Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung der Gothischen,
und gegen über an die Gallischen Küsten 3 gestellet, ihnen das Aussteigen zu
verwehren. Diese Küsten haben daher den Namen limes Saxonicus, oder
littus Saxonicum erhalten 4, so wie derjenige, der diese Wachlen in Bri-
tannien commandirte, comes limitis Saxonici genennet ward.

VIII. Eutropius, der, was Stilico zu unternehmen und auszuführen fä-
Tribigild wie-
gelt die Ost-
Gothen in
Phrygien auf.
hig wäre, bey ihrer vorigen Vertraulichkeit zur Gnüge kennen gelernet, ver-
suchte alles mögliche gegen ihn. Aber Stilico wuste solche Streiche wohl aus-
zuheben: und Gaina stürtzte diesen hochmüthigen Verschnittenen, in eben dem
400ten Jahr, da er das Consulat angetreten, und sich bey allen Grossen,
die auf solche noch nie erhörte Art, die höchste Würde des Reichs gleichsam
entmannet sehen musten, dadurch noch verhaster gemacht 1 hatte. Tribigild,
ein Gothischer General, der nach socratis Bericht 2, mit Gaina ver-
wandt war, lag mit einem Heer Ost-Gothen, in Phrygien, das ihnen zu
bewohnen angewiesen war 3, und erneuerte durch solch Exempel das Andencken
der uralten Zeiten, da von der andern Seite ein Schwarm Celten bis in Asi-

en ein-
[Beginn Spaltensatz] Praepositus equitum Dalmatarum Branodunen-
sis, branodvno.
Praepositus equitum Stablesianorum Garianno-
nensis, gariannono.
Tribunus cobortis primae Vetasiorum, re-
gvlbii.

Praepositus legionis II. Aug. rvtvpis.
Praepositus numeri Abulcorum, anderidae.
Praepositus numeri exploratorum, portu
advrni.
3 ibidem p. 1985.
Sub duce tractus Armoricani & Neruicani:
Tribunus cohortis primae nouae Armoricae,
Grannona in
littore saxonico.

und p. 1989. In Belgica secunda equites Dal-
matae, Marcis in littore saxonico.
4 Der berühmte hvetivs erkennet, in seinen
Origines de la Ville de Caen, diese Benennung
der Küste, von der ietzigen Provintz Normandie.
Er meynet p. 8. 9., daß insonderheit der Strich
zwischen den Flüssen Orne und Diue, SAXO-
NIA
zugenamt worden, und eben der pagus Ot-
lingua Saxonica
sey, der in zweyen capitularibus
Caroli calui
fürkömmt. Seine Worte sind: Com-
me la cote septentrionale des Gaules s' appelloit

littus Saxonicum, & qu' en particulier les ha-
bitans du Bessin septentrional sont appellez par
Gregoire de Tours
Saxones Boiocassini, & par
nos uieux historiens les
Sesnes de Bayeux, il est
probable, que la partie septentrionale de l' Otlin-
gua, c' est a dire la partie d'entre Orne & Diue,
qui est proche de la mer, aura ete surnommee

Saxonia &c.
Was aber die Gelegenheit, bey
[Spaltenumbruch] welcher selbige Küste den Namen littus Saxoni-
cum
bekommen, anbetrifft, so scheinet er selbige zu
weit hinaus zu setzen, wenn er p. 15. schreibet:
Vers le sixieme siecle les Saxons occuperent pres-
que toute la cote septentrionale des Gaules, d'ou
elle prit le nom de LITTVS SAXONICVM:
& ils ont laisse plusieurs marques de leur inuasion,
& de leur demeure dans divers lieux de cette cote,
qui portent des noms Saxons.
1 §. VIII. 1. zosimvs L. V. c. 13-17.
2 socrates L. VI. c. 6. Gainas quidam,
genere barbarus, Romanorumque ditioni subiectus,
& militiae inter illos assuefactus, ita creuit pede-
tentim, uti tandem apud Romanos & equitum &
peditum dux declararetur. Qui, cum tantum
principatus esset consecutus, nec se ipsum noscere,
nec insolentiam animi sui moderari potuit: sed
omnem ut dicitur lapidem mouit, ut Romanos
suae potestati subiiceret. Idcirco omnem Gotho-
rum gentem ex ipsorum regione accersit, eosque,
qui ad numerum militum augendum erant idonei,
retinere apud se constituit. Et quoniam Tribigil-
dus, communione sanguinis cum co coniunctus,
militum, qui uersabantur in Phrygia, tribunus
erat, & de sententia Gainae nouis rebus stude-
bat, uniuersam praeterea Phrygum gentem subiu-
gauerat; Gainas operam dedit, ut rerum Phry-
giarum administrandarum potestas ab imperatore
ei permitteretur, quam rem Arcadius imperator
nihil animo prespiciens, prompto & alacri ani-
mo illi concessit. Ille igitur extemplo ad bellum,
ut ferebatur, contra Tribigildum gerendum, sed,

[Ende Spaltensatz]
ut
3

Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen,
und gegen uͤber an die Galliſchen Kuͤſten 3 geſtellet, ihnen das Ausſteigen zu
verwehren. Dieſe Kuͤſten haben daher den Namen limes Saxonicus, oder
littus Saxonicum erhalten 4, ſo wie derjenige, der dieſe Wachlen in Bri-
tannien commandirte, comes limitis Saxonici genennet ward.

VIII. Eutropius, der, was Stilico zu unternehmen und auszufuͤhren faͤ-
Tribigild wie-
gelt die Oſt-
Gothen in
Phrygien auf.
hig waͤre, bey ihrer vorigen Vertraulichkeit zur Gnuͤge kennen gelernet, ver-
ſuchte alles moͤgliche gegen ihn. Aber Stilico wuſte ſolche Streiche wohl aus-
zuheben: und Gaina ſtuͤrtzte dieſen hochmuͤthigen Verſchnittenen, in eben dem
400ten Jahr, da er das Conſulat angetreten, und ſich bey allen Groſſen,
die auf ſolche noch nie erhoͤrte Art, die hoͤchſte Wuͤrde des Reichs gleichſam
entmannet ſehen muſten, dadurch noch verhaſter gemacht 1 hatte. Tribigild,
ein Gothiſcher General, der nach socratis Bericht 2, mit Gaina ver-
wandt war, lag mit einem Heer Oſt-Gothen, in Phrygien, das ihnen zu
bewohnen angewieſen war 3, und erneuerte durch ſolch Exempel das Andencken
der uralten Zeiten, da von der andern Seite ein Schwarm Celten bis in Aſi-

en ein-
[Beginn Spaltensatz] Praepoſitus equitum Dalmatarum Branodunen-
ſis, branodvno.
Praepoſitus equitum Stableſianorum Garianno-
nenſis, gariannono.
Tribunus cobortis primae Vetaſiorum, re-
gvlbii.

Praepoſitus legionis II. Aug. rvtvpis.
Praepoſitus numeri Abulcorum, anderidae.
Praepoſitus numeri exploratorum, portu
advrni.
3 ibidem p. 1985.
Sub duce tractus Armoricani & Neruicani:
Tribunus cohortis primae nouae Armoricae,
Grannona in
littore saxonico.

und p. 1989. In Belgica ſecunda equites Dal-
matae, Marcis in littore saxonico.
4 Der beruͤhmte hvetivs erkennet, in ſeinen
Origines de la Ville de Caen, dieſe Benennung
der Kuͤſte, von der ietzigen Provintz Normandie.
Er meynet p. 8. 9., daß inſonderheit der Strich
zwiſchen den Fluͤſſen Orne und Diue, SAXO-
NIA
zugenamt worden, und eben der pagus Ot-
lingua Saxonica
ſey, der in zweyen capitularibus
Caroli calui
fuͤrkoͤmmt. Seine Worte ſind: Com-
me la côte ſeptentrionale des Gaules s’ appelloit

littus Saxonicum, & qu’ en particulier les ha-
bitans du Beſſin ſeptentrional ſont appellez par
Gregoire de Tours
Saxones Boiocaſſini, & par
nos uieux hiſtoriens les
Seſnes de Bayeux, il eſt
probable, que la partie ſeptentrionale de l’ Otlin-
gua, c’ eſt a dire la partie d’entre Orne & Diue,
qui eſt proche de la mer, aura été ſurnommée

Saxonia &c.
Was aber die Gelegenheit, bey
[Spaltenumbruch] welcher ſelbige Kuͤſte den Namen littus Saxoni-
cum
bekommen, anbetrifft, ſo ſcheinet er ſelbige zu
weit hinaus zu ſetzen, wenn er p. 15. ſchreibet:
Vers le ſixieme ſiécle les Saxons occuperent pres-
que toute la côte ſeptentrionale des Gaules, d’ou
elle prit le nom de LITTVS SAXONICVM:
& ils ont laiſſé pluſieurs marques de leur inuaſion,
& de leur demeure dans divers lieux de cette côte,
qui portent des noms Saxons.
1 §. VIII. 1. zosimvs L. V. c. 13-17.
2 socrates L. VI. c. 6. Gainas quidam,
genere barbarus, Romanorumque ditioni ſubiectus,
& militiae inter illos aſſuefactus, ita creuit pede-
tentim, uti tandem apud Romanos & equitum &
peditum dux declararetur. Qui, cum tantum
principatus eſſet conſecutus, nec ſe ipſum noſcere,
nec inſolentiam animi ſui moderari potuit: ſed
omnem ut dicitur lapidem mouit, ut Romanos
ſuae poteſtati ſubiiceret. Idcirco omnem Gotho-
rum gentem ex ipſorum regione accerſit, eosque,
qui ad numerum militum augendum erant idonei,
retinere apud ſe conſtituit. Et quoniam Tribigil-
dus, communione ſanguinis cum co coniunctus,
militum, qui uerſabantur in Phrygia, tribunus
erat, & de ſententia Gainae nouis rebus ſtude-
bat, uniuerſam praeterea Phrygum gentem ſubiu-
gauerat; Gainas operam dedit, ut rerum Phry-
giarum adminiſtrandarum poteſtas ab imperatore
ei permitteretur, quam rem Arcadius imperator
nihil animo preſpiciens, prompto & alacri ani-
mo illi conceſſit. Ille igitur extemplo ad bellum,
ut ferebatur, contra Tribigildum gerendum, ſed,

[Ende Spaltensatz]
ut
3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0368" n="334"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung der Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
und gegen u&#x0364;ber an die Galli&#x017F;chen Ku&#x0364;&#x017F;ten <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibidem</hi></hi> p. 1985.<lb/><hi rendition="#i">Sub duce tractus Armoricani &amp; Neruicani:<lb/>
Tribunus cohortis primae nouae Armoricae,<lb/>
Grannona in</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">littore saxonico.</hi></hi></hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">p. 1989. In Belgica &#x017F;ecunda equites Dal-<lb/>
matae, Marcis in <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">littore saxonico.</hi></hi></hi></note> ge&#x017F;tellet, ihnen das Aus&#x017F;teigen zu<lb/>
verwehren. Die&#x017F;e Ku&#x0364;&#x017F;ten haben daher den Namen <hi rendition="#aq">limes Saxonicus,</hi> oder<lb/><hi rendition="#aq">littus Saxonicum</hi> erhalten <note place="foot" n="4">Der beru&#x0364;hmte <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hvetivs</hi></hi></hi> erkennet, in &#x017F;einen<lb/><hi rendition="#aq">Origines de la Ville de Caen,</hi> die&#x017F;e Benennung<lb/>
der Ku&#x0364;&#x017F;te, von der ietzigen Provintz Normandie.<lb/>
Er meynet <hi rendition="#aq">p.</hi> 8. 9., daß in&#x017F;onderheit der Strich<lb/>
zwi&#x017F;chen den Flu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq">Orne</hi> und <hi rendition="#aq">Diue, <hi rendition="#g">SAXO-<lb/>
NIA</hi></hi> zugenamt worden, und eben der <hi rendition="#aq">pagus Ot-<lb/>
lingua Saxonica</hi> &#x017F;ey, der in zweyen <hi rendition="#aq">capitularibus<lb/>
Caroli calui</hi> fu&#x0364;rko&#x0364;mmt. Seine Worte &#x017F;ind: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Com-<lb/>
me la côte &#x017F;eptentrionale des Gaules s&#x2019; appelloit</hi><lb/>
littus Saxonicum, <hi rendition="#i">&amp; qu&#x2019; en particulier les ha-<lb/>
bitans du Be&#x017F;&#x017F;in &#x017F;eptentrional &#x017F;ont appellez par<lb/>
Gregoire de Tours</hi> Saxones Boioca&#x017F;&#x017F;ini, <hi rendition="#i">&amp; par<lb/>
nos uieux hi&#x017F;toriens les</hi> Se&#x017F;nes de Bayeux, <hi rendition="#i">il e&#x017F;t<lb/>
probable, que la partie &#x017F;eptentrionale de l&#x2019; Otlin-<lb/>
gua, c&#x2019; e&#x017F;t a dire la partie d&#x2019;entre Orne &amp; Diue,<lb/>
qui e&#x017F;t proche de la mer, aura été &#x017F;urnommée</hi><lb/>
Saxonia &amp;c.</hi> Was aber die Gelegenheit, bey<lb/><cb/>
welcher &#x017F;elbige Ku&#x0364;&#x017F;te den Namen <hi rendition="#aq">littus Saxoni-<lb/>
cum</hi> bekommen, anbetrifft, &#x017F;o &#x017F;cheinet er &#x017F;elbige zu<lb/>
weit hinaus zu &#x017F;etzen, wenn er <hi rendition="#aq">p.</hi> 15. &#x017F;chreibet:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Vers le &#x017F;ixieme &#x017F;iécle les Saxons occuperent pres-<lb/>
que toute la côte &#x017F;eptentrionale des Gaules, d&#x2019;ou<lb/>
elle prit le nom de <hi rendition="#g">LITTVS SAXONICVM</hi>:<lb/>
&amp; ils ont lai&#x017F;&#x017F;é plu&#x017F;ieurs marques de leur inua&#x017F;ion,<lb/>
&amp; de leur demeure dans divers lieux de cette côte,<lb/>
qui portent des noms Saxons.</hi></hi></note>, &#x017F;o wie derjenige, der die&#x017F;e Wachlen in Bri-<lb/>
tannien commandirte, <hi rendition="#aq">comes limitis Saxonici</hi> genennet ward.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">VIII. Eutropius,</hi> der, was <hi rendition="#aq">Stilico</hi> zu unternehmen und auszufu&#x0364;hren fa&#x0364;-<lb/><note place="left">Tribigild wie-<lb/>
gelt die O&#x017F;t-<lb/>
Gothen in<lb/>
Phrygien auf.</note>hig wa&#x0364;re, bey ihrer vorigen Vertraulichkeit zur Gnu&#x0364;ge kennen gelernet, ver-<lb/>
&#x017F;uchte alles mo&#x0364;gliche gegen ihn. Aber <hi rendition="#aq">Stilico</hi> wu&#x017F;te &#x017F;olche Streiche wohl aus-<lb/>
zuheben: und <hi rendition="#aq">Gaina</hi> &#x017F;tu&#x0364;rtzte die&#x017F;en hochmu&#x0364;thigen Ver&#x017F;chnittenen, in eben dem<lb/>
400ten Jahr, da er das <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ula</hi>t angetreten, und &#x017F;ich bey allen Gro&#x017F;&#x017F;en,<lb/>
die auf &#x017F;olche noch nie erho&#x0364;rte Art, die ho&#x0364;ch&#x017F;te Wu&#x0364;rde des Reichs gleich&#x017F;am<lb/>
entmannet &#x017F;ehen mu&#x017F;ten, dadurch noch verha&#x017F;ter gemacht <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">VIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. V. c.</hi> 13-17.</note> hatte. Tribigild,<lb/>
ein Gothi&#x017F;cher General, der nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socratis</hi></hi></hi> Bericht <note xml:id="FN368_02_01" next="#FN368_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi> L. VI. c. 6. <hi rendition="#i">Gainas quidam,<lb/>
genere barbarus, Romanorumque ditioni &#x017F;ubiectus,<lb/>
&amp; militiae inter illos a&#x017F;&#x017F;uefactus, ita creuit pede-<lb/>
tentim, uti tandem apud Romanos &amp; equitum &amp;<lb/>
peditum dux declararetur. Qui, cum tantum<lb/>
principatus e&#x017F;&#x017F;et con&#x017F;ecutus, nec &#x017F;e ip&#x017F;um no&#x017F;cere,<lb/>
nec in&#x017F;olentiam animi &#x017F;ui moderari potuit: &#x017F;ed<lb/>
omnem ut dicitur lapidem mouit, ut Romanos<lb/>
&#x017F;uae pote&#x017F;tati &#x017F;ubiiceret. Idcirco omnem Gotho-<lb/>
rum gentem ex ip&#x017F;orum regione accer&#x017F;it, eosque,<lb/>
qui ad numerum militum augendum erant idonei,<lb/>
retinere apud &#x017F;e con&#x017F;tituit. Et quoniam Tribigil-<lb/>
dus, communione &#x017F;anguinis cum co coniunctus,<lb/>
militum, qui uer&#x017F;abantur in Phrygia, tribunus<lb/>
erat, &amp; de &#x017F;ententia Gainae nouis rebus &#x017F;tude-<lb/>
bat, uniuer&#x017F;am praeterea Phrygum gentem &#x017F;ubiu-<lb/>
gauerat; Gainas operam dedit, ut rerum Phry-<lb/>
giarum admini&#x017F;trandarum pote&#x017F;tas ab imperatore<lb/>
ei permitteretur, quam rem Arcadius imperator<lb/>
nihil animo pre&#x017F;piciens, prompto &amp; alacri ani-<lb/>
mo illi conce&#x017F;&#x017F;it. Ille igitur extemplo ad bellum,<lb/>
ut ferebatur, contra Tribigildum gerendum, &#x017F;ed,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ut</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>, mit <hi rendition="#aq">Gaina</hi> ver-<lb/>
wandt war, lag mit einem Heer O&#x017F;t-Gothen, in Phrygien, das ihnen zu<lb/>
bewohnen angewie&#x017F;en war <note xml:id="FN368_03_01" next="#FN368_03_02" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, und erneuerte durch &#x017F;olch Exempel das Andencken<lb/>
der uralten Zeiten, da von der andern Seite ein Schwarm Celten bis in A&#x017F;i-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">en ein-</fw><lb/><note xml:id="FN367_02_02" prev="#FN367_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Praepo&#x017F;itus equitum Dalmatarum Branodunen-</hi><lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#i">&#x017F;is,</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">branodvno.</hi></hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Praepo&#x017F;itus equitum Stable&#x017F;ianorum Garianno-</hi><lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#i">nen&#x017F;is,</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gariannono.</hi></hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Tribunus cobortis primae Veta&#x017F;iorum,</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">re-<lb/><hi rendition="#et">gvlbii.</hi></hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Praepo&#x017F;itus legionis II. Aug.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">rvtvpis.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Praepo&#x017F;itus numeri Abulcorum,</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">anderidae.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Praepo&#x017F;itus numeri exploratorum, portu</hi><lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">advrni.</hi></hi></hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[334/0368] Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen, und gegen uͤber an die Galliſchen Kuͤſten 3 geſtellet, ihnen das Ausſteigen zu verwehren. Dieſe Kuͤſten haben daher den Namen limes Saxonicus, oder littus Saxonicum erhalten 4, ſo wie derjenige, der dieſe Wachlen in Bri- tannien commandirte, comes limitis Saxonici genennet ward. VIII. Eutropius, der, was Stilico zu unternehmen und auszufuͤhren faͤ- hig waͤre, bey ihrer vorigen Vertraulichkeit zur Gnuͤge kennen gelernet, ver- ſuchte alles moͤgliche gegen ihn. Aber Stilico wuſte ſolche Streiche wohl aus- zuheben: und Gaina ſtuͤrtzte dieſen hochmuͤthigen Verſchnittenen, in eben dem 400ten Jahr, da er das Conſulat angetreten, und ſich bey allen Groſſen, die auf ſolche noch nie erhoͤrte Art, die hoͤchſte Wuͤrde des Reichs gleichſam entmannet ſehen muſten, dadurch noch verhaſter gemacht 1 hatte. Tribigild, ein Gothiſcher General, der nach socratis Bericht 2, mit Gaina ver- wandt war, lag mit einem Heer Oſt-Gothen, in Phrygien, das ihnen zu bewohnen angewieſen war 3, und erneuerte durch ſolch Exempel das Andencken der uralten Zeiten, da von der andern Seite ein Schwarm Celten bis in Aſi- en ein- 2 Tribigild wie- gelt die Oſt- Gothen in Phrygien auf. 3 ibidem p. 1985. Sub duce tractus Armoricani & Neruicani: Tribunus cohortis primae nouae Armoricae, Grannona in littore saxonico. und p. 1989. In Belgica ſecunda equites Dal- matae, Marcis in littore saxonico. 4 Der beruͤhmte hvetivs erkennet, in ſeinen Origines de la Ville de Caen, dieſe Benennung der Kuͤſte, von der ietzigen Provintz Normandie. Er meynet p. 8. 9., daß inſonderheit der Strich zwiſchen den Fluͤſſen Orne und Diue, SAXO- NIA zugenamt worden, und eben der pagus Ot- lingua Saxonica ſey, der in zweyen capitularibus Caroli calui fuͤrkoͤmmt. Seine Worte ſind: Com- me la côte ſeptentrionale des Gaules s’ appelloit littus Saxonicum, & qu’ en particulier les ha- bitans du Beſſin ſeptentrional ſont appellez par Gregoire de Tours Saxones Boiocaſſini, & par nos uieux hiſtoriens les Seſnes de Bayeux, il eſt probable, que la partie ſeptentrionale de l’ Otlin- gua, c’ eſt a dire la partie d’entre Orne & Diue, qui eſt proche de la mer, aura été ſurnommée Saxonia &c. Was aber die Gelegenheit, bey welcher ſelbige Kuͤſte den Namen littus Saxoni- cum bekommen, anbetrifft, ſo ſcheinet er ſelbige zu weit hinaus zu ſetzen, wenn er p. 15. ſchreibet: Vers le ſixieme ſiécle les Saxons occuperent pres- que toute la côte ſeptentrionale des Gaules, d’ou elle prit le nom de LITTVS SAXONICVM: & ils ont laiſſé pluſieurs marques de leur inuaſion, & de leur demeure dans divers lieux de cette côte, qui portent des noms Saxons. 1 §. VIII. 1. zosimvs L. V. c. 13-17. 2 socrates L. VI. c. 6. Gainas quidam, genere barbarus, Romanorumque ditioni ſubiectus, & militiae inter illos aſſuefactus, ita creuit pede- tentim, uti tandem apud Romanos & equitum & peditum dux declararetur. Qui, cum tantum principatus eſſet conſecutus, nec ſe ipſum noſcere, nec inſolentiam animi ſui moderari potuit: ſed omnem ut dicitur lapidem mouit, ut Romanos ſuae poteſtati ſubiiceret. Idcirco omnem Gotho- rum gentem ex ipſorum regione accerſit, eosque, qui ad numerum militum augendum erant idonei, retinere apud ſe conſtituit. Et quoniam Tribigil- dus, communione ſanguinis cum co coniunctus, militum, qui uerſabantur in Phrygia, tribunus erat, & de ſententia Gainae nouis rebus ſtude- bat, uniuerſam praeterea Phrygum gentem ſubiu- gauerat; Gainas operam dedit, ut rerum Phry- giarum adminiſtrandarum poteſtas ab imperatore ei permitteretur, quam rem Arcadius imperator nihil animo preſpiciens, prompto & alacri ani- mo illi conceſſit. Ille igitur extemplo ad bellum, ut ferebatur, contra Tribigildum gerendum, ſed, ut 3 2 Praepoſitus equitum Dalmatarum Branodunen- ſis, branodvno. Praepoſitus equitum Stableſianorum Garianno- nenſis, gariannono. Tribunus cobortis primae Vetaſiorum, re- gvlbii. Praepoſitus legionis II. Aug. rvtvpis. Praepoſitus numeri Abulcorum, anderidae. Praepoſitus numeri exploratorum, portu advrni.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/368
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 334. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/368>, abgerufen am 02.06.2024.