Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.

retur, si qva esset concepta ira, integraqueve nobis servaretur Optimorum Principum, qva gaudebamus, numerosa series? Ita non solus forte qveribundus ego disputo, si qveri, si disputare licet cum illo Numine, qvod pro immensa potestate, qvicqvid vult, agit, & cujus consiliorum causas expiscari velle aliqvando nefas est. Unde in hac qvaestione labra compescere, aliamqueve dicendi viam inire malo. Etiam Ipsi manes beatissimi nolunt, aliam sui mentionem fieri, qvam animo recto & in sede sua perstante: nolunt, qvenqvam altiores excessus sui rimari causas: nolunt qvestibus lugeri, defleri lacrymis, suspiriis reqviri, (qvod omittere etsi durum, faciendum tamen, qvantum fert humana imbecillitas) volunt contra, nos agnoscere dotes divino beneficio sibi concessas: preces, qvae pro Ipsis etiam fervebant qvondam, tanto magis nunc cumulare in superstites, & ademta sibi lustra, his ut accedant, comprecari: haec, ut faciamus, volunt: haec post fata expostulant. Qvam voluntatem, sive qvod Ipsi eam haud longe ante obitum hoc ipso in loco qvasi praesentientes fata instantia, visi sunt ostendere, siveultro, provocatus Ipsorum gratia, ego exeqvi non recuso, potiusqve in explendo digne, qvam libenter suscipiendo hoc munere desiderari qvid patiar. Ast hujus instituti cum testes atqve arbitros habeo Vos, Serenissimi PRINCIPES, Domini clementissimi, ac praeterea aliqvos praestantes ac conspicuos dignitate, judicio, doctrina Viros; eqvidem non mediocriter perhorrcsco, sat sciens, qvam gravis sit provincia, dicere in tali consessu & panegyri, qvae comprobentur. Sed gratia, qvam ex singulorum oculis legere mihi videor, & benigna favoris aura, qvam mihi sentio aspirari, rursus addit animum, certamqueve gignit fiduciam, & in toto orationis cursu me ex sententia sublevatum, & exiguitatem dicendi meam non plane fastiditum iri: eaqve aura tanqvam facili vento fretus, audacter jam vela explico, altumqve ingredior, brevissimo itinere portum aliqvem repetiturus.

retur, si qva esset concepta ira, integraqueve nobis servaretur Optimorum Principum, qva gaudebamus, numerosa series? Ita non solus forte qveribundus ego disputo, si qveri, si disputare licet cum illo Numine, qvod pro immensa potestate, qvicqvid vult, agit, & cujus consiliorum causas expiscari velle aliqvando nefas est. Unde in hac qvaestione labra compescere, aliamqueve dicendi viam inire malo. Etiam Ipsi manes beatissimi nolunt, aliam sui mentionem fieri, qvam animo recto & in sede sua perstante: nolunt, qvenqvam altiores excessus sui rimari causas: nolunt qvestibus lugeri, defleri lacrymis, suspiriis reqviri, (qvod omittere etsi durum, faciendum tamen, qvantum fert humana imbecillitas) volunt contra, nos agnoscere dotes divino beneficio sibi concessas: preces, qvae pro Ipsis etiam fervebant qvondam, tanto magis nunc cumulare in superstites, & ademta sibi lustra, his ut accedant, comprecari: haec, ut faciamus, volunt: haec post fata expostulant. Qvam voluntatem, sive qvod Ipsi eam haud longe ante obitum hoc ipso in loco qvasi praesentientes fata instantia, visi sunt ostendere, siveultro, provocatus Ipsorum gratia, ego exeqvi non recuso, potiusqve in explendo digne, qvam libenter suscipiendo hoc munere desiderari qvid patiar. Ast hujus instituti cum testes atqve arbitros habeo Vos, Serenissimi PRINCIPES, Domini clementissimi, ac praeterea aliqvos praestantes ac conspicuos dignitate, judicio, doctrina Viros; eqvidem non mediocriter perhorrcsco, sat sciens, qvam gravis sit provincia, dicere in tali consessu & panegyri, qvae comprobentur. Sed gratia, qvam ex singulorum oculis legere mihi videor, & benigna favoris aura, qvam mihi sentio aspirari, rursus addit animum, certamqueve gignit fiduciam, & in toto orationis cursu me ex sententia sublevatum, & exiguitatem dicendi meam non plane fastiditum iri: eaqve aura tanqvam facili vento fretus, audacter jam vela explico, altumqve ingredior, brevissimo itinere portum aliqvem repetiturus.