Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
garn, und Sclavonien damals die Gothen beherberget. Die drey Brüder,
Valemir Theodemir und Widemir, in denen sich der alte Königliche
Stamm der Amalen erhalten, theilten sich zwar ins Land, verbunden sich
aber, solcher Theilung ungeachtet, für einen Mann zu stehen2. Von diesen
Ost-Gothen müssen wir einen andern Schwarm Gothen, der seit langer Zeit
in Thracien wohnete3, und mit dessen Fürsten Theodorico die Käiser Leo
und Zeno viel zu schaffen gehabt, unterscheiden. Die Alanen liessen sich in
klein Scythien nieder, die Rugen behaupteten auch ein absonderliches Stück
Landes4. Wir finden aber in des Heil. severini Lebens-Beschreibung,
noch andere Rugen, die der Gepiden Nachbarn gewesen, und am lincken
Ufer der Donau, ungefehr in der Gegend, wo die Morawa hinein fällt, ge-
wohnet; und ihre eigene Könige gehabt5. Es waren auch Sarmaten und
Hunnen über die Donau gegangen. Ein Theil dieser Sarmaten liessen sich
im Illyrico bey Martena6 nieder. Unter den Hunnischen Fürsten behaupte-
te Hernac, einer von Attilae jüngern Söhnen, die äussersten Theile
von Klein-Scythien: von daraus er mit seinem Bruder Denzices am

Schwartzen-
[Beginn Spaltensatz] re. Quod & libens tunc annuit imperator, &
usque nunc consuetum donum est. Nam gens ipsa
a Romano suscipit principe. Gothi uero cernen-
tes, Gepidas Hunnorum sedes sibi defendere, Hun-
norumque populum suas antiquas sedes occupare,
maluerunt a Romano regno terras petere, quam
cum discrimine suo inuadere alienas; accipientes
Pannoniam, quae in longa porrecta planicie ha-
bet ab oriente Moesiam superiorem, a meridie
Dalmatiam, ab occasu Noricum, a septentrione
Danubium. Ornata patria ciuitatibus plurimis,
quarum prima Sirmis, extrema Vindomina.
2 iornandes c. 52. Plerique ergo, ut ad
gentem, unde agitur, reuertamur,
[i. e. Ostro-
gothorum,] qui in Pannonia sub rege Walemir
eiusque Germanis, Theodemir & Widemir, mora-
bantur, quamuis diuisa loca, consilia tamen ha-
buere unita. Nam Walemir inter Scarniungam
& Aquam Nigram fluuios, Theodemir iuxta lacum
Pelsodis, Widemir inter utrosque, manebat.
3 iornandes c. 51. Erant siquidem & alii
Gothi, qui dicuntur minores, populus immen-
sus, cum suo pontisice ipsoque primate Vulsila,
qui eos dicitur & literis instituisse, hodieque sunt
in Moesia, regionem incolentes Eucopolitanam. Ad
pedes enim montis gens multa sedit pauper, &
imbellis, nihil abundans, nisi armento diuersi
generis pecorum, & pascuis, syluaque lignorum,
parum habens tritici; caeterarum specierum est
terra foecunda. Vineas uero nec si sunt alibi,
[Spaltenumbruch] certi eorum cognoscent, ex uicinis locis sibi nege-
tiantes; nam lacte aluntur.
4 iorn. l. c. Rugi uero, aliaeque nationes
nonnullae
Giozimetas, Scandiopolin, ut incole-
rent, petiuere.
Diese Stelle ist aber so verderbt,
daß kein Verstand heraus zu bringen. Jn einigen
andern geschriebenen Büchern heißt es Brizim &
Archiadropolim.
5 evgippivs in uita S. Seuerini, capite
5. 8. 33. Diese Geographie wird aus pavlo di-
acono
bestätiget, der de rebus Langob. L.
I. c.
19. schreibet. His temporibus inter Odoachar,
qui in Italia per aliquot iam annos regnabat, &
Feletheum, qui & Feua dictus est, Rugorum re-
gem, magnarum inimicitiarum fomes exarsit. Qui
Feletheus illis diebus ulteriorem Danubii ripam in-
colebat, quam a Norici finibus idem Danubius se-
parat.
Er nennet gleich darauf selbiges Land
Rugiland.
6 iorn. c. 50. Sauromatae uero, quos Sar-
matas diximus, & Cemandiri, & quidam ex
Hunnis in parte Illyrici ad castrum Martenam se-
des sibi datas coluere. Ex quo genere fuit Poli-
uitas
[al. Bliuitas] dux Pentapolitanus, eiusque
germanus Froilas, & nostri temporis Bessa patri-
cius. Sciri uero, & Satagarii, & caeteri Ala-
norum, cum duce suo, nomine Candax, Scythi-
am minorem, inferioremque Moesiam accepere.
Cuius Candacis, Alanowamuthis patris mei geni-
ter; Peria, id est, meus auus, notarius, quo-

[Ende Spaltensatz]
usque
M m m

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
garn, und Sclavonien damals die Gothen beherberget. Die drey Bruͤder,
Valemir Theodemir und Widemir, in denen ſich der alte Koͤnigliche
Stamm der Amalen erhalten, theilten ſich zwar ins Land, verbunden ſich
aber, ſolcher Theilung ungeachtet, fuͤr einen Mann zu ſtehen2. Von dieſen
Oſt-Gothen muͤſſen wir einen andern Schwarm Gothen, der ſeit langer Zeit
in Thracien wohnete3, und mit deſſen Fuͤrſten Theodorico die Kaͤiſer Leo
und Zeno viel zu ſchaffen gehabt, unterſcheiden. Die Alanen lieſſen ſich in
klein Scythien nieder, die Rugen behaupteten auch ein abſonderliches Stuͤck
Landes4. Wir finden aber in des Heil. severini Lebens-Beſchreibung,
noch andere Rugen, die der Gepiden Nachbarn geweſen, und am lincken
Ufer der Donau, ungefehr in der Gegend, wo die Morawa hinein faͤllt, ge-
wohnet; und ihre eigene Koͤnige gehabt5. Es waren auch Sarmaten und
Hunnen uͤber die Donau gegangen. Ein Theil dieſer Sarmaten lieſſen ſich
im Illyrico bey Martena6 nieder. Unter den Hunniſchen Fuͤrſten behaupte-
te Hernac, einer von Attilae juͤngern Soͤhnen, die aͤuſſerſten Theile
von Klein-Scythien: von daraus er mit ſeinem Bruder Denzices am

Schwartzen-
[Beginn Spaltensatz] re. Quod & libens tunc annuit imperator, &
usque nunc conſuetum donum eſt. Nam gens ipſa
a Romano ſuſcipit principe. Gothi uero cernen-
tes, Gepidas Hunnorum ſedes ſibi defendere, Hun-
norumque populum ſuas antiquas ſedes occupare,
maluerunt a Romano regno terras petere, quam
cum diſcrimine ſuo inuadere alienas; accipientes
Pannoniam, quae in longa porrecta planicie ha-
bet ab oriente Moeſiam ſuperiorem, a meridie
Dalmatiam, ab occaſu Noricum, a ſeptentrione
Danubium. Ornata patria ciuitatibus plurimis,
quarum prima Sirmis, extrema Vindomina.
2 iornandes c. 52. Plerique ergo, ut ad
gentem, unde agitur, reuertamur,
[i. e. Oſtro-
gothorum,] qui in Pannonia ſub rege Walemir
eiusque Germanis, Theodemir & Widemir, mora-
bantur, quamuis diuiſa loca, conſilia tamen ha-
buere unita. Nam Walemir inter Scarniungam
& Aquam Nigram fluuios, Theodemir iuxta lacum
Pelſodis, Widemir inter utrosque, manebat.
3 iornandes c. 51. Erant ſiquidem & alii
Gothi, qui dicuntur minores, populus immen-
ſus, cum ſuo pontiſice ipſoque primate Vulſila,
qui eos dicitur & literis inſtituiſſe, hodieque ſunt
in Moeſia, regionem incolentes Eucopolitanam. Ad
pedes enim montis gens multa ſedit pauper, &
imbellis, nihil abundans, niſi armento diuerſi
generis pecorum, & paſcuis, ſyluaque lignorum,
parum habens tritici; caeterarum ſpecierum eſt
terra foecunda. Vineas uero nec ſi ſunt alibi,
[Spaltenumbruch] certi eorum cognoſcent, ex uicinis locis ſibi nege-
tiantes; nam lacte aluntur.
4 iorn. l. c. Rugi uero, aliaeque nationes
nonnullae
Giozimetas, Scandiopolin, ut incole-
rent, petiuere.
Dieſe Stelle iſt aber ſo verderbt,
daß kein Verſtand heraus zu bringen. Jn einigen
andern geſchriebenen Buͤchern heißt es Brizim &
Archiadropolim.
5 evgippivs in uita S. Seuerini, capite
5. 8. 33. Dieſe Geographie wird aus pavlo di-
acono
beſtaͤtiget, der de rebus Langob. L.
I. c.
19. ſchreibet. His temporibus inter Odoachar,
qui in Italia per aliquot iam annos regnabat, &
Feletheum, qui & Feua dictus eſt, Rugorum re-
gem, magnarum inimicitiarum fomes exarſit. Qui
Feletheus illis diebus ulteriorem Danubii ripam in-
colebat, quam a Norici finibus idem Danubius ſe-
parat.
Er nennet gleich darauf ſelbiges Land
Rugiland.
6 iorn. c. 50. Sauromatae uero, quos Sar-
matas diximus, & Cemandiri, & quidam ex
Hunnis in parte Illyrici ad caſtrum Martenam ſe-
des ſibi datas coluere. Ex quo genere fuit Poli-
uitas
[al. Bliuitas] dux Pentapolitanus, eiusque
germanus Froilas, & noſtri temporis Beſſa patri-
cius. Sciri uero, & Satagarii, & caeteri Ala-
norum, cum duce ſuo, nomine Candax, Scythi-
am minorem, inferioremque Moeſiam accepere.
Cuius Candacis, Alanowamuthis patris mei geni-
ter; Peria, id eſt, meus auus, notarius, quo-

[Ende Spaltensatz]
usque
M m m
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0491" n="457"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
garn, und Sclavonien damals die Gothen beherberget. Die drey Bru&#x0364;der,<lb/><hi rendition="#aq">Valemir Theodemir</hi> und <hi rendition="#aq">Widemir,</hi> in denen &#x017F;ich der alte Ko&#x0364;nigliche<lb/>
Stamm der Amalen erhalten, theilten &#x017F;ich zwar ins Land, verbunden &#x017F;ich<lb/>
aber, &#x017F;olcher Theilung ungeachtet, fu&#x0364;r einen Mann zu &#x017F;tehen<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 52. <hi rendition="#i">Plerique ergo, ut ad<lb/>
gentem, unde agitur, reuertamur,</hi> [i. e. O&#x017F;tro-<lb/>
gothorum,] <hi rendition="#i">qui in Pannonia &#x017F;ub rege Walemir<lb/>
eiusque Germanis, Theodemir &amp; Widemir, mora-<lb/>
bantur, quamuis diui&#x017F;a loca, con&#x017F;ilia tamen ha-<lb/>
buere unita. Nam Walemir inter Scarniungam<lb/>
&amp; Aquam Nigram fluuios, Theodemir iuxta lacum<lb/>
Pel&#x017F;odis, Widemir inter utrosque, manebat.</hi></hi></note>. Von die&#x017F;en<lb/>
O&#x017F;t-Gothen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en wir einen andern Schwarm Gothen, der &#x017F;eit langer Zeit<lb/>
in Thracien wohnete<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 51. <hi rendition="#i">Erant &#x017F;iquidem &amp; alii<lb/>
Gothi, qui dicuntur minores, populus immen-<lb/>
&#x017F;us, cum &#x017F;uo ponti&#x017F;ice ip&#x017F;oque primate Vul&#x017F;ila,<lb/>
qui eos dicitur &amp; literis in&#x017F;titui&#x017F;&#x017F;e, hodieque &#x017F;unt<lb/>
in Moe&#x017F;ia, regionem incolentes Eucopolitanam. Ad<lb/>
pedes enim montis gens multa &#x017F;edit pauper, &amp;<lb/>
imbellis, nihil abundans, ni&#x017F;i armento diuer&#x017F;i<lb/>
generis pecorum, &amp; pa&#x017F;cuis, &#x017F;yluaque lignorum,<lb/>
parum habens tritici; caeterarum &#x017F;pecierum e&#x017F;t<lb/>
terra foecunda. Vineas uero nec &#x017F;i &#x017F;unt alibi,<lb/><cb/>
certi eorum cogno&#x017F;cent, ex uicinis locis &#x017F;ibi nege-<lb/>
tiantes; nam lacte aluntur.</hi></hi></note>, und mit de&#x017F;&#x017F;en Fu&#x0364;r&#x017F;ten <hi rendition="#aq">Theodorico</hi> die Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Leo</hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">Zeno</hi> viel zu &#x017F;chaffen gehabt, unter&#x017F;cheiden. Die Alanen lie&#x017F;&#x017F;en &#x017F;ich in<lb/>
klein Scythien nieder, die Rugen behaupteten auch ein ab&#x017F;onderliches Stu&#x0364;ck<lb/>
Landes<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iorn.</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Rugi uero, aliaeque nationes<lb/>
nonnullae</hi> Giozimetas, Scandiopolin, <hi rendition="#i">ut incole-<lb/>
rent, petiuere.</hi></hi> Die&#x017F;e Stelle i&#x017F;t aber &#x017F;o verderbt,<lb/>
daß kein Ver&#x017F;tand heraus zu bringen. Jn einigen<lb/>
andern ge&#x017F;chriebenen Bu&#x0364;chern heißt es <hi rendition="#aq">Brizim &amp;<lb/>
Archiadropolim.</hi></note>. Wir finden aber in des Heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">severini</hi></hi></hi> Lebens-Be&#x017F;chreibung,<lb/>
noch andere Rugen, die der Gepiden Nachbarn gewe&#x017F;en, und am lincken<lb/>
Ufer der Donau, ungefehr in der Gegend, wo die Morawa hinein fa&#x0364;llt, ge-<lb/>
wohnet; und ihre eigene Ko&#x0364;nige gehabt<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evgippivs</hi></hi> in uita S. Seuerini, capite</hi><lb/>
5. 8. 33. Die&#x017F;e Geographie wird aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pavlo di-<lb/>
acono</hi></hi></hi> be&#x017F;ta&#x0364;tiget, der <hi rendition="#aq">de rebus Langob. L.<lb/>
I. c.</hi> 19. &#x017F;chreibet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">His temporibus inter Odoachar,<lb/>
qui in Italia per aliquot iam annos regnabat, &amp;<lb/>
Feletheum, qui &amp; Feua dictus e&#x017F;t, Rugorum re-<lb/>
gem, magnarum inimicitiarum fomes exar&#x017F;it. Qui<lb/>
Feletheus illis diebus ulteriorem Danubii ripam in-<lb/>
colebat, quam a Norici finibus idem Danubius &#x017F;e-<lb/>
parat.</hi></hi> Er nennet gleich darauf &#x017F;elbiges Land<lb/><hi rendition="#fr">Rugiland.</hi></note>. Es waren auch Sarmaten und<lb/>
Hunnen u&#x0364;ber die Donau gegangen. Ein Theil die&#x017F;er Sarmaten lie&#x017F;&#x017F;en &#x017F;ich<lb/>
im <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> bey <hi rendition="#aq">Martena</hi><note xml:id="FN491_06_01" next="#FN491_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iorn.</hi></hi> c. 50. <hi rendition="#i">Sauromatae uero, quos Sar-<lb/>
matas diximus, &amp; Cemandiri, &amp; quidam ex<lb/>
Hunnis in parte Illyrici ad ca&#x017F;trum Martenam &#x017F;e-<lb/>
des &#x017F;ibi datas coluere. Ex quo genere fuit Poli-<lb/>
uitas</hi> [al. Bliuitas] <hi rendition="#i">dux Pentapolitanus, eiusque<lb/>
germanus Froilas, &amp; no&#x017F;tri temporis Be&#x017F;&#x017F;a patri-<lb/>
cius. Sciri uero, &amp; Satagarii, &amp; caeteri Ala-<lb/>
norum, cum duce &#x017F;uo, nomine Candax, Scythi-<lb/>
am minorem, inferioremque Moe&#x017F;iam accepere.<lb/>
Cuius Candacis, Alanowamuthis patris mei geni-<lb/>
ter; Peria, id e&#x017F;t, meus auus, notarius, quo-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">usque</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">M m m</fw><lb/><cb type="end"/></note> nieder. Unter den Hunni&#x017F;chen Fu&#x0364;r&#x017F;ten behaupte-<lb/>
te <hi rendition="#aq">Hernac,</hi> einer von <hi rendition="#aq">Attilae</hi> ju&#x0364;ngern So&#x0364;hnen, die a&#x0364;u&#x017F;&#x017F;er&#x017F;ten Theile<lb/>
von Klein-Scythien: von daraus er mit &#x017F;einem Bruder <hi rendition="#aq">Denzices</hi> am<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Schwartzen-</fw><lb/><note xml:id="FN490_01_02" prev="#FN490_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re. Quod &amp; libens tunc annuit imperator, &amp;<lb/>
usque nunc con&#x017F;uetum donum e&#x017F;t. Nam gens ip&#x017F;a<lb/>
a Romano &#x017F;u&#x017F;cipit principe. Gothi uero cernen-<lb/>
tes, Gepidas Hunnorum &#x017F;edes &#x017F;ibi defendere, Hun-<lb/>
norumque populum &#x017F;uas antiquas &#x017F;edes occupare,<lb/>
maluerunt a Romano regno terras petere, quam<lb/>
cum di&#x017F;crimine &#x017F;uo inuadere alienas; accipientes<lb/>
Pannoniam, quae in longa porrecta planicie ha-<lb/>
bet ab oriente Moe&#x017F;iam &#x017F;uperiorem, a meridie<lb/>
Dalmatiam, ab occa&#x017F;u Noricum, a &#x017F;eptentrione<lb/>
Danubium. Ornata patria ciuitatibus plurimis,<lb/>
quarum prima Sirmis, extrema Vindomina.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[457/0491] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. garn, und Sclavonien damals die Gothen beherberget. Die drey Bruͤder, Valemir Theodemir und Widemir, in denen ſich der alte Koͤnigliche Stamm der Amalen erhalten, theilten ſich zwar ins Land, verbunden ſich aber, ſolcher Theilung ungeachtet, fuͤr einen Mann zu ſtehen 2. Von dieſen Oſt-Gothen muͤſſen wir einen andern Schwarm Gothen, der ſeit langer Zeit in Thracien wohnete 3, und mit deſſen Fuͤrſten Theodorico die Kaͤiſer Leo und Zeno viel zu ſchaffen gehabt, unterſcheiden. Die Alanen lieſſen ſich in klein Scythien nieder, die Rugen behaupteten auch ein abſonderliches Stuͤck Landes 4. Wir finden aber in des Heil. severini Lebens-Beſchreibung, noch andere Rugen, die der Gepiden Nachbarn geweſen, und am lincken Ufer der Donau, ungefehr in der Gegend, wo die Morawa hinein faͤllt, ge- wohnet; und ihre eigene Koͤnige gehabt 5. Es waren auch Sarmaten und Hunnen uͤber die Donau gegangen. Ein Theil dieſer Sarmaten lieſſen ſich im Illyrico bey Martena 6 nieder. Unter den Hunniſchen Fuͤrſten behaupte- te Hernac, einer von Attilae juͤngern Soͤhnen, die aͤuſſerſten Theile von Klein-Scythien: von daraus er mit ſeinem Bruder Denzices am Schwartzen- 1 2 iornandes c. 52. Plerique ergo, ut ad gentem, unde agitur, reuertamur, [i. e. Oſtro- gothorum,] qui in Pannonia ſub rege Walemir eiusque Germanis, Theodemir & Widemir, mora- bantur, quamuis diuiſa loca, conſilia tamen ha- buere unita. Nam Walemir inter Scarniungam & Aquam Nigram fluuios, Theodemir iuxta lacum Pelſodis, Widemir inter utrosque, manebat. 3 iornandes c. 51. Erant ſiquidem & alii Gothi, qui dicuntur minores, populus immen- ſus, cum ſuo pontiſice ipſoque primate Vulſila, qui eos dicitur & literis inſtituiſſe, hodieque ſunt in Moeſia, regionem incolentes Eucopolitanam. Ad pedes enim montis gens multa ſedit pauper, & imbellis, nihil abundans, niſi armento diuerſi generis pecorum, & paſcuis, ſyluaque lignorum, parum habens tritici; caeterarum ſpecierum eſt terra foecunda. Vineas uero nec ſi ſunt alibi, certi eorum cognoſcent, ex uicinis locis ſibi nege- tiantes; nam lacte aluntur. 4 iorn. l. c. Rugi uero, aliaeque nationes nonnullae Giozimetas, Scandiopolin, ut incole- rent, petiuere. Dieſe Stelle iſt aber ſo verderbt, daß kein Verſtand heraus zu bringen. Jn einigen andern geſchriebenen Buͤchern heißt es Brizim & Archiadropolim. 5 evgippivs in uita S. Seuerini, capite 5. 8. 33. Dieſe Geographie wird aus pavlo di- acono beſtaͤtiget, der de rebus Langob. L. I. c. 19. ſchreibet. His temporibus inter Odoachar, qui in Italia per aliquot iam annos regnabat, & Feletheum, qui & Feua dictus eſt, Rugorum re- gem, magnarum inimicitiarum fomes exarſit. Qui Feletheus illis diebus ulteriorem Danubii ripam in- colebat, quam a Norici finibus idem Danubius ſe- parat. Er nennet gleich darauf ſelbiges Land Rugiland. 6 iorn. c. 50. Sauromatae uero, quos Sar- matas diximus, & Cemandiri, & quidam ex Hunnis in parte Illyrici ad caſtrum Martenam ſe- des ſibi datas coluere. Ex quo genere fuit Poli- uitas [al. Bliuitas] dux Pentapolitanus, eiusque germanus Froilas, & noſtri temporis Beſſa patri- cius. Sciri uero, & Satagarii, & caeteri Ala- norum, cum duce ſuo, nomine Candax, Scythi- am minorem, inferioremque Moeſiam accepere. Cuius Candacis, Alanowamuthis patris mei geni- ter; Peria, id eſt, meus auus, notarius, quo- usque 1 re. Quod & libens tunc annuit imperator, & usque nunc conſuetum donum eſt. Nam gens ipſa a Romano ſuſcipit principe. Gothi uero cernen- tes, Gepidas Hunnorum ſedes ſibi defendere, Hun- norumque populum ſuas antiquas ſedes occupare, maluerunt a Romano regno terras petere, quam cum diſcrimine ſuo inuadere alienas; accipientes Pannoniam, quae in longa porrecta planicie ha- bet ab oriente Moeſiam ſuperiorem, a meridie Dalmatiam, ab occaſu Noricum, a ſeptentrione Danubium. Ornata patria ciuitatibus plurimis, quarum prima Sirmis, extrema Vindomina. M m m

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/491
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 457. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/491>, abgerufen am 16.07.2024.