Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:
<< vorherige Seite

suur; Marleenken averst stund daarby un weend
un weend, un de Traanen feelen all in den Pott,
un se bruukten gar keen Solt.

Daar kamm de Vader to Huus un sett sick
to Disch, un sed: "wo is denn min Sön?"
Dar drog de Moder eene groote, groote Schöt-
tel op mit swart Suur, un Marleenken weend
un kund sick nich hollen. Da sed de Vader
wedder: "wo is den min Sön?" "Ach, sed
de Moder, he is över Land gaan, na Müt-
ten eer groot Oem, he wull daar wat bliven."
"wat deit he denn daar? un hed my nich mal
Adjüs segd?" "o he wuld geern hen, un bed
my, ob he daar woll sös Weken bliven kun, he
is jo woll daar uphaben." "Ach, sed de Mann,
my is so recht trurig, dat is doch nich recht,
he had my doch Adjüs seggen schullt." Mit
des fung he an to eeten un sed: "Marleenken,
wat weenst du? Broder ward woll wedder ka-
men." "Ach Fru, sed he do, wat smeckt my
dat Eten schön, giv my meer!" un je meer he
at, je meer wuld he hebben, un sed: "gevt my
meer, gy sölt niks daaraf hebben, dat is as wenn
dat all myn weer," un he att un att, un de
Knaken smeet he all unner den Disch, bett he
alles up had. Marleenken averst ging hen na
eere Commode un namm uut de unnerste Schuuf
eeren besten syden Dook, un haalt all de Been-
ken un Knaken ünner den Disch herut, un

bund

ſuur; Marleenken averſt ſtund daarby un weend
un weend, un de Traanen feelen all in den Pott,
un ſe bruukten gar keen Solt.

Daar kamm de Vader to Huus un ſett ſick
to Diſch, un ſed: „wo is denn min Soͤn?“
Dar drog de Moder eene groote, groote Schoͤt-
tel op mit ſwart Suur, un Marleenken weend
un kund ſick nich hollen. Da ſed de Vader
wedder: „wo is den min Soͤn?“ „Ach, ſed
de Moder, he is oͤver Land gaan, na Muͤt-
ten eer groot Oem, he wull daar wat bliven.“
„wat deit he denn daar? un hed my nich mal
Adjuͤs ſegd?“ „o he wuld geern hen, un bed
my, ob he daar woll ſoͤs Weken bliven kun, he
is jo woll daar uphaben.“ „Ach, ſed de Mann,
my is ſo recht trurig, dat is doch nich recht,
he had my doch Adjuͤs ſeggen ſchullt.“ Mit
des fung he an to eeten un ſed: „Marleenken,
wat weenſt du? Broder ward woll wedder ka-
men.“ „Ach Fru, ſed he do, wat ſmeckt my
dat Eten ſchoͤn, giv my meer!“ un je meer he
at, je meer wuld he hebben, un ſed: „gevt my
meer, gy ſoͤlt niks daaraf hebben, dat is as wenn
dat all myn weer,“ un he att un att, un de
Knaken ſmeet he all unner den Diſch, bett he
alles up had. Marleenken averſt ging hen na
eere Commode un namm uut de unnerſte Schuuf
eeren beſten ſyden Dook, un haalt all de Been-
ken un Knaken uͤnner den Diſch herut, un

bund
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0242" n="208"/>
&#x017F;uur; Marleenken aver&#x017F;t &#x017F;tund daarby un weend<lb/>
un weend, un de Traanen feelen all in den Pott,<lb/>
un &#x017F;e bruukten gar keen Solt.</p><lb/>
        <p>Daar kamm de Vader to Huus un &#x017F;ett &#x017F;ick<lb/>
to Di&#x017F;ch, un &#x017F;ed: &#x201E;wo is denn min So&#x0364;n?&#x201C;<lb/>
Dar drog de Moder eene groote, groote Scho&#x0364;t-<lb/>
tel op mit &#x017F;wart Suur, un Marleenken weend<lb/>
un kund &#x017F;ick nich hollen. Da &#x017F;ed de Vader<lb/>
wedder: &#x201E;wo is den min So&#x0364;n?&#x201C; &#x201E;Ach, &#x017F;ed<lb/>
de Moder, he is o&#x0364;ver Land gaan, na Mu&#x0364;t-<lb/>
ten eer groot Oem, he wull daar wat bliven.&#x201C;<lb/>
&#x201E;wat deit he denn daar? un hed my nich mal<lb/>
Adju&#x0364;s &#x017F;egd?&#x201C; &#x201E;o he wuld geern hen, un bed<lb/>
my, ob he daar woll &#x017F;o&#x0364;s Weken bliven kun, he<lb/>
is jo woll daar uphaben.&#x201C; &#x201E;Ach, &#x017F;ed de Mann,<lb/>
my is &#x017F;o recht trurig, dat is doch nich recht,<lb/>
he had my doch Adju&#x0364;s &#x017F;eggen &#x017F;chullt.&#x201C; Mit<lb/>
des fung he an to eeten un &#x017F;ed: &#x201E;Marleenken,<lb/>
wat ween&#x017F;t du? Broder ward woll wedder ka-<lb/>
men.&#x201C; &#x201E;Ach Fru, &#x017F;ed he do, wat &#x017F;meckt my<lb/>
dat Eten &#x017F;cho&#x0364;n, giv my meer!&#x201C; un je meer he<lb/>
at, je meer wuld he hebben, un &#x017F;ed: &#x201E;gevt my<lb/>
meer, gy &#x017F;o&#x0364;lt niks daaraf hebben, dat is as wenn<lb/>
dat all myn weer,&#x201C; un he att un att, un de<lb/>
Knaken &#x017F;meet he all unner den Di&#x017F;ch, bett he<lb/>
alles up had. Marleenken aver&#x017F;t ging hen na<lb/>
eere Commode un namm uut de unner&#x017F;te Schuuf<lb/>
eeren be&#x017F;ten &#x017F;yden Dook, un haalt all de Been-<lb/>
ken un Knaken u&#x0364;nner den Di&#x017F;ch herut, un<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">bund</fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[208/0242] ſuur; Marleenken averſt ſtund daarby un weend un weend, un de Traanen feelen all in den Pott, un ſe bruukten gar keen Solt. Daar kamm de Vader to Huus un ſett ſick to Diſch, un ſed: „wo is denn min Soͤn?“ Dar drog de Moder eene groote, groote Schoͤt- tel op mit ſwart Suur, un Marleenken weend un kund ſick nich hollen. Da ſed de Vader wedder: „wo is den min Soͤn?“ „Ach, ſed de Moder, he is oͤver Land gaan, na Muͤt- ten eer groot Oem, he wull daar wat bliven.“ „wat deit he denn daar? un hed my nich mal Adjuͤs ſegd?“ „o he wuld geern hen, un bed my, ob he daar woll ſoͤs Weken bliven kun, he is jo woll daar uphaben.“ „Ach, ſed de Mann, my is ſo recht trurig, dat is doch nich recht, he had my doch Adjuͤs ſeggen ſchullt.“ Mit des fung he an to eeten un ſed: „Marleenken, wat weenſt du? Broder ward woll wedder ka- men.“ „Ach Fru, ſed he do, wat ſmeckt my dat Eten ſchoͤn, giv my meer!“ un je meer he at, je meer wuld he hebben, un ſed: „gevt my meer, gy ſoͤlt niks daaraf hebben, dat is as wenn dat all myn weer,“ un he att un att, un de Knaken ſmeet he all unner den Diſch, bett he alles up had. Marleenken averſt ging hen na eere Commode un namm uut de unnerſte Schuuf eeren beſten ſyden Dook, un haalt all de Been- ken un Knaken uͤnner den Diſch herut, un bund

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/242
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. 208. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/242>, abgerufen am 17.05.2024.