Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Neundtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Waffen ergrieffen 2. Aetius übernahm also einige tausend Hunnen, als mit
welchem Völck er beständig in gutem Vernehmen lebte 3, um sie gegen die
Gothen zu gebrauchen: welche Hülffe aber den Ländern und Städten, so diese
Völcker auf ihrem Durchzug berühret, so hoch zu stehen gekommen, als
wenn sie selbst in die Gewalt der Feinde gerathen wären 4.

XIV. Der Krieg ward indessen mit allerhand Abwechslungen fortge-
Die West-Go-
then schlagen
den Römischen
General Lito-
rium.
führet, bis im Jahr 439. der Römische General, Litorius, selbst die Hunnen
gegen die Gothen anführete 1: die sich bis Tholouse zurücke gezogen hatten.
Der König Theodoricus, der sich nicht getrauen mochte, dem Römischen
General gewachsen zu seyn, ließ durch einige Bischöffe Vorschläge zum Frie-
den thun, und indessen bey seiner Armee täglich Beth-Stunden halten. Aber
Litorius wolte schlagen. Einige Vortheile, so er kurtz vorher über die Völ-
cker in Armorica erhalten, schmeichelten ietzo seiner Begierde, es Aetio im
Felde zuvorzuthun, und er hatte noch darzu die Schwachheit, daß er einigen
Heydnischen Wahrsagern zuviel trauete 2, welche, so scharff auch die Gesetze
3

wieder
2 [Beginn Spaltensatz] salvianvs presbyter, de gubernatione
dei L. V. p. 91. De Bagaudis nunc mihi sermo
est: qui, per malos iudices & cruentos spoliati,
affticti, necati, postquam ius Romanae libertatis
amiserant, etiam honorem Romani nominis per-
diderunt. Et imputatur his infelicitas sua, im-
putamus his nomen calamitatis suae, imputamus
nomen, quod ipsi fecimus. Et uocamus rebelles, uo-
camus perditos, quos esse compulimus criminosos.
Quibus enim aliis rebus Bagaudae facti sunt, nisi
iniquitatibus nostris, nisi improbitatibus iudicum,
nisi eorum proscriptionibus & rapinis, qui exactio-
nis publicae nomen in quaestus proprii emolumen-
ta uerterunt, & indictiones tributarias praedas
suas esse fecerunt? qui in similitudinem immani-
um bestiarum non texerunt traditos sibi, sed de-
uorarunt, nec spoliis tantum hominum, ut pleri-
que latrones solent, sed laceratione etiam, &,
ut ita dicam, sanguine pascebantur: ac sic actum
est, ut latrociniis iudicum strangulati homines &
necati, inciperent esse quasi barbari, quia non
permittebantur esse Romani. Adquieuerunt enim
esse, quod non erant, quia non permittebantur esse,
quod fuerant; coactique sunt uitam saltem defen-
dere, quia se iam libertatem uidebant penitus
perdidisse. Aut quid aliud etiam nunc agitur,
quam tunc actum, id est, ut qui adhuc Bagaudae
non sunt, esse cogantur. Quantum enim ad uim
atque iniurias pertinet, compelluntur, ut uelint
esse. Sic sunt ergo, quasi captiui iugo bostium
pressi. Tolerant supplicium necessitate, non uoto.
Animo desiderant libertatem, sed summam susti-
nent seruitutem.
3 prosper in chronico consulari, Aetio
[Spaltenumbruch] II. & sigisvldo coss. (A. 437.) Bellum ad-
uersus Gothos, Chunis auxiliantibus, geritur.
4 sidonivs: S. die Stelle beynt folgenden
§. not. 1.
1 §. XIV. 1. sidonivs in panegyr. Auiti
(carm. VII.) u. 246.
Litorius Scythicos equites tum forte, subacte
Celsus Aremorico, Gethicum rapiebat in
agmen
Per terras Aruerne tuas: qui proxima quae-
que
Discursu, flammis, ferro, feritate, rapinis,
Delebant, pacis fallentes nomen inane.
2 Diese Umstände giebt prosper an die
Hand: theodosio XVII. & festo coss.
(A. 439.) Litorius, qui secunda ab Aetio patricio
potestate Hunnis auxiliaribus praeerat, dum Aetii
gloriam superare appetit, dumque auspicum re-
sponsis, & daemonum signisicationibus fidit, pu-
gnam cum Gothis imprudenter conseruit, fecitque
intelligi, quantum illa quae cum eo periit manus
prodesse potuerit, si potioribus consiliis, quam sua
temeritate uti maluisset: quando tantam ipse bo-
stibus cladem intulit, ut, nisi inconsideranter
praelians in captiuitatem incidisset, dubitandum
foret, cui potius parti uictoria adscriberetur.
cas-
siodorvs, theodosio
XVII. & festo.
His Coss. bellum aduersus Gothos, Hunnis auxi-
liaribus geritur, & Litorius, dux Romanus, ab
eis capitur.
3 Die angeführte, und zum Theil aus prospe-
[Ende Spaltensatz]
ro und

Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Waffen ergrieffen 2. Aëtius uͤbernahm alſo einige tauſend Hunnen, als mit
welchem Voͤlck er beſtaͤndig in gutem Vernehmen lebte 3, um ſie gegen die
Gothen zu gebrauchen: welche Huͤlffe aber den Laͤndern und Staͤdten, ſo dieſe
Voͤlcker auf ihrem Durchzug beruͤhret, ſo hoch zu ſtehen gekommen, als
wenn ſie ſelbſt in die Gewalt der Feinde gerathen waͤren 4.

XIV. Der Krieg ward indeſſen mit allerhand Abwechslungen fortge-
Die Weſt-Go-
then ſchlagen
den Roͤmiſchẽ
General Lito-
rium.
fuͤhret, bis im Jahr 439. der Roͤmiſche General, Litorius, ſelbſt die Hunnen
gegen die Gothen anfuͤhrete 1: die ſich bis Tholouſe zuruͤcke gezogen hatten.
Der Koͤnig Theodoricus, der ſich nicht getrauen mochte, dem Roͤmiſchen
General gewachſen zu ſeyn, ließ durch einige Biſchoͤffe Vorſchlaͤge zum Frie-
den thun, und indeſſen bey ſeiner Armee taͤglich Beth-Stunden halten. Aber
Litorius wolte ſchlagen. Einige Vortheile, ſo er kurtz vorher uͤber die Voͤl-
cker in Armorica erhalten, ſchmeichelten ietzo ſeiner Begierde, es Aëtio im
Felde zuvorzuthun, und er hatte noch darzu die Schwachheit, daß er einigen
Heydniſchen Wahrſagern zuviel trauete 2, welche, ſo ſcharff auch die Geſetze
3

wieder
2 [Beginn Spaltensatz] salvianvs presbyter, de gubernatione
dei L. V. p. 91. De Bagaudis nunc mihi ſermo
eſt: qui, per malos iudices & cruentos ſpoliati,
affticti, necati, poſtquam ius Romanae libertatis
amiſerant, etiam honorem Romani nominis per-
diderunt. Et imputatur his infelicitas ſua, im-
putamus his nomen calamitatis ſuae, imputamus
nomen, quod ipſi fecimus. Et uocamus rebelles, uo-
camus perditos, quos eſſe compulimus criminoſos.
Quibus enim aliis rebus Bagaudae facti ſunt, niſi
iniquitatibus noſtris, niſi improbitatibus iudicum,
niſi eorum proſcriptionibus & rapinis, qui exactio-
nis publicae nomen in quaeſtus proprii emolumen-
ta uerterunt, & indictiones tributarias praedas
ſuas eſſe fecerunt? qui in ſimilitudinem immani-
um beſtiarum non texerunt traditos ſibi, ſed de-
uorarunt, nec ſpoliis tantum hominum, ut pleri-
que latrones ſolent, ſed laceratione etiam, &,
ut ita dicam, ſanguine paſcebantur: ac ſic actum
eſt, ut latrociniis iudicum ſtrangulati homines &
necati, inciperent eſſe quaſi barbari, quia non
permittebantur eſſe Romani. Adquieuerunt enim
eſſe, quod non erant, quia non permittebantur eſſe,
quod fuerant; coactique ſunt uitam ſaltem defen-
dere, quia ſe iam libertatem uidebant penitus
perdidiſſe. Aut quid aliud etiam nunc agitur,
quam tunc actum, id eſt, ut qui adhuc Bagaudae
non ſunt, eſſe cogantur. Quantum enim ad uim
atque iniurias pertinet, compelluntur, ut uelint
eſſe. Sic ſunt ergo, quaſi captiui iugo boſtium
preſſi. Tolerant ſupplicium neceſſitate, non uoto.
Animo deſiderant libertatem, ſed ſummam ſuſti-
nent ſeruitutem.
3 prosper in chronico conſulari, Aëtio
[Spaltenumbruch] II. & sigisvldo coss. (A. 437.) Bellum ad-
uerſus Gothos, Chunis auxiliantibus, geritur.
4 sidonivs: S. die Stelle beynt folgenden
§. not. 1.
1 §. XIV. 1. sidonivs in panegyr. Auiti
(carm. VII.) u. 246.
Litorius Scythicos equites tum forte, ſubacte
Celſus Aremorico, Gethicum rapiebat in
agmen
Per terras Aruerne tuas: qui proxima quae-
que
Diſcurſu, flammis, ferro, feritate, rapinis,
Delebant, pacis fallentes nomen inane.
2 Dieſe Umſtaͤnde giebt prosper an die
Hand: theodosio XVII. & festo coss.
(A. 439.) Litorius, qui ſecunda ab Aëtio patricio
poteſtate Hunnis auxiliaribus praeerat, dum Aëtii
gloriam ſuperare appetit, dumque auſpicum re-
ſponſis, & daemonum ſigniſicationibus fidit, pu-
gnam cum Gothis imprudenter conſeruit, fecitque
intelligi, quantum illa quae cum eo periit manus
prodeſſe potuerit, ſi potioribus conſiliis, quam ſua
temeritate uti maluiſſet: quando tantam ipſe bo-
ſtibus cladem intulit, ut, niſi inconſideranter
praelians in captiuitatem incidiſſet, dubitandum
foret, cui potius parti uictoria adſcriberetur.
cas-
siodorvs, theodosio
XVII. & festo.
His Coſſ. bellum aduerſus Gothos, Hunnis auxi-
liaribus geritur, & Litorius, dux Romanus, ab
eis capitur.
3 Die angefuͤhrte, und zum Theil aus prospe-
[Ende Spaltensatz]
ro und
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0444" n="410"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Neundtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Waffen ergrieffen <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salvianvs</hi></hi> presbyter, de gubernatione<lb/>
dei L. V. p. 91. <hi rendition="#i">De Bagaudis nunc mihi &#x017F;ermo<lb/>
e&#x017F;t: qui, per malos iudices &amp; cruentos &#x017F;poliati,<lb/>
affticti, necati, po&#x017F;tquam ius Romanae libertatis<lb/>
ami&#x017F;erant, etiam honorem Romani nominis per-<lb/>
diderunt. Et imputatur his infelicitas &#x017F;ua, im-<lb/>
putamus his nomen calamitatis &#x017F;uae, imputamus<lb/>
nomen, quod ip&#x017F;i fecimus. Et uocamus rebelles, uo-<lb/>
camus perditos, quos e&#x017F;&#x017F;e compulimus crimino&#x017F;os.<lb/>
Quibus enim aliis rebus Bagaudae facti &#x017F;unt, ni&#x017F;i<lb/>
iniquitatibus no&#x017F;tris, ni&#x017F;i improbitatibus iudicum,<lb/>
ni&#x017F;i eorum pro&#x017F;criptionibus &amp; rapinis, qui exactio-<lb/>
nis publicae nomen in quae&#x017F;tus proprii emolumen-<lb/>
ta uerterunt, &amp; indictiones tributarias praedas<lb/>
&#x017F;uas e&#x017F;&#x017F;e fecerunt? qui in &#x017F;imilitudinem immani-<lb/>
um be&#x017F;tiarum non texerunt traditos &#x017F;ibi, &#x017F;ed de-<lb/>
uorarunt, nec &#x017F;poliis tantum hominum, ut pleri-<lb/>
que latrones &#x017F;olent, &#x017F;ed laceratione etiam, &amp;,<lb/>
ut ita dicam, &#x017F;anguine pa&#x017F;cebantur: ac &#x017F;ic actum<lb/>
e&#x017F;t, ut latrociniis iudicum &#x017F;trangulati homines &amp;<lb/>
necati, inciperent e&#x017F;&#x017F;e qua&#x017F;i barbari, quia non<lb/>
permittebantur e&#x017F;&#x017F;e Romani. Adquieuerunt enim<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e, quod non erant, quia non permittebantur e&#x017F;&#x017F;e,<lb/>
quod fuerant; coactique &#x017F;unt uitam &#x017F;altem defen-<lb/>
dere, quia &#x017F;e iam libertatem uidebant penitus<lb/>
perdidi&#x017F;&#x017F;e. Aut quid aliud etiam nunc agitur,<lb/>
quam tunc actum, id e&#x017F;t, ut qui adhuc Bagaudae<lb/>
non &#x017F;unt, e&#x017F;&#x017F;e cogantur. Quantum enim ad uim<lb/>
atque iniurias pertinet, compelluntur, ut uelint<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e. Sic &#x017F;unt ergo, qua&#x017F;i captiui iugo bo&#x017F;tium<lb/>
pre&#x017F;&#x017F;i. Tolerant &#x017F;upplicium nece&#x017F;&#x017F;itate, non uoto.<lb/>
Animo de&#x017F;iderant libertatem, &#x017F;ed &#x017F;ummam &#x017F;u&#x017F;ti-<lb/>
nent &#x017F;eruitutem.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Aëtius</hi> u&#x0364;bernahm al&#x017F;o einige tau&#x017F;end Hunnen, als mit<lb/>
welchem Vo&#x0364;lck er be&#x017F;ta&#x0364;ndig in gutem Vernehmen lebte <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chronico con&#x017F;ulari, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Aëtio</hi></hi><lb/><cb/>
II. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sigisvldo coss.</hi></hi> (A. 437.) <hi rendition="#i">Bellum ad-<lb/>
uer&#x017F;us Gothos, Chunis auxiliantibus, geritur.</hi></hi></note>, um &#x017F;ie gegen die<lb/>
Gothen zu gebrauchen: welche Hu&#x0364;lffe aber den La&#x0364;ndern und Sta&#x0364;dten, &#x017F;o die&#x017F;e<lb/>
Vo&#x0364;lcker auf ihrem Durchzug beru&#x0364;hret, &#x017F;o hoch zu &#x017F;tehen gekommen, als<lb/>
wenn &#x017F;ie &#x017F;elb&#x017F;t in die Gewalt der Feinde gerathen wa&#x0364;ren <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi>:</hi> S. die Stelle beynt folgenden<lb/>
§. <hi rendition="#aq">not.</hi> 1.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XIV.</hi> Der Krieg ward inde&#x017F;&#x017F;en mit allerhand Abwechslungen fortge-<lb/><note place="left">Die We&#x017F;t-Go-<lb/>
then &#x017F;chlagen<lb/>
den Ro&#x0364;mi&#x017F;che&#x0303;<lb/>
General <hi rendition="#aq">Lito-<lb/>
rium.</hi></note>fu&#x0364;hret, bis im Jahr 439. der Ro&#x0364;mi&#x017F;che General, <hi rendition="#aq">Litorius,</hi> &#x017F;elb&#x017F;t die Hunnen<lb/>
gegen die Gothen anfu&#x0364;hrete <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> in panegyr. Auiti<lb/>
(carm. VII.) u. 246.<lb/><hi rendition="#i">Litorius Scythicos equites tum forte, &#x017F;ubacte<lb/>
Cel&#x017F;us Aremorico, Gethicum rapiebat in<lb/><hi rendition="#et">agmen</hi><lb/>
Per terras Aruerne tuas: qui proxima quae-<lb/><hi rendition="#et">que</hi><lb/>
Di&#x017F;cur&#x017F;u, flammis, ferro, feritate, rapinis,<lb/>
Delebant, pacis fallentes nomen inane.</hi></hi></note>: die &#x017F;ich bis <hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e</hi> zuru&#x0364;cke gezogen hatten.<lb/>
Der Ko&#x0364;nig <hi rendition="#aq">Theodoricus,</hi> der &#x017F;ich nicht getrauen mochte, dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen<lb/>
General gewach&#x017F;en zu &#x017F;eyn, ließ durch einige Bi&#x017F;cho&#x0364;ffe Vor&#x017F;chla&#x0364;ge zum Frie-<lb/>
den thun, und inde&#x017F;&#x017F;en bey &#x017F;einer Armee ta&#x0364;glich Beth-Stunden halten. Aber<lb/><hi rendition="#aq">Litorius</hi> wolte &#x017F;chlagen. Einige Vortheile, &#x017F;o er kurtz vorher u&#x0364;ber die Vo&#x0364;l-<lb/>
cker in <hi rendition="#aq">Armorica</hi> erhalten, &#x017F;chmeichelten ietzo &#x017F;einer Begierde, es <hi rendition="#aq">Aëtio</hi> im<lb/>
Felde zuvorzuthun, und er hatte noch darzu die Schwachheit, daß er einigen<lb/>
Heydni&#x017F;chen Wahr&#x017F;agern zuviel trauete <note place="foot" n="2">Die&#x017F;e Um&#x017F;ta&#x0364;nde giebt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi></hi> an die<lb/>
Hand: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theodosio</hi></hi> XVII. &amp; <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">festo</hi> coss.</hi><lb/>
(A. 439.) <hi rendition="#i">Litorius, qui &#x017F;ecunda ab Aëtio patricio<lb/>
pote&#x017F;tate Hunnis auxiliaribus praeerat, dum Aëtii<lb/>
gloriam &#x017F;uperare appetit, dumque au&#x017F;picum re-<lb/>
&#x017F;pon&#x017F;is, &amp; daemonum &#x017F;igni&#x017F;icationibus fidit, pu-<lb/>
gnam cum Gothis imprudenter con&#x017F;eruit, fecitque<lb/>
intelligi, quantum illa quae cum eo periit manus<lb/>
prode&#x017F;&#x017F;e potuerit, &#x017F;i potioribus con&#x017F;iliis, quam &#x017F;ua<lb/>
temeritate uti malui&#x017F;&#x017F;et: quando tantam ip&#x017F;e bo-<lb/>
&#x017F;tibus cladem intulit, ut, ni&#x017F;i incon&#x017F;ideranter<lb/>
praelians in captiuitatem incidi&#x017F;&#x017F;et, dubitandum<lb/>
foret, cui potius parti uictoria ad&#x017F;criberetur.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cas-<lb/>
siodorvs, theodosio</hi></hi> XVII. &amp; <hi rendition="#k">festo.</hi><lb/><hi rendition="#i">His Co&#x017F;&#x017F;. bellum aduer&#x017F;us Gothos, Hunnis auxi-<lb/>
liaribus geritur, &amp; Litorius, dux Romanus, ab<lb/>
eis capitur.</hi></hi></note>, welche, &#x017F;o &#x017F;charff auch die Ge&#x017F;etze<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">wieder</fw><lb/><note xml:id="FN444_03_01" next="#FN444_03_02" place="foot" n="3">Die angefu&#x0364;hrte, und zum Theil aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">prospe-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ro</hi></hi></hi> und</fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[410/0444] Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, Waffen ergrieffen 2. Aëtius uͤbernahm alſo einige tauſend Hunnen, als mit welchem Voͤlck er beſtaͤndig in gutem Vernehmen lebte 3, um ſie gegen die Gothen zu gebrauchen: welche Huͤlffe aber den Laͤndern und Staͤdten, ſo dieſe Voͤlcker auf ihrem Durchzug beruͤhret, ſo hoch zu ſtehen gekommen, als wenn ſie ſelbſt in die Gewalt der Feinde gerathen waͤren 4. XIV. Der Krieg ward indeſſen mit allerhand Abwechslungen fortge- fuͤhret, bis im Jahr 439. der Roͤmiſche General, Litorius, ſelbſt die Hunnen gegen die Gothen anfuͤhrete 1: die ſich bis Tholouſe zuruͤcke gezogen hatten. Der Koͤnig Theodoricus, der ſich nicht getrauen mochte, dem Roͤmiſchen General gewachſen zu ſeyn, ließ durch einige Biſchoͤffe Vorſchlaͤge zum Frie- den thun, und indeſſen bey ſeiner Armee taͤglich Beth-Stunden halten. Aber Litorius wolte ſchlagen. Einige Vortheile, ſo er kurtz vorher uͤber die Voͤl- cker in Armorica erhalten, ſchmeichelten ietzo ſeiner Begierde, es Aëtio im Felde zuvorzuthun, und er hatte noch darzu die Schwachheit, daß er einigen Heydniſchen Wahrſagern zuviel trauete 2, welche, ſo ſcharff auch die Geſetze wieder 3 Die Weſt-Go- then ſchlagen den Roͤmiſchẽ General Lito- rium. 2 salvianvs presbyter, de gubernatione dei L. V. p. 91. De Bagaudis nunc mihi ſermo eſt: qui, per malos iudices & cruentos ſpoliati, affticti, necati, poſtquam ius Romanae libertatis amiſerant, etiam honorem Romani nominis per- diderunt. Et imputatur his infelicitas ſua, im- putamus his nomen calamitatis ſuae, imputamus nomen, quod ipſi fecimus. Et uocamus rebelles, uo- camus perditos, quos eſſe compulimus criminoſos. Quibus enim aliis rebus Bagaudae facti ſunt, niſi iniquitatibus noſtris, niſi improbitatibus iudicum, niſi eorum proſcriptionibus & rapinis, qui exactio- nis publicae nomen in quaeſtus proprii emolumen- ta uerterunt, & indictiones tributarias praedas ſuas eſſe fecerunt? qui in ſimilitudinem immani- um beſtiarum non texerunt traditos ſibi, ſed de- uorarunt, nec ſpoliis tantum hominum, ut pleri- que latrones ſolent, ſed laceratione etiam, &, ut ita dicam, ſanguine paſcebantur: ac ſic actum eſt, ut latrociniis iudicum ſtrangulati homines & necati, inciperent eſſe quaſi barbari, quia non permittebantur eſſe Romani. Adquieuerunt enim eſſe, quod non erant, quia non permittebantur eſſe, quod fuerant; coactique ſunt uitam ſaltem defen- dere, quia ſe iam libertatem uidebant penitus perdidiſſe. Aut quid aliud etiam nunc agitur, quam tunc actum, id eſt, ut qui adhuc Bagaudae non ſunt, eſſe cogantur. Quantum enim ad uim atque iniurias pertinet, compelluntur, ut uelint eſſe. Sic ſunt ergo, quaſi captiui iugo boſtium preſſi. Tolerant ſupplicium neceſſitate, non uoto. Animo deſiderant libertatem, ſed ſummam ſuſti- nent ſeruitutem. 3 prosper in chronico conſulari, Aëtio II. & sigisvldo coss. (A. 437.) Bellum ad- uerſus Gothos, Chunis auxiliantibus, geritur. 4 sidonivs: S. die Stelle beynt folgenden §. not. 1. 1 §. XIV. 1. sidonivs in panegyr. Auiti (carm. VII.) u. 246. Litorius Scythicos equites tum forte, ſubacte Celſus Aremorico, Gethicum rapiebat in agmen Per terras Aruerne tuas: qui proxima quae- que Diſcurſu, flammis, ferro, feritate, rapinis, Delebant, pacis fallentes nomen inane. 2 Dieſe Umſtaͤnde giebt prosper an die Hand: theodosio XVII. & festo coss. (A. 439.) Litorius, qui ſecunda ab Aëtio patricio poteſtate Hunnis auxiliaribus praeerat, dum Aëtii gloriam ſuperare appetit, dumque auſpicum re- ſponſis, & daemonum ſigniſicationibus fidit, pu- gnam cum Gothis imprudenter conſeruit, fecitque intelligi, quantum illa quae cum eo periit manus prodeſſe potuerit, ſi potioribus conſiliis, quam ſua temeritate uti maluiſſet: quando tantam ipſe bo- ſtibus cladem intulit, ut, niſi inconſideranter praelians in captiuitatem incidiſſet, dubitandum foret, cui potius parti uictoria adſcriberetur. cas- siodorvs, theodosio XVII. & festo. His Coſſ. bellum aduerſus Gothos, Hunnis auxi- liaribus geritur, & Litorius, dux Romanus, ab eis capitur. 3 Die angefuͤhrte, und zum Theil aus prospe- ro und

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/444
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 410. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/444>, abgerufen am 17.06.2024.