Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Hic vir hic ille viraum iuris bene doctus in arte Consuluit reliquis, Consuluitque sibi. Dum repetente suum natura, debitor aequus Reddere cuique suum iure paratus erat. Vitae quae vitae, morti mortalia tradit, Debet vtrique suum, reddit vtrique suum. Haec laus illa viri, qui iura repellere iure Scit, mortemque suo temperat arbitrio. O non mortali mortalia lumina vultu, Quem quod obest magna dexteritate iuvat, Cui minus eripiendo venit praestantius, & cui O sortem exortens, plus adimendo datur. Qui quo scit quod vult, quod uon est cogitur esse, O factum infectum, plus tamen est & erit. Quem nec naturae nec mortis spicula laedunt, Qui ius amittit ius ut habere queat. Ergo quae sua sunt habeant, modo caetera linquant, Scilicet ingenij stet sine morte decus. Sic vivens moritur, moriens in secula vivit, Vivit & hic obieit, hic manet atque abieit, Victus adest victor, sequitur non vana peremptum Gloria, cui fato fata fuere suae. Quis neget e superis homines descendere, qui quod Nec sunt nec fuerant, sic tamen esse queunt? Mortales nunquam mortales, debita morti Corpora, quum vitam sint habitura suam. Instabilis constantia quae demum sub fine videtur, Quando cuique suum lex sine lege dedit. Vita quid ah miseri, misero quae vivitur orbe? Se morti natum quilibet esse videt, Quamprimum partugeniti rellinquimus alvi Maternae Cotylas, mortua turba sumus
Hic vir hic ille virûm iuris bené doctus in arte Consuluit reliquis, Consuluitque sibi. Dum repetente suum natura, debitor aequus Reddere cuique suum iure paratus erat. Vitae quae vitae, morti mortalia tradit, Debet vtrique suum, reddit vtrique suum. Haec laus illa viri, qui iura repellere iure Scit, mortemque suo temperat arbitrio. O non mortali mortalia lumina vultu, Quem quod obest magna dexteritate iuvat, Cui minus eripiendo venit praestantius, & cui O sortem exortens, plus adimendo datur. Qui quò scit quod vult, quod uon est cogitur esse, O factum infectum, plus tamen est & erit. Quem nec naturae nec mortis spicula laedunt, Qui ius amittit ius ut habere queat. Ergo quae sua sunt habeant, modo caetera linquant, Scilicet ingenij stet sine morte decus. Sic vivens moritur, moriens in secula vivit, Vivit & hic obiît, hic manet atque abiît, Victus adest victor, sequitur non vana peremptum Gloria, cui fato fata fuêre suae. Quis neget é superis homines descendere, qui quod Nec sunt nec fuerant, sic tamen esse queunt? Mortales nunquam mortales, debita morti Corpora, quum vitam sint habitura suam. Instabilis constantia quae demum sub fine videtur, Quando cuique suum lex sine lege dedit. Vita quid ah miseri, misero quae vivitur orbe? Se morti natum quilibet esse videt, Quamprimum partugeniti rellinquimus alvi Maternae Cotylas, mortua turba sumus
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0109"/> Hic vir hic ille virûm iuris bené doctus in arte Consuluit reliquis, Consuluitque sibi. Dum repetente suum natura, debitor aequus Reddere cuique suum iure paratus erat. Vitae quae vitae, morti mortalia tradit, Debet vtrique suum, reddit vtrique suum. Haec laus illa viri, qui iura repellere iure Scit, mortemque suo temperat arbitrio. O non mortali mortalia lumina vultu, Quem quod obest magna dexteritate iuvat, Cui minus eripiendo venit praestantius, & cui O sortem exortens, plus adimendo datur. Qui quò scit quod vult, quod uon est cogitur esse, O factum infectum, plus tamen est & erit. Quem nec naturae nec mortis spicula laedunt, Qui ius amittit ius ut habere queat. Ergo quae sua sunt habeant, modo caetera linquant, Scilicet ingenij stet sine morte decus. Sic vivens moritur, moriens in secula vivit, Vivit & hic obiît, hic manet atque abiît, Victus adest victor, sequitur non vana peremptum Gloria, cui fato fata fuêre suae. Quis neget é superis homines descendere, qui quod Nec sunt nec fuerant, sic tamen esse queunt? Mortales nunquam mortales, debita morti Corpora, quum vitam sint habitura suam. Instabilis constantia quae demum sub fine videtur, Quando cuique suum lex sine lege dedit. Vita quid ah miseri, misero quae vivitur orbe? Se morti natum quilibet esse videt, Quamprimum partugeniti rellinquimus alvi Maternae Cotylas, mortua turba sumus </hi> </l> </div> </body> </text> </TEI> [0109]
Hic vir hic ille virûm iuris bené doctus in arte Consuluit reliquis, Consuluitque sibi. Dum repetente suum natura, debitor aequus Reddere cuique suum iure paratus erat. Vitae quae vitae, morti mortalia tradit, Debet vtrique suum, reddit vtrique suum. Haec laus illa viri, qui iura repellere iure Scit, mortemque suo temperat arbitrio. O non mortali mortalia lumina vultu, Quem quod obest magna dexteritate iuvat, Cui minus eripiendo venit praestantius, & cui O sortem exortens, plus adimendo datur. Qui quò scit quod vult, quod uon est cogitur esse, O factum infectum, plus tamen est & erit. Quem nec naturae nec mortis spicula laedunt, Qui ius amittit ius ut habere queat. Ergo quae sua sunt habeant, modo caetera linquant, Scilicet ingenij stet sine morte decus. Sic vivens moritur, moriens in secula vivit, Vivit & hic obiît, hic manet atque abiît, Victus adest victor, sequitur non vana peremptum Gloria, cui fato fata fuêre suae. Quis neget é superis homines descendere, qui quod Nec sunt nec fuerant, sic tamen esse queunt? Mortales nunquam mortales, debita morti Corpora, quum vitam sint habitura suam. Instabilis constantia quae demum sub fine videtur, Quando cuique suum lex sine lege dedit. Vita quid ah miseri, misero quae vivitur orbe? Se morti natum quilibet esse videt, Quamprimum partugeniti rellinquimus alvi Maternae Cotylas, mortua turba sumus
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools ?Language Resource Switchboard?FeedbackSie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden. Kommentar zur DTA-AusgabeDieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen … Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss. Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate
(2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:Anmerkungen zur Transkription:
|
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de. |