Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap. tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap. <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0207" n="201"/> tus in Assembleen, Thurnieren &c. mov<hi rendition="#i">i</hi>ren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch <hi rendition="#i">Tit.</hi> Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. <hi rendition="#i">20. & ex eo</hi> Crusius <hi rendition="#i">Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1.</hi> allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus <hi rendition="#i">in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5.</hi> davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra <hi rendition="#i">cap. 2. v 61. seqq.</hi> Exod. <hi rendition="#i">cap. 28. v. 30.</hi> Num. 27. <hi rendition="#i">v. 21.</hi> Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder <hi rendition="#i">Habaja, Hakotz, Barsillai</hi>, der aus den Töchtern <hi rendition="#i">Barsillai</hi> des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile <hi rendition="#i">in L. 9. ff. de Legat. I.</hi> ubi dicitur: <hi rendition="#i">partum sequi Matrem</hi>, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (<hi rendition="#i">per text. 2. F. 26. conf.</hi> Struv. <hi rendition="#i">Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12.</hi> Hartm. Pist. <hi rendition="#i">L. 2. qu. 41.</hi> Schulz. <hi rendition="#i">in Synopsi feud. c. 8. n. 43.</hi>) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (<hi rendition="#i">per Ordin. Provinc. Electoris</hi> Mauritii <hi rendition="#i">de An. 1543. sub Tit.</hi> von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. <hi rendition="#i">in loco de Conjug. §. 199.</hi> Reusner. <hi rendition="#i">L. 1. Decis. 4.</hi> Carpzov. <hi rendition="#i">in Pr. Consist. cum</hi> Sebast. Kreiss. <hi rendition="#i">in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.</hi>) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (<hi rendition="#i">arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib.</hi> Menoch. <hi rendition="#i">praes. 16. per tot.</hi> Klock. <hi rendition="#i">de Contrib. cap. 18.</hi>) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. <hi rendition="#i">qv. V. n. 13. L. II. P. I.</hi> Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (<hi rendition="#i">per ded.</hi> Wesenb. <hi rendition="#i">Cons 44. n. 37.</hi> Mynsing. <hi rendition="#i">ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2.</hi> Schneidew. <hi rendition="#i">ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit.</hi> Carpzov. <hi rendition="#i">Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.</hi>) in specie aber probiret <hi rendition="#i">cap. </hi></p> </div> </body> </text> </TEI> [201/0207]
tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/207 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 201. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/207>, abgerufen am 31.07.2024. |