Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.amoena vireta Riparumq toros, & prata recentia rivis, sed vastam XXXIII. Euntis animum divinae Poeseos tacita mentio * Musica frequenter pro Poesi sumitur. Terent. Prol. Heavt. adstudium hunc se applicare musicum. & Prol. Phorm. in medio omnibus palmam esse positam, qui artem tractant Musicam. Unde Poetae aoidoi, & Musae Camoenae dictae. Camoena enim a cano, quasi Canimenae, hinc carmen q. canimen, ut germen, genimen. XXXIV. Excluduntur ergo ab hisce sacris-curvae in terra[s] abest,
amœna vireta Riparumq́ toros, & prata recentia rivis, ſed vaſtam XXXIII. Euntis animum divinæ Poëſeos tacita mentio * Muſica frequenter pro Poëſi ſumitur. Terent. Prol. Heavt. adſtudium hunc ſe applicare muſicum. & Prol. Phorm. in medio omnibus palmam eſſe poſitam, qui artem tractant Muſicam. Unde Poëtæ ἀοιδοὶ, & Muſæ Camœnæ dictæ. Camœna enim â cano, quaſi Canimenæ, hinc carmen q. canimen, ut germen, genimen. XXXIV. Excluduntur ergò ab hiſce ſacris-curvæ in terra[s] abeſt,
<TEI> <text> <front> <div> <p> <pb facs="#f0040"/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">amœna vireta Riparumq́ toros, & prata recentia rivis,</hi> ſed vaſtam<lb/> ſolitudinem & informem limo terram, im brium abluvia ape-<lb/> ruerant. Ne igitur viſarũ rerum, quas domi in charta deſcrib-<lb/> turus erat, oblivia calamum anticiparent, acriùs perrexi.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#aq">XXXIII. Euntis animum divinæ <hi rendition="#i">Poëſeos</hi> tacita mentio<lb/> oblectabat, quam <hi rendition="#i">divinam</hi> rectè dici, cauſæ non unæ evincunt.<lb/> Hæc D<supplied>e</supplied>orum cultui, Hymnorum decantatione, quibus & ipſa<lb/> primam originem debet, multum magmenti dedit (<hi rendition="#i">Horat. ad<lb/> Piſon.</hi>) <hi rendition="#i">Diſceret unde preces, Vatem nî Muſa dediſſet?</hi> Hanc, ſoli<lb/> mentis viribus excitati, <hi rendition="#i">& divino quodam Spirituafflati</hi>, (<hi rendition="#i">Cic. Orat.<lb/> pro Arch.</hi>) rectè expediunt. <hi rendition="#i">Non arte illa dicunt, ſed divina Vir-<lb/> tute: imò non ipſi ſunt Poetæ, quippe quibus mens abest, ſed DEVS<lb/> est, qui hæc dicat.</hi> (<hi rendition="#i">Plato in Ione</hi>) Socratem pridie, quam ſu-<lb/> prema dies ipſi illuceſceret, monebat aliquoties Genius, ut<lb/><hi rendition="#i">Muſicam</hi><ref target="#*"/> experiretur. Volebat videlicet ſanctum ſenem prius<lb/> ſcire, quid Poëta eſſet, quàm, quid Deus; quia ſine gradu pro-<lb/> ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum<lb/> conſcribſit; faſſusq́ue eſt ſuo exemplo, plus eſſe Poëtam, quam<lb/><hi rendition="#i">S</hi>ocratem, ſicut minus eſt Poeta, quàm Deus. Ego ſummam fe-<lb/> licitatem Socratis fuiſſe exiſtimo, quod prius Poeta eſſet, quam<lb/> è terra excederet: ſicut maximam calamitatem quorundam,<lb/> quod prius homines eſſe deſinunt, antequam ſapere incipiunt.<lb/> Hinc duo, antiquiſſimi Philoſophi, conſtituerunt, ad quæ re-<lb/> ferrent reliqua, Deum & Poetam; alterius munus exiſtima-<lb/> bant, quotidiè agere, aterius. quotidie imitari.</hi> </p><lb/> <note place="end" n="*"> <hi rendition="#aq">Muſica <hi rendition="#i">frequenter pro</hi> Poëſi <hi rendition="#i">ſumitur. Terent. Prol. Heavt.<lb/> adſtudium hunc ſe applicare</hi> <hi rendition="#k">m</hi>uſicum. <hi rendition="#i">& Prol. Phorm. in<lb/> medio omnibus palmam eſſe poſitam, qui artem tractant</hi><lb/> Muſicam. U<hi rendition="#i">nde Poëtæ ἀοιδοὶ, & Muſæ</hi> Camœnæ <hi rendition="#i">dictæ.<lb/> Camœna enim â</hi> cano, <hi rendition="#i">quaſi</hi> Canimenæ, <hi rendition="#i">hinc</hi> carmen <hi rendition="#i">q.</hi><lb/> canimen, <hi rendition="#i">ut</hi> germen, genimen.</hi> </note><lb/> <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XXXIV.</hi> Excluduntur ergò ab hiſce ſacris-<hi rendition="#i">curvæ in terra<supplied>s</supplied><lb/> animæ & cœleſtium inanes</hi> (<hi rendition="#i">Perſ. Sat. 1.</hi>) <hi rendition="#i">Multos</hi> enim <hi rendition="#i">carmen decepit,<lb/> & ut quiſque verſum pedibus inſtruxit, ſenſumq́ teneriorem verborum<lb/> ambitu intexuit, putavit ſe continuo in Heliconem veniſſe</hi>. (<hi rendition="#i">Petron.<lb/> Sat.</hi>) Hi ſanè numeris ſine numeris ſine ſale miſerrima Epi-<lb/> grammata & Carminum quisquilias edunt, pro quîs, ſi in<lb/> auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">abeſt,</hi> </fw><lb/> </p> </div> </front> </text> </TEI> [0040]
amœna vireta Riparumq́ toros, & prata recentia rivis, ſed vaſtam
ſolitudinem & informem limo terram, im brium abluvia ape-
ruerant. Ne igitur viſarũ rerum, quas domi in charta deſcrib-
turus erat, oblivia calamum anticiparent, acriùs perrexi.
XXXIII. Euntis animum divinæ Poëſeos tacita mentio
oblectabat, quam divinam rectè dici, cauſæ non unæ evincunt.
Hæc Deorum cultui, Hymnorum decantatione, quibus & ipſa
primam originem debet, multum magmenti dedit (Horat. ad
Piſon.) Diſceret unde preces, Vatem nî Muſa dediſſet? Hanc, ſoli
mentis viribus excitati, & divino quodam Spirituafflati, (Cic. Orat.
pro Arch.) rectè expediunt. Non arte illa dicunt, ſed divina Vir-
tute: imò non ipſi ſunt Poetæ, quippe quibus mens abest, ſed DEVS
est, qui hæc dicat. (Plato in Ione) Socratem pridie, quam ſu-
prema dies ipſi illuceſceret, monebat aliquoties Genius, ut
Muſicam experiretur. Volebat videlicet ſanctum ſenem prius
ſcire, quid Poëta eſſet, quàm, quid Deus; quia ſine gradu pro-
ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum
conſcribſit; faſſusq́ue eſt ſuo exemplo, plus eſſe Poëtam, quam
Socratem, ſicut minus eſt Poeta, quàm Deus. Ego ſummam fe-
licitatem Socratis fuiſſe exiſtimo, quod prius Poeta eſſet, quam
è terra excederet: ſicut maximam calamitatem quorundam,
quod prius homines eſſe deſinunt, antequam ſapere incipiunt.
Hinc duo, antiquiſſimi Philoſophi, conſtituerunt, ad quæ re-
ferrent reliqua, Deum & Poetam; alterius munus exiſtima-
bant, quotidiè agere, aterius. quotidie imitari.
* Muſica frequenter pro Poëſi ſumitur. Terent. Prol. Heavt.
adſtudium hunc ſe applicare muſicum. & Prol. Phorm. in
medio omnibus palmam eſſe poſitam, qui artem tractant
Muſicam. Unde Poëtæ ἀοιδοὶ, & Muſæ Camœnæ dictæ.
Camœna enim â cano, quaſi Canimenæ, hinc carmen q.
canimen, ut germen, genimen.
XXXIV. Excluduntur ergò ab hiſce ſacris-curvæ in terras
animæ & cœleſtium inanes (Perſ. Sat. 1.) Multos enim carmen decepit,
& ut quiſque verſum pedibus inſtruxit, ſenſumq́ teneriorem verborum
ambitu intexuit, putavit ſe continuo in Heliconem veniſſe. (Petron.
Sat.) Hi ſanè numeris ſine numeris ſine ſale miſerrima Epi-
grammata & Carminum quisquilias edunt, pro quîs, ſi in
auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum
abeſt,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/40 |
Zitationshilfe: | Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/40>, abgerufen am 16.07.2024. |