Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

admodum vero Reipublicae literariae non minus, quam Politicae multum interest, sibi provisum esse de Medicis in arte peritis, optimaque rerum ad eam pertinentium praecognitione instructis, ita in utriusque detrimentum vergit, dum hodie e trivio quivis Medicum agere atque illotis, ut ajunt, manibus divinae scientiae nostrae sacra profanus quisque tractare praesumit, cum tamen alta die solo non sit extructa Corinthus, & ut bene notastis, non una nocte instar fungi nascatur Medicus. Merito igitur nauci hominem, qui neque natare neque literas novit, ab Academia Wittebergica non ita pridem rejectum, & auditorum suorum syllabo exclusum legimus, ne forte, quod agyrtae solent, ansam inde arripiat Medicastri loco Medicum profitendi. Quanquam vero sua tales homines natura impudentes facit, videtur nihilominus a magistro suo E. ejusmodi documenta pridem didicisse. Ille enim vero cum forte ante biennium in nundinis Herbipolensibus quisquilias suas e theatro forensi venales exponeret, vulgi applausu arrogans factus, ausus est non solum aegros quosvis sine discrimine curandos suscipere, sed & insuper ultra nundinarum terminos medendi causa urbi inhaerere, cum equis & curribus, famulis & tatellitibus fastuosus ingredi, donec tandem indicta mulcta 50. Imperialium, quorum quidem 25. solvit, reliquos distributis hinc inde munusculis, ipsam tamen summam excedentibus, redemit, terga urbi, non sine ignominia, vertere jussus fuerit. Quod si male morati hujus praeceptoris non degenerem discipulum ad nos quoquevenire contingeret ei non modo accessu Collegii nostri, verum etiam, si quid vituperio dignum egerit, aqua & igni urbis nostrae interdicendum foret. Nam, quod antiquis Univerfitatis nostrae legibus & statutis sanctum est, ad examina neminem admittimus, nisi qui Philosophiae cursum integrum emensus, triennii spatio ad minimum Medicinae desuper fedulam dederit operam, Philosophos vero non absolutos quinquennii damnamus. Mirati proinde sumus anno superiore hominem, qui cum e chirurgiae tyrocinio rudis hinc discederet, impetratis nescimus cujus Academici Jubilaei indulgentiis Doctor Medicus reversus est, & dum duo puncta, Hippocraticum nimirum & Galenicum, secundum Facultatis nostrae statuta publice solvere eum oportuit, totus aqua haerens piscis instar obmutuit, etiam latinae linguae ignarus, non sine suo opprobrio ac praesertim alto cachinno, postquam vero a nobis, ut debuit, ob exercendae Praxeos Medicae licentiam repulsam tulisset, nunc alicubi Medicinae studio novam operam impendit. Nos proinde memores jurisjurandi Hippocratici, odimus ignorantes ejusmodi Medicastros iisque locum apud nos tribui tantum abest, ut potius omnibus illos modis persequamur. Consultius foret itaque, ut Circumforaneus vester, licet ne Oesopum quidem trivit, fabulas

admodum vero Reipublicae literariae non minus, quam Politicae multum interest, sibi provisum esse de Medicis in arte peritis, optimaque rerum ad eam pertinentium praecognitione instructis, ita in utriusque detrimentum vergit, dum hodie e trivio quivis Medicum agere atque illotis, ut ajunt, manibus divinae scientiae nostrae sacra profanus quisque tractare praesumit, cum tamen alta die solo non sit extructa Corinthus, & ut bene notastis, non una nocte instar fungi nascatur Medicus. Merito igitur nauci hominem, qui neque natare neque literas novit, ab Academia Wittebergica non ita pridem rejectum, & auditorum suorum syllabo exclusum legimus, ne forte, quod agyrtae solent, ansam inde arripiat Medicastri loco Medicum profitendi. Quanquam vero sua tales homines natura impudentes facit, videtur nihilominus a magistro suo E. ejusmodi documenta pridem didicisse. Ille enim vero cum forte ante biennium in nundinis Herbipolensibus quisquilias suas e theatro forensi venales exponeret, vulgi applausu arrogans factus, ausus est non solum aegros quosvis sine discrimine curandos suscipere, sed & insuper ultra nundinarum terminos medendi causa urbi inhaerere, cum equis & curribus, famulis & tatellitibus fastuosus ingredi, donec tandem indicta mulcta 50. Imperialium, quorum quidem 25. solvit, reliquos distributis hinc inde munusculis, ipsam tamen summam excedentibus, redemit, terga urbi, non sine ignominia, vertere jussus fuerit. Quod si male morati hujus praeceptoris non degenerem discipulum ad nos quoquevenire contingeret ei non modo accessu Collegii nostri, verum etiam, si quid vituperio dignum egerit, aqua & igni urbis nostrae interdicendum foret. Nam, quod antiquis Univerfitatis nostrae legibus & statutis sanctum est, ad examina neminem admittimus, nisi qui Philosophiae cursum integrum emensus, triennii spatio ad minimum Medicinae desuper fedulam dederit operam, Philosophos vero non absolutos quinquennii damnamus. Mirati proinde sumus anno superiore hominem, qui cum e chirurgiae tyrocinio rudis hinc discederet, impetratis nescimus cujus Academici Jubilaei indulgentiis Doctor Medicus reversus est, & dum duo puncta, Hippocraticum nimirum & Galenicum, secundum Facultatis nostrae statuta publice solvere eum oportuit, totus aqua haerens piscis instar obmutuit, etiam latinae linguae ignarus, non sine suo opprobrio ac praesertim alto cachinno, postquam vero a nobis, ut debuit, ob exercendae Praxeos Medicae licentiam repulsam tulisset, nunc alicubi Medicinae studio novam operam impendit. Nos proinde memores jurisjurandi Hippocratici, odimus ignorantes ejusmodi Medicastros iisque locum apud nos tribui tantum abest, ut potius omnibus illos modis persequamur. Consultius foret itaque, ut Circumforaneus vester, licet ne Oesopum quidem trivit, fabulas