Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
Nieder-Pannonien, und endlich bey Margos in Ober-Moesien, geschlagen
worden 2. zosimvs nennet ihren König Rausimodum 3. Wir finden Müntzen
mit Constantini 4 und Crispi 5 Bildniß, auf-deren Revers die Worte
VICTORIA SARMATICA befindlich. Jn einem alten Römischen
Calender, der ums Jahr 354. gemacht, und von bvcherio herausgegeben
worden, werden ludi Sarmatici angemercket, die zu Ausgang des Novembris,
und Anfang des Decembris sechs Tage nach einander gefeyert worden 6. iac.
gothofredvs
muthmasset 7, daß sie bey Gelegenheit der in diesem Kriege
erhaltenen Siege angerichtet worden: wir haben aber bereits oben angemercket,
daß Carinus schon ludos Sarmaticos in Rom gehalten 8.

XXVI. Den Gothischen Krieg rechnet man zum Jahr 323. da dieses VolckUnd treibt die
Gothen aus
Moesien zu-
rücke: ludi
Gothici.

in Thracien und Moesien eingefallen. Constantinus trieb sie mit solchem Vor-
theil zurücke, daß sie alle Gefangene im Stiche lassen musten 1. Von diesem
Kriege ist vermuthlich evsebivs zu verstehen, wenn er meldet, Constantinus
habe den Gothen nicht länger den Sold zahlen wollen, so sie bißher von denA. C. 323.
Römern gezogen, und in dem darüber entstandenen Kriege die Creutz-Fahne
wieder sie gebraucht 2. socrates rühmet, GOtt habe so viel Zeichen in selbi-

gem
2 [Beginn Spaltensatz] p. optatianvs c. 22.
Iam totiens, Auguste, licet Campona cruore
Hostili post bella madens, artissima toto
Corpora fusa solo, submersas amne repleto
Victrix miretur turbas, aciemque ferocem.
Plurima conabor Phoebeo carmine gaudens
Margensis memorare boni coelestia facta,
Introitus & bella loqui perculsa ruinis
Queis deuicta iacet gens duro Marte caduca.
Testis magnorum uicina Bononia praesens
Sit uoti compos excisaque agmina cernens
Det iuga captiuis, & ducat caetera praedas.
3 zosimvs L. II. c. 21. p. 160. Quum autem
Constantinus inaudisset, ad Moeotidem paludem ha-
bitantes Sauromatas, Istro nauigiis transiecto, di-
tionem suam infestare, copias in eos duxit. Itidem
barbari cum Rausimodo rege obuiam ei profecti,
primum quoddam opidum tentabant, satis magno
praesidio munitum, cuius ea pars muri, quae a
terra surgebat in altum, erat opere lapideo facta;
pars superior ligneo. Quamobrem arbitrati Sauro-
matae, facillime se potituros opido, si quidquid es-
set in muro ligneum exussissent: ignem admoue-
bant, & consistentes in muro telis petebant, sed
quum murorum propugnatores telis ac lapidibus ex
loco sublimiore deiectis, barbaros interficerent, iam-
que Constantinus aduenisset in barbaros impetu fa-
cto de loco superiore, multos occidit, plures uiuos ce-
pit, reliquis fuga sibi consulentibus. Rausimodus
maiori parte copiarum amissa, naues ingressus
Istrum transiecit, quum haberet in animo ditionem
[Spaltenumbruch] Romanam denuo populari. Quod ubi Constantinus
comperisset, & ipse transiecto Istro subsequitur, ac
fuga quosdam ad collem siluis densum delatos adori-
tur, & multos interficit, quorum in numero Rausi-
modus erat; multisque uiuis captis, residuam mul-
titudinem, quae manus porrigebat, in fidem recepit:
eoque pacto magna cum multitudine captiuorum ad
praetorium reuersus est. His in urbes distributis,
Thessalonicam accessit.
4 ap. bandvri l. c. p. 211.
5 ibid. p. 318. 2) Es scheinet, daß Crispus nach
den gegen die Francken und Alemannen erhaltenen
Siegen, bey seinem Vater geblieben, und dem Sar-
matischen Kriege mit beygewohnet.
6 v. calendarium uetus supra laudatum
§. XV. nota
5.
7 v. chronologia cod. Theodos. p. 22. 2.
8 v. lib. V. §. 59. not. 2.
1 §. XXVI. 1. Anonymus, a valesio ad finem
ammiani editus p. 474. c.
2 evsebivs in uit. Const. L. IV. c. 5. p. 391.
Cum superiores imperatores uectigalia Scythis per-
soluerent, ipsique Romani a barbaris seruitute pres-
si quotannis tributa penderent: cum haec conditio
imperatori minime ferenda uideretur, alienumque
existimaret ab omnium gentium uictoris dignitate,
perinde ut maiores sui tributum pendere; seruato-
ris sui ope praesidioque confisus, triumphale illud si-
gnum contra istos etiam obtendens, breui spatio
omnes superauit, & reluctantes quidem armata ma-

[Ende Spaltensatz]
nu

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
Nieder-Pannonien, und endlich bey Margos in Ober-Moeſien, geſchlagen
worden 2. zosimvs nennet ihren Koͤnig Rauſimodum 3. Wir finden Muͤntzen
mit Conſtantini 4 und Criſpi 5 Bildniß, auf-deren Revers die Worte
VICTORIA SARMATICA befindlich. Jn einem alten Roͤmiſchen
Calender, der ums Jahr 354. gemacht, und von bvcherio herausgegeben
worden, werden ludi Sarmatici angemercket, die zu Ausgang des Novembris,
und Anfang des Decembris ſechs Tage nach einander gefeyert worden 6. iac.
gothofredvs
muthmaſſet 7, daß ſie bey Gelegenheit der in dieſem Kriege
erhaltenen Siege angerichtet worden: wir haben aber bereits oben angemercket,
daß Carinus ſchon ludos Sarmaticos in Rom gehalten 8.

XXVI. Den Gothiſchen Krieg rechnet man zum Jahr 323. da dieſes VolckUnd treibt die
Gothen aus
Moeſien zu-
ruͤcke: ludi
Gothici.

in Thracien und Moeſien eingefallen. Conſtantinus trieb ſie mit ſolchem Vor-
theil zuruͤcke, daß ſie alle Gefangene im Stiche laſſen muſten 1. Von dieſem
Kriege iſt vermuthlich evsebivs zu verſtehen, wenn er meldet, Conſtantinus
habe den Gothen nicht laͤnger den Sold zahlen wollen, ſo ſie bißher von denA. C. 323.
Roͤmern gezogen, und in dem daruͤber entſtandenen Kriege die Creutz-Fahne
wieder ſie gebraucht 2. socrates ruͤhmet, GOtt habe ſo viel Zeichen in ſelbi-

gem
2 [Beginn Spaltensatz] p. optatianvs c. 22.
Iam totiens, Auguſte, licet Campona cruore
Hoſtili poſt bella madens, artiſſima toto
Corpora fuſa ſolo, ſubmerſas amne repleto
Victrix miretur turbas, aciemque ferocem.
Plurima conabor Phoebeo carmine gaudens
Margenſis memorare boni coeleſtia facta,
Introitus & bella loqui perculſa ruinis
Queis deuicta iacet gens duro Marte caduca.
Teſtis magnorum uicina Bononia praeſens
Sit uoti compos exciſaque agmina cernens
Det iuga captiuis, & ducat caetera praedas.
3 zosimvs L. II. c. 21. p. 160. Quum autem
Conſtantinus inaudiſſet, ad Moeotidem paludem ha-
bitantes Sauromatas, Iſtro nauigiis transiecto, di-
tionem ſuam infeſtare, copias in eos duxit. Itidem
barbari cum Rauſimodo rege obuiam ei profecti,
primum quoddam opidum tentabant, ſatis magno
praeſidio munitum, cuius ea pars muri, quae a
terra ſurgebat in altum, erat opere lapideo facta;
pars ſuperior ligneo. Quamobrem arbitrati Sauro-
matae, facillime ſe potituros opido, ſi quidquid eſ-
ſet in muro ligneum exuſſiſſent: ignem admoue-
bant, & conſiſtentes in muro telis petebant, ſed
quum murorum propugnatores telis ac lapidibus ex
loco ſublimiore deiectis, barbaros interficerent, iam-
que Conſtantinus adueniſſet in barbaros impetu fa-
cto de loco ſuperiore, multos occidit, plures uiuos ce-
pit, reliquis fuga ſibi conſulentibus. Rauſimodus
maiori parte copiarum amiſſa, naues ingreſſus
Iſtrum transiecit, quum haberet in animo ditionem
[Spaltenumbruch] Romanam denuo populari. Quod ubi Conſtantinus
comperiſſet, & ipſe transiecto Iſtro ſubſequitur, ac
fuga quosdam ad collem ſiluis denſum delatos adori-
tur, & multos interficit, quorum in numero Rauſi-
modus erat; multisque uiuis captis, reſiduam mul-
titudinem, quae manus porrigebat, in fidem recepit:
eoque pacto magna cum multitudine captiuorum ad
praetorium reuerſus eſt. His in urbes diſtributis,
Theſſalonicam acceſſit.
4 ap. bandvri l. c. p. 211.
5 ibid. p. 318. 2) Es ſcheinet, daß Criſpus nach
den gegen die Francken und Alemannen erhaltenen
Siegen, bey ſeinem Vater geblieben, und dem Sar-
matiſchen Kriege mit beygewohnet.
6 v. calendarium uetus ſupra laudatum
§. XV. nota
5.
7 v. chronologia cod. Theodoſ. p. 22. 2.
8 v. lib. V. §. 59. not. 2.
1 §. XXVI. 1. Anonymus, a valesio ad finem
ammiani editus p. 474. c.
2 evsebivs in uit. Conſt. L. IV. c. 5. p. 391.
Cum ſuperiores imperatores uectigalia Scythis per-
ſoluerent, ipſique Romani a barbaris ſeruitute preſ-
ſi quotannis tributa penderent: cum haec conditio
imperatori minime ferenda uideretur, alienumque
exiſtimaret ab omnium gentium uictoris dignitate,
perinde ut maiores ſui tributum pendere; ſeruato-
ris ſui ope praeſidioque confiſus, triumphale illud ſi-
gnum contra iſtos etiam obtendens, breui ſpatio
omnes ſuperauit, & reluctantes quidem armata ma-

[Ende Spaltensatz]
nu
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0257" n="223"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
Nieder-Pannonien, und endlich bey <hi rendition="#aq">Margos</hi> in Ober-Moe&#x017F;ien, ge&#x017F;chlagen<lb/>
worden <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">p. <hi rendition="#g">optatianvs</hi></hi> c.</hi> 22.<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Iam totiens, Augu&#x017F;te, licet Campona cruore<lb/>
Ho&#x017F;tili po&#x017F;t bella madens, arti&#x017F;&#x017F;ima toto<lb/>
Corpora fu&#x017F;a &#x017F;olo, &#x017F;ubmer&#x017F;as amne repleto<lb/>
Victrix miretur turbas, aciemque ferocem.<lb/>
Plurima conabor Phoebeo carmine gaudens<lb/>
Margen&#x017F;is memorare boni coele&#x017F;tia facta,<lb/>
Introitus &amp; bella loqui percul&#x017F;a ruinis<lb/>
Queis deuicta iacet gens duro Marte caduca.<lb/>
Te&#x017F;tis magnorum uicina Bononia prae&#x017F;ens<lb/>
Sit uoti compos exci&#x017F;aque agmina cernens<lb/>
Det iuga captiuis, &amp; ducat caetera praedas.</hi></hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> nennet ihren Ko&#x0364;nig <hi rendition="#aq">Rau&#x017F;imodum</hi> <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. II. c. 21. p. 160. <hi rendition="#i">Quum autem<lb/>
Con&#x017F;tantinus inaudi&#x017F;&#x017F;et, ad Moeotidem paludem ha-<lb/>
bitantes Sauromatas, I&#x017F;tro nauigiis transiecto, di-<lb/>
tionem &#x017F;uam infe&#x017F;tare, copias in eos duxit. Itidem<lb/>
barbari cum Rau&#x017F;imodo rege obuiam ei profecti,<lb/>
primum quoddam opidum tentabant, &#x017F;atis magno<lb/>
prae&#x017F;idio munitum, cuius ea pars muri, quae a<lb/>
terra &#x017F;urgebat in altum, erat opere lapideo facta;<lb/>
pars &#x017F;uperior ligneo. Quamobrem arbitrati Sauro-<lb/>
matae, facillime &#x017F;e potituros opido, &#x017F;i quidquid e&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et in muro ligneum exu&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ent: ignem admoue-<lb/>
bant, &amp; con&#x017F;i&#x017F;tentes in muro telis petebant, &#x017F;ed<lb/>
quum murorum propugnatores telis ac lapidibus ex<lb/>
loco &#x017F;ublimiore deiectis, barbaros interficerent, iam-<lb/>
que Con&#x017F;tantinus adueni&#x017F;&#x017F;et in barbaros impetu fa-<lb/>
cto de loco &#x017F;uperiore, multos occidit, plures uiuos ce-<lb/>
pit, reliquis fuga &#x017F;ibi con&#x017F;ulentibus. Rau&#x017F;imodus<lb/>
maiori parte copiarum ami&#x017F;&#x017F;a, naues ingre&#x017F;&#x017F;us<lb/>
I&#x017F;trum transiecit, quum haberet in animo ditionem<lb/><cb/>
Romanam denuo populari. Quod ubi Con&#x017F;tantinus<lb/>
comperi&#x017F;&#x017F;et, &amp; ip&#x017F;e transiecto I&#x017F;tro &#x017F;ub&#x017F;equitur, ac<lb/>
fuga quosdam ad collem &#x017F;iluis den&#x017F;um delatos adori-<lb/>
tur, &amp; multos interficit, quorum in numero Rau&#x017F;i-<lb/>
modus erat; multisque uiuis captis, re&#x017F;iduam mul-<lb/>
titudinem, quae manus porrigebat, in fidem recepit:<lb/>
eoque pacto magna cum multitudine captiuorum ad<lb/>
praetorium reuer&#x017F;us e&#x017F;t. His in urbes di&#x017F;tributis,<lb/>
The&#x017F;&#x017F;alonicam acce&#x017F;&#x017F;it.</hi></hi></note>. Wir finden Mu&#x0364;ntzen<lb/>
mit <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantini</hi> <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">ap. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bandvri</hi></hi> l. c. p.</hi> 211.</note> und <hi rendition="#aq">Cri&#x017F;pi</hi> <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi> p.</hi> 318. 2) Es &#x017F;cheinet, daß <hi rendition="#aq">Cri&#x017F;pus</hi> nach<lb/>
den gegen die Francken und Alemannen erhaltenen<lb/>
Siegen, bey &#x017F;einem Vater geblieben, und dem Sar-<lb/>
mati&#x017F;chen Kriege mit beygewohnet.</note> Bildniß, auf-deren <hi rendition="#aq">Revers</hi> die Worte<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">VICTORIA SARMATICA</hi></hi> befindlich. Jn einem alten Ro&#x0364;mi&#x017F;chen<lb/>
Calender, der ums Jahr 354. gemacht, und von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bvcherio</hi></hi></hi> herausgegeben<lb/>
worden, werden <hi rendition="#aq">ludi Sarmatici</hi> angemercket, die zu Ausgang des <hi rendition="#aq">Novembris,</hi><lb/>
und Anfang des <hi rendition="#aq">Decembris</hi> &#x017F;echs Tage nach einander gefeyert worden <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq">v. calendarium uetus &#x017F;upra laudatum<lb/>
§. XV. nota</hi> 5.</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iac.<lb/>
gothofredvs</hi></hi></hi> muthma&#x017F;&#x017F;et <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq">v. chronologia cod. Theodo&#x017F;. p.</hi> 22. 2.</note>, daß &#x017F;ie bey Gelegenheit der in die&#x017F;em Kriege<lb/>
erhaltenen Siege angerichtet worden: wir haben aber bereits oben angemercket,<lb/>
daß <hi rendition="#aq">Carinus</hi> &#x017F;chon <hi rendition="#aq">ludos Sarmaticos</hi> in Rom gehalten <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq">v. lib. V. §. 59. not.</hi> 2.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVI.</hi> Den Gothi&#x017F;chen Krieg rechnet man zum Jahr 323. da die&#x017F;es Volck<note place="right">Und treibt die<lb/>
Gothen aus<lb/>
Moe&#x017F;ien zu-<lb/>
ru&#x0364;cke: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">ludi</hi><lb/>
Gothici.</hi></note><lb/>
in Thracien und Moe&#x017F;ien eingefallen. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> trieb &#x017F;ie mit &#x017F;olchem Vor-<lb/>
theil zuru&#x0364;cke, daß &#x017F;ie alle Gefangene im Stiche la&#x017F;&#x017F;en mu&#x017F;ten <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq">Anonymus, a <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesio</hi></hi> ad finem<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammiani</hi></hi> editus p. 474. c.</hi></note>. Von die&#x017F;em<lb/>
Kriege i&#x017F;t vermuthlich <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evsebivs</hi></hi></hi> zu ver&#x017F;tehen, wenn er meldet, <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi><lb/>
habe den Gothen nicht la&#x0364;nger den Sold zahlen wollen, &#x017F;o &#x017F;ie bißher von den<note place="right"><hi rendition="#aq">A. C.</hi> 323.</note><lb/>
Ro&#x0364;mern gezogen, und in dem daru&#x0364;ber ent&#x017F;tandenen Kriege die Creutz-Fahne<lb/>
wieder &#x017F;ie gebraucht <note xml:id="FN257_02_01" next="#FN257_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evsebivs</hi></hi> in uit. Con&#x017F;t. L. IV. c. 5. p. 391.<lb/><hi rendition="#i">Cum &#x017F;uperiores imperatores uectigalia Scythis per-<lb/>
&#x017F;oluerent, ip&#x017F;ique Romani a barbaris &#x017F;eruitute pre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;i quotannis tributa penderent: cum haec conditio<lb/>
imperatori minime ferenda uideretur, alienumque<lb/>
exi&#x017F;timaret ab omnium gentium uictoris dignitate,<lb/>
perinde ut maiores &#x017F;ui tributum pendere; &#x017F;eruato-<lb/>
ris &#x017F;ui ope prae&#x017F;idioque confi&#x017F;us, triumphale illud &#x017F;i-<lb/>
gnum contra i&#x017F;tos etiam obtendens, breui &#x017F;patio<lb/>
omnes &#x017F;uperauit, &amp; reluctantes quidem armata ma-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">nu</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, GOtt habe &#x017F;o viel Zeichen in &#x017F;elbi-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">gem</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[223/0257] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. Nieder-Pannonien, und endlich bey Margos in Ober-Moeſien, geſchlagen worden 2. zosimvs nennet ihren Koͤnig Rauſimodum 3. Wir finden Muͤntzen mit Conſtantini 4 und Criſpi 5 Bildniß, auf-deren Revers die Worte VICTORIA SARMATICA befindlich. Jn einem alten Roͤmiſchen Calender, der ums Jahr 354. gemacht, und von bvcherio herausgegeben worden, werden ludi Sarmatici angemercket, die zu Ausgang des Novembris, und Anfang des Decembris ſechs Tage nach einander gefeyert worden 6. iac. gothofredvs muthmaſſet 7, daß ſie bey Gelegenheit der in dieſem Kriege erhaltenen Siege angerichtet worden: wir haben aber bereits oben angemercket, daß Carinus ſchon ludos Sarmaticos in Rom gehalten 8. XXVI. Den Gothiſchen Krieg rechnet man zum Jahr 323. da dieſes Volck in Thracien und Moeſien eingefallen. Conſtantinus trieb ſie mit ſolchem Vor- theil zuruͤcke, daß ſie alle Gefangene im Stiche laſſen muſten 1. Von dieſem Kriege iſt vermuthlich evsebivs zu verſtehen, wenn er meldet, Conſtantinus habe den Gothen nicht laͤnger den Sold zahlen wollen, ſo ſie bißher von den Roͤmern gezogen, und in dem daruͤber entſtandenen Kriege die Creutz-Fahne wieder ſie gebraucht 2. socrates ruͤhmet, GOtt habe ſo viel Zeichen in ſelbi- gem Und treibt die Gothen aus Moeſien zu- ruͤcke: ludi Gothici. A. C. 323. 2 p. optatianvs c. 22. Iam totiens, Auguſte, licet Campona cruore Hoſtili poſt bella madens, artiſſima toto Corpora fuſa ſolo, ſubmerſas amne repleto Victrix miretur turbas, aciemque ferocem. Plurima conabor Phoebeo carmine gaudens Margenſis memorare boni coeleſtia facta, Introitus & bella loqui perculſa ruinis Queis deuicta iacet gens duro Marte caduca. Teſtis magnorum uicina Bononia praeſens Sit uoti compos exciſaque agmina cernens Det iuga captiuis, & ducat caetera praedas. 3 zosimvs L. II. c. 21. p. 160. Quum autem Conſtantinus inaudiſſet, ad Moeotidem paludem ha- bitantes Sauromatas, Iſtro nauigiis transiecto, di- tionem ſuam infeſtare, copias in eos duxit. Itidem barbari cum Rauſimodo rege obuiam ei profecti, primum quoddam opidum tentabant, ſatis magno praeſidio munitum, cuius ea pars muri, quae a terra ſurgebat in altum, erat opere lapideo facta; pars ſuperior ligneo. Quamobrem arbitrati Sauro- matae, facillime ſe potituros opido, ſi quidquid eſ- ſet in muro ligneum exuſſiſſent: ignem admoue- bant, & conſiſtentes in muro telis petebant, ſed quum murorum propugnatores telis ac lapidibus ex loco ſublimiore deiectis, barbaros interficerent, iam- que Conſtantinus adueniſſet in barbaros impetu fa- cto de loco ſuperiore, multos occidit, plures uiuos ce- pit, reliquis fuga ſibi conſulentibus. Rauſimodus maiori parte copiarum amiſſa, naues ingreſſus Iſtrum transiecit, quum haberet in animo ditionem Romanam denuo populari. Quod ubi Conſtantinus comperiſſet, & ipſe transiecto Iſtro ſubſequitur, ac fuga quosdam ad collem ſiluis denſum delatos adori- tur, & multos interficit, quorum in numero Rauſi- modus erat; multisque uiuis captis, reſiduam mul- titudinem, quae manus porrigebat, in fidem recepit: eoque pacto magna cum multitudine captiuorum ad praetorium reuerſus eſt. His in urbes diſtributis, Theſſalonicam acceſſit. 4 ap. bandvri l. c. p. 211. 5 ibid. p. 318. 2) Es ſcheinet, daß Criſpus nach den gegen die Francken und Alemannen erhaltenen Siegen, bey ſeinem Vater geblieben, und dem Sar- matiſchen Kriege mit beygewohnet. 6 v. calendarium uetus ſupra laudatum §. XV. nota 5. 7 v. chronologia cod. Theodoſ. p. 22. 2. 8 v. lib. V. §. 59. not. 2. 1 §. XXVI. 1. Anonymus, a valesio ad finem ammiani editus p. 474. c. 2 evsebivs in uit. Conſt. L. IV. c. 5. p. 391. Cum ſuperiores imperatores uectigalia Scythis per- ſoluerent, ipſique Romani a barbaris ſeruitute preſ- ſi quotannis tributa penderent: cum haec conditio imperatori minime ferenda uideretur, alienumque exiſtimaret ab omnium gentium uictoris dignitate, perinde ut maiores ſui tributum pendere; ſeruato- ris ſui ope praeſidioque confiſus, triumphale illud ſi- gnum contra iſtos etiam obtendens, breui ſpatio omnes ſuperauit, & reluctantes quidem armata ma- nu

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/257
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 223. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/257>, abgerufen am 16.07.2024.