Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glauber, Johann Rudolph: Philosophi & Medici Celeberrimi Opera Chymica. Frankfurt (Main), 1658.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Metallorum & Planetarum.
tira Graeca, quae ab illis & derivata fuere, & constructae ex his voces, rebus, nonpro ar-
bitrio, sed ab earum proprictate, ut Platoni Graecorum maximo placuit, impositae. Si-
quidem infinitatem, atq; immensitatem divinam, Graecis literis expressam, & explica-
tam fuisse, Apoc. 1. ostenditur; ubi Joannes Christum dominum de seipso praedicantem
vidit, audivitq;. Ego sum a & o Principium & finis. Nam quemadmo dum Sol dum le-
via & perspicua luce sua attingit; ab his protinus redditur ipsius imago & splendor;
ita coelestis, atque infinita divinitas, cuncta bonitate sua quasi splendore perfundens,
nonmodo rebusipsis, verum etiam & literis, quibus res elucescunt, ac perspicuae fiunt,
impressum sui vestigium relinquit: quale in Sale quidem Graecis designato notis ines-
se reperimus. Nam quod Latine Sal, idipsum Graece, als dicitur: iisdem ipsis utrobiq;
literis, licet commutato ordine, expressum: atque cum tres illae sint unatantum syllaba
prolatum. Sed Graeca vox utrumq; exprimit apertius.

Est enim prima ejus nota a quae ab infinita rotunditatc, duobusveluti cornibus,
in consequentes literas produci videtur. Quae nota cum sacrosancta, divinaque illa
Triade collata, primam ejus personam, immensiscilicet Patris, designat. Qui tu, alpha,
utpote principium est seipso infinitum; tum idem duobus ex se productionibus, aliis
divinis Personis naturam suam effundit, atque infinite communicat: quarum altera,
videlicet generatione, Filium; altera vero, nempe spiratione, una cum Filio, Spiritum
Sanctum producit Quin & ut ipsummet a ostendit, aeternam illam, infinitam, atque
interminatam ejusdem summi Patris potentiam divina quaedam ipsius operacio con-
sequuta est, qua idem extempore, ab omnipotenti infinitate sua, sese ad universa pro-
creandum effudit. Utpote dum etiam duobus cornibus, benedictionibus inquam, al-
tera, creatione rerum; altera vero earundem conservatione; & per omnipotentis Filii
sapientiam, & persacri Pneumatis bonitatem, creaturis omnibus esse impertitur.

At, quae media sequitur l. nota est suavitate plena: quae dum ore rotundo. & ad
hilaritatem composito profertur; tum figura ipsa non admodum est vero circino dis-
similis. Nam a superiore angulo duo deorsum tendentia latera trianguli figuram, absq;
basi tamen, sine termino, videntur efficere, ut ipsamet litera exprimit. Quae rursum no-
ta ad illam eandem Triadem relata, secundam ejus personam, Filium scilicet, suavissi-
mo Patris ore prolatum verbum repraesentat. In quo duae aeternae, ut vocant, relatio-
nes, quasi duo infinita latera, reperiuntur: altera, qua ad Patrem, a quo aeterna sui gene-
ratione procedit; altera, qua in Spiritum Sanctum, quem una cum Patre spirat, aeterna,
& infinita habitudine, sineque ulla intermissione refertur.

Sed neque eidem notae l aeterno inquam, Dei Filio, mediatori Dei, & hominum
Christo, sua etiam benesicentissima in tempore actio defuit: Ut qui divinitatem & hu-
manitatem complectens, lapis que angularis ipse factus; utrumque parietem, Israeliti-
cum videlicet populum cum Gentili, quasi duo latera connexuit. Unde tam munitum,
adeoq; tutum utrique in seipso condidit asylum, ut confugientes, mortiferam perpe-
tuae damnationis sententiam evaderent.

Demum
S s s 2

Metallorum & Planetarum.
tira Græca, quæ ab illis & derivata fuêre, & conſtructæ ex his voces, rebus, nonpro ar-
bitrio, ſed ab earum proprictate, ut Platoni Græcorum maximo placuit, impoſitæ. Si-
quidem infinitatem, atq́; immenſitatem divinam, Græcis literis expreſſam, & explica-
tam fuiſſe, Apoc. 1. oſtenditur; ubi Joannes Chriſtum dominum de ſeipſo prædicantem
vidit, audivitq́;. Ego ſum α & ω Principium & finis. Nam quemadmo dum Sol dum le-
via & perſpicua luce ſua attingit; ab his protinus redditur ipſius imago & ſplendor;
ita cœleſtis, atque infinita divinitas, cuncta bonitate ſua quaſi ſplendore perfundens,
nonmodò rebusipſis, verùm etiam & literis, quibus res eluceſcunt, ac perſpicuæ fiunt,
impreſſum ſui veſtigium relinquit: quale in Sale quidem Græcis deſignato notis ineſ-
ſe reperimus. Nam quod Latinè Sal, idipſum Græcè, ἅλς dicitur: iisdem ipſis utrobiq́;
literis, licèt commutato ordine, expreſſum: atque cum tres illæ ſint unatantum ſyllaba
prolatum. Sed Græca vox utrumq́; exprimit apertius.

Eſt enim prima ejus nota α quæ ab infinita rotunditatc, duobusveluti cornibus,
in conſequentes literas produci videtur. Quæ nota cum ſacroſancta, divinaque illa
Triade collata, primam ejus perſonam, immenſiſcilicet Patris, deſignat. Qui tũ, ἅλφα,
utpote principium eſt ſeipſo infinitum; tum idem duobus ex ſe productionibus, aliis
divinis Perſonis naturam ſuam effundit, atque infinitè communicat: quarum alterâ,
videlicet generatione, Filium; altera verò, nempe ſpiratione, unà cum Filio, Spiritum
Sanctum producit Quin & ut ipſummet α oſtendit, æternam illam, infinitam, atque
interminatam ejuſdem ſummi Patris potentiam divina quædam ipſius operacio con-
ſequuta eſt, qua idem extempore, ab omnipotenti infinitate ſua, ſeſe ad univerſa pro-
creandum effudit. Utpote dum etiam duobus cornibus, benedictionibus inquam, al-
tera, creatione rerum; altera verò earundem conſervatione; & per omnipotentis Filii
ſapientiam, & perſacri Pneumatis bonitatem, creaturis omnibus eſſe impertitur.

At, quæ media ſequitur λ. nota eſt ſuavitate plena: quæ dum ore rotundo. & ad
hilaritatem compoſito profertur; tum figura ipſa non admodum eſt vero circino dis-
ſimilis. Nam à ſuperiore angulo duo deorſum tendẽtia latera trianguli figuram, abſq́;
baſi tamen, ſine termino, videntur efficere, ut ipſamet litera exprimit. Quæ rurſum no-
ta ad illam eandem Triadem relata, ſecundam ejus perſonam, Filium ſcilicet, ſuaviſſi-
mo Patris ore prolatum verbum repræſentat. In quo duæ æternæ, ut vocant, relatio-
nes, quaſi duo infinita latera, reperiuntur: altera, qua ad Patrem, à quo æterna ſui gene-
ratione procedit; altera, qua in Spiritum Sanctum, quem una cum Patre ſpirat, æterna,
& infinita habitudine, ſineque ulla intermiſſione refertur.

Sed neque eidem notæ λ æterno inquam, Dei Filio, mediatori Dei, & hominum
Chriſto, ſua etiam beneſicentiſſima in tempore actio defuit: Ut qui divinitatem & hu-
manitatem complectens, lapis que angularis ipſe factus; utrumque parietem, Iſraëliti-
cum videlicet populum cum Gentili, quaſi duo latera connexuit. Unde tam munitum,
adeoq́; tutum utrique in ſeipſo condidit aſylum, ut confugientes, mortiferam perpe-
tuæ damnationis ſententiam evaderent.

Demum
S s s 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p>
            <pb facs="#f0541" n="527"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#aq">Metallorum &amp; Planetarum.</hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">tira Græca, quæ ab illis &amp; derivata fuêre, &amp; con&#x017F;tructæ ex his voces, rebus, nonpro ar-<lb/>
bitrio, &#x017F;ed ab earum proprictate, ut Platoni Græcorum maximo placuit, impo&#x017F;itæ. Si-<lb/>
quidem infinitatem, atq&#x0301;; immen&#x017F;itatem divinam, Græcis literis expre&#x017F;&#x017F;am, &amp; explica-<lb/>
tam fui&#x017F;&#x017F;e, <hi rendition="#i">Apoc.</hi> 1. o&#x017F;tenditur; ubi Joannes Chri&#x017F;tum dominum de &#x017F;eip&#x017F;o prædicantem<lb/>
vidit, audivitq&#x0301;;. Ego &#x017F;um &#x03B1; &amp; &#x03C9; Principium &amp; finis. Nam quemadmo dum Sol dum le-<lb/>
via &amp; per&#x017F;picua luce &#x017F;ua attingit; ab his protinus redditur ip&#x017F;ius imago &amp; &#x017F;plendor;<lb/>
ita c&#x0153;le&#x017F;tis, atque infinita divinitas, cuncta bonitate &#x017F;ua qua&#x017F;i &#x017F;plendore perfundens,<lb/>
nonmodò rebusip&#x017F;is, verùm etiam &amp; literis, quibus res eluce&#x017F;cunt, ac per&#x017F;picuæ fiunt,<lb/>
impre&#x017F;&#x017F;um &#x017F;ui ve&#x017F;tigium relinquit: quale in Sale quidem Græcis de&#x017F;ignato notis ine&#x017F;-<lb/>
&#x017F;e reperimus. Nam quod Latinè Sal, idip&#x017F;um Græcè, &#x1F05;&#x03BB;&#x03C2; dicitur: iisdem ip&#x017F;is utrobiq&#x0301;;<lb/>
literis, licèt commutato ordine, expre&#x017F;&#x017F;um: atque cum tres illæ &#x017F;int unatantum &#x017F;yllaba<lb/>
prolatum. Sed Græca vox utrumq&#x0301;; exprimit apertius.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">E&#x017F;t enim prima ejus nota &#x03B1; quæ ab infinita rotunditatc, duobusveluti cornibus,<lb/>
in con&#x017F;equentes literas produci videtur. Quæ nota cum &#x017F;acro&#x017F;ancta, divinaque illa<lb/>
Triade collata, primam ejus per&#x017F;onam, immen&#x017F;i&#x017F;cilicet Patris, de&#x017F;ignat. Qui t&#x0169;, &#x1F05;&#x03BB;&#x03C6;&#x03B1;,<lb/>
utpote principium e&#x017F;t &#x017F;eip&#x017F;o infinitum; tum idem duobus ex &#x017F;e productionibus, aliis<lb/>
divinis Per&#x017F;onis naturam &#x017F;uam effundit, atque infinitè communicat: quarum alterâ,<lb/>
videlicet generatione, Filium; altera verò, nempe &#x017F;piratione, unà cum Filio, Spiritum<lb/>
Sanctum producit Quin &amp; ut ip&#x017F;ummet &#x03B1; o&#x017F;tendit, æternam illam, infinitam, atque<lb/>
interminatam eju&#x017F;dem &#x017F;ummi Patris potentiam divina quædam ip&#x017F;ius operacio con-<lb/>
&#x017F;equuta e&#x017F;t, qua idem extempore, ab omnipotenti infinitate &#x017F;ua, &#x017F;e&#x017F;e ad univer&#x017F;a pro-<lb/>
creandum effudit. Utpote dum etiam duobus cornibus, benedictionibus inquam, al-<lb/>
tera, creatione rerum; altera verò earundem con&#x017F;ervatione; &amp; per omnipotentis Filii<lb/>
&#x017F;apientiam, &amp; per&#x017F;acri Pneumatis bonitatem, creaturis omnibus e&#x017F;&#x017F;e impertitur.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">At, quæ media &#x017F;equitur &#x03BB;. nota e&#x017F;t &#x017F;uavitate plena: quæ dum ore rotundo. &amp; ad<lb/>
hilaritatem compo&#x017F;ito profertur; tum figura ip&#x017F;a non admodum e&#x017F;t vero circino dis-<lb/>
&#x017F;imilis. Nam à &#x017F;uperiore angulo duo deor&#x017F;um tend&#x1EBD;tia latera trianguli figuram, ab&#x017F;q&#x0301;;<lb/>
ba&#x017F;i tamen, &#x017F;ine termino, videntur efficere, ut ip&#x017F;amet litera exprimit. Quæ rur&#x017F;um no-<lb/>
ta ad illam eandem Triadem relata, &#x017F;ecundam ejus per&#x017F;onam, Filium &#x017F;cilicet, &#x017F;uavi&#x017F;&#x017F;i-<lb/>
mo Patris ore prolatum verbum repræ&#x017F;entat. In quo duæ æternæ, ut vocant, relatio-<lb/>
nes, qua&#x017F;i duo infinita latera, reperiuntur: altera, qua ad Patrem, à quo æterna &#x017F;ui gene-<lb/>
ratione procedit; altera, qua in Spiritum Sanctum, quem una cum Patre &#x017F;pirat, æterna,<lb/>
&amp; infinita habitudine, &#x017F;ineque ulla intermi&#x017F;&#x017F;ione refertur.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Sed neque eidem notæ &#x03BB; æterno inquam, Dei Filio, mediatori Dei, &amp; hominum<lb/>
Chri&#x017F;to, &#x017F;ua etiam bene&#x017F;icenti&#x017F;&#x017F;ima in tempore actio defuit: Ut qui divinitatem &amp; hu-<lb/>
manitatem complectens, lapis que angularis ip&#x017F;e factus; utrumque parietem, I&#x017F;raëliti-<lb/>
cum videlicet populum cum Gentili, qua&#x017F;i duo latera connexuit. Unde tam munitum,<lb/>
adeoq&#x0301;; tutum utrique in &#x017F;eip&#x017F;o condidit a&#x017F;ylum, ut confugientes, mortiferam perpe-<lb/>
tuæ damnationis &#x017F;ententiam evaderent.</hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">S s s</hi> 2</fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">Demum</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[527/0541] Metallorum & Planetarum. tira Græca, quæ ab illis & derivata fuêre, & conſtructæ ex his voces, rebus, nonpro ar- bitrio, ſed ab earum proprictate, ut Platoni Græcorum maximo placuit, impoſitæ. Si- quidem infinitatem, atq́; immenſitatem divinam, Græcis literis expreſſam, & explica- tam fuiſſe, Apoc. 1. oſtenditur; ubi Joannes Chriſtum dominum de ſeipſo prædicantem vidit, audivitq́;. Ego ſum α & ω Principium & finis. Nam quemadmo dum Sol dum le- via & perſpicua luce ſua attingit; ab his protinus redditur ipſius imago & ſplendor; ita cœleſtis, atque infinita divinitas, cuncta bonitate ſua quaſi ſplendore perfundens, nonmodò rebusipſis, verùm etiam & literis, quibus res eluceſcunt, ac perſpicuæ fiunt, impreſſum ſui veſtigium relinquit: quale in Sale quidem Græcis deſignato notis ineſ- ſe reperimus. Nam quod Latinè Sal, idipſum Græcè, ἅλς dicitur: iisdem ipſis utrobiq́; literis, licèt commutato ordine, expreſſum: atque cum tres illæ ſint unatantum ſyllaba prolatum. Sed Græca vox utrumq́; exprimit apertius. Eſt enim prima ejus nota α quæ ab infinita rotunditatc, duobusveluti cornibus, in conſequentes literas produci videtur. Quæ nota cum ſacroſancta, divinaque illa Triade collata, primam ejus perſonam, immenſiſcilicet Patris, deſignat. Qui tũ, ἅλφα, utpote principium eſt ſeipſo infinitum; tum idem duobus ex ſe productionibus, aliis divinis Perſonis naturam ſuam effundit, atque infinitè communicat: quarum alterâ, videlicet generatione, Filium; altera verò, nempe ſpiratione, unà cum Filio, Spiritum Sanctum producit Quin & ut ipſummet α oſtendit, æternam illam, infinitam, atque interminatam ejuſdem ſummi Patris potentiam divina quædam ipſius operacio con- ſequuta eſt, qua idem extempore, ab omnipotenti infinitate ſua, ſeſe ad univerſa pro- creandum effudit. Utpote dum etiam duobus cornibus, benedictionibus inquam, al- tera, creatione rerum; altera verò earundem conſervatione; & per omnipotentis Filii ſapientiam, & perſacri Pneumatis bonitatem, creaturis omnibus eſſe impertitur. At, quæ media ſequitur λ. nota eſt ſuavitate plena: quæ dum ore rotundo. & ad hilaritatem compoſito profertur; tum figura ipſa non admodum eſt vero circino dis- ſimilis. Nam à ſuperiore angulo duo deorſum tendẽtia latera trianguli figuram, abſq́; baſi tamen, ſine termino, videntur efficere, ut ipſamet litera exprimit. Quæ rurſum no- ta ad illam eandem Triadem relata, ſecundam ejus perſonam, Filium ſcilicet, ſuaviſſi- mo Patris ore prolatum verbum repræſentat. In quo duæ æternæ, ut vocant, relatio- nes, quaſi duo infinita latera, reperiuntur: altera, qua ad Patrem, à quo æterna ſui gene- ratione procedit; altera, qua in Spiritum Sanctum, quem una cum Patre ſpirat, æterna, & infinita habitudine, ſineque ulla intermiſſione refertur. Sed neque eidem notæ λ æterno inquam, Dei Filio, mediatori Dei, & hominum Chriſto, ſua etiam beneſicentiſſima in tempore actio defuit: Ut qui divinitatem & hu- manitatem complectens, lapis que angularis ipſe factus; utrumque parietem, Iſraëliti- cum videlicet populum cum Gentili, quaſi duo latera connexuit. Unde tam munitum, adeoq́; tutum utrique in ſeipſo condidit aſylum, ut confugientes, mortiferam perpe- tuæ damnationis ſententiam evaderent. Demum S s s 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glauber_opera01_1658
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glauber_opera01_1658/541
Zitationshilfe: Glauber, Johann Rudolph: Philosophi & Medici Celeberrimi Opera Chymica. Frankfurt (Main), 1658, S. 527. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glauber_opera01_1658/541>, abgerufen am 21.11.2024.