Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.
bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. so scharffe Aufsicht gehalten, daß die Römer selbst, die unter ihnen lebeten, sichbesser in acht nehmen müssen14. Unter denen Straffen, so bey ihnen im Ge- brauch gewesen, finden wir, daß in gewissen Fällen so wohl den Manns-als Weibs-Personen die Haare durch einen zackigten Kolben ausgewunden wor- den15. Dieselbe Art ist auch in den Burgundischen, und Fränckischen Rech- ten bekannt, und hat unter den Teutschen zu der Redens-Art, an Haut und Haare kommen, Anlaß gegeben. XXXVI. Hunoricus erneuerte den Frieden mit dem Käiser Ze-Hunoricus none [Beginn Spaltensatz]
Pluts adhuc addo: abominati etiam feminarum, horruerunt lustra ac lupanaria, horruerunt con- cubitus contactusque meretricum.  14 idem ibid. p. 157. Diximus quippe, ple- nas fuisse impuritatibus monstruosis Africae ciui- tates, & praecipue illi reginam & quasi domi- nam, Wandalos autem iis omnibus non fuisse pol- lutos. Non tales ergo isti, de quibus loquimur barbari ad emendandam nostrarum turpitudinum labem extiterunt. Abstulerunt enim de omni Africa sordes uirorum mollium, contagiones etiam horruerunt meretricum; nec horruerunt tantum, aut temporarie summouerunt, sed penitus iam non esse fecerunt. O pie domine, o saluator bone, quan- tum efficiunt per te studia disciplinae, per quae mutari possunt uitia naturae, sicut ab illis scili- cet immutata sunt. At quomodo immutata? In- terest enim, non solum effectus rerum, sed etiam effectuum causas dicere. Difficile est quippe, impu- dicitiam uerbo aut iussione tolli, nisi fuerit abla- ta; & difficile est, pudicitiam uerbo exigi, nisi fuerit exacta. Quod isti utique scientes, sic im- pudicitiam summouerunt, quod impudicas conser- uauerunt; non interficientes mulierculas infelices, ne uitiorum curam crudelitate respergerent, & dum peccata auferre cuperent, ipsi in peccatorum resecatione peccarent. Sed ita errantes emenda- uerunt, ut factum eorum medicina esset, poena non esset. iusserunt siquidem & compulerunt omnes ad maritalem thorum transire meretrices, scorta in connubia conuerterunt; implentes scilicet Apo- stoli dictum atque mandatum, ut & unaquaeque mulier uirum haberet suum, & unusquisque uir coniugem suam; ut, quia cohiberi incontinentia sine hac carnalis usus permixtione non posset, ita legitimum usum calor corporalis acciperet, ut peccatum incontinentia non haberet. In quo qui- dem non id tantummodo prouisum est, ut uiros foeminae haberent, quae sine uiris esse non possent, sed etiam, ut per conseruatores domesticos saluae essent quae scipsas seruare nescirent; & adhac- [Spaltenumbruch] rentes iugiter gubernaculo maritali, etiamsi ad improbum eas facinus consuetudo anteactae impu- ritatis inliceret, coniugalis tamen custodia ab improbitate prohiberet. Addiderunt quoque hoc ad libidinem comprimendam: seueras pudicitiae sanctiones, decretorum gladio impudicitiam coer- centes; ut puritatem scilicet utriusque sexus, & domi connubii reseruaret affectus, & in publico metus legum; ac sic duplici praesidio castimonia niteretur, cum & intus esset quod amaretur, & foris quod timeretur. Leges autem ipsae nequa- quam illis sunt legibus consentaneae, quae ita par- tem improbitatis remonent, ut partem obscoenita- tis admittant; aut ut Romana illa decreta, quae scortatores quidem ab alienis uxoribus remoue- runt, ad omnes autem solitarias passim admise- runt, adulteria uetantes, lupanaria aedisicantes. Timuerunt uidelicet, ne nimis casti homines ac pu- ri essent, si ab omni eos penitus impuritate probi- berent. At non ita isti de quibus loquimur: qui sic inhibuerunt scorta ut adulteria; qui & femi- nas nullis esse uolunt feminas, nisi maritis suis; & uiros nullis uolunt mulieribus esse masculos, nisi uxoribus suis; qui euagari obscoenas libidines ex- tra legitimum thorum non sinunt; leges suas sci- licet ad dininae legis regulam dirigentes, ut nihil sibi in hac re crederent licere, quod deus uoluit non licere. 15 victor L. II. c. 4. At ubi ab homine dei tale responsum accepit, statuit in portis ecclesiae collocari tortores: qui uidentes foeminam, uel masculum in specie suae gentis ambulantes, ilico palis minoribus dentatis iactis in capite, crinibus- que in eisdem colligatis, ac uehementius stringen- tes simul cum capillis omnem pelliculam capitis au- ferebant. Nonnulli autem, dum hoc fieret, sta- tim oculos amiserunt, alii ipso dolore defuncti sunt. Mulieres uero post hanc poenam, capitibus pelle nudatis, praecone praeeunte per plateas, ad ostensionem totius ciuitatis ducebantur. [Ende Spaltensatz] §. XXXVI. R r r 3
bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. ſo ſcharffe Aufſicht gehalten, daß die Roͤmer ſelbſt, die unter ihnen lebeten, ſichbeſſer in acht nehmen muͤſſen14. Unter denen Straffen, ſo bey ihnen im Ge- brauch geweſen, finden wir, daß in gewiſſen Faͤllen ſo wohl den Manns-als Weibs-Perſonen die Haare durch einen zackigten Kolben ausgewunden wor- den15. Dieſelbe Art iſt auch in den Burgundiſchen, und Fraͤnckiſchen Rech- ten bekannt, und hat unter den Teutſchen zu der Redens-Art, an Haut und Haare kommen, Anlaß gegeben. XXXVI. Hunoricus erneuerte den Frieden mit dem Kaͤiſer Ze-Hunoricus none [Beginn Spaltensatz]
Pluts adhuc addo: abominati etiam feminarum, horruerunt luſtra ac lupanaria, horruerunt con- cubitus contactusque meretricum. 14 idem ibid. p. 157. Diximus quippe, ple- nas fuiſſe impuritatibus monſtruoſis Africae ciui- tates, & praecipue illi reginam & quaſi domi- nam, Wandalos autem iis omnibus non fuiſſe pol- lutos. Non tales ergo iſti, de quibus loquimur barbari ad emendandam noſtrarum turpitudinum labem extiterunt. Abſtulerunt enim de omni Africa ſordes uirorum mollium, contagiones etiam horruerunt meretricum; nec horruerunt tantum, aut temporarie ſummouerunt, ſed penitus iam non eſſe fecerunt. O pie domine, o ſaluator bone, quan- tum efficiunt per te ſtudia diſciplinae, per quae mutari poſſunt uitia naturae, ſicut ab illis ſcili- cet immutata ſunt. At quomodo immutata? In- tereſt enim, non ſolum effectus rerum, ſed etiam effectuum cauſas dicere. Difficile eſt quippe, impu- dicitiam uerbo aut iuſſione tolli, niſi fuerit abla- ta; & difficile eſt, pudicitiam uerbo exigi, niſi fuerit exacta. Quod iſti utique ſcientes, ſic im- pudicitiam ſummouerunt, quod impudicas conſer- uauerunt; non interficientes mulierculas infelices, ne uitiorum curam crudelitate reſpergerent, & dum peccata auferre cuperent, ipſi in peccatorum reſecatione peccarent. Sed ita errantes emenda- uerunt, ut factum eorum medicina eſſet, poena non eſſet. iuſſerunt ſiquidem & compulerunt omnes ad maritalem thorum tranſire meretrices, ſcorta in connubia conuerterunt; implentes ſcilicet Apo- ſtoli dictum atque mandatum, ut & unaquaeque mulier uirum haberet ſuum, & unusquisque uir coniugem ſuam; ut, quia cohiberi incontinentia ſine hac carnalis uſus permixtione non poſſet, ita legitimum uſum calor corporalis acciperet, ut peccatum incontinentia non haberet. In quo qui- dem non id tantummodo prouiſum eſt, ut uiros foeminae haberent, quae ſine uiris eſſe non poſſent, ſed etiam, ut per conſeruatores domeſticos ſaluae eſſent quae ſcipſas ſeruare neſcirent; & adhac- [Spaltenumbruch] rentes iugiter gubernaculo maritali, etiamſi ad improbum eas facinus conſuetudo anteactae impu- ritatis inliceret, coniugalis tamen cuſtodia ab improbitate prohiberet. Addiderunt quoque hoc ad libidinem comprimendam: ſeueras pudicitiae ſanctiones, decretorum gladio impudicitiam coër- centes; ut puritatem ſcilicet utriusque ſexus, & domi connubii reſeruaret affectus, & in publico metus legum; ac ſic duplici praeſidio caſtimonia niteretur, cum & intus eſſet quod amaretur, & foris quod timeretur. Leges autem ipſae nequa- quam illis ſunt legibus conſentaneae, quae ita par- tem improbitatis remonent, ut partem obſcoenita- tis admittant; aut ut Romana illa decreta, quae ſcortatores quidem ab alienis uxoribus remoue- runt, ad omnes autem ſolitarias paſſim admiſe- runt, adulteria uetantes, lupanaria aediſicantes. Timuerunt uidelicet, ne nimis caſti homines ac pu- ri eſſent, ſi ab omni eos penitus impuritate probi- berent. At non ita iſti de quibus loquimur: qui ſic inhibuerunt ſcorta ut adulteria; qui & femi- nas nullis eſſe uolunt feminas, niſi maritis ſuis; & uiros nullis uolunt mulieribus eſſe maſculos, niſi uxoribus ſuis; qui euagari obſcoenas libidines ex- tra legitimum thorum non ſinunt; leges ſuas ſci- licet ad dininae legis regulam dirigentes, ut nihil ſibi in hac re crederent licere, quod deus uoluit non licere. 15 victor L. II. c. 4. At ubi ab homine dei tale reſponſum accepit, ſtatuit in portis eccleſiae collocari tortores: qui uidentes foeminam, uel maſculum in ſpecie ſuae gentis ambulantes, ilico palis minoribus dentatis iactis in capite, crinibus- que in eisdem colligatis, ac uehementius ſtringen- tes ſimul cum capillis omnem pelliculam capitis au- ferebant. Nonnulli autem, dum hoc fieret, ſta- tim oculos amiſerunt, alii ipſo dolore defuncti ſunt. Mulieres uero poſt hanc poenam, capitibus pelle nudatis, praecone praeeunte per plateas, ad oſtenſionem totius ciuitatis ducebantur. [Ende Spaltensatz] §. XXXVI. R r r 3
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0535" n="501"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung <hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></hi></fw><lb/> ſo ſcharffe Aufſicht gehalten, daß die Roͤmer ſelbſt, die unter ihnen lebeten, ſich<lb/> beſſer in acht nehmen muͤſſen<note place="foot" n="14"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem ibid.</hi></hi> p. 157. <hi rendition="#i">Diximus quippe, ple-<lb/> nas fuiſſe impuritatibus monſtruoſis Africae ciui-<lb/> tates, & praecipue illi reginam & quaſi domi-<lb/> nam, Wandalos autem iis omnibus non fuiſſe pol-<lb/> lutos. Non tales ergo iſti, de quibus loquimur<lb/> barbari ad emendandam noſtrarum turpitudinum<lb/> labem extiterunt. Abſtulerunt enim de omni<lb/> Africa ſordes uirorum mollium, contagiones etiam<lb/> horruerunt meretricum; nec horruerunt tantum,<lb/> aut temporarie ſummouerunt, ſed penitus iam non<lb/> eſſe fecerunt. O pie domine, o ſaluator bone, quan-<lb/> tum efficiunt per te ſtudia diſciplinae, per quae<lb/> mutari poſſunt uitia naturae, ſicut ab illis ſcili-<lb/> cet immutata ſunt. At quomodo immutata? In-<lb/> tereſt enim, non ſolum effectus rerum, ſed etiam<lb/> effectuum cauſas dicere. Difficile eſt quippe, impu-<lb/> dicitiam uerbo aut iuſſione tolli, niſi fuerit abla-<lb/> ta; & difficile eſt, pudicitiam uerbo exigi, niſi<lb/> fuerit exacta. Quod iſti utique ſcientes, ſic im-<lb/> pudicitiam ſummouerunt, quod impudicas conſer-<lb/> uauerunt; non interficientes mulierculas infelices,<lb/> ne uitiorum curam crudelitate reſpergerent, &<lb/> dum peccata auferre cuperent, ipſi in peccatorum<lb/> reſecatione peccarent. Sed ita errantes emenda-<lb/> uerunt, ut factum eorum medicina eſſet, poena<lb/> non eſſet. iuſſerunt ſiquidem & compulerunt omnes<lb/> ad maritalem thorum tranſire meretrices, ſcorta<lb/> in connubia conuerterunt; implentes ſcilicet Apo-<lb/> ſtoli dictum atque mandatum, ut & unaquaeque<lb/> mulier uirum haberet ſuum, & unusquisque uir<lb/> coniugem ſuam; ut, quia cohiberi incontinentia<lb/> ſine hac carnalis uſus permixtione non poſſet, ita<lb/> legitimum uſum calor corporalis acciperet, ut<lb/> peccatum incontinentia non haberet. In quo qui-<lb/> dem non id tantummodo prouiſum eſt, ut uiros<lb/> foeminae haberent, quae ſine uiris eſſe non poſſent,<lb/> ſed etiam, ut per conſeruatores domeſticos ſaluae<lb/> eſſent quae ſcipſas ſeruare neſcirent; & adhac-<lb/><cb/> rentes iugiter gubernaculo maritali, etiamſi ad<lb/> improbum eas facinus conſuetudo anteactae impu-<lb/> ritatis inliceret, coniugalis tamen cuſtodia ab<lb/> improbitate prohiberet. Addiderunt quoque hoc<lb/> ad libidinem comprimendam: ſeueras pudicitiae<lb/> ſanctiones, decretorum gladio impudicitiam coër-<lb/> centes; ut puritatem ſcilicet utriusque ſexus, &<lb/> domi connubii reſeruaret affectus, & in publico<lb/> metus legum; ac ſic duplici praeſidio caſtimonia<lb/> niteretur, cum & intus eſſet quod amaretur, &<lb/> foris quod timeretur. Leges autem ipſae nequa-<lb/> quam illis ſunt legibus conſentaneae, quae ita par-<lb/> tem improbitatis remonent, ut partem obſcoenita-<lb/> tis admittant; aut ut Romana illa decreta, quae<lb/> ſcortatores quidem ab alienis uxoribus remoue-<lb/> runt, ad omnes autem ſolitarias paſſim admiſe-<lb/> runt, adulteria uetantes, lupanaria aediſicantes.<lb/> Timuerunt uidelicet, ne nimis caſti homines ac pu-<lb/> ri eſſent, ſi ab omni eos penitus impuritate probi-<lb/> berent. At non ita iſti de quibus loquimur: qui<lb/> ſic inhibuerunt ſcorta ut adulteria; qui & femi-<lb/> nas nullis eſſe uolunt feminas, niſi maritis ſuis;<lb/> & uiros nullis uolunt mulieribus eſſe maſculos, niſi<lb/> uxoribus ſuis; qui euagari obſcoenas libidines ex-<lb/> tra legitimum thorum non ſinunt; leges ſuas ſci-<lb/> licet ad dininae legis regulam dirigentes, ut nihil<lb/> ſibi in hac re crederent licere, quod deus uoluit<lb/> non licere</hi>.</hi></note>. Unter denen Straffen, ſo bey ihnen im Ge-<lb/> brauch geweſen, finden wir, daß in gewiſſen Faͤllen ſo wohl den Manns-als<lb/> Weibs-Perſonen die Haare durch einen zackigten Kolben ausgewunden wor-<lb/> den<note place="foot" n="15"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor</hi></hi> L. II. c. 4. <hi rendition="#i">At ubi ab homine dei<lb/> tale reſponſum accepit, ſtatuit in portis eccleſiae<lb/> collocari tortores: qui uidentes foeminam, uel<lb/> maſculum in ſpecie ſuae gentis ambulantes, ilico<lb/> palis minoribus dentatis iactis in capite, crinibus-<lb/> que in eisdem colligatis, ac uehementius ſtringen-<lb/> tes ſimul cum capillis omnem pelliculam capitis au-<lb/> ferebant. Nonnulli autem, dum hoc fieret, ſta-<lb/> tim oculos amiſerunt, alii ipſo dolore defuncti<lb/> ſunt. Mulieres uero poſt hanc poenam, capitibus<lb/> pelle nudatis, praecone praeeunte per plateas, ad<lb/> oſtenſionem totius ciuitatis ducebantur</hi>.</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch">§. <hi rendition="#aq">XXXVI.</hi></fw><lb/> <fw place="bottom" type="sig">R r r 3</fw><lb/><cb type="end"/></note>. Dieſelbe Art iſt auch in den Burgundiſchen, und Fraͤnckiſchen Rech-<lb/> ten bekannt, und hat unter den Teutſchen zu der Redens-Art, an <hi rendition="#fr">Haut und<lb/> Haare kommen,</hi> Anlaß gegeben.</p><lb/> <p><hi rendition="#aq">XXXVI. Hunoricus</hi> erneuerte den Frieden mit dem Kaͤiſer <hi rendition="#aq">Ze-</hi><note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Hunori</hi>cus</hi><lb/> erneuert den</note><lb/> <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">none</hi></fw><lb/><note xml:id="FN534_13_02" prev="#FN534_13_01" place="foot" n="13"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Pluts adhuc addo: abominati etiam feminarum,<lb/> horruerunt luſtra ac lupanaria, horruerunt con-<lb/> cubitus contactusque meretricum</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [501/0535]
bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
ſo ſcharffe Aufſicht gehalten, daß die Roͤmer ſelbſt, die unter ihnen lebeten, ſich
beſſer in acht nehmen muͤſſen 14. Unter denen Straffen, ſo bey ihnen im Ge-
brauch geweſen, finden wir, daß in gewiſſen Faͤllen ſo wohl den Manns-als
Weibs-Perſonen die Haare durch einen zackigten Kolben ausgewunden wor-
den 15. Dieſelbe Art iſt auch in den Burgundiſchen, und Fraͤnckiſchen Rech-
ten bekannt, und hat unter den Teutſchen zu der Redens-Art, an Haut und
Haare kommen, Anlaß gegeben.
XXXVI. Hunoricus erneuerte den Frieden mit dem Kaͤiſer Ze-
none
13
Hunoricus
erneuert den
14 idem ibid. p. 157. Diximus quippe, ple-
nas fuiſſe impuritatibus monſtruoſis Africae ciui-
tates, & praecipue illi reginam & quaſi domi-
nam, Wandalos autem iis omnibus non fuiſſe pol-
lutos. Non tales ergo iſti, de quibus loquimur
barbari ad emendandam noſtrarum turpitudinum
labem extiterunt. Abſtulerunt enim de omni
Africa ſordes uirorum mollium, contagiones etiam
horruerunt meretricum; nec horruerunt tantum,
aut temporarie ſummouerunt, ſed penitus iam non
eſſe fecerunt. O pie domine, o ſaluator bone, quan-
tum efficiunt per te ſtudia diſciplinae, per quae
mutari poſſunt uitia naturae, ſicut ab illis ſcili-
cet immutata ſunt. At quomodo immutata? In-
tereſt enim, non ſolum effectus rerum, ſed etiam
effectuum cauſas dicere. Difficile eſt quippe, impu-
dicitiam uerbo aut iuſſione tolli, niſi fuerit abla-
ta; & difficile eſt, pudicitiam uerbo exigi, niſi
fuerit exacta. Quod iſti utique ſcientes, ſic im-
pudicitiam ſummouerunt, quod impudicas conſer-
uauerunt; non interficientes mulierculas infelices,
ne uitiorum curam crudelitate reſpergerent, &
dum peccata auferre cuperent, ipſi in peccatorum
reſecatione peccarent. Sed ita errantes emenda-
uerunt, ut factum eorum medicina eſſet, poena
non eſſet. iuſſerunt ſiquidem & compulerunt omnes
ad maritalem thorum tranſire meretrices, ſcorta
in connubia conuerterunt; implentes ſcilicet Apo-
ſtoli dictum atque mandatum, ut & unaquaeque
mulier uirum haberet ſuum, & unusquisque uir
coniugem ſuam; ut, quia cohiberi incontinentia
ſine hac carnalis uſus permixtione non poſſet, ita
legitimum uſum calor corporalis acciperet, ut
peccatum incontinentia non haberet. In quo qui-
dem non id tantummodo prouiſum eſt, ut uiros
foeminae haberent, quae ſine uiris eſſe non poſſent,
ſed etiam, ut per conſeruatores domeſticos ſaluae
eſſent quae ſcipſas ſeruare neſcirent; & adhac-
rentes iugiter gubernaculo maritali, etiamſi ad
improbum eas facinus conſuetudo anteactae impu-
ritatis inliceret, coniugalis tamen cuſtodia ab
improbitate prohiberet. Addiderunt quoque hoc
ad libidinem comprimendam: ſeueras pudicitiae
ſanctiones, decretorum gladio impudicitiam coër-
centes; ut puritatem ſcilicet utriusque ſexus, &
domi connubii reſeruaret affectus, & in publico
metus legum; ac ſic duplici praeſidio caſtimonia
niteretur, cum & intus eſſet quod amaretur, &
foris quod timeretur. Leges autem ipſae nequa-
quam illis ſunt legibus conſentaneae, quae ita par-
tem improbitatis remonent, ut partem obſcoenita-
tis admittant; aut ut Romana illa decreta, quae
ſcortatores quidem ab alienis uxoribus remoue-
runt, ad omnes autem ſolitarias paſſim admiſe-
runt, adulteria uetantes, lupanaria aediſicantes.
Timuerunt uidelicet, ne nimis caſti homines ac pu-
ri eſſent, ſi ab omni eos penitus impuritate probi-
berent. At non ita iſti de quibus loquimur: qui
ſic inhibuerunt ſcorta ut adulteria; qui & femi-
nas nullis eſſe uolunt feminas, niſi maritis ſuis;
& uiros nullis uolunt mulieribus eſſe maſculos, niſi
uxoribus ſuis; qui euagari obſcoenas libidines ex-
tra legitimum thorum non ſinunt; leges ſuas ſci-
licet ad dininae legis regulam dirigentes, ut nihil
ſibi in hac re crederent licere, quod deus uoluit
non licere.
15 victor L. II. c. 4. At ubi ab homine dei
tale reſponſum accepit, ſtatuit in portis eccleſiae
collocari tortores: qui uidentes foeminam, uel
maſculum in ſpecie ſuae gentis ambulantes, ilico
palis minoribus dentatis iactis in capite, crinibus-
que in eisdem colligatis, ac uehementius ſtringen-
tes ſimul cum capillis omnem pelliculam capitis au-
ferebant. Nonnulli autem, dum hoc fieret, ſta-
tim oculos amiſerunt, alii ipſo dolore defuncti
ſunt. Mulieres uero poſt hanc poenam, capitibus
pelle nudatis, praecone praeeunte per plateas, ad
oſtenſionem totius ciuitatis ducebantur.
§. XXXVI.
13
Pluts adhuc addo: abominati etiam feminarum,
horruerunt luſtra ac lupanaria, horruerunt con-
cubitus contactusque meretricum.
R r r 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/535 |
| Zitationshilfe: | Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 501. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/535>, abgerufen am 22.11.2024. |
