Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite

amoena vireta Riparumq toros, & prata recentia rivis, sed vastam
solitudinem & informem limo terram, im brium abluvia ape-
ruerant. Ne igitur visarun rerum, quas domi in charta describ-
turus erat, oblivia calamum anticiparent, acrius perrexi.

XXXIII. Euntis animum divinae Poeseos tacita mentio
oblectabat, quam divinam recte dici, causae non unae evincunt.
Haec D[e]orum cultui, Hymnorum decantatione, quibus & ipsa
primam originem debet, multum magmenti dedit (Horat. ad
Pison.
) Disceret unde preces, Vatem nei Musa dedisset? Hanc, soli
mentis viribus excitati, & divino quodam Spirituafflati, (Cic. Orat.
pro Arch.
) recte expediunt. Non arte illa dicunt, sed divina Vir-
tute: imo non ipsi sunt Poetae, quippe quibus mens abest, sed DEVS
est, qui haec dicat.
(Plato in Ione) Socratem pridie, quam su-
prema dies ipsi illucesceret, monebat aliquoties Genius, ut
Musicam experiretur. Volebat videlicet sanctum senem prius
scire, quid Poeta esset, quam, quid Deus; quia sine gradu pro-
ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum
conscribsit; fassusque est suo exemplo, plus esse Poetam, quam
Socratem, sicut minus est Poeta, quam Deus. Ego summam fe-
licitatem Socratis fuisse existimo, quod prius Poeta esset, quam
e terra excederet: sicut maximam calamitatem quorundam,
quod prius homines esse desinunt, antequam sapere incipiunt.
Hinc duo, antiquissimi Philosophi, constituerunt, ad quae re-
ferrent reliqua, Deum & Poetam; alterius munus existima-
bant, quotidie agere, aterius. quotidie imitari.

* Musica frequenter pro Poesi sumitur. Terent. Prol. Heavt.
adstudium hunc se applicare
musicum. & Prol. Phorm. in
medio omnibus palmam esse positam, qui artem tractant

Musicam. Unde Poetae aoidoi, & Musae Camoenae dictae.
Camoena enim a
cano, quasi Canimenae, hinc carmen q.
canimen, ut germen, genimen.

XXXIV. Excluduntur ergo ab hisce sacris-curvae in terra[s]
animae & coelestium inanes
(Pers. Sat. 1.) Multos enim carmen decepit,
& ut quisque versum pedibus instruxit, sensumq teneriorem verborum
ambitu intexuit, putavit se continuo in Heliconem venisse
. (Petron.
Sat.
) Hi sane numeris sine numeris sine sale miserrima Epi-
grammata & Carminum quisquilias edunt, pro queis, si in
auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum

abest,

amœna vireta Riparumq́ toros, & prata recentia rivis, ſed vaſtam
ſolitudinem & informem limo terram, im brium abluvia ape-
ruerant. Ne igitur viſarũ rerum, quas domi in charta deſcrib-
turus erat, oblivia calamum anticiparent, acriùs perrexi.

XXXIII. Euntis animum divinæ Poëſeos tacita mentio
oblectabat, quam divinam rectè dici, cauſæ non unæ evincunt.
Hæc D[e]orum cultui, Hymnorum decantatione, quibus & ipſa
primam originem debet, multum magmenti dedit (Horat. ad
Piſon.
) Diſceret unde preces, Vatem nî Muſa dediſſet? Hanc, ſoli
mentis viribus excitati, & divino quodam Spirituafflati, (Cic. Orat.
pro Arch.
) rectè expediunt. Non arte illa dicunt, ſed divina Vir-
tute: imò non ipſi ſunt Poetæ, quippe quibus mens abest, ſed DEVS
est, qui hæc dicat.
(Plato in Ione) Socratem pridie, quam ſu-
prema dies ipſi illuceſceret, monebat aliquoties Genius, ut
Muſicam experiretur. Volebat videlicet ſanctum ſenem prius
ſcire, quid Poëta eſſet, quàm, quid Deus; quia ſine gradu pro-
ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum
conſcribſit; faſſusq́ue eſt ſuo exemplo, plus eſſe Poëtam, quam
Socratem, ſicut minus eſt Poeta, quàm Deus. Ego ſummam fe-
licitatem Socratis fuiſſe exiſtimo, quod prius Poeta eſſet, quam
è terra excederet: ſicut maximam calamitatem quorundam,
quod prius homines eſſe deſinunt, antequam ſapere incipiunt.
Hinc duo, antiquiſſimi Philoſophi, conſtituerunt, ad quæ re-
ferrent reliqua, Deum & Poetam; alterius munus exiſtima-
bant, quotidiè agere, aterius. quotidie imitari.

* Muſica frequenter pro Poëſi ſumitur. Terent. Prol. Heavt.
adſtudium hunc ſe applicare
muſicum. & Prol. Phorm. in
medio omnibus palmam eſſe poſitam, qui artem tractant

Muſicam. Unde Poëtæ ἀοιδοὶ, & Muſæ Camœnæ dictæ.
Camœna enim â
cano, quaſi Canimenæ, hinc carmen q.
canimen, ut germen, genimen.

XXXIV. Excluduntur ergò ab hiſce ſacris-curvæ in terra[s]
animæ & cœleſtium inanes
(Perſ. Sat. 1.) Multos enim carmen decepit,
& ut quiſque verſum pedibus inſtruxit, ſenſumq́ teneriorem verborum
ambitu intexuit, putavit ſe continuo in Heliconem veniſſe
. (Petron.
Sat.
) Hi ſanè numeris ſine numeris ſine ſale miſerrima Epi-
grammata & Carminum quisquilias edunt, pro quîs, ſi in
auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum

abeſt,
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <p>
          <pb facs="#f0040"/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">am&#x0153;na vireta Riparumq&#x0301; toros, &amp; prata recentia rivis,</hi> &#x017F;ed va&#x017F;tam<lb/>
&#x017F;olitudinem &amp; informem limo terram, im brium abluvia ape-<lb/>
ruerant. Ne igitur vi&#x017F;aru&#x0303; rerum, quas domi in charta de&#x017F;crib-<lb/>
turus erat, oblivia calamum anticiparent, acriùs perrexi.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">XXXIII. Euntis animum divinæ <hi rendition="#i">Poë&#x017F;eos</hi> tacita mentio<lb/>
oblectabat, quam <hi rendition="#i">divinam</hi> rectè dici, cau&#x017F;æ non unæ evincunt.<lb/>
Hæc D<supplied>e</supplied>orum cultui, Hymnorum decantatione, quibus &amp; ip&#x017F;a<lb/>
primam originem debet, multum magmenti dedit (<hi rendition="#i">Horat. ad<lb/>
Pi&#x017F;on.</hi>) <hi rendition="#i">Di&#x017F;ceret unde preces, Vatem nî Mu&#x017F;a dedi&#x017F;&#x017F;et?</hi> Hanc, &#x017F;oli<lb/>
mentis viribus excitati, <hi rendition="#i">&amp; divino quodam Spirituafflati</hi>, (<hi rendition="#i">Cic. Orat.<lb/>
pro Arch.</hi>) rectè expediunt. <hi rendition="#i">Non arte illa dicunt, &#x017F;ed divina Vir-<lb/>
tute: imò non ip&#x017F;i &#x017F;unt Poetæ, quippe quibus mens abest, &#x017F;ed DEVS<lb/>
est, qui hæc dicat.</hi> (<hi rendition="#i">Plato in Ione</hi>) Socratem pridie, quam &#x017F;u-<lb/>
prema dies ip&#x017F;i illuce&#x017F;ceret, monebat aliquoties Genius, ut<lb/><hi rendition="#i">Mu&#x017F;icam</hi><ref target="#*"/> experiretur. Volebat videlicet &#x017F;anctum &#x017F;enem prius<lb/>
&#x017F;cire, quid Poëta e&#x017F;&#x017F;et, quàm, quid Deus; quia &#x017F;ine gradu pro-<lb/>
ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum<lb/>
con&#x017F;crib&#x017F;it; fa&#x017F;&#x017F;usq&#x0301;ue e&#x017F;t &#x017F;uo exemplo, plus e&#x017F;&#x017F;e Poëtam, quam<lb/><hi rendition="#i">S</hi>ocratem, &#x017F;icut minus e&#x017F;t Poeta, quàm Deus. Ego &#x017F;ummam fe-<lb/>
licitatem Socratis fui&#x017F;&#x017F;e exi&#x017F;timo, quod prius Poeta e&#x017F;&#x017F;et, quam<lb/>
è terra excederet: &#x017F;icut maximam calamitatem quorundam,<lb/>
quod prius homines e&#x017F;&#x017F;e de&#x017F;inunt, antequam &#x017F;apere incipiunt.<lb/>
Hinc duo, antiqui&#x017F;&#x017F;imi Philo&#x017F;ophi, con&#x017F;tituerunt, ad quæ re-<lb/>
ferrent reliqua, Deum &amp; Poetam; alterius munus exi&#x017F;tima-<lb/>
bant, quotidiè agere, aterius. quotidie imitari.</hi> </p><lb/>
        <note place="end" n="*"> <hi rendition="#aq">Mu&#x017F;ica <hi rendition="#i">frequenter pro</hi> Poë&#x017F;i <hi rendition="#i">&#x017F;umitur. Terent. Prol. Heavt.<lb/>
ad&#x017F;tudium hunc &#x017F;e applicare</hi> <hi rendition="#k">m</hi>u&#x017F;icum. <hi rendition="#i">&amp; Prol. Phorm. in<lb/>
medio omnibus palmam e&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;itam, qui artem tractant</hi><lb/>
Mu&#x017F;icam. U<hi rendition="#i">nde Poëtæ &#x1F00;&#x03BF;&#x03B9;&#x03B4;&#x03BF;&#x1F76;, &amp; Mu&#x017F;æ</hi> Cam&#x0153;<hi rendition="#i">dictæ.<lb/>
Cam&#x0153;na enim â</hi> cano, <hi rendition="#i">qua&#x017F;i</hi> Canimenæ, <hi rendition="#i">hinc</hi> carmen <hi rendition="#i">q.</hi><lb/>
canimen, <hi rendition="#i">ut</hi> germen, genimen.</hi> </note><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XXXIV.</hi> Excluduntur ergò ab hi&#x017F;ce &#x017F;acris-<hi rendition="#i">curvæ in terra<supplied>s</supplied><lb/>
animæ &amp; c&#x0153;le&#x017F;tium inanes</hi> (<hi rendition="#i">Per&#x017F;. Sat. 1.</hi>) <hi rendition="#i">Multos</hi> enim <hi rendition="#i">carmen decepit,<lb/>
&amp; ut qui&#x017F;que ver&#x017F;um pedibus in&#x017F;truxit, &#x017F;en&#x017F;umq&#x0301; teneriorem verborum<lb/>
ambitu intexuit, putavit &#x017F;e continuo in Heliconem veni&#x017F;&#x017F;e</hi>. (<hi rendition="#i">Petron.<lb/>
Sat.</hi>) Hi &#x017F;anè numeris &#x017F;ine numeris &#x017F;ine &#x017F;ale mi&#x017F;errima Epi-<lb/>
grammata &amp; Carminum quisquilias edunt, pro quîs, &#x017F;i in<lb/>
auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">abe&#x017F;t,</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0040] amœna vireta Riparumq́ toros, & prata recentia rivis, ſed vaſtam ſolitudinem & informem limo terram, im brium abluvia ape- ruerant. Ne igitur viſarũ rerum, quas domi in charta deſcrib- turus erat, oblivia calamum anticiparent, acriùs perrexi. XXXIII. Euntis animum divinæ Poëſeos tacita mentio oblectabat, quam divinam rectè dici, cauſæ non unæ evincunt. Hæc Deorum cultui, Hymnorum decantatione, quibus & ipſa primam originem debet, multum magmenti dedit (Horat. ad Piſon.) Diſceret unde preces, Vatem nî Muſa dediſſet? Hanc, ſoli mentis viribus excitati, & divino quodam Spirituafflati, (Cic. Orat. pro Arch.) rectè expediunt. Non arte illa dicunt, ſed divina Vir- tute: imò non ipſi ſunt Poetæ, quippe quibus mens abest, ſed DEVS est, qui hæc dicat. (Plato in Ione) Socratem pridie, quam ſu- prema dies ipſi illuceſceret, monebat aliquoties Genius, ut Muſicam experiretur. Volebat videlicet ſanctum ſenem prius ſcire, quid Poëta eſſet, quàm, quid Deus; quia ſine gradu pro- ximo ad divinitatem non pervenitur. Paruit ille, hymnum conſcribſit; faſſusq́ue eſt ſuo exemplo, plus eſſe Poëtam, quam Socratem, ſicut minus eſt Poeta, quàm Deus. Ego ſummam fe- licitatem Socratis fuiſſe exiſtimo, quod prius Poeta eſſet, quam è terra excederet: ſicut maximam calamitatem quorundam, quod prius homines eſſe deſinunt, antequam ſapere incipiunt. Hinc duo, antiquiſſimi Philoſophi, conſtituerunt, ad quæ re- ferrent reliqua, Deum & Poetam; alterius munus exiſtima- bant, quotidiè agere, aterius. quotidie imitari. * Muſica frequenter pro Poëſi ſumitur. Terent. Prol. Heavt. adſtudium hunc ſe applicare muſicum. & Prol. Phorm. in medio omnibus palmam eſſe poſitam, qui artem tractant Muſicam. Unde Poëtæ ἀοιδοὶ, & Muſæ Camœnæ dictæ. Camœna enim â cano, quaſi Canimenæ, hinc carmen q. canimen, ut germen, genimen. XXXIV. Excluduntur ergò ab hiſce ſacris-curvæ in terras animæ & cœleſtium inanes (Perſ. Sat. 1.) Multos enim carmen decepit, & ut quiſque verſum pedibus inſtruxit, ſenſumq́ teneriorem verborum ambitu intexuit, putavit ſe continuo in Heliconem veniſſe. (Petron. Sat.) Hi ſanè numeris ſine numeris ſine ſale miſerrima Epi- grammata & Carminum quisquilias edunt, pro quîs, ſi in auctione venirent, neque Aranius nauci daret. Qui, tantum abeſt,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/40
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/40>, abgerufen am 21.11.2024.