Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
iornandes 3, nebst andern historicis 4, dieses als etwas grosses anmercken,
und themistivs 5 es als eine der rühmlichsten Begedenheiten unter Theodo-
sii
Regierung rühmet, sondern auch ambrosivs 6, es als ein Kennzeichen des
versöhnten Gottes preiset. Das gute Bezeugen, so der Käiser gegen Atha-
naricum
blicken lassen, und die Vorschläge, so er den Gothen durch den Gene-
rall Saturninum that, machten, daß sich ihrer immer mehr und mehr unter-
warffen: daher man die völlige Beruhigung der Gothischen Bewegungen zum
Jahre 382. rechnet. Wir haben noch die Rede, darinnen themistivs
dem Käiser deswegen Glück wünschet, und zugleich Saturninum, der das Con-
sulat
aufs folgende Jahr erhalten, herausstreichet 7. Den Gothen selbst
wurde ihre Wohnung in Moesien, und Dacia Ripensi angewiesen. Zwar ha-
ben einige Theodosio verübelt, daß er so viel fremde Völcker ins Römische Ge-
bieth aufgenommen 8. Aber themistivs erkennet, daß es nicht so

leicht
[Beginn Spaltensatz] lit, non ita pridem morbo liberatum, qui spem
de uita dubiam fecerat. Theodosius hominem cum
barbaris comitibus amanter excipit, spatium non
exiguum extra Constantinopolim obuiam ei pro-
gressus. Quumque non multo post extinctus fuis-
set, regia sepultura mortuum terra mandauit.
Et tantam sane magnificentiam adhibuit, ut tam
superbo funere barbaris omnibus obstupefactis,
Scythae domum redirent, nec Romanos amplius
infestarent, bonitatem principis admirati: quot-
quot autem cum rege uita defuncto uenerant, cu-
stodiendae ripae fluminis intenti, diu, quo minus
incursionibus Romani uexarentur, impedirent.

Es sind zwar einige Umstände in dieser Erzehlung
verdächtig, doch erkennet man wohl, daß Fritigern
Alatheus und Safrax hier müssen verstanden werden;
Weil nun marcellinvs L. XXVII. c. 5.
von Athanarico saget, Valens Constantinopolim
rediit, ubi postea Athanaricus, proximorum fa-
ctione genitalibus terris expulsus, fatali sorte de-
cessit, &, ambitiosis obsequiis, ritu sepultus est
nostro;
so kan es wohl seyn, daß die von zosi-
mo
genannte Gothische Fürsten, oder einer von
ihnen, unter den Worten, proximorum factione,
zu verstehen sey.
3 iornandes c. 28. Athanaricum quoque
regem, qui tunc Fritigerno suscesserat, datis sibi
muneribus sociauit moribus suis benignissemis, &
ad se cum in Constantinopolim accedere inuitauit.
Qui omnino libenter acquiescens, regiam urbem
ingressus est, miransque: En, inquit, cerno quod
saepe incredulus audiebam, famam uidelicet tan-
tae urbis, & huc illuc oculos uoluens, nunc situm
urbis, commeatumque nauium, nunc moenia cla-
ra prospectu miratur, populosque diuersarum gen-
tium, quasi fonte in uno e diuersis partibus sca-
turiente unda, sie quoque militem adornatum aspi-
[Spaltenumbruch] ciens: Deus, inquit, sine dubio terrenus est im-
perator, & quisquis aduersus eum manum moue-
rit, ipse sui sanguinis reus existit. In tali ergo
admiratione, maioreque a principe honore sufful-
tus, paucis mensibus interiectis, ab hac luce mi-
grauit. Quem princeps affectionis gratia paene
plus mortuum, quam uiuum honorans, digne tra-
didit sepultura[e]; ipse quoque in exequiis feretro
eius praeiens. Defuncto ergo Athanarico, cun-
ctus exercitus in seruitio Theodosii imperatoris
perdurans, Romano se imperio subdens, cum mi-
lite uelut unum corpus efficit, militiaque illa du-
dum sub Constantio principe foederatorum reno-
uata, & ipsi dicti sunt foederati. E quibus im-
perator contra Eugenium tyrannum, qui occiso
Gratiano Gallias occupasset, plus quam XX millia
armatorum, fideles sibi, & amicos intelligens se-
cum duxit, uictoriaque de praedicto tyranno po-
titus, ultionem exegit.
Es ist zwar zwischen zo-
simi
u. iornandis Erzehlung, was den Um-
stand, warum Athanaricus sein Land verlassen, anbe-
trifft, ein Unterscheid. Wir folgen aber zosimo, weil
er mit dem, was aus marcellino, am-
brosio
und themistio angeführet worden,
überein kömmt.
4 idativs in fastis, SYAGRIO &
EVCHERIO COSS.
His consulibus ingres-
sus est Athanaricus rex Gothorum Constantinopo-
lim die III. idus ianuar. Eodem mense diem fun-
ctus idem Athanaricus VIII. kal. Febr.
Jm chro-
nico
heißt es: Athanaricus rex Gothorum apud
Constantinopolim decimo quinto die, ex quo a
Theodosio fuerat susceptus, interiit.
Chronic.
marcellini: Athanaricus rex Gothorum,
cum quo Theodosius imperator foedus pepigerat,
Constantinopolim mense Ianuario uenit, codem-
que mense morbo periit.
Es sind die übrigen hi-
storici
alle einstimmig. Die Fehler aber, so mit
[Ende Spaltensatz]
unterlauffen
5
6
7
8

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
iornandes 3, nebſt andern hiſtoricis 4, dieſes als etwas groſſes anmercken,
und themistivs 5 es als eine der ruͤhmlichſten Begedenheiten unter Theodo-
ſii
Regierung ruͤhmet, ſondern auch ambrosivs 6, es als ein Kennzeichen des
verſoͤhnten Gottes preiſet. Das gute Bezeugen, ſo der Kaͤiſer gegen Atha-
naricum
blicken laſſen, und die Vorſchlaͤge, ſo er den Gothen durch den Gene-
rall Saturninum that, machten, daß ſich ihrer immer mehr und mehr unter-
warffen: daher man die voͤllige Beruhigung der Gothiſchen Bewegungen zum
Jahre 382. rechnet. Wir haben noch die Rede, darinnen themistivs
dem Kaͤiſer deswegen Gluͤck wuͤnſchet, und zugleich Saturninum, der das Con-
ſulat
aufs folgende Jahr erhalten, herausſtreichet 7. Den Gothen ſelbſt
wurde ihre Wohnung in Moeſien, und Dacia Ripenſi angewieſen. Zwar ha-
ben einige Theodoſio veruͤbelt, daß er ſo viel fremde Voͤlcker ins Roͤmiſche Ge-
bieth aufgenommen 8. Aber themistivs erkennet, daß es nicht ſo

leicht
[Beginn Spaltensatz] lit, non ita pridem morbo liberatum, qui ſpem
de uita dubiam fecerat. Theodoſius hominem cum
barbaris comitibus amanter excipit, ſpatium non
exiguum extra Conſtantinopolim obuiam ei pro-
greſſus. Quumque non multo poſt extinctus fuiſ-
ſet, regia ſepultura mortuum terra mandauit.
Et tantam ſane magnificentiam adhibuit, ut tam
ſuperbo funere barbaris omnibus obſtupefactis,
Scythae domum redirent, nec Romanos amplius
infeſtarent, bonitatem principis admirati: quot-
quot autem cum rege uita defuncto uenerant, cu-
ſtodiendae ripae fluminis intenti, diu, quo minus
incurſionibus Romani uexarentur, impedirent.

Es ſind zwar einige Umſtaͤnde in dieſer Erzehlung
verdaͤchtig, doch erkennet man wohl, daß Fritigern
Alatheus und Safrax hier muͤſſen verſtanden werden;
Weil nun marcellinvs L. XXVII. c. 5.
von Athanarico ſaget, Valens Conſtantinopolim
rediit, ubi poſtea Athanaricus, proximorum fa-
ctione genitalibus terris expulſus, fatali ſorte de-
ceſſit, &, ambitioſis obſequiis, ritu ſepultus eſt
noſtro;
ſo kan es wohl ſeyn, daß die von zosi-
mo
genannte Gothiſche Fuͤrſten, oder einer von
ihnen, unter den Worten, proximorum factione,
zu verſtehen ſey.
3 iornandes c. 28. Athanaricum quoque
regem, qui tunc Fritigerno ſusceſſerat, datis ſibi
muneribus ſociauit moribus ſuis benigniſſemis, &
ad ſe cum in Conſtantinopolim accedere inuitauit.
Qui omnino libenter acquieſcens, regiam urbem
ingreſſus eſt, miransque: En, inquit, cerno quod
ſaepe incredulus audiebam, famam uidelicet tan-
tae urbis, & huc illuc oculos uoluens, nunc ſitum
urbis, commeatumque nauium, nunc moenia cla-
ra proſpectu miratur, populosque diuerſarum gen-
tium, quaſi fonte in uno e diuerſis partibus ſca-
turiente unda, ſie quoque militem adornatum aſpi-
[Spaltenumbruch] ciens: Deus, inquit, ſine dubio terrenus eſt im-
perator, & quisquis aduerſus eum manum moue-
rit, ipſe ſui ſanguinis reus exiſtit. In tali ergo
admiratione, maioreque a principe honore ſufful-
tus, paucis menſibus interiectis, ab hac luce mi-
grauit. Quem princeps affectionis gratia paene
plus mortuum, quam uiuum honorans, digne tra-
didit ſepultura[e]; ipſe quoque in exequiis feretro
eius praeïens. Defuncto ergo Athanarico, cun-
ctus exercitus in ſeruitio Theodoſii imperatoris
perdurans, Romano ſe imperio ſubdens, cum mi-
lite uelut unum corpus efficit, militiaque illa du-
dum ſub Conſtantio principe foederatorum reno-
uata, & ipſi dicti ſunt foederati. E quibus im-
perator contra Eugenium tyrannum, qui occiſo
Gratiano Gallias occupaſſet, plus quam XX millia
armatorum, fideles ſibi, & amicos intelligens ſe-
cum duxit, uictoriaque de praedicto tyranno po-
titus, ultionem exegit.
Es iſt zwar zwiſchen zo-
simi
u. iornandis Erzehlung, was den Um-
ſtand, warum Athanaricus ſein Land verlaſſen, anbe-
trifft, ein Unterſcheid. Wir folgen aber zosimo, weil
er mit dem, was aus marcellino, am-
brosio
und themistio angefuͤhret worden,
uͤberein koͤmmt.
4 idativs in faſtis, SYAGRIO &
EVCHERIO COSS.
His conſulibus ingreſ-
ſus eſt Athanaricus rex Gothorum Conſtantinopo-
lim die III. idus ianuar. Eodem menſe diem fun-
ctus idem Athanaricus VIII. kal. Febr.
Jm chro-
nico
heißt es: Athanaricus rex Gothorum apud
Conſtantinopolim decimo quinto die, ex quo a
Theodoſio fuerat ſuſceptus, interiit.
Chronic.
marcellini: Athanaricus rex Gothorum,
cum quo Theodoſius imperator foedus pepigerat,
Conſtantinopolim menſe Ianuario uenit, codem-
que menſe morbo periit.
Es ſind die uͤbrigen hi-
ſtorici
alle einſtimmig. Die Fehler aber, ſo mit
[Ende Spaltensatz]
unterlauffen
5
6
7
8
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0338" n="304"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi><note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 28. <hi rendition="#i">Athanaricum quoque<lb/>
regem, qui tunc Fritigerno &#x017F;usce&#x017F;&#x017F;erat, datis &#x017F;ibi<lb/>
muneribus &#x017F;ociauit moribus &#x017F;uis benigni&#x017F;&#x017F;emis, &amp;<lb/>
ad &#x017F;e cum in Con&#x017F;tantinopolim accedere inuitauit.<lb/>
Qui omnino libenter acquie&#x017F;cens, regiam urbem<lb/>
ingre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t, miransque: En, inquit, cerno quod<lb/>
&#x017F;aepe incredulus audiebam, famam uidelicet tan-<lb/>
tae urbis, &amp; huc illuc oculos uoluens, nunc &#x017F;itum<lb/>
urbis, commeatumque nauium, nunc moenia cla-<lb/>
ra pro&#x017F;pectu miratur, populosque diuer&#x017F;arum gen-<lb/>
tium, qua&#x017F;i fonte in uno e diuer&#x017F;is partibus &#x017F;ca-<lb/>
turiente unda, &#x017F;ie quoque militem adornatum a&#x017F;pi-<lb/><cb/>
ciens: Deus, inquit, &#x017F;ine dubio terrenus e&#x017F;t im-<lb/>
perator, &amp; quisquis aduer&#x017F;us eum manum moue-<lb/>
rit, ip&#x017F;e &#x017F;ui &#x017F;anguinis reus exi&#x017F;tit. In tali ergo<lb/>
admiratione, maioreque a principe honore &#x017F;ufful-<lb/>
tus, paucis men&#x017F;ibus interiectis, ab hac luce mi-<lb/>
grauit. Quem princeps affectionis gratia paene<lb/>
plus mortuum, quam uiuum honorans, digne tra-<lb/>
didit &#x017F;epultura<supplied>e</supplied>; ip&#x017F;e quoque in exequiis feretro<lb/>
eius praeïens. Defuncto ergo Athanarico, cun-<lb/>
ctus exercitus in &#x017F;eruitio Theodo&#x017F;ii imperatoris<lb/>
perdurans, Romano &#x017F;e imperio &#x017F;ubdens, cum mi-<lb/>
lite uelut unum corpus efficit, militiaque illa du-<lb/>
dum &#x017F;ub Con&#x017F;tantio principe foederatorum reno-<lb/>
uata, &amp; ip&#x017F;i dicti &#x017F;unt foederati. E quibus im-<lb/>
perator contra Eugenium tyrannum, qui occi&#x017F;o<lb/>
Gratiano Gallias occupa&#x017F;&#x017F;et, plus quam XX millia<lb/>
armatorum, fideles &#x017F;ibi, &amp; amicos intelligens &#x017F;e-<lb/>
cum duxit, uictoriaque de praedicto tyranno po-<lb/>
titus, ultionem exegit.</hi></hi> Es i&#x017F;t zwar zwi&#x017F;chen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zo-<lb/>
simi</hi></hi></hi> u. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandis</hi></hi></hi> Erzehlung, was den Um-<lb/>
&#x017F;tand, warum <hi rendition="#aq">Athanaricus</hi> &#x017F;ein Land verla&#x017F;&#x017F;en, anbe-<lb/>
trifft, ein Unter&#x017F;cheid. Wir folgen aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">zosimo,</hi></hi> weil<lb/>
er mit dem, was aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellino, am-<lb/>
brosio</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistio</hi></hi></hi> angefu&#x0364;hret worden,<lb/>
u&#x0364;berein ko&#x0364;mmt.</note>, neb&#x017F;t andern <hi rendition="#aq">hi&#x017F;toricis</hi> <note xml:id="FN338_04_01" next="#FN338_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in fa&#x017F;tis, <hi rendition="#g">SYAGRIO &amp;<lb/>
EVCHERIO COSS.</hi> <hi rendition="#i">His con&#x017F;ulibus ingre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us e&#x017F;t Athanaricus rex Gothorum Con&#x017F;tantinopo-<lb/>
lim die III. idus ianuar. Eodem men&#x017F;e diem fun-<lb/>
ctus idem Athanaricus VIII. kal. Febr.</hi></hi> Jm <hi rendition="#aq">chro-<lb/>
nico</hi> heißt es: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Athanaricus rex Gothorum apud<lb/>
Con&#x017F;tantinopolim decimo quinto die, ex quo a<lb/>
Theodo&#x017F;io fuerat &#x017F;u&#x017F;ceptus, interiit.</hi> Chronic.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellini:</hi></hi> <hi rendition="#i">Athanaricus rex Gothorum,<lb/>
cum quo Theodo&#x017F;ius imperator foedus pepigerat,<lb/>
Con&#x017F;tantinopolim men&#x017F;e Ianuario uenit, codem-<lb/>
que men&#x017F;e morbo periit.</hi></hi> Es &#x017F;ind die u&#x0364;brigen <hi rendition="#aq">hi-<lb/>
&#x017F;torici</hi> alle ein&#x017F;timmig. Die Fehler aber, &#x017F;o mit<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">unterlauffen</fw><cb type="end"/>
</note>, die&#x017F;es als etwas gro&#x017F;&#x017F;es anmercken,<lb/>
und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi></hi> <note xml:id="FN338_05_01" next="#FN338_05_02" place="foot" n="5"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note> es als eine der ru&#x0364;hmlich&#x017F;ten Begedenheiten unter <hi rendition="#aq">Theodo-<lb/>
&#x017F;ii</hi> Regierung ru&#x0364;hmet, &#x017F;ondern auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ambrosivs</hi></hi></hi> <note xml:id="FN338_06_01" next="#FN338_06_02" place="foot" n="6"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, es als ein Kennzeichen des<lb/>
ver&#x017F;o&#x0364;hnten Gottes prei&#x017F;et. Das gute Bezeugen, &#x017F;o der Ka&#x0364;i&#x017F;er gegen <hi rendition="#aq">Atha-<lb/>
naricum</hi> blicken la&#x017F;&#x017F;en, und die Vor&#x017F;chla&#x0364;ge, &#x017F;o er den Gothen durch den Gene-<lb/>
rall <hi rendition="#aq">Saturninum</hi> that, machten, daß &#x017F;ich ihrer immer mehr und mehr unter-<lb/>
warffen: daher man die vo&#x0364;llige Beruhigung der Gothi&#x017F;chen Bewegungen zum<lb/>
Jahre 382. rechnet. Wir haben noch die Rede, darinnen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi></hi><lb/>
dem Ka&#x0364;i&#x017F;er deswegen Glu&#x0364;ck wu&#x0364;n&#x017F;chet, und zugleich <hi rendition="#aq">Saturninum,</hi> der das <hi rendition="#aq">Con-<lb/>
&#x017F;ulat</hi> aufs folgende Jahr erhalten, heraus&#x017F;treichet <note xml:id="FN338_07_01" next="#FN338_07_02" place="foot" n="7"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Den Gothen &#x017F;elb&#x017F;t<lb/>
wurde ihre Wohnung in Moe&#x017F;ien, und <hi rendition="#aq">Dacia Ripen&#x017F;i</hi> angewie&#x017F;en. Zwar ha-<lb/>
ben einige <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;io</hi> veru&#x0364;belt, daß er &#x017F;o viel fremde Vo&#x0364;lcker ins Ro&#x0364;mi&#x017F;che Ge-<lb/>
bieth aufgenommen <note xml:id="FN338_08_01" next="#FN338_08_02" place="foot" n="8"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi></hi> erkennet, daß es nicht &#x017F;o<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">leicht</fw><lb/><note xml:id="FN337_02_02" prev="#FN337_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">lit, non ita pridem morbo liberatum, qui &#x017F;pem<lb/>
de uita dubiam fecerat. Theodo&#x017F;ius hominem cum<lb/>
barbaris comitibus amanter excipit, &#x017F;patium non<lb/>
exiguum extra Con&#x017F;tantinopolim obuiam ei pro-<lb/>
gre&#x017F;&#x017F;us. Quumque non multo po&#x017F;t extinctus fui&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et, regia &#x017F;epultura mortuum terra mandauit.<lb/>
Et tantam &#x017F;ane magnificentiam adhibuit, ut tam<lb/>
&#x017F;uperbo funere barbaris omnibus ob&#x017F;tupefactis,<lb/>
Scythae domum redirent, nec Romanos amplius<lb/>
infe&#x017F;tarent, bonitatem principis admirati: quot-<lb/>
quot autem cum rege uita defuncto uenerant, cu-<lb/>
&#x017F;todiendae ripae fluminis intenti, diu, quo minus<lb/>
incur&#x017F;ionibus Romani uexarentur, impedirent.</hi></hi><lb/>
Es &#x017F;ind zwar einige Um&#x017F;ta&#x0364;nde in die&#x017F;er Erzehlung<lb/>
verda&#x0364;chtig, doch erkennet man wohl, daß Fritigern<lb/><hi rendition="#aq">Alatheus</hi> und <hi rendition="#aq">Safrax</hi> hier mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en ver&#x017F;tanden werden;<lb/>
Weil nun <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXVII. c.</hi> 5.<lb/>
von <hi rendition="#aq">Athanarico</hi> &#x017F;aget, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Valens Con&#x017F;tantinopolim<lb/>
rediit, ubi po&#x017F;tea Athanaricus, proximorum fa-<lb/>
ctione genitalibus terris expul&#x017F;us, fatali &#x017F;orte de-<lb/>
ce&#x017F;&#x017F;it, &amp;, ambitio&#x017F;is ob&#x017F;equiis, ritu &#x017F;epultus e&#x017F;t<lb/>
no&#x017F;tro;</hi></hi> &#x017F;o kan es wohl &#x017F;eyn, daß die von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosi-<lb/>
mo</hi></hi></hi> genannte Gothi&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;ten, oder einer von<lb/>
ihnen, unter den Worten, <hi rendition="#aq">proximorum factione,</hi><lb/>
zu ver&#x017F;tehen &#x017F;ey.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[304/0338] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen iornandes 3, nebſt andern hiſtoricis 4, dieſes als etwas groſſes anmercken, und themistivs 5 es als eine der ruͤhmlichſten Begedenheiten unter Theodo- ſii Regierung ruͤhmet, ſondern auch ambrosivs 6, es als ein Kennzeichen des verſoͤhnten Gottes preiſet. Das gute Bezeugen, ſo der Kaͤiſer gegen Atha- naricum blicken laſſen, und die Vorſchlaͤge, ſo er den Gothen durch den Gene- rall Saturninum that, machten, daß ſich ihrer immer mehr und mehr unter- warffen: daher man die voͤllige Beruhigung der Gothiſchen Bewegungen zum Jahre 382. rechnet. Wir haben noch die Rede, darinnen themistivs dem Kaͤiſer deswegen Gluͤck wuͤnſchet, und zugleich Saturninum, der das Con- ſulat aufs folgende Jahr erhalten, herausſtreichet 7. Den Gothen ſelbſt wurde ihre Wohnung in Moeſien, und Dacia Ripenſi angewieſen. Zwar ha- ben einige Theodoſio veruͤbelt, daß er ſo viel fremde Voͤlcker ins Roͤmiſche Ge- bieth aufgenommen 8. Aber themistivs erkennet, daß es nicht ſo leicht 2 3 iornandes c. 28. Athanaricum quoque regem, qui tunc Fritigerno ſusceſſerat, datis ſibi muneribus ſociauit moribus ſuis benigniſſemis, & ad ſe cum in Conſtantinopolim accedere inuitauit. Qui omnino libenter acquieſcens, regiam urbem ingreſſus eſt, miransque: En, inquit, cerno quod ſaepe incredulus audiebam, famam uidelicet tan- tae urbis, & huc illuc oculos uoluens, nunc ſitum urbis, commeatumque nauium, nunc moenia cla- ra proſpectu miratur, populosque diuerſarum gen- tium, quaſi fonte in uno e diuerſis partibus ſca- turiente unda, ſie quoque militem adornatum aſpi- ciens: Deus, inquit, ſine dubio terrenus eſt im- perator, & quisquis aduerſus eum manum moue- rit, ipſe ſui ſanguinis reus exiſtit. In tali ergo admiratione, maioreque a principe honore ſufful- tus, paucis menſibus interiectis, ab hac luce mi- grauit. Quem princeps affectionis gratia paene plus mortuum, quam uiuum honorans, digne tra- didit ſepulturae; ipſe quoque in exequiis feretro eius praeïens. Defuncto ergo Athanarico, cun- ctus exercitus in ſeruitio Theodoſii imperatoris perdurans, Romano ſe imperio ſubdens, cum mi- lite uelut unum corpus efficit, militiaque illa du- dum ſub Conſtantio principe foederatorum reno- uata, & ipſi dicti ſunt foederati. E quibus im- perator contra Eugenium tyrannum, qui occiſo Gratiano Gallias occupaſſet, plus quam XX millia armatorum, fideles ſibi, & amicos intelligens ſe- cum duxit, uictoriaque de praedicto tyranno po- titus, ultionem exegit. Es iſt zwar zwiſchen zo- simi u. iornandis Erzehlung, was den Um- ſtand, warum Athanaricus ſein Land verlaſſen, anbe- trifft, ein Unterſcheid. Wir folgen aber zosimo, weil er mit dem, was aus marcellino, am- brosio und themistio angefuͤhret worden, uͤberein koͤmmt. 4 idativs in faſtis, SYAGRIO & EVCHERIO COSS. His conſulibus ingreſ- ſus eſt Athanaricus rex Gothorum Conſtantinopo- lim die III. idus ianuar. Eodem menſe diem fun- ctus idem Athanaricus VIII. kal. Febr. Jm chro- nico heißt es: Athanaricus rex Gothorum apud Conſtantinopolim decimo quinto die, ex quo a Theodoſio fuerat ſuſceptus, interiit. Chronic. marcellini: Athanaricus rex Gothorum, cum quo Theodoſius imperator foedus pepigerat, Conſtantinopolim menſe Ianuario uenit, codem- que menſe morbo periit. Es ſind die uͤbrigen hi- ſtorici alle einſtimmig. Die Fehler aber, ſo mit unterlauffen 5 6 7 8 2 lit, non ita pridem morbo liberatum, qui ſpem de uita dubiam fecerat. Theodoſius hominem cum barbaris comitibus amanter excipit, ſpatium non exiguum extra Conſtantinopolim obuiam ei pro- greſſus. Quumque non multo poſt extinctus fuiſ- ſet, regia ſepultura mortuum terra mandauit. Et tantam ſane magnificentiam adhibuit, ut tam ſuperbo funere barbaris omnibus obſtupefactis, Scythae domum redirent, nec Romanos amplius infeſtarent, bonitatem principis admirati: quot- quot autem cum rege uita defuncto uenerant, cu- ſtodiendae ripae fluminis intenti, diu, quo minus incurſionibus Romani uexarentur, impedirent. Es ſind zwar einige Umſtaͤnde in dieſer Erzehlung verdaͤchtig, doch erkennet man wohl, daß Fritigern Alatheus und Safrax hier muͤſſen verſtanden werden; Weil nun marcellinvs L. XXVII. c. 5. von Athanarico ſaget, Valens Conſtantinopolim rediit, ubi poſtea Athanaricus, proximorum fa- ctione genitalibus terris expulſus, fatali ſorte de- ceſſit, &, ambitioſis obſequiis, ritu ſepultus eſt noſtro; ſo kan es wohl ſeyn, daß die von zosi- mo genannte Gothiſche Fuͤrſten, oder einer von ihnen, unter den Worten, proximorum factione, zu verſtehen ſey.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/338
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 304. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/338>, abgerufen am 16.07.2024.