Zeiller, Martin: Centvria IV. Variarvm Quæstionvm. Bd. 4. Ulm, 1660.Die 48. Frag/ des 4. Hundert. do omnia ad Charitatem sunt revocanda, est ealegis finis, ex ea definiendum est, quid de usuris sentiendum sit, concedendum homini Christia- no, vel non. Aut igitur proximo, & fratri egents succurrimus, vel certanti de lucro faciendo. Si e- genti succurrimus, mutuum damus, velut qui quaerit, petitque a nobis, unde se exhibeat, & suam familiam alat, contra naturam est, contra Chri- stianae Charitatis praecepta, si quis ab eo accessio- nem exigat ullam, cum saepe etiam sors ipsa remit- tenda sit, & donanda; & hi casus incidere possunt Lucae 6. v. 35. & saepissime quidem, ut respondet Gregor. M. lib. 7. epist. 37. Sin autem fratri cer- tenti de lucro mutuum damus &c. praeter sortem licet exigere accessionem, quantum lege publica definitum est &c. Welche Wort/ die du verste- hest/ ich nicht teutsch zu geben erachte nothwendig zu seyn/ dieweil Sie mit dem obern gleichen Ver- stand haben. Und thuet Er Danaeus ferner hin- zue: Wann etwas/ es habe nun das Nahmen eines Wucherzinses/ oder Interesse, von Einem nottürftigen/ über die Haubt-Summ/ oder das Capital/ genommen wird/ es seye gleich an Gelt/ oder in einem andern Ding/ so ist es ein Diebstal. Dann ein solche Krämerey/ oder Kauffmann- schafft/ ist eine Rauberey auffm Lande/ oder pira- tica terrestris. Sihe die 15. Frag/ unsers andern hundert/ item/ unden die 64. Frag/ und Antonii Thysii tractatum posthumum, de usura, & foenoro. Die
Die 48. Frag/ des 4. Hundert. do omnia ad Charitatem ſunt revocanda, estꝙ́ ealegis finis, ex ea definiendum est, quid de uſuris ſentiendum ſit, concedendumꝙ homini Chriſtia- no, vel non. Aut igitur proximo, & fratri egents ſuccurrimus, vel certanti de lucro faciendo. Si e- genti ſuccurrimus, mutuumꝙ́ damus, velut qui quærit, petitque à nobis, unde ſe exhibeat, & ſuam familiam alat, contra naturam eſt, contraꝙ́ Chri- ſtianæ Charitatis præcepta, ſi quis ab eo acceſſio- nem exigat ullam, cùm ſæpè etiam ſors ipſa remit- tenda ſit, & donanda; & hi caſus incidere poſſunt Lucæ 6. v. 35. & ſæpiſſimè quidem, ut reſpondet Gregor. M. lib. 7. epiſt. 37. Sin autem fratri cer- tenti de lucro mutuum damus &c. præter ſortem licet exigere acceſſionem, quantum lege publicâ definitum est &c. Welche Wort/ die du verſte- heſt/ ich nicht teutſch zu geben erachte nothwendig zu ſeyn/ dieweil Sie mit dem obern gleichen Ver- ſtand haben. Und thuet Er Danæus ferner hin- zue: Wann etwas/ es habe nun das Nahmen eines Wucherzinſes/ oder Intereſſe, von Einem nottuͤrftigen/ uͤber die Haubt-Summ/ oder das Capital/ genommen wird/ es ſeye gleich an Gelt/ oder in einem andern Ding/ ſo iſt es ein Diebſtal. Dann ein ſolche Kraͤmerey/ oder Kauffmann- ſchafft/ iſt eine Rauberey auffm Lande/ oder pira- tica terreſtris. Sihe die 15. Frag/ unſers andern hundert/ item/ unden die 64. Frag/ und Antonii Thyſii tractatum poſthumum, de uſura, & fœnoro. Die
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0288" n="264"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Die 48. Frag/ des 4. Hundert.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">do omnia ad Charitatem ſunt revocanda, estꝙ́ ea<lb/> legis finis, ex ea definiendum est, quid de uſuris<lb/> ſentiendum ſit, concedendumꝙ homini Chriſtia-<lb/> no, vel non. Aut igitur proximo, & fratri egents<lb/> ſuccurrimus, vel certanti de lucro faciendo. Si e-<lb/> genti ſuccurrimus, mutuumꝙ́ damus, velut qui<lb/> quærit, petitque à nobis, unde ſe exhibeat, & ſuam<lb/> familiam alat, contra naturam eſt, contraꝙ́ Chri-<lb/> ſtianæ Charitatis præcepta, ſi quis ab eo acceſſio-<lb/> nem exigat ullam, cùm ſæpè etiam ſors ipſa remit-<lb/> tenda ſit, & donanda; & hi caſus incidere poſſunt<lb/> Lucæ 6. v. 35. & ſæpiſſimè quidem, ut reſpondet<lb/> Gregor. M. lib. 7. epiſt. 37. Sin autem fratri cer-<lb/> tenti de lucro mutuum damus &c. præter ſortem<lb/> licet exigere acceſſionem, quantum lege publicâ<lb/> definitum est &c.</hi></hi> Welche Wort/ die du verſte-<lb/> heſt/ ich nicht teutſch zu geben erachte nothwendig<lb/> zu ſeyn/ dieweil Sie mit dem obern gleichen Ver-<lb/> ſtand haben. Und thuet Er <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Danæus</hi></hi> ferner hin-<lb/> zue: Wann etwas/ es habe nun das Nahmen<lb/> eines Wucherzinſes/ oder <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Intereſſe,</hi></hi> von Einem<lb/> nottuͤrftigen/ uͤber die Haubt-Summ/ oder das<lb/> Capital/ genommen wird/ es ſeye gleich an Gelt/<lb/> oder in einem andern Ding/ ſo iſt es ein Diebſtal.<lb/> Dann ein ſolche Kraͤmerey/ oder Kauffmann-<lb/> ſchafft/ iſt eine Rauberey auffm Lande/ oder <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">pira-<lb/> tica terreſtris.</hi></hi> Sihe die 15. Frag/ unſers andern<lb/> hundert/ item/ unden die 64. Frag/ und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Antonii<lb/> Thyſii tractatum poſthumum, de uſura, & fœnoro.</hi></hi></p> </div><lb/> <fw place="bottom" type="catch">Die</fw><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [264/0288]
Die 48. Frag/ des 4. Hundert.
do omnia ad Charitatem ſunt revocanda, estꝙ́ ea
legis finis, ex ea definiendum est, quid de uſuris
ſentiendum ſit, concedendumꝙ homini Chriſtia-
no, vel non. Aut igitur proximo, & fratri egents
ſuccurrimus, vel certanti de lucro faciendo. Si e-
genti ſuccurrimus, mutuumꝙ́ damus, velut qui
quærit, petitque à nobis, unde ſe exhibeat, & ſuam
familiam alat, contra naturam eſt, contraꝙ́ Chri-
ſtianæ Charitatis præcepta, ſi quis ab eo acceſſio-
nem exigat ullam, cùm ſæpè etiam ſors ipſa remit-
tenda ſit, & donanda; & hi caſus incidere poſſunt
Lucæ 6. v. 35. & ſæpiſſimè quidem, ut reſpondet
Gregor. M. lib. 7. epiſt. 37. Sin autem fratri cer-
tenti de lucro mutuum damus &c. præter ſortem
licet exigere acceſſionem, quantum lege publicâ
definitum est &c. Welche Wort/ die du verſte-
heſt/ ich nicht teutſch zu geben erachte nothwendig
zu ſeyn/ dieweil Sie mit dem obern gleichen Ver-
ſtand haben. Und thuet Er Danæus ferner hin-
zue: Wann etwas/ es habe nun das Nahmen
eines Wucherzinſes/ oder Intereſſe, von Einem
nottuͤrftigen/ uͤber die Haubt-Summ/ oder das
Capital/ genommen wird/ es ſeye gleich an Gelt/
oder in einem andern Ding/ ſo iſt es ein Diebſtal.
Dann ein ſolche Kraͤmerey/ oder Kauffmann-
ſchafft/ iſt eine Rauberey auffm Lande/ oder pira-
tica terreſtris. Sihe die 15. Frag/ unſers andern
hundert/ item/ unden die 64. Frag/ und Antonii
Thyſii tractatum poſthumum, de uſura, & fœnoro.
Die
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/zeiller_centuria04_1660 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/zeiller_centuria04_1660/288 |
Zitationshilfe: | Zeiller, Martin: Centvria IV. Variarvm Quæstionvm. Bd. 4. Ulm, 1660, S. 264. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/zeiller_centuria04_1660/288>, abgerufen am 17.07.2024. |