Weise, Christian: Überflüßige Gedancken Der grünenden jugend. Leipzig, 1701.
Ma kain de lugner baale fanga/ Jch lobe dach de wohrt. Hanß. Jch schöß der of de wohrt/ Ond wenn ich tausend johr de wort zer frihne (fröhne) redte/ Nickel. Ond süst (sonst) kee gäld am battel (beutel) Se wörd ich dach kee grofe. (hätte/ Nickel. Ond wenn de tausend johr an gruußen han- Ond alle walt betreugst/ (del leugst/ Se quäm (käm) ich dör dach nöch ze hofe. Hanß. Jch haa ack nöch raicht ausgelärnt. Wen ichs su guut aß önsa joncker kändt/ Mei siel wenn hä wais erdenckt. Und seina fratza of de bahna brengt/ Si biega flugs de bohla (balcken) ond de wände. Nickel. Daß wäga hot ha nech sei edelgutt/ Du magst wul ärger liega/ Se bleibste dach än armer funfzahutt/ Ond kriegst nöch eene ziega. Hanß. Jäaa/ ünse schreiber kan es ooch/ Ja leugt daß emm de oga (augen) ubergihn Ond wärs nech wil verstihn/ Där muß zum element aß looch. Ha ößa armes könd gewäast De wohrt die hätts en nöch gethon/ Do hot en nischt devon/ De liega hölfft ehmei das näast. Nickel. Wu öß der aala schreiber henn/ Jch haal/ er hot sich schuun An enner seeler-prätzel tuud gefraßa/ Wär weeß was önse hura-suhn Noch vör a ende nömt? Der
Ma kain de lugner baale fanga/ Jch lobe dach de wohrt. Hanß. Jch ſchoͤß der of de wohrt/ Ond wenn ich tauſend johr de wort zer frihne (froͤhne) redte/ Nickel. Ond ſuͤſt (ſonſt) kee gaͤld am battel (beutel) Se woͤrd ich dach kee grofe. (haͤtte/ Nickel. Ond wenn de tauſend johr an gruußen han- Ond alle walt betreugſt/ (del leugſt/ Se quaͤm (kaͤm) ich doͤr dach noͤch ze hofe. Hanß. Jch haa ack noͤch raicht ausgelaͤrnt. Wen ichs ſu guut aß oͤnſa joncker kaͤndt/ Mei ſiel wenn haͤ wais erdenckt. Und ſeina fratza of de bahna brengt/ Si biega flugs de bohla (balcken) ond de waͤnde. Nickel. Daß waͤga hot ha nech ſei edelgutt/ Du magſt wul aͤrger liega/ Se bleibſte dach aͤn armer funfzahutt/ Ond kriegſt noͤch eene ziega. Hanß. Jaͤaa/ uͤnſe ſchreiber kan es ooch/ Ja leugt daß emm de oga (augen) ubergihn Ond waͤrs nech wil verſtihn/ Daͤr muß zum element aß looch. Ha oͤßa armes koͤnd gewaͤaſt De wohrt die haͤtts en noͤch gethon/ Do hot en niſcht devon/ De liega hoͤlfft ehmei das naͤaſt. Nickel. Wu oͤß der aala ſchreiber henn/ Jch haal/ er hot ſich ſchuun An enner ſeeler-praͤtzel tuud gefraßa/ Waͤr weeß was oͤnſe hura-ſuhn Noch voͤr a ende noͤmt? Der
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <sp> <p><pb facs="#f0484" n="468"/> Ma kain de lugner baale fanga/<lb/> Jch lobe dach de wohrt.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Hanß.</speaker> <p> Jch ſchoͤß der of de wohrt/<lb/> Ond wenn ich tauſend johr de wort zer frihne (froͤhne)<lb/><hi rendition="#et">redte/</hi></p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Nickel.</speaker> <p> Ond ſuͤſt (ſonſt) kee gaͤld am battel (beutel)<lb/> Se woͤrd ich dach kee grofe. <hi rendition="#et">(haͤtte/</hi></p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Nickel.</speaker> <p> Ond wenn de tauſend johr an gruußen han-<lb/> Ond alle walt betreugſt/ <hi rendition="#et">(del leugſt/</hi><lb/> Se quaͤm (kaͤm) ich doͤr dach noͤch ze hofe.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Hanß.</speaker> <p> Jch haa ack noͤch raicht ausgelaͤrnt.<lb/> Wen ichs ſu guut aß oͤnſa joncker kaͤndt/<lb/> Mei ſiel wenn haͤ wais erdenckt.<lb/> Und ſeina fratza of de bahna brengt/<lb/> Si biega flugs de bohla (balcken) ond de waͤnde.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Nickel.</speaker> <p><hi rendition="#fr">D</hi>aß waͤga hot ha nech ſei edelgutt/<lb/> Du magſt wul aͤrger liega/<lb/> Se bleibſte dach aͤn armer funfzahutt/<lb/> Ond kriegſt noͤch eene ziega.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Hanß.</speaker> <p> Jaͤaa/ uͤnſe ſchreiber kan es ooch/<lb/> Ja leugt daß emm de oga (augen) ubergihn<lb/> Ond waͤrs nech wil verſtihn/<lb/> Daͤr muß zum element aß looch.<lb/> Ha oͤßa armes koͤnd gewaͤaſt<lb/> De wohrt die haͤtts en noͤch gethon/<lb/> Do hot en niſcht devon/<lb/> De liega hoͤlfft ehmei das naͤaſt.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker>Nickel.</speaker> <p> Wu oͤß der aala ſchreiber henn/<lb/> Jch haal/ er hot ſich ſchuun<lb/> An enner ſeeler-praͤtzel tuud gefraßa/<lb/> Waͤr weeß was oͤnſe hura-ſuhn<lb/> Noch voͤr a ende noͤmt?<lb/> <fw place="bottom" type="catch">Der</fw><lb/></p> </sp> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [468/0484]
Ma kain de lugner baale fanga/
Jch lobe dach de wohrt.
Hanß. Jch ſchoͤß der of de wohrt/
Ond wenn ich tauſend johr de wort zer frihne (froͤhne)
redte/
Nickel. Ond ſuͤſt (ſonſt) kee gaͤld am battel (beutel)
Se woͤrd ich dach kee grofe. (haͤtte/
Nickel. Ond wenn de tauſend johr an gruußen han-
Ond alle walt betreugſt/ (del leugſt/
Se quaͤm (kaͤm) ich doͤr dach noͤch ze hofe.
Hanß. Jch haa ack noͤch raicht ausgelaͤrnt.
Wen ichs ſu guut aß oͤnſa joncker kaͤndt/
Mei ſiel wenn haͤ wais erdenckt.
Und ſeina fratza of de bahna brengt/
Si biega flugs de bohla (balcken) ond de waͤnde.
Nickel. Daß waͤga hot ha nech ſei edelgutt/
Du magſt wul aͤrger liega/
Se bleibſte dach aͤn armer funfzahutt/
Ond kriegſt noͤch eene ziega.
Hanß. Jaͤaa/ uͤnſe ſchreiber kan es ooch/
Ja leugt daß emm de oga (augen) ubergihn
Ond waͤrs nech wil verſtihn/
Daͤr muß zum element aß looch.
Ha oͤßa armes koͤnd gewaͤaſt
De wohrt die haͤtts en noͤch gethon/
Do hot en niſcht devon/
De liega hoͤlfft ehmei das naͤaſt.
Nickel. Wu oͤß der aala ſchreiber henn/
Jch haal/ er hot ſich ſchuun
An enner ſeeler-praͤtzel tuud gefraßa/
Waͤr weeß was oͤnſe hura-ſuhn
Noch voͤr a ende noͤmt?
Der
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_jugend_1701 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_jugend_1701/484 |
Zitationshilfe: | Weise, Christian: Überflüßige Gedancken Der grünenden jugend. Leipzig, 1701, S. 468. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/weise_jugend_1701/484>, abgerufen am 16.07.2024. |