Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
louse. Die Läuffte fügten sich aber so wunderlich, daß gantz andere Dinge
ausgemacht wurden, als er anzubringen hatte.

III. Mit Valentiniani Tod hörte auch der Friede mit den VandalenGensericus
bricht aufs
neue, u. plün-
dert Rom.

auf. Nach procopii1, und marcellini2 Bericht, ließ die Käise-
rin Eudoxia selbst Gensericum aufmuntern, Valentinianum an Maximo
zu rächen. Derselbe rüstete also eine Flotte gegen Jtalien aus, davon
der bloße Ruff Rom in äusserstes Schrecken setzte. Maximus war gar nicht
im Stande ihn abzuhalten: alle seine Anstallten bestunden darinne, daß er
frey gab, ein ieder möchte fliehen wohin er wolte. Er selbst schickte sich eben
zur Flucht, als er in Stücke zerhauen, und in die Tyber geworffen ward3.
Rom stund also den Vandalen offen; aber Pabst Leo gieng Genserico ent-
gegen, und wie er vormals bey Attila glücklich gewesen war, so erhielt er
auch beym Könige der Vandalen gar leicht, daß er die Stadt mit Feuer und
Schwerdt zu verschonen versprach4. Die Plünderung aber war, etliche Kir-
chen vielleicht ausgenommen5, nicht abzuwenden. Die Vandalen blieben 14.

Tage
[Beginn Spaltensatz] Haud secus insertis ad puluinaria palmis
Romulus & Tatius foedus iecere, parentum
Cum ferro, & rabidis cognato in Marte maritis
Hersilia inseruit Pallantis colle Sabinas.
1 §. III. 1. procopivs de bello Vandal. L.
I. c. 4. p. 188. Deinde Maximus nullo negotio im-
peratorem occidit; inuasit tyrannidem, & uxo-
re non ita pridem mortua, rem cum Eudoxia per
nim habuit: cui aliquando in toro dixit, nihil se
nisi ipsius amore impulsum fecisse. His dictis Eu-
doxiae, quae iam ante satis erat offensa Maximo,
& ab ipso patratum in Valentinianum scelus ulci-
sci percupiebat, acrius in eum bilis intumuit, &
ad consilium perdendi hominis tum maxime inar-
sit animus, cum sui causa allatum marito interi-
tum ex ore Maximi didicit. Vt illuxit, statim
mittit Carthaginem, rogatque Gizericum, ne Va-
lentinianum, contra suam & imperii dignitatem
ab homine impio peremtum, iacere inultum sinat,
ipsamque infandis modis a tyranno habitam uin-
dicet: neque omittit amicitiae & societatis nomi-
ne urgere, religionem incutiens, si commissum in
augusti domum tale facinus punire nolit.
2 marcellinvs in chron. l. c. Gense-
ricus, rex Wandalorum, ab Eudoxia Valentiniani
uxore epistolis inuitatus, ex Africa Romam ingres-
sus est, eaque urbe rebus omnibus spoliata, ean-
dem Eudoxiam cum duabus filiabus secum redi-
eus abduxit.
3 prosper in chron. Pithoean. c. l. Sed
[Spaltenumbruch] hac incontinentia non diu potitus est. Nam post
alterum mensem, nunciato ex Africa Genserici re-
gis aduentu, multisque nobilibus ac popularibus
ex urbe fugientibus, quum ipse quoque, data
cunctis abeundi licentia, trepide uellet abscedere,
a famulis reginae dilaniatus & membratim deie-
ctus in Tiberim, sepultura quoque caruit. Post
hunc Maximi exitum, confestim secuta est multis
digna lacrimis Romana captiuitas, & urbem omni
praesidio uacuam Gensericus obtinuit, occurrente
sibi extra portas sancto Leone, episcopo: cuius
supplicatio ita eum, deo agente, leniuit, ut quum
omnia in potestate eius essent, tradita sibi ciuita-
te, ab igne tamen & caede atque suppliciis absti-
neret. Per quatuordecim igitur dies secura & li-
bera scrutatione omnibus opibus suis Roma uacua-
ta est: multaque millia captiuorum, prout qui-
que aut aetate, aut arte placuerunt, cum regina
& filiabus eius Carthaginem abducti sunt.
4 S. prosperi Worte in der vorherstehen-
de Note: historiamiscella L. XV. p. 425.
Gensericus continuo uacuam praesidio ciuitatem
capit, & occursu Leonis papae mitigatus ab in-
cendio, caedibus atque suppliciis urbem immunem
seruauit: omnibus tamen opibus ablatis, multa
inde captiuorum millia cum augusta Eudoxia, &
eius filiabus Carthaginem reuexit.
5 paschasivs qvesnel in diss. de
uita & rebus gestis S. Leonis Magni p.
176. und
der p. rvynart in historia persecutionis
[Ende Spaltensatz]
Vanda
L l l

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
louſe. Die Laͤuffte fuͤgten ſich aber ſo wunderlich, daß gantz andere Dinge
ausgemacht wurden, als er anzubringen hatte.

III. Mit Valentiniani Tod hoͤrte auch der Friede mit den VandalenGenſericus
bricht aufs
neue, u. pluͤn-
dert Rom.

auf. Nach procopii1, und marcellini2 Bericht, ließ die Kaͤiſe-
rin Eudoxia ſelbſt Genſericum aufmuntern, Valentinianum an Maximo
zu raͤchen. Derſelbe ruͤſtete alſo eine Flotte gegen Jtalien aus, davon
der bloße Ruff Rom in aͤuſſerſtes Schrecken ſetzte. Maximus war gar nicht
im Stande ihn abzuhalten: alle ſeine Anſtallten beſtunden darinne, daß er
frey gab, ein ieder moͤchte fliehen wohin er wolte. Er ſelbſt ſchickte ſich eben
zur Flucht, als er in Stuͤcke zerhauen, und in die Tyber geworffen ward3.
Rom ſtund alſo den Vandalen offen; aber Pabſt Leo gieng Genſerico ent-
gegen, und wie er vormals bey Attila gluͤcklich geweſen war, ſo erhielt er
auch beym Koͤnige der Vandalen gar leicht, daß er die Stadt mit Feuer und
Schwerdt zu verſchonen verſprach4. Die Pluͤnderung aber war, etliche Kir-
chen vielleicht ausgenommen5, nicht abzuwenden. Die Vandalen blieben 14.

Tage
[Beginn Spaltensatz] Haud ſecus inſertis ad puluinaria palmis
Romulus & Tatius foedus iecere, parentum
Cum ferro, & rabidis cognato in Marte maritis
Herſilia inſeruit Pallantis colle Sabinas.
1 §. III. 1. procopivs de bello Vandal. L.
I. c. 4. p. 188. Deinde Maximus nullo negotio im-
peratorem occidit; inuaſit tyrannidem, & uxo-
re non ita pridem mortua, rem cum Eudoxia per
nim habuit: cui aliquando in toro dixit, nihil ſe
niſi ipſius amore impulſum feciſſe. His dictis Eu-
doxiae, quae iam ante ſatis erat offenſa Maximo,
& ab ipſo patratum in Valentinianum ſcelus ulci-
ſci percupiebat, acrius in eum bilis intumuit, &
ad conſilium perdendi hominis tum maxime inar-
ſit animus, cum ſui cauſa allatum marito interi-
tum ex ore Maximi didicit. Vt illuxit, ſtatim
mittit Carthaginem, rogatque Gizericum, ne Va-
lentinianum, contra ſuam & imperii dignitatem
ab homine impio peremtum, iacere inultum ſinat,
ipſamque infandis modis a tyranno habitam uin-
dicet: neque omittit amicitiae & ſocietatis nomi-
ne urgere, religionem incutiens, ſi commiſſum in
auguſti domum tale facinus punire nolit.
2 marcellinvs in chron. l. c. Genſe-
ricus, rex Wandalorum, ab Eudoxia Valentiniani
uxore epiſtolis inuitatus, ex Africa Romam ingreſ-
ſus eſt, eaque urbe rebus omnibus ſpoliata, ean-
dem Eudoxiam cum duabus filiabus ſecum redi-
eus abduxit.
3 prosper in chron. Pithoean. c. l. Sed
[Spaltenumbruch] hac incontinentia non diu potitus eſt. Nam poſt
alterum menſem, nunciato ex Africa Genſerici re-
gis aduentu, multisque nobilibus ac popularibus
ex urbe fugientibus, quum ipſe quoque, data
cunctis abeundi licentia, trepide uellet abſcedere,
a famulis reginae dilaniatus & membratim deie-
ctus in Tiberim, ſepultura quoque caruit. Poſt
hunc Maximi exitum, confeſtim ſecuta eſt multis
digna lacrimis Romana captiuitas, & urbem omni
praeſidio uacuam Genſericus obtinuit, occurrente
ſibi extra portas ſancto Leone, epiſcopo: cuius
ſupplicatio ita eum, deo agente, leniuit, ut quum
omnia in poteſtate eius eſſent, tradita ſibi ciuita-
te, ab igne tamen & caede atque ſuppliciis abſti-
neret. Per quatuordecim igitur dies ſecura & li-
bera ſcrutatione omnibus opibus ſuis Roma uacua-
ta eſt: multaque millia captiuorum, prout qui-
que aut aetate, aut arte placuerunt, cum regina
& filiabus eius Carthaginem abducti ſunt.
4 S. prosperi Worte in der vorherſtehen-
de Note: historiamiscella L. XV. p. 425.
Genſericus continuo uacuam praeſidio ciuitatem
capit, & occurſu Leonis papae mitigatus ab in-
cendio, caedibus atque ſuppliciis urbem immunem
ſeruauit: omnibus tamen opibus ablatis, multa
inde captiuorum millia cum auguſta Eudoxia, &
eius filiabus Carthaginem reuexit.
5 paschasivs qvesnel in diſſ. de
uita & rebus geſtis S. Leonis Magni p.
176. und
der p. rvynart in hiſtoria perſecutionis
[Ende Spaltensatz]
Vanda
L l l
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0483" n="449"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">lou&#x017F;e</hi><note xml:id="FN482_05_02" prev="#FN482_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Haud &#x017F;ecus in&#x017F;ertis ad puluinaria palmis<lb/>
Romulus &amp; Tatius foedus iecere, parentum<lb/>
Cum ferro, &amp; rabidis cognato in Marte maritis<lb/>
Her&#x017F;ilia in&#x017F;eruit Pallantis colle Sabinas.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Die La&#x0364;uffte fu&#x0364;gten &#x017F;ich aber &#x017F;o wunderlich, daß gantz andere Dinge<lb/>
ausgemacht wurden, als er anzubringen hatte.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">III.</hi> Mit <hi rendition="#aq">Valentiniani</hi> Tod ho&#x0364;rte auch der Friede mit den Vandalen<note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Gen&#x017F;e</hi>ricus</hi><lb/>
bricht <hi rendition="#g">aufs</hi><lb/>
neue, u. plu&#x0364;n-<lb/>
dert Rom.</note><lb/>
auf. Nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi><note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">III</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> de bello Vandal. L.<lb/>
I. c. 4. p. 188. <hi rendition="#i">Deinde Maximus nullo negotio im-<lb/>
peratorem occidit; inua&#x017F;it tyrannidem, &amp; uxo-<lb/>
re non ita pridem mortua, rem cum Eudoxia per<lb/>
nim habuit: cui aliquando in toro dixit, nihil &#x017F;e<lb/>
ni&#x017F;i ip&#x017F;ius amore impul&#x017F;um feci&#x017F;&#x017F;e. His dictis Eu-<lb/>
doxiae, quae iam ante &#x017F;atis erat offen&#x017F;a Maximo,<lb/>
&amp; ab ip&#x017F;o patratum in Valentinianum &#x017F;celus ulci-<lb/>
&#x017F;ci percupiebat, acrius in eum bilis intumuit, &amp;<lb/>
ad con&#x017F;ilium perdendi hominis tum maxime inar-<lb/>
&#x017F;it animus, cum &#x017F;ui cau&#x017F;a allatum marito interi-<lb/>
tum ex ore Maximi didicit. Vt illuxit, &#x017F;tatim<lb/>
mittit Carthaginem, rogatque Gizericum, ne Va-<lb/>
lentinianum, contra &#x017F;uam &amp; imperii dignitatem<lb/>
ab homine impio peremtum, iacere inultum &#x017F;inat,<lb/>
ip&#x017F;amque infandis modis a tyranno habitam uin-<lb/>
dicet: neque omittit amicitiae &amp; &#x017F;ocietatis nomi-<lb/>
ne urgere, religionem incutiens, &#x017F;i commi&#x017F;&#x017F;um in<lb/>
augu&#x017F;ti domum tale facinus punire nolit.</hi></hi></note>, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellini</hi></hi></hi><note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chron. l. c. <hi rendition="#i">Gen&#x017F;e-<lb/>
ricus, rex Wandalorum, ab Eudoxia Valentiniani<lb/>
uxore epi&#x017F;tolis inuitatus, ex Africa Romam ingre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us e&#x017F;t, eaque urbe rebus omnibus &#x017F;poliata, ean-<lb/>
dem Eudoxiam cum duabus filiabus &#x017F;ecum redi-<lb/>
eus abduxit.</hi></hi></note> Bericht, ließ die Ka&#x0364;i&#x017F;e-<lb/>
rin <hi rendition="#aq">Eudoxia</hi> &#x017F;elb&#x017F;t <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericum</hi> aufmuntern, <hi rendition="#aq">Valentinianum</hi> an <hi rendition="#aq">Maximo</hi><lb/>
zu ra&#x0364;chen. Der&#x017F;elbe ru&#x0364;&#x017F;tete al&#x017F;o eine Flotte gegen Jtalien aus, davon<lb/>
der bloße Ruff Rom in a&#x0364;u&#x017F;&#x017F;er&#x017F;tes Schrecken &#x017F;etzte. <hi rendition="#aq">Maximus</hi> war gar nicht<lb/>
im Stande ihn abzuhalten: alle &#x017F;eine An&#x017F;tallten be&#x017F;tunden darinne, daß er<lb/>
frey gab, ein ieder mo&#x0364;chte fliehen wohin er wolte. Er &#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;chickte &#x017F;ich eben<lb/>
zur Flucht, als er in Stu&#x0364;cke zerhauen, und in die Tyber geworffen ward<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chron. Pithoean. c. l. <hi rendition="#i">Sed<lb/><cb/>
hac incontinentia non diu potitus e&#x017F;t. Nam po&#x017F;t<lb/>
alterum men&#x017F;em, nunciato ex Africa Gen&#x017F;erici re-<lb/>
gis aduentu, multisque nobilibus ac popularibus<lb/>
ex urbe fugientibus, quum ip&#x017F;e quoque, data<lb/>
cunctis abeundi licentia, trepide uellet ab&#x017F;cedere,<lb/>
a famulis reginae dilaniatus &amp; membratim deie-<lb/>
ctus in Tiberim, &#x017F;epultura quoque caruit. Po&#x017F;t<lb/>
hunc Maximi exitum, confe&#x017F;tim &#x017F;ecuta e&#x017F;t multis<lb/>
digna lacrimis Romana captiuitas, &amp; urbem omni<lb/>
prae&#x017F;idio uacuam Gen&#x017F;ericus obtinuit, occurrente<lb/>
&#x017F;ibi extra portas &#x017F;ancto Leone, epi&#x017F;copo: cuius<lb/>
&#x017F;upplicatio ita eum, deo agente, leniuit, ut quum<lb/>
omnia in pote&#x017F;tate eius e&#x017F;&#x017F;ent, tradita &#x017F;ibi ciuita-<lb/>
te, ab igne tamen &amp; caede atque &#x017F;uppliciis ab&#x017F;ti-<lb/>
neret. Per quatuordecim igitur dies &#x017F;ecura &amp; li-<lb/>
bera &#x017F;crutatione omnibus opibus &#x017F;uis Roma uacua-<lb/>
ta e&#x017F;t: multaque millia captiuorum, prout qui-<lb/>
que aut aetate, aut arte placuerunt, cum regina<lb/>
&amp; filiabus eius Carthaginem abducti &#x017F;unt.</hi></hi></note>.<lb/>
Rom &#x017F;tund al&#x017F;o den Vandalen offen; aber Pab&#x017F;t <hi rendition="#aq">Leo</hi> gieng <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;erico</hi> ent-<lb/>
gegen, und wie er vormals bey <hi rendition="#aq">Attila</hi> glu&#x0364;cklich gewe&#x017F;en war, &#x017F;o erhielt er<lb/>
auch beym Ko&#x0364;nige der Vandalen gar leicht, daß er die Stadt mit Feuer und<lb/>
Schwerdt zu ver&#x017F;chonen ver&#x017F;prach<note place="foot" n="4">S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosperi</hi></hi></hi> Worte in der vorher&#x017F;tehen-<lb/>
de Note: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">historiamiscella</hi></hi> L. XV. p. 425.<lb/><hi rendition="#i">Gen&#x017F;ericus continuo uacuam prae&#x017F;idio ciuitatem<lb/>
capit, &amp; occur&#x017F;u Leonis papae mitigatus ab in-<lb/>
cendio, caedibus atque &#x017F;uppliciis urbem immunem<lb/>
&#x017F;eruauit: omnibus tamen opibus ablatis, multa<lb/>
inde captiuorum millia cum augu&#x017F;ta Eudoxia, &amp;<lb/>
eius filiabus Carthaginem reuexit.</hi></hi></note>. Die Plu&#x0364;nderung aber war, etliche Kir-<lb/>
chen vielleicht ausgenommen<note xml:id="FN483_05_01" next="#FN483_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">paschasivs qvesnel</hi></hi> in di&#x017F;&#x017F;. de<lb/>
uita &amp; rebus ge&#x017F;tis S. Leonis Magni p.</hi> 176. und<lb/>
der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">p. rvynart</hi></hi> in hi&#x017F;toria per&#x017F;ecutionis</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Vanda</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">L l l</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>, nicht abzuwenden. Die Vandalen blieben 14.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Tage</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[449/0483] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. louſe 5. Die Laͤuffte fuͤgten ſich aber ſo wunderlich, daß gantz andere Dinge ausgemacht wurden, als er anzubringen hatte. III. Mit Valentiniani Tod hoͤrte auch der Friede mit den Vandalen auf. Nach procopii 1, und marcellini 2 Bericht, ließ die Kaͤiſe- rin Eudoxia ſelbſt Genſericum aufmuntern, Valentinianum an Maximo zu raͤchen. Derſelbe ruͤſtete alſo eine Flotte gegen Jtalien aus, davon der bloße Ruff Rom in aͤuſſerſtes Schrecken ſetzte. Maximus war gar nicht im Stande ihn abzuhalten: alle ſeine Anſtallten beſtunden darinne, daß er frey gab, ein ieder moͤchte fliehen wohin er wolte. Er ſelbſt ſchickte ſich eben zur Flucht, als er in Stuͤcke zerhauen, und in die Tyber geworffen ward 3. Rom ſtund alſo den Vandalen offen; aber Pabſt Leo gieng Genſerico ent- gegen, und wie er vormals bey Attila gluͤcklich geweſen war, ſo erhielt er auch beym Koͤnige der Vandalen gar leicht, daß er die Stadt mit Feuer und Schwerdt zu verſchonen verſprach 4. Die Pluͤnderung aber war, etliche Kir- chen vielleicht ausgenommen 5, nicht abzuwenden. Die Vandalen blieben 14. Tage Genſericus bricht aufs neue, u. pluͤn- dert Rom. 5 Haud ſecus inſertis ad puluinaria palmis Romulus & Tatius foedus iecere, parentum Cum ferro, & rabidis cognato in Marte maritis Herſilia inſeruit Pallantis colle Sabinas. 1 §. III. 1. procopivs de bello Vandal. L. I. c. 4. p. 188. Deinde Maximus nullo negotio im- peratorem occidit; inuaſit tyrannidem, & uxo- re non ita pridem mortua, rem cum Eudoxia per nim habuit: cui aliquando in toro dixit, nihil ſe niſi ipſius amore impulſum feciſſe. His dictis Eu- doxiae, quae iam ante ſatis erat offenſa Maximo, & ab ipſo patratum in Valentinianum ſcelus ulci- ſci percupiebat, acrius in eum bilis intumuit, & ad conſilium perdendi hominis tum maxime inar- ſit animus, cum ſui cauſa allatum marito interi- tum ex ore Maximi didicit. Vt illuxit, ſtatim mittit Carthaginem, rogatque Gizericum, ne Va- lentinianum, contra ſuam & imperii dignitatem ab homine impio peremtum, iacere inultum ſinat, ipſamque infandis modis a tyranno habitam uin- dicet: neque omittit amicitiae & ſocietatis nomi- ne urgere, religionem incutiens, ſi commiſſum in auguſti domum tale facinus punire nolit. 2 marcellinvs in chron. l. c. Genſe- ricus, rex Wandalorum, ab Eudoxia Valentiniani uxore epiſtolis inuitatus, ex Africa Romam ingreſ- ſus eſt, eaque urbe rebus omnibus ſpoliata, ean- dem Eudoxiam cum duabus filiabus ſecum redi- eus abduxit. 3 prosper in chron. Pithoean. c. l. Sed hac incontinentia non diu potitus eſt. Nam poſt alterum menſem, nunciato ex Africa Genſerici re- gis aduentu, multisque nobilibus ac popularibus ex urbe fugientibus, quum ipſe quoque, data cunctis abeundi licentia, trepide uellet abſcedere, a famulis reginae dilaniatus & membratim deie- ctus in Tiberim, ſepultura quoque caruit. Poſt hunc Maximi exitum, confeſtim ſecuta eſt multis digna lacrimis Romana captiuitas, & urbem omni praeſidio uacuam Genſericus obtinuit, occurrente ſibi extra portas ſancto Leone, epiſcopo: cuius ſupplicatio ita eum, deo agente, leniuit, ut quum omnia in poteſtate eius eſſent, tradita ſibi ciuita- te, ab igne tamen & caede atque ſuppliciis abſti- neret. Per quatuordecim igitur dies ſecura & li- bera ſcrutatione omnibus opibus ſuis Roma uacua- ta eſt: multaque millia captiuorum, prout qui- que aut aetate, aut arte placuerunt, cum regina & filiabus eius Carthaginem abducti ſunt. 4 S. prosperi Worte in der vorherſtehen- de Note: historiamiscella L. XV. p. 425. Genſericus continuo uacuam praeſidio ciuitatem capit, & occurſu Leonis papae mitigatus ab in- cendio, caedibus atque ſuppliciis urbem immunem ſeruauit: omnibus tamen opibus ablatis, multa inde captiuorum millia cum auguſta Eudoxia, & eius filiabus Carthaginem reuexit. 5 paschasivs qvesnel in diſſ. de uita & rebus geſtis S. Leonis Magni p. 176. und der p. rvynart in hiſtoria perſecutionis Vanda L l l

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/483
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 449. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/483>, abgerufen am 16.07.2024.