Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur grossen Wanderung der Völcker.
aber sehr grausam, (welches von allen Scythischen Völckern geklaget wird,) doch in
ihrem Lande nicht gantz ohne Policey u. Regiment gewesen seyn; immassen sie die-
jenigen zu Richtern unter sich verordnet, so im Kriege die meiste Erfahrung ge-
habt. Er meldet ferner von ihnen, daß sie der Wahrsagung aus den Reisern sich
bedienet, und erzehlet einige andere Gewohnheiten mehr, die sie mit den Teut-
schen, so wohl als die Verachtung des Todes, gemein gehabt. Es ist zwar oben schon
der Alanen etlichemal gedacht, und wie sie von Antonino Pio abgetrieben wor-
den, auch was sie an den grossen Teutschen Kriegen unter M. Aurelio , und seit
dem an den Einbrüchen der Gothen für Antheil gehabt, und wie sie Gordia-
num
bey Philippopolis geschlagen , angemercket worden. Sie sind aber noch
niemahls so deutlich zum Vorschein gekommen, als ietzo, da sie das Römische
Reich verwüsten helffen, bis sie sich nachmals gleichsam auf einmal wieder
verlieren. Einige Littauische historici haben die Litthauer von ihnen ableiten
wollen : Es wird sich aber unten zeigen, wie schwer es halte den Beweis
aufzubringen.

XIV. Die Hunnen sind wiederum ein gantz anderes Volck , das ebenfallsBeschreibung
der Hunnen.

in verschiedene Nationen getheilet gewesen, und zwar eins und das andere mit
den Alanen, und übrigen Scythischen Völckern gemein gehabt; dennoch aber

von
[Beginn Spaltensatz] tur altius genae, ut pilerum uigor tempestiuus emer-
gens corrugatis cicatricibus hebetetur, senescunt
imberbes absque ulla uenustate, spadonibus similes,
compactis omnes firmisque membris, & opimis cer-
uicibus: prodigiosae formae, & pandi, ut hipedes
existimes bestias, uel quales in commarginandis pon-
tibus effigiati stipites dolantur incompte. In homi-
num autem figura licet insuaui ita uisi sunt asperi,
ut neque igni, neque saporatis indigeant cibis, sed
radicibus herbarum agrestium, & semicruda cuius-
uis pecoris carne uescantur, quam inter femora sua,
& equorum terga subsertam, fotu calefaciunt bre-
ui. Aedisiciis nullis unquam tecti: sed haec uelut
ab usu communi discreta sepulcra declinant. Nec
enim apud eos uel arundine fastigatum reperiri tu-
gurium potest. Sed uagi montes peragrantes & sil-
uas, pruinas, famem, sitimque perferre ab incu-
nabulis assuescunt. Peregre tecta nisi adigente ma-
xima necessitate non subeunt: nec enim apud eos se-
curos existimant esse sub tectis. Indumentis operi-
untur linteis, uel ex pellibus siluestrium murium con-
sarcinatis: nec alia illis domestica uestis est, alia
forensis. Sed semel obsoleti coloris tunica collo in-
serta non ante deponitur aut mutatur, quam diu-
turna carie in pannulos defluxerit defrustata. Ga-
leris incuruis capita tegunt, hirsuta crura coriis
munientes haedinis: eorumque calcei formulis
nullis aptati, uetant incedere gressibus liberis. Qua
causa ad pedestres parum accommodati sunt pugnas:
uerum equis prope affixi duris quidem, sed deformi-
bus, & muliebriter iisdem nonnunquam insidentes,
[Spaltenumbruch] funguntur muneribus consuetis. Ex ipsis quiuis
in hac natione pernox & perdius emit & uendit,
cibumque sumit & potum, & inclinatus ceruici an-
gustae iumenti, in altum soporem, adusque uarie-
tatem effunditur somniorum. Et deliberatione su-
per rebus proposita seriis, hoc habitu omnes in com-
mune consultant. Aguntur autem nulla seueritate
regali, sed tumultuario optimatum ductu contenti,
perrumpunt quidquid inciderit. Et pugnant non-
nunquam lacessiti, sed incuntes proelia cuneatim ua-
riis uocibus sonantibus toruum. Vtque ad pernici-
tatem sunt leues & repentini; ita subito de industria
dispersi uigescunt, & in composita acie cum caede
uasta discurrunt: nec inuadentes uallum, nec ca-
stra inimica pilantes prae nimia rapiditate cernun-
tur. Eoque omnium acerrimos facile dixeris bella-
tores, quod procul missilibus telis, acutis ossibus pro
spiculorum acumine arte mira coagmentatis, sed di-
stinctis, comminus ferro, sine sui respectu confli-
gunt, hostesque dum mucronum noxias obseruant,
contortis laciniis illigant, ut laqueatis resistentium
membris equitandi uel grauandi adimant faculta-
tem. Nemo apud eos arat, nec sticam aliquando
contingit. Omnes enim sine sedibus fixis, absque
lare uel lege aut ritu stabili dispalantur, semper fu-
gientium similes, cum carpentis in quibus habitant:
ubi coniuges atra illis uestimenta contexunt, &
cöeunt cum maritis, & pariunt, & adusque puber-
tatem nutriunt pueros. Nullusque apud eos inter-
rogatus, respondere unde oritur potest, alibi con-
ceptus, natusque procul, & longius educatus. Per

[Ende Spaltensatz]
inducias
N n 2

bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker.
aber ſehr grauſam, (welches von allen Scythiſchen Voͤlckern geklaget wird,) doch in
ihrem Lande nicht gantz ohne Policey u. Regiment geweſen ſeyn; immaſſen ſie die-
jenigen zu Richtern unter ſich verordnet, ſo im Kriege die meiſte Erfahrung ge-
habt. Er meldet ferner von ihnen, daß ſie der Wahrſagung aus den Reiſern ſich
bedienet, und erzehlet einige andere Gewohnheiten mehr, die ſie mit den Teut-
ſchen, ſo wohl als die Verachtung des Todes, gemein gehabt. Es iſt zwar oben ſchon
der Alanen etlichemal gedacht, und wie ſie von Antonino Pio abgetrieben wor-
den, auch was ſie an den groſſen Teutſchen Kriegen unter M. Aurelio , und ſeit
dem an den Einbruͤchen der Gothen fuͤr Antheil gehabt, und wie ſie Gordia-
num
bey Philippopolis geſchlagen , angemercket worden. Sie ſind aber noch
niemahls ſo deutlich zum Vorſchein gekommen, als ietzo, da ſie das Roͤmiſche
Reich verwuͤſten helffen, bis ſie ſich nachmals gleichſam auf einmal wieder
verlieren. Einige Littauiſche hiſtorici haben die Litthauer von ihnen ableiten
wollen : Es wird ſich aber unten zeigen, wie ſchwer es halte den Beweis
aufzubringen.

XIV. Die Hunnen ſind wiederum ein gantz anderes Volck , das ebenfallsBeſchreibung
der Hunnen.

in verſchiedene Nationen getheilet geweſen, und zwar eins und das andere mit
den Alanen, und uͤbrigen Scythiſchen Voͤlckern gemein gehabt; dennoch aber

von
[Beginn Spaltensatz] tur altius genae, ut pilerum uigor tempeſtiuus emer-
gens corrugatis cicatricibus hebetetur, ſeneſcunt
imberbes absque ulla uenuſtate, ſpadonibus ſimiles,
compactis omnes firmisque membris, & opimis cer-
uicibus: prodigioſae formae, & pandi, ut hipedes
exiſtimes beſtias, uel quales in commarginandis pon-
tibus effigiati ſtipites dolantur incompte. In homi-
num autem figura licet inſuaui ita uiſi ſunt aſperi,
ut neque igni, neque ſaporatis indigeant cibis, ſed
radicibus herbarum agreſtium, & ſemicruda cuius-
uis pecoris carne ueſcantur, quam inter femora ſua,
& equorum terga ſubſertam, fotu calefaciunt bre-
ui. Aediſiciis nullis unquam tecti: ſed haec uelut
ab uſu communi diſcreta ſepulcra declinant. Nec
enim apud eos uel arundine faſtigatum reperiri tu-
gurium poteſt. Sed uagi montes peragrantes & ſil-
uas, pruinas, famem, ſitimque perferre ab incu-
nabulis aſſueſcunt. Peregre tecta niſi adigente ma-
xima neceſſitate non ſubeunt: nec enim apud eos ſe-
curos exiſtimant eſſe ſub tectis. Indumentis operi-
untur linteis, uel ex pellibus ſilueſtrium murium con-
ſarcinatis: nec alia illis domeſtica ueſtis eſt, alia
forenſis. Sed ſemel obſoleti coloris tunica collo in-
ſerta non ante deponitur aut mutatur, quam diu-
turna carie in pannulos defluxerit defruſtata. Ga-
leris incuruis capita tegunt, hirſuta crura coriis
munientes haedinis: eorumque calcei formulis
nullis aptati, uetant incedere greſſibus liberis. Qua
cauſa ad pedeſtres parum accommodati ſunt pugnas:
uerum equis prope affixi duris quidem, ſed deformi-
bus, & muliebriter iisdem nonnunquam inſidentes,
[Spaltenumbruch] funguntur muneribus conſuetis. Ex ipſis quiuis
in hac natione pernox & perdius emit & uendit,
cibumque ſumit & potum, & inclinatus ceruici an-
guſtae iumenti, in altum ſoporem, adusque uarie-
tatem effunditur ſomniorum. Et deliberatione ſu-
per rebus propoſita ſeriis, hoc habitu omnes in com-
mune conſultant. Aguntur autem nulla ſeueritate
regali, ſed tumultuario optimatum ductu contenti,
perrumpunt quidquid inciderit. Et pugnant non-
nunquam laceſſiti, ſed incuntes proelia cuneatim ua-
riis uocibus ſonantibus toruum. Vtque ad pernici-
tatem ſunt leues & repentini; ita ſubito de induſtria
diſperſi uigeſcunt, & in compoſita acie cum caede
uaſta diſcurrunt: nec inuadentes uallum, nec ca-
ſtra inimica pilantes prae nimia rapiditate cernun-
tur. Eoque omnium acerrimos facile dixeris bella-
tores, quod procul miſſilibus telis, acutis oſſibus pro
ſpiculorum acumine arte mira coagmentatis, ſed di-
ſtinctis, comminus ferro, ſine ſui reſpectu confli-
gunt, hoſtesque dum mucronum noxias obſeruant,
contortis laciniis illigant, ut laqueatis reſiſtentium
membris equitandi uel grauandi adimant faculta-
tem. Nemo apud eos arat, nec ſticam aliquando
contingit. Omnes enim ſine ſedibus fixis, absque
lare uel lege aut ritu ſtabili diſpalantur, ſemper fu-
gientium ſimiles, cum carpentis in quibus habitant:
ubi coniuges atra illis ueſtimenta contexunt, &
cöeunt cum maritis, & pariunt, & adusque puber-
tatem nutriunt pueros. Nullusque apud eos inter-
rogatus, reſpondere unde oritur poteſt, alibi con-
ceptus, natusque procul, & longius educatus. Per

[Ende Spaltensatz]
inducias
N n 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0317" n="283"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur gro&#x017F;&#x017F;en Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
aber &#x017F;ehr grau&#x017F;am, (welches von allen Scythi&#x017F;chen Vo&#x0364;lckern geklaget wird,) doch in<lb/>
ihrem Lande nicht gantz ohne Policey u. Regiment gewe&#x017F;en &#x017F;eyn; imma&#x017F;&#x017F;en &#x017F;ie die-<lb/>
jenigen zu Richtern unter &#x017F;ich verordnet, &#x017F;o im Kriege die mei&#x017F;te Erfahrung ge-<lb/>
habt. Er meldet ferner von ihnen, daß &#x017F;ie der Wahr&#x017F;agung aus den Rei&#x017F;ern &#x017F;ich<lb/>
bedienet, und erzehlet einige andere Gewohnheiten mehr, die &#x017F;ie mit den Teut-<lb/>
&#x017F;chen, &#x017F;o wohl als die Verachtung des Todes, gemein gehabt. Es i&#x017F;t zwar oben &#x017F;chon<lb/>
der Alanen etlichemal gedacht, und wie &#x017F;ie von <hi rendition="#aq">Antonino Pio</hi> <note xml:id="FN316_05_02" prev="#FN316_05_01" place="foot" n="5"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note> abgetrieben wor-<lb/>
den, auch was &#x017F;ie an den gro&#x017F;&#x017F;en Teut&#x017F;chen Kriegen unter <hi rendition="#aq">M. Aurelio</hi> <note xml:id="FN316_06_02" prev="#FN316_06_01" place="foot" n="6"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, und &#x017F;eit<lb/>
dem an den Einbru&#x0364;chen der Gothen fu&#x0364;r Antheil gehabt, und wie &#x017F;ie <hi rendition="#aq">Gordia-<lb/>
num</hi> bey <hi rendition="#aq">Philippopolis</hi> ge&#x017F;chlagen <note xml:id="FN316_07_02" prev="#FN316_07_01" place="foot" n="7"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, angemercket worden. Sie &#x017F;ind aber noch<lb/>
niemahls &#x017F;o deutlich zum Vor&#x017F;chein gekommen, als ietzo, da &#x017F;ie das Ro&#x0364;mi&#x017F;che<lb/>
Reich verwu&#x0364;&#x017F;ten helffen, bis &#x017F;ie &#x017F;ich nachmals gleich&#x017F;am auf einmal wieder<lb/>
verlieren. Einige Littaui&#x017F;che <hi rendition="#aq">hi&#x017F;torici</hi> haben die Litthauer von ihnen ableiten<lb/>
wollen <note xml:id="FN316_08_02" prev="#FN316_08_01" place="foot" n="8"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>: Es wird &#x017F;ich aber unten zeigen, wie &#x017F;chwer es halte den Beweis<lb/>
aufzubringen.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XIV.</hi> Die Hunnen &#x017F;ind wiederum ein gantz anderes Volck <note next="#FN316_01_03" xml:id="FN316_01_02" prev="#FN316_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tur altius genae, ut pilerum uigor tempe&#x017F;tiuus emer-<lb/>
gens corrugatis cicatricibus hebetetur, &#x017F;ene&#x017F;cunt<lb/>
imberbes absque ulla uenu&#x017F;tate, &#x017F;padonibus &#x017F;imiles,<lb/>
compactis omnes firmisque membris, &amp; opimis cer-<lb/>
uicibus: prodigio&#x017F;ae formae, &amp; pandi, ut hipedes<lb/>
exi&#x017F;times be&#x017F;tias, uel quales in commarginandis pon-<lb/>
tibus effigiati &#x017F;tipites dolantur incompte. In homi-<lb/>
num autem figura licet in&#x017F;uaui ita ui&#x017F;i &#x017F;unt a&#x017F;peri,<lb/>
ut neque igni, neque &#x017F;aporatis indigeant cibis, &#x017F;ed<lb/>
radicibus herbarum agre&#x017F;tium, &amp; &#x017F;emicruda cuius-<lb/>
uis pecoris carne ue&#x017F;cantur, quam inter femora &#x017F;ua,<lb/>
&amp; equorum terga &#x017F;ub&#x017F;ertam, fotu calefaciunt bre-<lb/>
ui. Aedi&#x017F;iciis nullis unquam tecti: &#x017F;ed haec uelut<lb/>
ab u&#x017F;u communi di&#x017F;creta &#x017F;epulcra declinant. Nec<lb/>
enim apud eos uel arundine fa&#x017F;tigatum reperiri tu-<lb/>
gurium pote&#x017F;t. Sed uagi montes peragrantes &amp; &#x017F;il-<lb/>
uas, pruinas, famem, &#x017F;itimque perferre ab incu-<lb/>
nabulis a&#x017F;&#x017F;ue&#x017F;cunt. Peregre tecta ni&#x017F;i adigente ma-<lb/>
xima nece&#x017F;&#x017F;itate non &#x017F;ubeunt: nec enim apud eos &#x017F;e-<lb/>
curos exi&#x017F;timant e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;ub tectis. Indumentis operi-<lb/>
untur linteis, uel ex pellibus &#x017F;ilue&#x017F;trium murium con-<lb/>
&#x017F;arcinatis: nec alia illis dome&#x017F;tica ue&#x017F;tis e&#x017F;t, alia<lb/>
foren&#x017F;is. Sed &#x017F;emel ob&#x017F;oleti coloris tunica collo in-<lb/>
&#x017F;erta non ante deponitur aut mutatur, quam diu-<lb/>
turna carie in pannulos defluxerit defru&#x017F;tata. Ga-<lb/>
leris incuruis capita tegunt, hir&#x017F;uta crura coriis<lb/>
munientes haedinis: eorumque calcei formulis<lb/>
nullis aptati, uetant incedere gre&#x017F;&#x017F;ibus liberis. Qua<lb/>
cau&#x017F;a ad pede&#x017F;tres parum accommodati &#x017F;unt pugnas:<lb/>
uerum equis prope affixi duris quidem, &#x017F;ed deformi-<lb/>
bus, &amp; muliebriter iisdem nonnunquam in&#x017F;identes,<lb/><cb/>
funguntur muneribus con&#x017F;uetis. Ex ip&#x017F;is quiuis<lb/>
in hac natione pernox &amp; perdius emit &amp; uendit,<lb/>
cibumque &#x017F;umit &amp; potum, &amp; inclinatus ceruici an-<lb/>
gu&#x017F;tae iumenti, in altum &#x017F;oporem, adusque uarie-<lb/>
tatem effunditur &#x017F;omniorum. Et deliberatione &#x017F;u-<lb/>
per rebus propo&#x017F;ita &#x017F;eriis, hoc habitu omnes in com-<lb/>
mune con&#x017F;ultant. Aguntur autem nulla &#x017F;eueritate<lb/>
regali, &#x017F;ed tumultuario optimatum ductu contenti,<lb/>
perrumpunt quidquid inciderit. Et pugnant non-<lb/>
nunquam lace&#x017F;&#x017F;iti, &#x017F;ed incuntes proelia cuneatim ua-<lb/>
riis uocibus &#x017F;onantibus toruum. Vtque ad pernici-<lb/>
tatem &#x017F;unt leues &amp; repentini; ita &#x017F;ubito de indu&#x017F;tria<lb/>
di&#x017F;per&#x017F;i uige&#x017F;cunt, &amp; in compo&#x017F;ita acie cum caede<lb/>
ua&#x017F;ta di&#x017F;currunt: nec inuadentes uallum, nec ca-<lb/>
&#x017F;tra inimica pilantes prae nimia rapiditate cernun-<lb/>
tur. Eoque omnium acerrimos facile dixeris bella-<lb/>
tores, quod procul mi&#x017F;&#x017F;ilibus telis, acutis o&#x017F;&#x017F;ibus pro<lb/>
&#x017F;piculorum acumine arte mira coagmentatis, &#x017F;ed di-<lb/>
&#x017F;tinctis, comminus ferro, &#x017F;ine &#x017F;ui re&#x017F;pectu confli-<lb/>
gunt, ho&#x017F;tesque dum mucronum noxias ob&#x017F;eruant,<lb/>
contortis laciniis illigant, ut laqueatis re&#x017F;i&#x017F;tentium<lb/>
membris equitandi uel grauandi adimant faculta-<lb/>
tem. Nemo apud eos arat, nec &#x017F;ticam aliquando<lb/>
contingit. Omnes enim &#x017F;ine &#x017F;edibus fixis, absque<lb/>
lare uel lege aut ritu &#x017F;tabili di&#x017F;palantur, &#x017F;emper fu-<lb/>
gientium &#x017F;imiles, cum carpentis in quibus habitant:<lb/>
ubi coniuges atra illis ue&#x017F;timenta contexunt, &amp;<lb/>
cöeunt cum maritis, &amp; pariunt, &amp; adusque puber-<lb/>
tatem nutriunt pueros. Nullusque apud eos inter-<lb/>
rogatus, re&#x017F;pondere unde oritur pote&#x017F;t, alibi con-<lb/>
ceptus, natusque procul, &amp; longius educatus. Per</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">inducias</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">N n 2</fw><lb/><cb type="end"/><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>, das ebenfalls<note place="right">Be&#x017F;chreibung<lb/>
der Hunnen.</note><lb/>
in ver&#x017F;chiedene Nationen getheilet gewe&#x017F;en, und zwar eins und das andere mit<lb/>
den Alanen, und u&#x0364;brigen Scythi&#x017F;chen Vo&#x0364;lckern gemein gehabt; dennoch aber<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">von</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[283/0317] bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker. aber ſehr grauſam, (welches von allen Scythiſchen Voͤlckern geklaget wird,) doch in ihrem Lande nicht gantz ohne Policey u. Regiment geweſen ſeyn; immaſſen ſie die- jenigen zu Richtern unter ſich verordnet, ſo im Kriege die meiſte Erfahrung ge- habt. Er meldet ferner von ihnen, daß ſie der Wahrſagung aus den Reiſern ſich bedienet, und erzehlet einige andere Gewohnheiten mehr, die ſie mit den Teut- ſchen, ſo wohl als die Verachtung des Todes, gemein gehabt. Es iſt zwar oben ſchon der Alanen etlichemal gedacht, und wie ſie von Antonino Pio 5 abgetrieben wor- den, auch was ſie an den groſſen Teutſchen Kriegen unter M. Aurelio 6, und ſeit dem an den Einbruͤchen der Gothen fuͤr Antheil gehabt, und wie ſie Gordia- num bey Philippopolis geſchlagen 7, angemercket worden. Sie ſind aber noch niemahls ſo deutlich zum Vorſchein gekommen, als ietzo, da ſie das Roͤmiſche Reich verwuͤſten helffen, bis ſie ſich nachmals gleichſam auf einmal wieder verlieren. Einige Littauiſche hiſtorici haben die Litthauer von ihnen ableiten wollen 8: Es wird ſich aber unten zeigen, wie ſchwer es halte den Beweis aufzubringen. XIV. Die Hunnen ſind wiederum ein gantz anderes Volck 1, das ebenfalls in verſchiedene Nationen getheilet geweſen, und zwar eins und das andere mit den Alanen, und uͤbrigen Scythiſchen Voͤlckern gemein gehabt; dennoch aber von Beſchreibung der Hunnen. 5 6 7 8 1 tur altius genae, ut pilerum uigor tempeſtiuus emer- gens corrugatis cicatricibus hebetetur, ſeneſcunt imberbes absque ulla uenuſtate, ſpadonibus ſimiles, compactis omnes firmisque membris, & opimis cer- uicibus: prodigioſae formae, & pandi, ut hipedes exiſtimes beſtias, uel quales in commarginandis pon- tibus effigiati ſtipites dolantur incompte. In homi- num autem figura licet inſuaui ita uiſi ſunt aſperi, ut neque igni, neque ſaporatis indigeant cibis, ſed radicibus herbarum agreſtium, & ſemicruda cuius- uis pecoris carne ueſcantur, quam inter femora ſua, & equorum terga ſubſertam, fotu calefaciunt bre- ui. Aediſiciis nullis unquam tecti: ſed haec uelut ab uſu communi diſcreta ſepulcra declinant. Nec enim apud eos uel arundine faſtigatum reperiri tu- gurium poteſt. Sed uagi montes peragrantes & ſil- uas, pruinas, famem, ſitimque perferre ab incu- nabulis aſſueſcunt. Peregre tecta niſi adigente ma- xima neceſſitate non ſubeunt: nec enim apud eos ſe- curos exiſtimant eſſe ſub tectis. Indumentis operi- untur linteis, uel ex pellibus ſilueſtrium murium con- ſarcinatis: nec alia illis domeſtica ueſtis eſt, alia forenſis. Sed ſemel obſoleti coloris tunica collo in- ſerta non ante deponitur aut mutatur, quam diu- turna carie in pannulos defluxerit defruſtata. Ga- leris incuruis capita tegunt, hirſuta crura coriis munientes haedinis: eorumque calcei formulis nullis aptati, uetant incedere greſſibus liberis. Qua cauſa ad pedeſtres parum accommodati ſunt pugnas: uerum equis prope affixi duris quidem, ſed deformi- bus, & muliebriter iisdem nonnunquam inſidentes, funguntur muneribus conſuetis. Ex ipſis quiuis in hac natione pernox & perdius emit & uendit, cibumque ſumit & potum, & inclinatus ceruici an- guſtae iumenti, in altum ſoporem, adusque uarie- tatem effunditur ſomniorum. Et deliberatione ſu- per rebus propoſita ſeriis, hoc habitu omnes in com- mune conſultant. Aguntur autem nulla ſeueritate regali, ſed tumultuario optimatum ductu contenti, perrumpunt quidquid inciderit. Et pugnant non- nunquam laceſſiti, ſed incuntes proelia cuneatim ua- riis uocibus ſonantibus toruum. Vtque ad pernici- tatem ſunt leues & repentini; ita ſubito de induſtria diſperſi uigeſcunt, & in compoſita acie cum caede uaſta diſcurrunt: nec inuadentes uallum, nec ca- ſtra inimica pilantes prae nimia rapiditate cernun- tur. Eoque omnium acerrimos facile dixeris bella- tores, quod procul miſſilibus telis, acutis oſſibus pro ſpiculorum acumine arte mira coagmentatis, ſed di- ſtinctis, comminus ferro, ſine ſui reſpectu confli- gunt, hoſtesque dum mucronum noxias obſeruant, contortis laciniis illigant, ut laqueatis reſiſtentium membris equitandi uel grauandi adimant faculta- tem. Nemo apud eos arat, nec ſticam aliquando contingit. Omnes enim ſine ſedibus fixis, absque lare uel lege aut ritu ſtabili diſpalantur, ſemper fu- gientium ſimiles, cum carpentis in quibus habitant: ubi coniuges atra illis ueſtimenta contexunt, & cöeunt cum maritis, & pariunt, & adusque puber- tatem nutriunt pueros. Nullusque apud eos inter- rogatus, reſpondere unde oritur poteſt, alibi con- ceptus, natusque procul, & longius educatus. Per inducias N n 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/317
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 283. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/317>, abgerufen am 16.07.2024.