Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

censetur. Non ergo obtundendus erit. Si
enim quid petas, quod cum salute pugnet
universi, non impetrabis. Quod si singula
curat Deus, ne sic quidem orandum est. Id
enim tale est, ac si medicamentum aliquis
aut cibum a medico poscat aeger. Nam si
prodest, & non petenti dabit: si nocet, ne
petenti quidem. Quid autem, quae a fato?
Nempe & heic ridiculae sunt preces. Facilius
enimregem flexeris quam Tyrannum. Ty-
ranno enim simile est fatum, nec superiorem
agnoscit, nec mutari potest. At neq quae
a fortuna deveniunt precibus petenda sunt,
& multo quidem minus quam reliqua. Nec
enim cum principe insano agendum est, ubi
nec consilium, nec temperatus affectus: sed
furor, sed rationis expers habitus, sed insani
motus animi, perpesq libidinum vicissitudo
rei summae praesunt. Post fortunam sola ars
restat. Quis autem faber pulchrum aratrun
a Diis petat, artem cum habeat? Quis tex-
tor amiculum pulchrum, artem cum ha-
beat? Quis faber ferrarius pulchrum cly-
peum, artem cum habeat? Quid ergo quod
nec ad providentiam, nec adfatum, nec ad
artem spectat, nec adfortunam, petendum
a Diis relinquitur? &c.

Haec

cenſetur. Non ergo obtundendus erit. Si
enim quid petas, quod cum ſalute pugnet
univerſi, non impetrabis. Quòd ſi ſingula
curat Deus, ne ſic quidem orandum est. Id
enim tale est, ac ſi medicamentum aliquis
aut cibum â medico poſcat æger. Nam ſi
prodest, & non petenti dabit: ſi nocet, ne
petenti quidem. Quid autem, quæ à fato?
Nempe & hîc ridiculæ ſunt preces. Faciliùs
enimregem flexeris quàm Tyrannum. Ty-
ranno enim ſimile est fatum, nec ſuperiorem
agnoſcit, nec mutari potest. At neq́ quæ
à fortuna deveniunt precibus petenda ſunt,
& multò qúidem minùs quam reliqua. Nec
enim cum principe inſano agendum est, ubi
nec conſilium, nec temperatus affectus: ſed
furor, ſed rationis expers habitus, ſed inſani
motus animi, perpesq́ libidinum viciſſitudo
rei ſúmmæ præſunt. Post fortunam ſola ars
reſtat. Quis autem faber pulchrum aratrũ
à Diis petat, artem cum habeat? Quis tex-
tor amiculum pulchrum, artem cum ha-
beat? Quis faber ferrarius pulchrum cly-
peum, artem cum habeat? Quid ergo quod
nec ad providentiam, nec adfatum, nec ad
artem ſpectat, nec adfortunam, petendum
à Diis relinquitur? &c.

Hæc
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p>
            <pb facs="#f0605" n="525"/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">cen&#x017F;etur. Non ergo obtundendus erit. Si<lb/>
enim quid petas, quod cum &#x017F;alute pugnet<lb/>
univer&#x017F;i, non impetrabis. Quòd &#x017F;i &#x017F;ingula<lb/>
curat Deus, ne &#x017F;ic quidem orandum est. Id<lb/>
enim tale est, ac &#x017F;i medicamentum aliquis<lb/>
aut cibum â medico po&#x017F;cat æger. Nam &#x017F;i<lb/>
prodest, &amp; non petenti dabit: &#x017F;i nocet, ne<lb/>
petenti quidem. Quid autem, quæ à fato?<lb/>
Nempe &amp; hîc ridiculæ &#x017F;unt preces. Faciliùs<lb/>
enimregem flexeris quàm Tyrannum. Ty-<lb/>
ranno enim &#x017F;imile est fatum, nec &#x017F;uperiorem<lb/>
agno&#x017F;cit, nec mutari potest. At neq&#x0301; quæ<lb/>
à fortuna deveniunt precibus petenda &#x017F;unt,<lb/>
&amp; multò qúidem minùs quam reliqua. Nec<lb/>
enim cum principe in&#x017F;ano agendum est, ubi<lb/>
nec con&#x017F;ilium, nec temperatus affectus: &#x017F;ed<lb/>
furor, &#x017F;ed rationis expers habitus, &#x017F;ed in&#x017F;ani<lb/>
motus animi, perpesq&#x0301; libidinum vici&#x017F;&#x017F;itudo<lb/>
rei &#x017F;úmmæ præ&#x017F;unt. Post fortunam &#x017F;ola ars<lb/>
re&#x017F;tat. Quis autem faber pulchrum aratru&#x0303;<lb/>
à Diis petat, artem cum habeat? Quis tex-<lb/>
tor amiculum pu</hi>l<hi rendition="#i">chrum, artem cum ha-<lb/>
beat? Quis faber ferrarius pulchrum cly-<lb/>
peum, artem cum habeat? Quid ergo quod<lb/>
nec ad providentiam, nec adfatum, nec ad<lb/>
artem &#x017F;pectat, nec adfortunam, petendum<lb/>
à</hi> D<hi rendition="#i">iis relinquitur? &amp;c.</hi></hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">Hæc</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[525/0605] cenſetur. Non ergo obtundendus erit. Si enim quid petas, quod cum ſalute pugnet univerſi, non impetrabis. Quòd ſi ſingula curat Deus, ne ſic quidem orandum est. Id enim tale est, ac ſi medicamentum aliquis aut cibum â medico poſcat æger. Nam ſi prodest, & non petenti dabit: ſi nocet, ne petenti quidem. Quid autem, quæ à fato? Nempe & hîc ridiculæ ſunt preces. Faciliùs enimregem flexeris quàm Tyrannum. Ty- ranno enim ſimile est fatum, nec ſuperiorem agnoſcit, nec mutari potest. At neq́ quæ à fortuna deveniunt precibus petenda ſunt, & multò qúidem minùs quam reliqua. Nec enim cum principe inſano agendum est, ubi nec conſilium, nec temperatus affectus: ſed furor, ſed rationis expers habitus, ſed inſani motus animi, perpesq́ libidinum viciſſitudo rei ſúmmæ præſunt. Post fortunam ſola ars reſtat. Quis autem faber pulchrum aratrũ à Diis petat, artem cum habeat? Quis tex- tor amiculum pulchrum, artem cum ha- beat? Quis faber ferrarius pulchrum cly- peum, artem cum habeat? Quid ergo quod nec ad providentiam, nec adfatum, nec ad artem ſpectat, nec adfortunam, petendum à Diis relinquitur? &c. Hæc

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/605
Zitationshilfe: Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656, S. 525. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/605>, abgerufen am 18.12.2024.