Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
seyn dörffte. Es ward also eine Versammlung zu Arles angesetzet, allwo
sich, was von Grossen vorhanden war, für Avitum erklärete5. Das bestürtz-
te Jtalien fiel ihm ebenfalls willig zu, und der Rath von Rom schickte ihm so
fort die insignia consulatus entgegen6. Marcianus selbst, weil er nicht im
Stande war, Jtaliens sich anzunehmen, konte nicht besser thun, als ihn für
seinen Collegen erkennen7.

V. Sowohl Marcianus1, als Avitus2, versuchten ihr Heil bey denSeine u. Mar-
ciani
Tracta-
ten mit den
Vandalen.

Vandalen durch Gesandten: und Marcianus verlangte insonderheit, daß die
verwittibte Käiserin, nebst ihren Töchtern möchte abgefolget werden3. Sie
richteten aber beyde nichts aus. Zwar glückte es Avito, daß Ricimer einige
Vandalische Truppen, so in Corsica ausgestiegen waren, schlug. Gensericus,
fuhr aber nicht allein fort, die Küsten von Jtalien zu beunruhigen, sondern

fieng
5 [Beginn Spaltensatz] idativs ad A. IV. marciani. Ipso
anno in Galliis Auitus, Gallus ciuis, ab exercitu
Gallicano, & ab honoratis primum Tolosae, de-
hinc apud Arelatum augustus appellatus, Romam
pergit, & suscipitur.
sidonivs
beschreibet
diese Versammlung zu Arles l. c. u. 524.
- - Vtque satis sibimet numerosa coisse
Nobilitas uisa est, quam saxa niualia Cotti
Despectant, uariis nec non quam partibus
ambit
Tyrrheni, Rhenique liquor, uel longa Py-
renei
Quam iuga ab Hispano seclusum iure coer-
cent,
Aggreditur nimio curarum pondere tristem
Gaudens turba uirum.
6 sidonivs l. c. u. 8.
- - Nempe, patres, collatos cernere fasces
Vos iuuat, & sociam sceptris mandasse
curulem.
7 idativs l. c. Per Auitum, qui a Roma-
nis & euocatus & susceptus fuerat imperator, le-
gati ad Marcianum pro unanimitate mittuntur
imperii.
Und ferner: Marcianus & Auitus con-
cordes principatu Romani utuntur imperii.
1 §. V. 1. priscvs p. 73. Marcianus, Roma-
norum orientalium imperator, ad Gensericum post
Romam ab eo, Auito imperante, dirutam, legatos
misit, qui iuberent ab Italiae uastitate abstinere,
& uxorem Valentiniani & eius filias in captiuita-
[Spaltenumbruch] tem abductas libertati restituere. Sed legati re
infecta in orientem reuersi sunt, neque quicquam
eorum, quae a Marciano imperata fuerant, face-
re, aut liberare mulieres uoluit. Quamobrem
Marcianus iterum literas ad Gensericum scripsit
per Bledam legatum. Erat autem Bleda episco-
pus haereseos Genserici. Vandali enim Christia-
norum cultum & religionem amplexi fuerant.
Hic, ubi ad Gensericum accessit, atque alienum a
sua legatione perspexit, in uerba superbiora eru-
pit. Non bene cessurum, licet illi secundae res
animos facerent, si bellum cum Romanorum im-
peratore contraberet. Sed neque ulla uerborum
lenitas, quantumuis a legato usurpata, neque in-
cussus timor illum ad ullam animi aequitatem, aut
moderationem, ut mulieres redderet, pertrahere
potuerunt. Bledam enim irrita legatione remisit,
& rursus in Siciliam & proxima Italiae loca exer-
citum immittens, omnem regionem uastauit.
2 idem ibidem. Auitus quoque, Romano-
rum occidentalium imperator, ad eum legatos mi-
sit, qui monerent, ut foederum pridem cum illo
initorum meminisset, ut & ea sibi obseruanda
statueret, sin minus se & domestico exercitu &
auxiliariis copiis fretum, bellum apparaturum.
3 idativs ad A. V. marciani. Iisdem
diebus, Rechimeris comitis circumuentione, magna
multitudo Vandalorum, quae de Carthagine cum
LX. nauibus ad Gallias uel ad Italiam mouerat,
regi Theuderico nunciatur occisa per Auitum.

Und ferner: Hesichius tribunus, legatus ad Theu-
doricum cum sacris muneribus missus, ad Gallae-
ciam uenit, nuncians ei id quod supra, in Cor-
sica caesam multitudinem Vandalorum, & Aui-
tum de Italia ad Gallias Arclate successisse.

[Ende Spaltensatz]
4. pro-
L l l 3

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
ſeyn doͤrffte. Es ward alſo eine Verſammlung zu Arles angeſetzet, allwo
ſich, was von Groſſen vorhanden war, fuͤr Avitum erklaͤrete5. Das beſtuͤrtz-
te Jtalien fiel ihm ebenfalls willig zu, und der Rath von Rom ſchickte ihm ſo
fort die inſignia conſulatus entgegen6. Marcianus ſelbſt, weil er nicht im
Stande war, Jtaliens ſich anzunehmen, konte nicht beſſer thun, als ihn fuͤr
ſeinen Collegen erkennen7.

V. Sowohl Marcianus1, als Avitus2, verſuchten ihr Heil bey denSeine u. Mar-
ciani
Tracta-
ten mit den
Vandalen.

Vandalen durch Geſandten: und Marcianus verlangte inſonderheit, daß die
verwittibte Kaͤiſerin, nebſt ihren Toͤchtern moͤchte abgefolget werden3. Sie
richteten aber beyde nichts aus. Zwar gluͤckte es Avito, daß Ricimer einige
Vandaliſche Truppen, ſo in Corſica ausgeſtiegen waren, ſchlug. Genſericus,
fuhr aber nicht allein fort, die Kuͤſten von Jtalien zu beunruhigen, ſondern

fieng
5 [Beginn Spaltensatz] idativs ad A. IV. marciani. Ipſo
anno in Galliis Auitus, Gallus ciuis, ab exercitu
Gallicano, & ab honoratis primum Toloſae, de-
hinc apud Arelatum auguſtus appellatus, Romam
pergit, & ſuſcipitur.
sidonivs
beſchreibet
dieſe Verſammlung zu Arles l. c. u. 524.
‒ ‒ Vtque ſatis ſibimet numeroſa coiſſe
Nobilitas uiſa eſt, quam ſaxa niualia Cotti
Deſpectant, uariis nec non quam partibus
ambit
Tyrrheni, Rhenique liquor, uel longa Py-
renei
Quam iuga ab Hiſpano ſecluſum iure coër-
cent,
Aggreditur nimio curarum pondere triſtem
Gaudens turba uirum.
6 sidonivs l. c. u. 8.
‒ ‒ Nempe, patres, collatos cernere faſces
Vos iuuat, & ſociam ſceptris mandaſſe
curulem.
7 idativs l. c. Per Auitum, qui a Roma-
nis & euocatus & ſuſceptus fuerat imperator, le-
gati ad Marcianum pro unanimitate mittuntur
imperii.
Und ferner: Marcianus & Auitus con-
cordes principatu Romani utuntur imperii.
1 §. V. 1. priscvs p. 73. Marcianus, Roma-
norum orientalium imperator, ad Genſericum poſt
Romam ab eo, Auito imperante, dirutam, legatos
miſit, qui iuberent ab Italiae uaſtitate abſtinere,
& uxorem Valentiniani & eius filias in captiuita-
[Spaltenumbruch] tem abductas libertati reſtituere. Sed legati re
infecta in orientem reuerſi ſunt, neque quicquam
eorum, quae a Marciano imperata fuerant, face-
re, aut liberare mulieres uoluit. Quamobrem
Marcianus iterum literas ad Genſericum ſcripſit
per Bledam legatum. Erat autem Bleda epiſco-
pus haereſeos Genſerici. Vandali enim Chriſtia-
norum cultum & religionem amplexi fuerant.
Hic, ubi ad Genſericum acceſſit, atque alienum a
ſua legatione perſpexit, in uerba ſuperbiora eru-
pit. Non bene ceſſurum, licet illi ſecundae res
animos facerent, ſi bellum cum Romanorum im-
peratore contraberet. Sed neque ulla uerborum
lenitas, quantumuis a legato uſurpata, neque in-
cuſſus timor illum ad ullam animi aequitatem, aut
moderationem, ut mulieres redderet, pertrahere
potuerunt. Bledam enim irrita legatione remiſit,
& rurſus in Siciliam & proxima Italiae loca exer-
citum immittens, omnem regionem uaſtauit.
2 idem ibidem. Auitus quoque, Romano-
rum occidentalium imperator, ad eum legatos mi-
ſit, qui monerent, ut foederum pridem cum illo
initorum meminiſſet, ut & ea ſibi obſeruanda
ſtatueret, ſin minus ſe & domeſtico exercitu &
auxiliariis copiis fretum, bellum apparaturum.
3 idativs ad A. V. marciani. Iisdem
diebus, Rechimeris comitis circumuentione, magna
multitudo Vandalorum, quae de Carthagine cum
LX. nauibus ad Gallias uel ad Italiam mouerat,
regi Theuderico nunciatur occiſa per Auitum.

Und ferner: Heſichius tribunus, legatus ad Theu-
doricum cum ſacris muneribus miſſus, ad Gallae-
ciam uenit, nuncians ei id quod ſupra, in Cor-
ſica caeſam multitudinem Vandalorum, & Aui-
tum de Italia ad Gallias Arclate ſucceſſiſſe.

[Ende Spaltensatz]
4. pro-
L l l 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0487" n="453"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
&#x017F;eyn do&#x0364;rffte<note xml:id="FN486_04_02" prev="#FN486_04_01" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Es ward al&#x017F;o eine Ver&#x017F;ammlung zu <hi rendition="#aq">Arles</hi> ange&#x017F;etzet, allwo<lb/>
&#x017F;ich, was von Gro&#x017F;&#x017F;en vorhanden war, fu&#x0364;r <hi rendition="#aq">Avitum</hi> erkla&#x0364;rete<note place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. IV. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marciani.</hi></hi> <hi rendition="#i">Ip&#x017F;o<lb/>
anno in Galliis Auitus, Gallus ciuis, ab exercitu<lb/>
Gallicano, &amp; ab honoratis primum Tolo&#x017F;ae, de-<lb/>
hinc apud Arelatum augu&#x017F;tus appellatus, Romam<lb/>
pergit, &amp; &#x017F;u&#x017F;cipitur.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet<lb/>
die&#x017F;e Ver&#x017F;ammlung zu <hi rendition="#aq">Arles l. c. u. 524.<lb/>
&#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Vtque &#x017F;atis &#x017F;ibimet numero&#x017F;a coi&#x017F;&#x017F;e<lb/>
Nobilitas ui&#x017F;a e&#x017F;t, quam &#x017F;axa niualia Cotti<lb/>
De&#x017F;pectant, uariis nec non quam partibus<lb/><hi rendition="#et">ambit</hi><lb/>
Tyrrheni, Rhenique liquor, uel longa Py-<lb/><hi rendition="#et">renei</hi><lb/>
Quam iuga ab Hi&#x017F;pano &#x017F;eclu&#x017F;um iure coër-<lb/><hi rendition="#et">cent,</hi><lb/>
Aggreditur nimio curarum pondere tri&#x017F;tem<lb/>
Gaudens turba uirum.</hi></hi></note>. Das be&#x017F;tu&#x0364;rtz-<lb/>
te Jtalien fiel ihm ebenfalls willig zu, und der Rath von Rom &#x017F;chickte ihm &#x017F;o<lb/>
fort die <hi rendition="#aq">in&#x017F;ignia con&#x017F;ulatus</hi> entgegen<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> l. c. u. 8.<lb/>
&#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Nempe, patres, collatos cernere fa&#x017F;ces<lb/>
Vos iuuat, &amp; &#x017F;ociam &#x017F;ceptris manda&#x017F;&#x017F;e<lb/><hi rendition="#et">curulem.</hi></hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Marcianus</hi> &#x017F;elb&#x017F;t, weil er nicht im<lb/>
Stande war, Jtaliens &#x017F;ich anzunehmen, konte nicht be&#x017F;&#x017F;er thun, als ihn fu&#x0364;r<lb/>
&#x017F;einen Collegen erkennen<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Per Auitum, qui a Roma-<lb/>
nis &amp; euocatus &amp; &#x017F;u&#x017F;ceptus fuerat imperator, le-<lb/>
gati ad Marcianum pro unanimitate mittuntur<lb/>
imperii.</hi></hi> Und ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Marcianus &amp; Auitus con-<lb/>
cordes principatu Romani utuntur imperii.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">V.</hi> Sowohl <hi rendition="#aq">Marcianus</hi><note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">V</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 73. <hi rendition="#i">Marcianus, Roma-<lb/>
norum orientalium imperator, ad Gen&#x017F;ericum po&#x017F;t<lb/>
Romam ab eo, Auito imperante, dirutam, legatos<lb/>
mi&#x017F;it, qui iuberent ab Italiae ua&#x017F;titate ab&#x017F;tinere,<lb/>
&amp; uxorem Valentiniani &amp; eius filias in captiuita-<lb/><cb/>
tem abductas libertati re&#x017F;tituere. Sed legati re<lb/>
infecta in orientem reuer&#x017F;i &#x017F;unt, neque quicquam<lb/>
eorum, quae a Marciano imperata fuerant, face-<lb/>
re, aut liberare mulieres uoluit. Quamobrem<lb/>
Marcianus iterum literas ad Gen&#x017F;ericum &#x017F;crip&#x017F;it<lb/>
per Bledam legatum. Erat autem Bleda epi&#x017F;co-<lb/>
pus haere&#x017F;eos Gen&#x017F;erici. Vandali enim Chri&#x017F;tia-<lb/>
norum cultum &amp; religionem amplexi fuerant.<lb/>
Hic, ubi ad Gen&#x017F;ericum acce&#x017F;&#x017F;it, atque alienum a<lb/>
&#x017F;ua legatione per&#x017F;pexit, in uerba &#x017F;uperbiora eru-<lb/>
pit. Non bene ce&#x017F;&#x017F;urum, licet illi &#x017F;ecundae res<lb/>
animos facerent, &#x017F;i bellum cum Romanorum im-<lb/>
peratore contraberet. Sed neque ulla uerborum<lb/>
lenitas, quantumuis a legato u&#x017F;urpata, neque in-<lb/>
cu&#x017F;&#x017F;us timor illum ad ullam animi aequitatem, aut<lb/>
moderationem, ut mulieres redderet, pertrahere<lb/>
potuerunt. Bledam enim irrita legatione remi&#x017F;it,<lb/>
&amp; rur&#x017F;us in Siciliam &amp; proxima Italiae loca exer-<lb/>
citum immittens, omnem regionem ua&#x017F;tauit.</hi></hi></note>, als <hi rendition="#aq">Avitus</hi><note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem ibidem.</hi></hi><hi rendition="#i">Auitus quoque, Romano-<lb/>
rum occidentalium imperator, ad eum legatos mi-<lb/>
&#x017F;it, qui monerent, ut foederum pridem cum illo<lb/>
initorum memini&#x017F;&#x017F;et, ut &amp; ea &#x017F;ibi ob&#x017F;eruanda<lb/>
&#x017F;tatueret, &#x017F;in minus &#x017F;e &amp; dome&#x017F;tico exercitu &amp;<lb/>
auxiliariis copiis fretum, bellum apparaturum.</hi></hi></note>, ver&#x017F;uchten ihr Heil bey den<note place="right">Seine u. <hi rendition="#aq">Mar-<lb/>
ciani</hi> Tracta-<lb/>
ten mit den<lb/>
Vandalen.</note><lb/>
Vandalen durch Ge&#x017F;andten: und <hi rendition="#aq">Marcianus</hi> verlangte in&#x017F;onderheit, daß die<lb/>
verwittibte Ka&#x0364;i&#x017F;erin, neb&#x017F;t ihren To&#x0364;chtern mo&#x0364;chte abgefolget werden<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. V. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marciani.</hi></hi> <hi rendition="#i">Iisdem<lb/>
diebus, Rechimeris comitis circumuentione, magna<lb/>
multitudo Vandalorum, quae de Carthagine cum<lb/>
LX. nauibus ad Gallias uel ad Italiam mouerat,<lb/>
regi Theuderico nunciatur occi&#x017F;a per Auitum.</hi></hi><lb/>
Und ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">He&#x017F;ichius tribunus, legatus ad Theu-<lb/>
doricum cum &#x017F;acris muneribus mi&#x017F;&#x017F;us, ad Gallae-<lb/>
ciam uenit, nuncians ei id quod &#x017F;upra, in Cor-<lb/>
&#x017F;ica cae&#x017F;am multitudinem Vandalorum, &amp; Aui-<lb/>
tum de Italia ad Gallias Arclate &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">4. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pro-</hi></hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">L l l 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>. Sie<lb/>
richteten aber beyde nichts aus. Zwar glu&#x0364;ckte es <hi rendition="#aq">Avito,</hi> daß Ricimer einige<lb/>
Vandali&#x017F;che Truppen, &#x017F;o in <hi rendition="#aq">Cor&#x017F;ica</hi> ausge&#x017F;tiegen waren, &#x017F;chlug. <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus,</hi><lb/>
fuhr aber nicht allein fort, die Ku&#x0364;&#x017F;ten von Jtalien zu beunruhigen, &#x017F;ondern<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">fieng</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[453/0487] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. ſeyn doͤrffte 4. Es ward alſo eine Verſammlung zu Arles angeſetzet, allwo ſich, was von Groſſen vorhanden war, fuͤr Avitum erklaͤrete 5. Das beſtuͤrtz- te Jtalien fiel ihm ebenfalls willig zu, und der Rath von Rom ſchickte ihm ſo fort die inſignia conſulatus entgegen 6. Marcianus ſelbſt, weil er nicht im Stande war, Jtaliens ſich anzunehmen, konte nicht beſſer thun, als ihn fuͤr ſeinen Collegen erkennen 7. V. Sowohl Marcianus 1, als Avitus 2, verſuchten ihr Heil bey den Vandalen durch Geſandten: und Marcianus verlangte inſonderheit, daß die verwittibte Kaͤiſerin, nebſt ihren Toͤchtern moͤchte abgefolget werden 3. Sie richteten aber beyde nichts aus. Zwar gluͤckte es Avito, daß Ricimer einige Vandaliſche Truppen, ſo in Corſica ausgeſtiegen waren, ſchlug. Genſericus, fuhr aber nicht allein fort, die Kuͤſten von Jtalien zu beunruhigen, ſondern fieng Seine u. Mar- ciani Tracta- ten mit den Vandalen. 4 5 idativs ad A. IV. marciani. Ipſo anno in Galliis Auitus, Gallus ciuis, ab exercitu Gallicano, & ab honoratis primum Toloſae, de- hinc apud Arelatum auguſtus appellatus, Romam pergit, & ſuſcipitur. sidonivs beſchreibet dieſe Verſammlung zu Arles l. c. u. 524. ‒ ‒ Vtque ſatis ſibimet numeroſa coiſſe Nobilitas uiſa eſt, quam ſaxa niualia Cotti Deſpectant, uariis nec non quam partibus ambit Tyrrheni, Rhenique liquor, uel longa Py- renei Quam iuga ab Hiſpano ſecluſum iure coër- cent, Aggreditur nimio curarum pondere triſtem Gaudens turba uirum. 6 sidonivs l. c. u. 8. ‒ ‒ Nempe, patres, collatos cernere faſces Vos iuuat, & ſociam ſceptris mandaſſe curulem. 7 idativs l. c. Per Auitum, qui a Roma- nis & euocatus & ſuſceptus fuerat imperator, le- gati ad Marcianum pro unanimitate mittuntur imperii. Und ferner: Marcianus & Auitus con- cordes principatu Romani utuntur imperii. 1 §. V. 1. priscvs p. 73. Marcianus, Roma- norum orientalium imperator, ad Genſericum poſt Romam ab eo, Auito imperante, dirutam, legatos miſit, qui iuberent ab Italiae uaſtitate abſtinere, & uxorem Valentiniani & eius filias in captiuita- tem abductas libertati reſtituere. Sed legati re infecta in orientem reuerſi ſunt, neque quicquam eorum, quae a Marciano imperata fuerant, face- re, aut liberare mulieres uoluit. Quamobrem Marcianus iterum literas ad Genſericum ſcripſit per Bledam legatum. Erat autem Bleda epiſco- pus haereſeos Genſerici. Vandali enim Chriſtia- norum cultum & religionem amplexi fuerant. Hic, ubi ad Genſericum acceſſit, atque alienum a ſua legatione perſpexit, in uerba ſuperbiora eru- pit. Non bene ceſſurum, licet illi ſecundae res animos facerent, ſi bellum cum Romanorum im- peratore contraberet. Sed neque ulla uerborum lenitas, quantumuis a legato uſurpata, neque in- cuſſus timor illum ad ullam animi aequitatem, aut moderationem, ut mulieres redderet, pertrahere potuerunt. Bledam enim irrita legatione remiſit, & rurſus in Siciliam & proxima Italiae loca exer- citum immittens, omnem regionem uaſtauit. 2 idem ibidem. Auitus quoque, Romano- rum occidentalium imperator, ad eum legatos mi- ſit, qui monerent, ut foederum pridem cum illo initorum meminiſſet, ut & ea ſibi obſeruanda ſtatueret, ſin minus ſe & domeſtico exercitu & auxiliariis copiis fretum, bellum apparaturum. 3 idativs ad A. V. marciani. Iisdem diebus, Rechimeris comitis circumuentione, magna multitudo Vandalorum, quae de Carthagine cum LX. nauibus ad Gallias uel ad Italiam mouerat, regi Theuderico nunciatur occiſa per Auitum. Und ferner: Heſichius tribunus, legatus ad Theu- doricum cum ſacris muneribus miſſus, ad Gallae- ciam uenit, nuncians ei id quod ſupra, in Cor- ſica caeſam multitudinem Vandalorum, & Aui- tum de Italia ad Gallias Arclate ſucceſſiſſe. 4. pro- L l l 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/487
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 453. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/487>, abgerufen am 16.07.2024.