Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723.sus seiner Vertrauten ein gewisses Capital auszusetzen versprochen, davon sie nach seinem Tode die Zinsen zu heben haben solte, und dergestallt Ihr gar keine Succession neque partem bonorum versprochen, sondern nur seine Erben ad praestationem istorum redituum obligiret, welchen falls denn, si nimirum promissio fundatur in persona paciscentis, & effectus saltem obligationis post promittentis mortem suspenditur, ut sic ab herede & contra heredem ejus actio incipiat. die Ehestifftung in vim contractus gelten, und pro negotio inter vivos gehalten werden. Carpz. 2. Const. 43. def. 6. Richt. p. 2. cons. 155.Immassen auch 2. das blosse Wort Erblich dahin nicht gedeutet werden mag, als ob die Contrahentes einen letzten Willen hätten verordnen wollen, siquidem haec vox non semper ad modum devolutae successionis pertinet, quasi eo modo jure hereditario sint transmissa bona, cum plerumque transactionis effectum concernat, sunt verba Strykii in tr. de caut. contr. lib. 3. c. 8. §. 22.Ferner 3. was de invaliditate pactorum dotalium angeführet wird, ac si illis bona in alterum transferri nequeant, communi totius Germaniae consvetudine & usu vorlängst explodiret ist, prout testantur. Gail. 2. obs. 117. n. 6. Faber. Cod. lib. 5. tit. 9. def. 6. & Aut. cit. Berlich. d. concl. 51. n. 5.Hiernechst auch 4. die in denen pactis dotalibus enthaltene grosse Ungleichheit selbige nicht auffheben; sintemahl das matrimonium keine societas proprie sic dicta ist, noch deren speciem hat, und daher gar wohl einer derer Ehegatten sich den Vortheil allein pacisciren kan, allermassen denn in dessen Absehen Gail. 2. observ, 78. n. 5. eine notable cautionem an die Hand giebt, wie man die inaequalitatem dotis & donationis propter nuptias salviren können, ita ut illa etiam jure communi subsistat; nimirum si de lucranda dote, aut donatione propter nuptias pacta fiant dotalia, & quidem antequam matrimonium contrahatur. Hoc enim casu pacta disparia valere & admitti dicit, quae tantum constante matrimonio prohibita sunt, eo quod donationem sapiant, quae inter virum & uxorem prohibita est, ne mutuo amore se spolient; cesset vero ratio ista matrimonio nondum contracto. Aus welchem deciso denn zugleich 5. erscheinet, daß aus dieser inaequalitate pactorum keine donatio inter virum & uxorem prohibita zu inferiren sey, indem quoad hanc materiam Braut und Bräutigam pro conjugatis nicht gehalten werden mögen, um deswillen auch Carpzov. part 2. sus seiner Vertrauten ein gewisses Capital auszusetzen versprochen, davon sie nach seinem Tode die Zinsen zu heben haben solte, und dergestallt Ihr gar keine Succession neque partem bonorum versprochen, sondern nur seine Erben ad praestationem istorum redituum obligiret, welchen falls denn, si nimirum promissio fundatur in persona paciscentis, & effectus saltem obligationis post promittentis mortem suspenditur, ut sic ab herede & contra heredem ejus actio incipiat. die Ehestifftung in vim contractus gelten, und pro negotio inter vivos gehalten werden. Carpz. 2. Const. 43. def. 6. Richt. p. 2. cons. 155.Immassen auch 2. das blosse Wort Erblich dahin nicht gedeutet werden mag, als ob die Contrahentes einen letzten Willen hätten verordnen wollen, siquidem haec vox non semper ad modum devolutae successionis pertinet, quasi eo modo jure hereditario sint transmissa bona, cum plerumque transactionis effectum concernat, sunt verba Strykii in tr. de caut. contr. lib. 3. c. 8. §. 22.Ferner 3. was de invaliditate pactorum dotalium angeführet wird, ac si illis bona in alterum transferri nequeant, communi totius Germaniae consvetudine & usu vorlängst explodiret ist, prout testantur. Gail. 2. obs. 117. n. 6. Faber. Cod. lib. 5. tit. 9. def. 6. & Aut. cit. Berlich. d. concl. 51. n. 5.Hiernechst auch 4. die in denen pactis dotalibus enthaltene grosse Ungleichheit selbige nicht auffheben; sintemahl das matrimonium keine societas proprie sic dicta ist, noch deren speciem hat, und daher gar wohl einer derer Ehegatten sich den Vortheil allein pacisciren kan, allermassen denn in dessen Absehen Gail. 2. observ, 78. n. 5. eine notable cautionem an die Hand giebt, wie man die inaequalitatem dotis & donationis propter nuptias salviren können, ita ut illa etiam jure communi subsistat; nimirum si de lucranda dote, aut donatione propter nuptias pacta fiant dotalia, & quidem antequam matrimonium contrahatur. Hoc enim casu pacta disparia valere & admitti dicit, quae tantum constante matrimonio prohibita sunt, eo quod donationem sapiant, quae inter virum & uxorem prohibita est, ne mutuo amore se spolient; cesset vero ratio ista matrimonio nondum contracto. Aus welchem deciso denn zugleich 5. erscheinet, daß aus dieser inaequalitate pactorum keine donatio inter virum & uxorem prohibita zu inferiren sey, indem quoad hanc materiam Braut und Bräutigam pro conjugatis nicht gehalten werden mögen, um deswillen auch Carpzov. part 2. <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0164" n="148"/> sus seiner Vertrauten ein gewisses Capital auszusetzen versprochen, davon sie nach seinem Tode die Zinsen zu heben haben solte, und dergestallt Ihr gar keine Succession neque partem bonorum versprochen, sondern nur seine Erben ad praestationem istorum redituum obligiret, welchen falls denn, si nimirum promissio fundatur in persona paciscentis, & effectus saltem obligationis post promittentis mortem suspenditur, ut sic ab herede & contra heredem ejus actio incipiat.</p> <l>l. un. C. ut act. ab hered.</l> <p>die Ehestifftung in vim contractus gelten, und pro negotio inter vivos gehalten werden.</p> <l>Carpz. 2. Const. 43. def. 6. Richt. p. 2. cons. 155.</l> <p>Immassen auch 2. das blosse Wort Erblich dahin nicht gedeutet werden mag, als ob die Contrahentes einen letzten Willen hätten verordnen wollen, siquidem haec vox non semper ad modum devolutae successionis pertinet, quasi eo modo jure hereditario sint transmissa bona, cum plerumque transactionis effectum concernat, sunt verba</p> <l>Strykii in tr. de caut. contr. lib. 3. c. 8. §. 22.</l> <p>Ferner 3. was de invaliditate pactorum dotalium angeführet wird, ac si illis bona in alterum transferri nequeant, communi totius Germaniae consvetudine & usu vorlängst explodiret ist, prout testantur.</p> <l>Gail. 2. obs. 117. n. 6. Faber. Cod. lib. 5. tit. 9. def. 6. & Aut. cit. Berlich. d. concl. 51. n. 5.</l> <p>Hiernechst auch 4. die in denen pactis dotalibus enthaltene grosse Ungleichheit selbige nicht auffheben; sintemahl das matrimonium keine societas proprie sic dicta ist, noch deren speciem hat, und daher gar wohl einer derer Ehegatten sich den Vortheil allein pacisciren kan, allermassen denn in dessen Absehen Gail. 2. observ, 78. n. 5. eine notable cautionem an die Hand giebt, wie man die inaequalitatem dotis & donationis propter nuptias salviren können, ita ut illa etiam jure communi subsistat; nimirum si de lucranda dote, aut donatione propter nuptias pacta fiant dotalia, & quidem antequam matrimonium contrahatur. Hoc enim casu pacta disparia valere & admitti dicit, quae tantum constante matrimonio prohibita sunt, eo quod donationem sapiant, quae inter virum & uxorem prohibita est, ne mutuo amore se spolient; cesset vero ratio ista matrimonio nondum contracto. Aus welchem deciso denn zugleich 5. erscheinet, daß aus dieser inaequalitate pactorum keine donatio inter virum & uxorem prohibita zu inferiren sey, indem quoad hanc materiam Braut und Bräutigam pro conjugatis nicht gehalten werden mögen, um deswillen auch Carpzov. part 2. </p> </div> </body> </text> </TEI> [148/0164]
sus seiner Vertrauten ein gewisses Capital auszusetzen versprochen, davon sie nach seinem Tode die Zinsen zu heben haben solte, und dergestallt Ihr gar keine Succession neque partem bonorum versprochen, sondern nur seine Erben ad praestationem istorum redituum obligiret, welchen falls denn, si nimirum promissio fundatur in persona paciscentis, & effectus saltem obligationis post promittentis mortem suspenditur, ut sic ab herede & contra heredem ejus actio incipiat.
l. un. C. ut act. ab hered. die Ehestifftung in vim contractus gelten, und pro negotio inter vivos gehalten werden.
Carpz. 2. Const. 43. def. 6. Richt. p. 2. cons. 155. Immassen auch 2. das blosse Wort Erblich dahin nicht gedeutet werden mag, als ob die Contrahentes einen letzten Willen hätten verordnen wollen, siquidem haec vox non semper ad modum devolutae successionis pertinet, quasi eo modo jure hereditario sint transmissa bona, cum plerumque transactionis effectum concernat, sunt verba
Strykii in tr. de caut. contr. lib. 3. c. 8. §. 22. Ferner 3. was de invaliditate pactorum dotalium angeführet wird, ac si illis bona in alterum transferri nequeant, communi totius Germaniae consvetudine & usu vorlängst explodiret ist, prout testantur.
Gail. 2. obs. 117. n. 6. Faber. Cod. lib. 5. tit. 9. def. 6. & Aut. cit. Berlich. d. concl. 51. n. 5. Hiernechst auch 4. die in denen pactis dotalibus enthaltene grosse Ungleichheit selbige nicht auffheben; sintemahl das matrimonium keine societas proprie sic dicta ist, noch deren speciem hat, und daher gar wohl einer derer Ehegatten sich den Vortheil allein pacisciren kan, allermassen denn in dessen Absehen Gail. 2. observ, 78. n. 5. eine notable cautionem an die Hand giebt, wie man die inaequalitatem dotis & donationis propter nuptias salviren können, ita ut illa etiam jure communi subsistat; nimirum si de lucranda dote, aut donatione propter nuptias pacta fiant dotalia, & quidem antequam matrimonium contrahatur. Hoc enim casu pacta disparia valere & admitti dicit, quae tantum constante matrimonio prohibita sunt, eo quod donationem sapiant, quae inter virum & uxorem prohibita est, ne mutuo amore se spolient; cesset vero ratio ista matrimonio nondum contracto. Aus welchem deciso denn zugleich 5. erscheinet, daß aus dieser inaequalitate pactorum keine donatio inter virum & uxorem prohibita zu inferiren sey, indem quoad hanc materiam Braut und Bräutigam pro conjugatis nicht gehalten werden mögen, um deswillen auch Carpzov. part 2.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/164 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723, S. 148. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/164>, abgerufen am 16.02.2025. |