Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 2 Salzburg, 1689.Christus rührt dem Judae das Gewissen. mische Pabst den Cardinal-Hut geschicket/ als er in der Kei-chen war/ vnd ihme der gottlose König Henrich sagen lassen/ es hab ihm zwar der Pabst den Cardinal-Hut geschickt/ aber er will bald machen/ daß er werde kein Kopff haben/ worauff er solchen Hut trage/ nicht lang hernach ist lautmährig worden/ daß Fischerus solle sterben/ vnd derentwegen der Koch densel- ben Tag nichts zugericht/ dahero der fromme Bischoff gefragt/ warumb er dann kein Mittagmahl koche? ich glaub/ sagte der andere/ diser Tag werde ihm der letzte seyn/ was schad es/ ver- setzt hinwider Fischerus, er solle gleichwol ein Mittagmahl ge- rechtlen/ ist es aber/ daß er Vormittag noch soll sterben/ so kön- ne er der Koch ein Gast seyn/ vnd das Mittagmahl verzehren; da ihme Wolfingamus der Geschloß-Hauptmann fruhe mor- gens angedeut/ wie daß er durch ein Königliches Edict zum Todt seye verurthlet/ vnd denselben Tag müsse sterben/ fragt noch der Bischoff vmb was Stund? als aber Wolfingamus geantwort/ vmb 9. Uhr/ so last mich dann noch ein paar Stund schlaffen/ weil es erst 5. Uhr/ dann ich heut Nacht gar wenig geschlaffen/ worauff er dann zwey Stund überauß wol geruhet/ nachmahls hat er dem Diener anbefohlen/ er soll ihm die beste Kleyder herzu tragen/ dann/ sagt er/ heut muß ich sauber auff- ziehen/ weil heut mein Hochzeit-Tag/ ist also mit frölichem Hertzen singender zum Todt gangen. Das Gewissen kan nicht anderst/ als allegro stehen. Wie Petrus Richardus auß der Societet Jesu, ein H. Als Alexander Briantus, welcher auch vnder Elisabetha, vmb M m m 3
Chriſtus ruͤhrt dem Judæ das Gewiſſen. miſche Pabſt den Cardinal-Hut geſchicket/ als er in der Kei-chen war/ vnd ihme der gottloſe Koͤnig Henrich ſagen laſſen/ es hab ihm zwar der Pabſt den Cardinal-Hut geſchickt/ aber er will bald machen/ daß er werde kein Kopff haben/ worauff er ſolchen Hut trage/ nicht lang hernach iſt lautmaͤhrig worden/ daß Fiſcherus ſolle ſterben/ vnd derentwegen der Koch denſel- ben Tag nichts zugericht/ dahero der fromme Biſchoff gefragt/ warumb er dann kein Mittagmahl koche? ich glaub/ ſagte der andere/ diſer Tag werde ihm der letzte ſeyn/ was ſchad es/ ver- ſetzt hinwider Fiſcherus, er ſolle gleichwol ein Mittagmahl ge- rechtlen/ iſt es aber/ daß er Vormittag noch ſoll ſterben/ ſo koͤn- ne er der Koch ein Gaſt ſeyn/ vnd das Mittagmahl verzehren; da ihme Wolfingamus der Geſchloß-Hauptmann fruhe mor- gens angedeut/ wie daß er durch ein Koͤnigliches Edict zum Todt ſeye verurthlet/ vnd denſelben Tag muͤſſe ſterben/ fragt noch der Biſchoff vmb was Stund? als aber Wolfingamus geantwort/ vmb 9. Uhr/ ſo laſt mich dann noch ein paar Stund ſchlaffen/ weil es erſt 5. Uhr/ dann ich heut Nacht gar wenig geſchlaffen/ worauff er dann zwey Stund uͤberauß wol geruhet/ nachmahls hat er dem Diener anbefohlen/ er ſoll ihm die beſte Kleyder herzu tragen/ dann/ ſagt er/ heut muß ich ſauber auff- ziehen/ weil heut mein Hochzeit-Tag/ iſt alſo mit froͤlichem Hertzen ſingender zum Todt gangen. Das Gewiſſen kan nicht anderſt/ als allegro ſtehen. Wie Petrus Richardus auß der Societet Jesu, ein H. Als Alexander Briantus, welcher auch vnder Eliſabetha, vmb M m m 3
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0479" n="461"/><fw place="top" type="header">Chriſtus ruͤhrt dem Judæ das Gewiſſen.</fw><lb/> miſche Pabſt den Cardinal-Hut geſchicket/ als er in der Kei-<lb/> chen war/ vnd ihme der gottloſe Koͤnig <hi rendition="#aq">Henrich</hi> ſagen laſſen/<lb/> es hab ihm zwar der Pabſt den Cardinal-Hut geſchickt/ aber<lb/> er will bald machen/ daß er werde kein Kopff haben/ worauff er<lb/> ſolchen Hut trage/ nicht lang hernach iſt lautmaͤhrig worden/<lb/> daß <hi rendition="#aq">Fiſcherus</hi> ſolle ſterben/ vnd derentwegen der Koch denſel-<lb/> ben Tag nichts zugericht/ dahero der fromme Biſchoff gefragt/<lb/> warumb er dann kein Mittagmahl koche? ich glaub/ ſagte der<lb/> andere/ diſer Tag werde ihm der letzte ſeyn/ was ſchad es/ ver-<lb/> ſetzt hinwider <hi rendition="#aq">Fiſcherus,</hi> er ſolle gleichwol ein Mittagmahl ge-<lb/> rechtlen/ iſt es aber/ daß er Vormittag noch ſoll ſterben/ ſo koͤn-<lb/> ne er der Koch ein Gaſt ſeyn/ vnd das Mittagmahl verzehren;<lb/> da ihme <hi rendition="#aq">Wolfingamus</hi> der Geſchloß-Hauptmann fruhe mor-<lb/> gens angedeut/ wie daß er durch ein Koͤnigliches <hi rendition="#aq">Edict</hi> zum<lb/> Todt ſeye verurthlet/ vnd denſelben Tag muͤſſe ſterben/ fragt<lb/> noch der Biſchoff vmb was Stund? als aber <hi rendition="#aq">Wolfingamus</hi><lb/> geantwort/ vmb 9. Uhr/ ſo laſt mich dann noch ein paar Stund<lb/> ſchlaffen/ weil es erſt 5. Uhr/ dann ich heut Nacht gar wenig<lb/> geſchlaffen/ worauff er dann zwey Stund uͤberauß wol geruhet/<lb/> nachmahls hat er dem Diener anbefohlen/ er ſoll ihm die beſte<lb/> Kleyder herzu tragen/ dann/ ſagt er/ heut muß ich ſauber auff-<lb/> ziehen/ weil heut mein Hochzeit-Tag/ iſt alſo mit froͤlichem<lb/> Hertzen ſingender zum Todt gangen. Das Gewiſſen kan nicht<lb/> anderſt/ als <hi rendition="#aq">allegro</hi> ſtehen.</p><lb/> <p>Wie <hi rendition="#aq">Petrus Richardus</hi> auß der <hi rendition="#aq">Societet <hi rendition="#k">Jesu</hi>,</hi> ein H.<lb/> Martyrer in Engelland/ in der Gefaͤngnuß von vilen Lotters-<lb/> Bueben ſehr ſchimpfflich <hi rendition="#aq">tractirt</hi> worden/ vnder andern einer<lb/> ihm ſtaͤts vorgeworffen/ daß <hi rendition="#aq">Petrus</hi> nicht allein die Schluͤſſel<lb/> empfangen/ ſonder es ſeyn ihme auch ein gantze Burd Schuͤſſel<lb/> eingehaͤndiget worden/ deme endlich der Kaͤmpffer Chriſti la-<lb/> chender geantwort: <hi rendition="#aq">Petrus</hi> habe die Schluͤßl zum Himmel be-<note place="right"><hi rendition="#aq">Joan. Rho.<lb/> Var. Virt.<lb/> Exempl.<lb/> l. 7. c.</hi> 18.</note><lb/> kommen/ er aber die Schluͤßl zum Keller/ das koͤnne man gar<lb/> leicht wahrnemmen auß ſeiner rothen Naſen.</p><lb/> <p>Als <hi rendition="#aq">Alexander Briantus,</hi> welcher auch vnder <hi rendition="#aq">Eliſabetha,</hi><lb/> <fw place="bottom" type="sig">M m m 3</fw><fw place="bottom" type="catch">vmb</fw><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [461/0479]
Chriſtus ruͤhrt dem Judæ das Gewiſſen.
miſche Pabſt den Cardinal-Hut geſchicket/ als er in der Kei-
chen war/ vnd ihme der gottloſe Koͤnig Henrich ſagen laſſen/
es hab ihm zwar der Pabſt den Cardinal-Hut geſchickt/ aber
er will bald machen/ daß er werde kein Kopff haben/ worauff er
ſolchen Hut trage/ nicht lang hernach iſt lautmaͤhrig worden/
daß Fiſcherus ſolle ſterben/ vnd derentwegen der Koch denſel-
ben Tag nichts zugericht/ dahero der fromme Biſchoff gefragt/
warumb er dann kein Mittagmahl koche? ich glaub/ ſagte der
andere/ diſer Tag werde ihm der letzte ſeyn/ was ſchad es/ ver-
ſetzt hinwider Fiſcherus, er ſolle gleichwol ein Mittagmahl ge-
rechtlen/ iſt es aber/ daß er Vormittag noch ſoll ſterben/ ſo koͤn-
ne er der Koch ein Gaſt ſeyn/ vnd das Mittagmahl verzehren;
da ihme Wolfingamus der Geſchloß-Hauptmann fruhe mor-
gens angedeut/ wie daß er durch ein Koͤnigliches Edict zum
Todt ſeye verurthlet/ vnd denſelben Tag muͤſſe ſterben/ fragt
noch der Biſchoff vmb was Stund? als aber Wolfingamus
geantwort/ vmb 9. Uhr/ ſo laſt mich dann noch ein paar Stund
ſchlaffen/ weil es erſt 5. Uhr/ dann ich heut Nacht gar wenig
geſchlaffen/ worauff er dann zwey Stund uͤberauß wol geruhet/
nachmahls hat er dem Diener anbefohlen/ er ſoll ihm die beſte
Kleyder herzu tragen/ dann/ ſagt er/ heut muß ich ſauber auff-
ziehen/ weil heut mein Hochzeit-Tag/ iſt alſo mit froͤlichem
Hertzen ſingender zum Todt gangen. Das Gewiſſen kan nicht
anderſt/ als allegro ſtehen.
Wie Petrus Richardus auß der Societet Jesu, ein H.
Martyrer in Engelland/ in der Gefaͤngnuß von vilen Lotters-
Bueben ſehr ſchimpfflich tractirt worden/ vnder andern einer
ihm ſtaͤts vorgeworffen/ daß Petrus nicht allein die Schluͤſſel
empfangen/ ſonder es ſeyn ihme auch ein gantze Burd Schuͤſſel
eingehaͤndiget worden/ deme endlich der Kaͤmpffer Chriſti la-
chender geantwort: Petrus habe die Schluͤßl zum Himmel be-
kommen/ er aber die Schluͤßl zum Keller/ das koͤnne man gar
leicht wahrnemmen auß ſeiner rothen Naſen.
Joan. Rho.
Var. Virt.
Exempl.
l. 7. c. 18.
Als Alexander Briantus, welcher auch vnder Eliſabetha,
vmb
M m m 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689/479 |
Zitationshilfe: | Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 2 Salzburg, 1689, S. 461. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689/479>, abgerufen am 16.06.2024. |