<lb/>
hoge Bu&#x0364;lgen as Barg' un hadden baben all<lb/>
eene witte Kroon van Schuum up, da &#x017F;ed he:<lb/><lg type="poem"><l>&#x201E;Mandje! Mandje! Timpe Te!</l><lb/><l>Buttje, Buttje in de See!</l><lb/><l>Mine Fru de Il&#x017F;ebill,</l><lb/><l>Will nich &#x017F;o, as ick wol will.&#x201C;</l></lg><lb/>
&#x201E;Na wat will &#x017F;e den?&#x201C; &#x017F;ed de Butt. &#x2014; &#x201E;Ach!<lb/>
&#x017F;ed he, &#x017F;e will warden as de leve Gott.&#x201C; &#x2014;<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[76/0110] men ſach, kann ick nich ook de Suͤnn upgaan laten? daar wurd ſe recht ſo grimmig, un ſtoͤdd eeren Mann an: „Mann ga hen tum Butt, ick will warden, as de lewe Gott!“ de Mann was noch meiſt im Slaap, averſt he verſchrack ſich ſo, dat he ut den Bed feel. „Ach! Fru, ſed he, gaa in di un bliw Pabſt.“ — „Ne, ſed de Fru, un reet ſich dat Liivken up, ick bin nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick de Suͤnn un de Maan upgaan ſee, un kan ſe nich ook upgaan laten, ick moͤt warden, as de lewe Gott!“ — „Ach Fru, ſed de Mann, dat kan de Butt nich, Kaiſer un Pabſt kan he maken, awerſt dat kan he nich.“ — „Mann, ſed ſe, un ſach ſo recht graͤſig ut, ick will war- den as de lewe Gott, gaa gliik hen to'm Butt.“ Dat fuur den Mann ſo doͤrch de Gleder, dat he bewt voͤr Angſt; buten awer ging de Storm, dat alle Boͤme un Felſen umweigten un de Himmel was gans ſwart, un dat dunnert un blitzt; daar ſach man in de See ſo ſwarte hoge Buͤlgen as Barg' un hadden baben all eene witte Kroon van Schuum up, da ſed he: „Mandje! Mandje! Timpe Te! Buttje, Buttje in de See! Mine Fru de Ilſebill, Will nich ſo, as ick wol will.“ „Na wat will ſe den?“ ſed de Butt. — „Ach! ſed he, ſe will warden as de leve Gott.“ —

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/110
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. 76. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/110>, abgerufen am 21.11.2024.