Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

Nam quei infamis sit Status, qui a sancta origine, Deo, gladii auctore & consecratore, ad sanctum finem, vindicias scilicet pacis Justitiaeque, sancta & quadam sacrificali mactatione destinatus est, sanctis exemplis Josuae Magni illius Cananaeorum Carnisficis, Benajae Herois, aliisque gaudet?

D. Joh. Conrad Danhauer, in Theolog. Conscient. tom. 1. p. 2. Sect. 2. Sect. 2. Dial. 3. art. 4. q. 7.

Carnifices sunt executores Sententiarum & Justitiae instrumentales Ministri, qui etsi odiosum apud omnes sustineant nomen, quod cruentum, quod tyrannicum & quasi parum humanum videantur exercere officium, nihil tamen in conscientia peccant nec coram Deo, nec mundo.

Besold, in tract. de trib. domest. Societ. spec. fol. 106. n. 4. & de Republ. lib. 3. c. 8. Neurath. de jure Subditor. aphorism. 54. pag. 604.

LVIII. Tria autem sunt, quae Carnificem ab homicidii crimine imo ab ullo peccato in hoc officio purgant & liberant, nempe 1. Causa justa, scil. ob quam occidit, & morten infert. Culpa enim peccantis eam mortem meruit, & ob eam Dominus: Exod. 22. praecepit, maleficos non patieris vivere 2. Ordo Juris, qui non suae voluntati, sed Judicis imperio paret, qui legitimae potestatis authoritatem habet, & ad quam Malefici damnandi sunt. Num. 35. & Deut. 21. 3. Animus justus, quo & Judex, & judicis minister tortor, solam justitiae promotionem spectant, per quam malum puniendum est, ut Respublica quieta servetur, & gloria Dei magis elucescat.

Jodoc. Damhouder, in Prax. Crim. c. 152. n. 4.

LIX. Quod idem ipse Augustinus confirmat, dicens; Non ipse occidit, qui ministerium debet jubenti, sicut adminiculum gladius utenti, quemadmodum nec ille minister peccavit, qui jubente David interfecit illum, qui Saulem Regem fatebatur occidisse 2. Reg. 1. Nec illi Juvenes, qui eodem jubente peremerunt Baanan & Rechab fratres, qui occiderant Isboseth, Saulis filium, quamvis in gratiam Davidis id fecisse jactarent

Nam quî infamis sit Status, qui à sancta origine, Deo, gladii auctore & consecratore, ad sanctum finem, vindicias scilicet pacis Justitiaeque, sanctâ & quadam sacrificali mactatione destinatus est, sanctis exemplis Josuae Magni illius Cananaeorum Carnisficis, Benajae Herois, aliisque gaudet?

D. Joh. Conrad Danhauer, in Theolog. Conscient. tom. 1. p. 2. Sect. 2. Sect. 2. Dial. 3. art. 4. q. 7.

Carnifices sunt executores Sententiarum & Justitiae instrumentales Ministri, qui etsi odiosum apud omnes sustineant nomen, quod cruentum, quod tyrannicum & quasi parum humanum videantur exercere officium, nihil tamen in conscientia peccant nec coram Deo, nec mundo.

Besold, in tract. de trib. domest. Societ. spec. fol. 106. n. 4. & de Republ. lib. 3. c. 8. Neurath. de jure Subditor. aphorism. 54. pag. 604.

LVIII. Tria autem sunt, quae Carnificem ab homicidii crimine imò ab ullo peccato in hoc officio purgant & liberant, nempe 1. Causa justa, scil. ob quam occidit, & mortẽ infert. Culpa enim peccantis eam mortem meruit, & ob eam Dominus: Exod. 22. praecepit, maleficos non patieris vivere 2. Ordo Juris, qui non suae voluntati, sed Judicis imperio paret, qui legitimae potestatis authoritatem habet, & ad quam Malefici damnandi sunt. Num. 35. & Deut. 21. 3. Animus justus, quo & Judex, & judicis minister tortor, solam justitiae promotionem spectant, per quam malum puniendum est, ut Respublica quieta servetur, & gloria Dei magis elucescat.

Jodoc. Damhouder, in Prax. Crim. c. 152. n. 4.

LIX. Quod idem ipse Augustinus confirmat, dicens; Non ipse occidit, qui ministerium debet jubenti, sicut adminiculum gladius utenti, quemadmodum nec ille minister peccavit, qui jubente David interfecit illum, qui Saulem Regem fatebatur occidisse 2. Reg. 1. Nec illi Juvenes, qui eodem jubente peremerunt Baanan & Rechab fratres, qui occiderant Isboseth, Saulis filium, quamvis in gratiam Davidis id fecisse jactarent

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0578" n="562"/>
        <p>Nam quî infamis sit Status, qui à sancta origine, Deo, gladii auctore &amp;                      consecratore, ad sanctum finem, vindicias scilicet pacis Justitiaeque, sanctâ                      &amp; quadam sacrificali mactatione destinatus est, sanctis exemplis Josuae                      Magni illius Cananaeorum Carnisficis, Benajae Herois, aliisque gaudet?</p>
        <p>D. Joh. Conrad Danhauer, in Theolog. Conscient. tom. 1. p. 2. Sect. 2. Sect. 2.                      Dial. 3. art. 4. q. 7.</p>
        <p>Carnifices sunt executores Sententiarum &amp; Justitiae instrumentales Ministri,                      qui etsi odiosum apud omnes sustineant nomen, quod cruentum, quod tyrannicum                      &amp; quasi parum humanum videantur exercere officium, nihil tamen in                      conscientia peccant nec coram Deo, nec mundo.</p>
        <p>Besold, in tract. de trib. domest. Societ. spec. fol. 106. n. 4. &amp; de Republ.                      lib. 3. c. 8. Neurath. de jure Subditor. aphorism. 54. pag. 604.</p>
        <p>LVIII. Tria autem sunt, quae Carnificem ab homicidii crimine imò ab ullo peccato                      in hoc officio purgant &amp; liberant, nempe 1. Causa justa, scil. ob quam                      occidit, &amp; morte&#x0303; infert. Culpa enim peccantis eam mortem meruit,                      &amp; ob eam Dominus: Exod. 22. praecepit, maleficos non patieris vivere 2. Ordo                      Juris, qui non suae voluntati, sed Judicis imperio paret, qui legitimae                      potestatis authoritatem habet, &amp; ad quam Malefici damnandi sunt. Num. 35.                      &amp; Deut. 21. 3. Animus justus, quo &amp; Judex, &amp; judicis minister                      tortor, solam justitiae promotionem spectant, per quam malum puniendum est, ut                      Respublica quieta servetur, &amp; gloria Dei magis elucescat.</p>
        <p>Jodoc. Damhouder, in Prax. Crim. c. 152. n. 4.</p>
        <p>LIX. Quod idem ipse Augustinus confirmat, dicens; Non ipse occidit, qui                      ministerium debet jubenti, sicut adminiculum gladius utenti, quemadmodum nec                      ille minister peccavit, qui jubente David interfecit illum, qui Saulem Regem                      fatebatur occidisse 2. Reg. 1. Nec illi Juvenes, qui eodem jubente peremerunt                      Baanan &amp; Rechab fratres, qui occiderant Isboseth, Saulis filium, quamvis in                      gratiam Davidis id fecisse jactarent
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[562/0578] Nam quî infamis sit Status, qui à sancta origine, Deo, gladii auctore & consecratore, ad sanctum finem, vindicias scilicet pacis Justitiaeque, sanctâ & quadam sacrificali mactatione destinatus est, sanctis exemplis Josuae Magni illius Cananaeorum Carnisficis, Benajae Herois, aliisque gaudet? D. Joh. Conrad Danhauer, in Theolog. Conscient. tom. 1. p. 2. Sect. 2. Sect. 2. Dial. 3. art. 4. q. 7. Carnifices sunt executores Sententiarum & Justitiae instrumentales Ministri, qui etsi odiosum apud omnes sustineant nomen, quod cruentum, quod tyrannicum & quasi parum humanum videantur exercere officium, nihil tamen in conscientia peccant nec coram Deo, nec mundo. Besold, in tract. de trib. domest. Societ. spec. fol. 106. n. 4. & de Republ. lib. 3. c. 8. Neurath. de jure Subditor. aphorism. 54. pag. 604. LVIII. Tria autem sunt, quae Carnificem ab homicidii crimine imò ab ullo peccato in hoc officio purgant & liberant, nempe 1. Causa justa, scil. ob quam occidit, & mortẽ infert. Culpa enim peccantis eam mortem meruit, & ob eam Dominus: Exod. 22. praecepit, maleficos non patieris vivere 2. Ordo Juris, qui non suae voluntati, sed Judicis imperio paret, qui legitimae potestatis authoritatem habet, & ad quam Malefici damnandi sunt. Num. 35. & Deut. 21. 3. Animus justus, quo & Judex, & judicis minister tortor, solam justitiae promotionem spectant, per quam malum puniendum est, ut Respublica quieta servetur, & gloria Dei magis elucescat. Jodoc. Damhouder, in Prax. Crim. c. 152. n. 4. LIX. Quod idem ipse Augustinus confirmat, dicens; Non ipse occidit, qui ministerium debet jubenti, sicut adminiculum gladius utenti, quemadmodum nec ille minister peccavit, qui jubente David interfecit illum, qui Saulem Regem fatebatur occidisse 2. Reg. 1. Nec illi Juvenes, qui eodem jubente peremerunt Baanan & Rechab fratres, qui occiderant Isboseth, Saulis filium, quamvis in gratiam Davidis id fecisse jactarent

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/578
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 562. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/578>, abgerufen am 26.06.2024.