Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

thümlichkeiten. Zu beklagen ist, daß die zweite Er-
zählung, nach mündlicher Mittheilung, nur ein
Fragment giebt, ohne Zweifel wäre das Ganze
recht gut. Bei der glücklichen Jagd denkt man
auch an den feigen Waldemar in der Wilkinasaga,
(235.) der auf den Hirsch zu sitzen kam.

Van kleyn Kobisje.

Kleyn Kobisje sittende aen de Naaybank hy
scheld een Appel ende laet de Schel van die op de
Naaybank liggen, hy maeckt een Vliegeslager, en
alsoo 'er Vliegen op de Appelschel quamen om die
af te keeren, slaet 'er net in eenen Slag seven ge-
lyk; springt van de Naaybank, oordelde dit een
Romeyn-stuk te zyn, denkt noch hier door een
groot Man te worden, verkoopt al wat hy heeft,
en laet 'er een cierlyk Schild van maken, en liet
'er opsetten: jck heet Kobisjen den onver-
saagden, ick sla der seven met eenen Slagh.
Treckt doen in een ver Landt, daer den Koningh
Meester was, bind doen dit Schild op syn Borst,
ende gaet achter des Konings Paleys, tegen een
hoogen Heuvel aen leggen, daer hy wist dat de
Koningh gewoon was ordinaris heen te sien; ende
also de Son sterck scheen, en wist de Koningh
niet wat daer so flikkerde, send terstond een Edel-
man derwaerds. Hy by hem komende wierd ver-
vaert in dit te lesen: ick heet Koningh onver-
saagd, ick sla der seven met een Slagh.
Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit vorgaen-
de, die terstond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer
henen sond, om hem wacker te maken, en met een
beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met sooda-
nigh Respect, als sulcken Cavalier toekomt Sy
trecken op's Koninghs Bevel henen, by hem ko-
mende en dorsten hem, ofte niemand en wil de
eerste wesen, om hem aen te spreken. Maer eenen
uyt den Hoop was soo couragieus, dat hy een
Pieck nam ende stiet hem tegens de Sool van syn
Schoen. Hy springht op met groote Kracht, sy
vallen op haer Knyen, ende biddem hem, hy be-
liefden eens by den Koningh te komen, het welcke

thuͤmlichkeiten. Zu beklagen iſt, daß die zweite Er-
zaͤhlung, nach muͤndlicher Mittheilung, nur ein
Fragment giebt, ohne Zweifel waͤre das Ganze
recht gut. Bei der gluͤcklichen Jagd denkt man
auch an den feigen Waldemar in der Wilkinaſaga,
(235.) der auf den Hirſch zu ſitzen kam.

Van kleyn Kobisje.

Kleyn Kobisje ſittende aen de Naaybank hy
ſcheld een Appel ende laet de Schel van die op de
Naaybank liggen, hy maeckt een Vliegeſlager, en
alſoo 'er Vliegen op de Appelſchel quamen om die
af te keeren, ſlaet 'er net in eenen Slag ſeven ge-
lyk; ſpringt van de Naaybank, oordelde dit een
Romeyn-ſtuk te zyn, denkt noch hier door een
groot Man te worden, verkoopt al wat hy heeft,
en laet 'er een cierlyk Schild van maken, en liet
'er opſetten: jck heet Kobisjen den onver-
ſaagden, ick ſla der ſeven met eenen Slagh.
Treckt doen in een ver Landt, daer den Koningh
Meeſter was, bind doen dit Schild op ſyn Borſt,
ende gaet achter des Konings Paleys, tegen een
hoogen Heuvel aen leggen, daer hy wiſt dat de
Koningh gewoon was ordinaris heen te ſien; ende
alſo de Son ſterck ſcheen, en wiſt de Koningh
niet wat daer ſo flikkerde, ſend terſtond een Edel-
man derwaerds. Hy by hem komende wierd ver-
vaert in dit te leſen: ick heet Koningh onver-
ſaagd, ick ſla der ſeven met een Slagh.
Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit vorgaen-
de, die terſtond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer
henen ſond, om hem wacker te maken, en met een
beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met ſooda-
nigh Reſpect, als ſulcken Cavalier toekomt Sy
trecken op's Koninghs Bevel henen, by hem ko-
mende en dorſten hem, ofte niemand en wil de
eerſte weſen, om hem aen te ſpreken. Maer eenen
uyt den Hoop was ſoo couragieus, dat hy een
Pieck nam ende ſtiet hem tegens de Sool van ſyn
Schoen. Hy ſpringht op met groote Kracht, ſy
vallen op haer Knyen, ende biddem hem, hy be-
liefden eens by den Koningh te komen, het welcke

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0434" n="XII"/>
thu&#x0364;mlichkeiten. Zu beklagen i&#x017F;t, daß die zweite Er-<lb/>
za&#x0364;hlung, nach mu&#x0364;ndlicher Mittheilung, nur ein<lb/>
Fragment giebt, ohne Zweifel wa&#x0364;re das Ganze<lb/>
recht gut. Bei der glu&#x0364;cklichen Jagd denkt man<lb/>
auch an den feigen Waldemar in der Wilkina&#x017F;aga,<lb/>
(235.) der auf den Hir&#x017F;ch zu &#x017F;itzen kam.</p><lb/>
          <div n="3">
            <head>Van kleyn Kobisje.</head><lb/>
            <p>Kleyn Kobisje &#x017F;ittende aen de Naaybank hy<lb/>
&#x017F;cheld een Appel ende laet de Schel van die op de<lb/>
Naaybank liggen, hy maeckt een Vliege&#x017F;lager, en<lb/>
al&#x017F;oo 'er Vliegen op de Appel&#x017F;chel quamen om die<lb/>
af te keeren, &#x017F;laet 'er net in eenen Slag &#x017F;even ge-<lb/>
lyk; &#x017F;pringt van de Naaybank, oordelde dit een<lb/>
Romeyn-&#x017F;tuk te zyn, denkt noch hier door een<lb/>
groot Man te worden, verkoopt al wat hy heeft,<lb/>
en laet 'er een cierlyk Schild van maken, en liet<lb/>
'er op&#x017F;etten: <hi rendition="#g">jck heet Kobisjen den onver-<lb/>
&#x017F;aagden, ick &#x017F;la der &#x017F;even met eenen Slagh</hi>.<lb/>
Treckt doen in een ver Landt, daer den Koningh<lb/>
Mee&#x017F;ter was, bind doen dit Schild op &#x017F;yn Bor&#x017F;t,<lb/>
ende gaet achter des Konings Paleys, tegen een<lb/>
hoogen Heuvel aen leggen, daer hy wi&#x017F;t dat de<lb/>
Koningh gewoon was ordinaris heen te &#x017F;ien; ende<lb/>
al&#x017F;o de Son &#x017F;terck &#x017F;cheen, en wi&#x017F;t de Koningh<lb/>
niet wat daer &#x017F;o flikkerde, &#x017F;end ter&#x017F;tond een Edel-<lb/>
man derwaerds. Hy by hem komende wierd ver-<lb/>
vaert in dit te le&#x017F;en: <hi rendition="#g">ick heet Koningh onver-<lb/>
&#x017F;aagd, ick &#x017F;la der &#x017F;even met een Slagh</hi>.<lb/>
Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit vorgaen-<lb/>
de, die ter&#x017F;tond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer<lb/>
henen &#x017F;ond, om hem wacker te maken, en met een<lb/>
beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met &#x017F;ooda-<lb/>
nigh Re&#x017F;pect, als &#x017F;ulcken Cavalier toekomt Sy<lb/>
trecken op's Koninghs Bevel henen, by hem ko-<lb/>
mende en dor&#x017F;ten hem, ofte niemand en wil de<lb/>
eer&#x017F;te we&#x017F;en, om hem aen te &#x017F;preken. Maer eenen<lb/>
uyt den Hoop was &#x017F;oo couragieus, dat hy een<lb/>
Pieck nam ende &#x017F;tiet hem tegens de Sool van &#x017F;yn<lb/>
Schoen. Hy &#x017F;pringht op met groote Kracht, &#x017F;y<lb/>
vallen op haer Knyen, ende biddem hem, hy be-<lb/>
liefden eens by den Koningh te komen, het welcke<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[XII/0434] thuͤmlichkeiten. Zu beklagen iſt, daß die zweite Er- zaͤhlung, nach muͤndlicher Mittheilung, nur ein Fragment giebt, ohne Zweifel waͤre das Ganze recht gut. Bei der gluͤcklichen Jagd denkt man auch an den feigen Waldemar in der Wilkinaſaga, (235.) der auf den Hirſch zu ſitzen kam. Van kleyn Kobisje. Kleyn Kobisje ſittende aen de Naaybank hy ſcheld een Appel ende laet de Schel van die op de Naaybank liggen, hy maeckt een Vliegeſlager, en alſoo 'er Vliegen op de Appelſchel quamen om die af te keeren, ſlaet 'er net in eenen Slag ſeven ge- lyk; ſpringt van de Naaybank, oordelde dit een Romeyn-ſtuk te zyn, denkt noch hier door een groot Man te worden, verkoopt al wat hy heeft, en laet 'er een cierlyk Schild van maken, en liet 'er opſetten: jck heet Kobisjen den onver- ſaagden, ick ſla der ſeven met eenen Slagh. Treckt doen in een ver Landt, daer den Koningh Meeſter was, bind doen dit Schild op ſyn Borſt, ende gaet achter des Konings Paleys, tegen een hoogen Heuvel aen leggen, daer hy wiſt dat de Koningh gewoon was ordinaris heen te ſien; ende alſo de Son ſterck ſcheen, en wiſt de Koningh niet wat daer ſo flikkerde, ſend terſtond een Edel- man derwaerds. Hy by hem komende wierd ver- vaert in dit te leſen: ick heet Koningh onver- ſaagd, ick ſla der ſeven met een Slagh. Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit vorgaen- de, die terſtond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer henen ſond, om hem wacker te maken, en met een beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met ſooda- nigh Reſpect, als ſulcken Cavalier toekomt Sy trecken op's Koninghs Bevel henen, by hem ko- mende en dorſten hem, ofte niemand en wil de eerſte weſen, om hem aen te ſpreken. Maer eenen uyt den Hoop was ſoo couragieus, dat hy een Pieck nam ende ſtiet hem tegens de Sool van ſyn Schoen. Hy ſpringht op met groote Kracht, ſy vallen op haer Knyen, ende biddem hem, hy be- liefden eens by den Koningh te komen, het welcke

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/434
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. XII. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/434>, abgerufen am 24.11.2024.