Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
sic sic odor saporq dulce spirabunt.
Densas volo caligines polus pandat
mihi quo corusca argenta clarius c ernant.
Et turbines pati ardeo mari saevos,
ut gratiore in portu anhelus appellem.
Risus mihi arridebit a lacrumis demum.
Exesto sors noverca, ne modo fiam exsors:
exsors siem nunc, sortis ut rotent olim
in me vices, vicesq non mage passurae.

V. Talia tacite volutanti lucus imminebat, Harpocrati
sacer, quippe silentii delubrum; jam non Zephyri amoribus
perstrepens, nec frondosus avium paranymphus, nec grami-
neus hospes hospitum ad coloratos cespites divertentium.
Rarus ibi Sol, verum tum non comati palmitis umbraculo im-
peditus, sed medii aeris ninguido pluvioq; sipario interceptus.
Lustrare libuit tesqua inhospita, animi colloquio in mediam
solitudiem me concomitante. Sed nec mihi soli secessus re-
motior placuerat, Pastorum quoque Musa ibi confines ripas
ac rupes provocante,

V I. Genus hominum dives otio, eaque propter pangen-
dis carminibus vacantius; cui etiam ideo primas & rudes Ar-
tis metricae natales recte adscribi verosimile est. Ante enim
quam lapis ferrum pateretur & aedificem sylva horreret, ar-
menta,
quae iis temporibus solae opes habebantur (Iustin. l. 44.) optimi
cujusq; cura erant. Sic per rura excubias agentibus amor, nudi-
tate corporum accensus, ac animus innocentiae & libertatis
hospes canendi, materiam, oscinum aera perstrepentium ex-
emplum, libidinem dedit, ac docuit (Lucr. l. 5.)

liquidas avium voces imitarier ore.
Et Zephyrs vaga per calamorum sibila primum
agresteis docuere cavas inflare cicutas.
Inde minutatim dulces didicere querelas,
tibia quas fundit labiis pulsata canentum
Saepe itaque inter seprostrati gramine molli,
propter aquae rivum, sub ramis arboris altae,
non
ſic ſic odor ſaporq́ dulce ſpirabunt.
Denſas volo caligines polus pandat
mihi quo coruſca argenta clarius c ernant.
Et turbines pati ardeo mari ſævos,
ut gratiore in portu anhelus appellem.
Riſus mihi arridebit à lacrumis demum.
Exeſto ſors noverca, ne modo fiam exſors:
exſors ſiem nunc, ſortis ut rotent olim
in me vices, vicesq non magè paſſuræ.

V. Talia tacitè volutanti lucus imminebat, Harpocrati
ſacer, quippe ſilentii delubrum; jam non Zephyri amoribus
perſtrepens, nec frondoſus avium paranymphus, nec grami-
neus hoſpes hoſpitum ad coloratos ceſpites divertentium.
Rarus ibi Sol, verùm tum non comati palmitis umbraculo im-
peditus, ſed medii aëris ninguido pluvioq́; ſipario interceptus.
Luſtrare libuit teſqua inhoſpita, animi colloquio in mediam
ſolitudiem me concomitante. Sed nec mihi ſoli ſeceſſus re-
motior placuerat, Paſtorum quoque Muſa ibi confines ripas
ac rupes provocante,

V I. Genus hominum dives otio, eaq́ue propter pangen-
dis carminibus vacantius; cui etiam ideò primas & rudes Ar-
tis metricæ natales rectè adſcribi veroſimile eſt. Ante enim
quàm lapis ferrum pateretur & ædificem ſylva horreret, ar-
menta,
quæ iis temporibus ſolæ opes habebantur (Iuſtin. l. 44.) optimi
cujuſq́; cura erant. Sic per rura excubias agentibus amor, nudi-
tate corporum accenſus, ac animus innocentiæ & libertatis
hoſpes canendi, materiam, oſcinum aëra perſtrepentium ex-
emplum, libidinem dedit, ac docuit (Lucr. l. 5.)

liquidas avium voces imitarier ore.
Et Zephyrs vaga per calamorum ſibila primum
agreſteis docuere cavas inflâre cicutas.
Inde minutatim dulces didicere querelas,
tibia quas fundit labiis pulſata canentùm
Sæpè itaque inter ſeproſtrati gramine molli,
propter aquæ rivum, ſub ramis arboris altæ,
non
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <lg type="poem">
          <pb facs="#f0018"/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">&#x017F;ic &#x017F;ic odor &#x017F;aporq&#x0301; dulce &#x017F;pirabunt.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Den&#x017F;as volo caligines polus pandat</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">mihi quo coru&#x017F;ca argenta clarius c ernant.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Et turbines pati ardeo mari &#x017F;ævos,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">ut gratiore in portu anhelus appellem.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ri&#x017F;us mihi arridebit à lacrumis demum.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Exe&#x017F;to &#x017F;ors noverca, ne modo fiam ex&#x017F;ors</hi>:</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">ex&#x017F;ors &#x017F;iem nunc, &#x017F;ortis ut rotent olim</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">in me vices, vicesq non magè pa&#x017F;&#x017F;uræ</hi>.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">V. Talia tacitè volutanti lucus imminebat, Harpocrati<lb/>
&#x017F;acer, quippe &#x017F;ilentii delubrum; jam non Zephyri amoribus<lb/>
per&#x017F;trepens, nec frondo&#x017F;us avium paranymphus, nec grami-<lb/>
neus ho&#x017F;pes ho&#x017F;pitum ad coloratos ce&#x017F;pites divertentium.<lb/>
Rarus ibi Sol, verùm tum non comati palmitis umbraculo im-<lb/>
peditus, &#x017F;ed medii aëris ninguido pluvioq&#x0301;; &#x017F;ipario interceptus.<lb/>
Lu&#x017F;trare libuit te&#x017F;qua inho&#x017F;pita, animi colloquio in mediam<lb/>
&#x017F;olitudiem me concomitante. Sed nec mihi &#x017F;oli &#x017F;ece&#x017F;&#x017F;us re-<lb/>
motior placuerat, Pa&#x017F;torum quoque Mu&#x017F;a ibi confines ripas<lb/>
ac rupes provocante,</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">V I. Genus hominum dives otio, eaq&#x0301;ue propter pangen-<lb/>
dis carminibus vacantius; cui etiam ideò primas &amp; rudes Ar-<lb/>
tis metricæ natales rectè ad&#x017F;cribi vero&#x017F;imile e&#x017F;t. <hi rendition="#i">A</hi>nte enim<lb/>
quàm lapis ferrum pateretur &amp; ædificem &#x017F;ylva horreret, <hi rendition="#i">ar-<lb/>
menta,</hi> quæ <hi rendition="#i">iis temporibus &#x017F;olæ opes habebantur</hi> (<hi rendition="#i">Iu&#x017F;tin. l. 44.</hi>) optimi<lb/>
cuju&#x017F;q&#x0301;; cura erant. Sic per rura excubias agentibus amor, nudi-<lb/>
tate corporum accen&#x017F;us, ac animus innocentiæ &amp; libertatis<lb/>
ho&#x017F;pes canendi, materiam, o&#x017F;cinum aëra per&#x017F;trepentium ex-<lb/>
emplum, libidinem dedit, ac docuit (<hi rendition="#i">Lucr. l. 5.)</hi></hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">liquidas avium voces imitarier ore.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Et Zephyrs vaga per calamorum &#x017F;ibila primum</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">agre&#x017F;teis docuere cavas inflâre cicutas.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Inde minutatim dulces didicere querelas,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">tibia quas fundit labiis pul&#x017F;ata canentùm</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Sæpè itaque inter &#x017F;epro&#x017F;trati gramine molli,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">propter aquæ rivum, &#x017F;ub ramis arboris altæ,</hi> </hi> </l><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">non</hi> </hi> </fw><lb/>
        </lg>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0018] ſic ſic odor ſaporq́ dulce ſpirabunt. Denſas volo caligines polus pandat mihi quo coruſca argenta clarius c ernant. Et turbines pati ardeo mari ſævos, ut gratiore in portu anhelus appellem. Riſus mihi arridebit à lacrumis demum. Exeſto ſors noverca, ne modo fiam exſors: exſors ſiem nunc, ſortis ut rotent olim in me vices, vicesq non magè paſſuræ. V. Talia tacitè volutanti lucus imminebat, Harpocrati ſacer, quippe ſilentii delubrum; jam non Zephyri amoribus perſtrepens, nec frondoſus avium paranymphus, nec grami- neus hoſpes hoſpitum ad coloratos ceſpites divertentium. Rarus ibi Sol, verùm tum non comati palmitis umbraculo im- peditus, ſed medii aëris ninguido pluvioq́; ſipario interceptus. Luſtrare libuit teſqua inhoſpita, animi colloquio in mediam ſolitudiem me concomitante. Sed nec mihi ſoli ſeceſſus re- motior placuerat, Paſtorum quoque Muſa ibi confines ripas ac rupes provocante, V I. Genus hominum dives otio, eaq́ue propter pangen- dis carminibus vacantius; cui etiam ideò primas & rudes Ar- tis metricæ natales rectè adſcribi veroſimile eſt. Ante enim quàm lapis ferrum pateretur & ædificem ſylva horreret, ar- menta, quæ iis temporibus ſolæ opes habebantur (Iuſtin. l. 44.) optimi cujuſq́; cura erant. Sic per rura excubias agentibus amor, nudi- tate corporum accenſus, ac animus innocentiæ & libertatis hoſpes canendi, materiam, oſcinum aëra perſtrepentium ex- emplum, libidinem dedit, ac docuit (Lucr. l. 5.) liquidas avium voces imitarier ore. Et Zephyrs vaga per calamorum ſibila primum agreſteis docuere cavas inflâre cicutas. Inde minutatim dulces didicere querelas, tibia quas fundit labiis pulſata canentùm Sæpè itaque inter ſeproſtrati gramine molli, propter aquæ rivum, ſub ramis arboris altæ, non

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/18
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/18>, abgerufen am 23.11.2024.