Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791.

Bild:
<< vorherige Seite

1. Buch. 7. Tit. §. 159.
und verordnete, daß die bloße jedoch ausdrückliche Wil-
lenserklärung des Vaters vor dem competenten Richter,
daß sein Kind von der väterlichen Gewalt
frey seyn solle
, eben so vollgültig seyn, nicht weniger
der Vater, der auf solche Art sein Kind vor der
Obrigkeit
emancipirt hätte, eben so gut ein Successions-
recht erhalten solle, als wenn er auf die alte feyerliche
Art, per contractam fiduciam, Manumissor des Kin-
des geworden wäre. Daher sagt Justinian in seinen
Institutionen 56), durch seine Constitution sey der neue
Rechtssatz eingeführet worden: ut emancipationes liberorum
semper videantur
quasi contracta fiducia fieri,
cum apud veteres non aliter hoc obtinebat, nisi spe-
cialiter contracta fiducia parens manumisisset
57). Wir be-

mer-
re competentis iudicis tribunal, vel eos adire magistratus, qui-
bus hoc facere permissum est: et filios suos, vel filias, nepotes,
vel neptes, vel deinceps progeniem in potestate sua constitu-
tam, a sua manu dimittere: et legitima iura omnino habere,
etsi non specialiter hoc sibi servaverit.
56) §. ult. I. de legitim. agnator. success.
57) Anton Schulting in Not. ad Caji Institut. Lib. I.
Tit. VI. §. 3. not. 43. Iurisprud. Antejust. pag.
57. macht
hierbey gegen Oiselius, der in diesen Verordnungen des
K. Justinians keinen Zusammenhang finden konnte, die sehr
elegante Bemerkung, daß wenn gleich die alte Solennität der
Emancipation aufgehoben worden, dennoch eine solche Fiction,
als ob der Vater den Sohn contracta fiducia emancipiret hät-
te, gar nicht überflüßig gewesen sey. "Dubitari enim pote-
rat,
sagt er, an pater, qui desierat esse adgnatus filio per
emancipationem, nunc quidem ut patronus ad eius successionem,
et, si impubes foret, ad tutelam eius vocaretur, cum iam non
amplius in usu esset manumissio illa, per quam antea pater hoc
ius adquisiverat.
Jedoch setzt er hinzu: Postea adgnatis sunt
exaequati cognati, Nov. CXVIII. ac tunc illa fictio coepit
esse supervacua.
"

1. Buch. 7. Tit. §. 159.
und verordnete, daß die bloße jedoch ausdruͤckliche Wil-
lenserklaͤrung des Vaters vor dem competenten Richter,
daß ſein Kind von der vaͤterlichen Gewalt
frey ſeyn ſolle
, eben ſo vollguͤltig ſeyn, nicht weniger
der Vater, der auf ſolche Art ſein Kind vor der
Obrigkeit
emancipirt haͤtte, eben ſo gut ein Succeſſions-
recht erhalten ſolle, als wenn er auf die alte feyerliche
Art, per contractam fiduciam, Manumiſſor des Kin-
des geworden waͤre. Daher ſagt Juſtinian in ſeinen
Inſtitutionen 56), durch ſeine Conſtitution ſey der neue
Rechtsſatz eingefuͤhret worden: ut emancipationes liberorum
ſemper videantur
quasi contracta fiducia fieri,
cum apud veteres non aliter hoc obtinebat, niſi ſpe-
cialiter contracta fiducia parens manumiſiſſet
57). Wir be-

mer-
re competentis iudicis tribunal, vel eos adire magiſtratus, qui-
bus hoc facere permiſſum eſt: et filios ſuos, vel filias, nepotes,
vel neptes, vel deinceps progeniem in poteſtate ſua conſtitu-
tam, a ſua manu dimittere: et legitima iura omnino habere,
etſi non ſpecialiter hoc ſibi ſervaverit.
56) §. ult. I. de legitim. agnator. ſucceſſ.
57) Anton Schulting in Not. ad Caji Inſtitut. Lib. I.
Tit. VI. §. 3. not. 43. Iurisprud. Antejuſt. pag.
57. macht
hierbey gegen Oiſelius, der in dieſen Verordnungen des
K. Juſtinians keinen Zuſammenhang finden konnte, die ſehr
elegante Bemerkung, daß wenn gleich die alte Solennitaͤt der
Emancipation aufgehoben worden, dennoch eine ſolche Fiction,
als ob der Vater den Sohn contracta fiducia emancipiret haͤt-
te, gar nicht uͤberfluͤßig geweſen ſey. „Dubitari enim pote-
rat,
ſagt er, an pater, qui deſierat eſſe adgnatus filio per
emancipationem, nunc quidem ut patronus ad eius ſucceſſionem,
et, ſi impubes foret, ad tutelam eius vocaretur, cum iam non
amplius in uſu eſſet manumiſſio illa, per quam antea pater hoc
ius adquiſiverat.
Jedoch ſetzt er hinzu: Poſtea adgnatis ſunt
exaequati cognati, Nov. CXVIII. ac tunc illa fictio coepit
eſſe ſupervacua.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0370" n="356"/><fw place="top" type="header">1. Buch. 7. Tit. §. 159.</fw><lb/>
und verordnete, daß die bloße jedoch ausdru&#x0364;ckliche Wil-<lb/>
lenserkla&#x0364;rung des Vaters vor dem competenten Richter,<lb/><hi rendition="#g">daß &#x017F;ein Kind von der va&#x0364;terlichen Gewalt<lb/>
frey &#x017F;eyn &#x017F;olle</hi>, eben &#x017F;o vollgu&#x0364;ltig &#x017F;eyn, nicht weniger<lb/>
der Vater, der auf &#x017F;olche Art &#x017F;ein Kind <hi rendition="#g">vor der<lb/>
Obrigkeit</hi> emancipirt ha&#x0364;tte, eben &#x017F;o gut ein Succe&#x017F;&#x017F;ions-<lb/>
recht erhalten &#x017F;olle, als wenn er auf die alte feyerliche<lb/>
Art, <hi rendition="#aq">per contractam fiduciam,</hi> Manumi&#x017F;&#x017F;or des Kin-<lb/>
des geworden wa&#x0364;re. Daher &#x017F;agt <hi rendition="#fr">Ju&#x017F;tinian</hi> in &#x017F;einen<lb/>
In&#x017F;titutionen <note place="foot" n="56)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">§. ult. I. de legitim. agnator. &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;.</hi></hi></note>, durch &#x017F;eine Con&#x017F;titution &#x017F;ey der neue<lb/>
Rechts&#x017F;atz eingefu&#x0364;hret worden: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ut emancipationes liberorum<lb/>
&#x017F;emper videantur</hi><hi rendition="#k"><hi rendition="#g">quasi contracta fiducia</hi></hi><hi rendition="#i">fieri</hi>,<lb/>
cum apud veteres non aliter hoc obtinebat, <hi rendition="#i">ni&#x017F;i &#x017F;pe-<lb/>
cialiter contracta fiducia parens manumi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et</hi></hi> <note place="foot" n="57)"><hi rendition="#g">Anton Schulting</hi><hi rendition="#aq">in Not. ad Caji In&#x017F;titut. Lib. I.<lb/>
Tit. VI. §. 3. not. 43. <hi rendition="#i">Iurisprud. Anteju&#x017F;t</hi>. pag.</hi> 57. macht<lb/>
hierbey gegen <hi rendition="#g">Oi&#x017F;elius</hi>, der in die&#x017F;en Verordnungen des<lb/>
K. Ju&#x017F;tinians keinen Zu&#x017F;ammenhang finden konnte, die &#x017F;ehr<lb/>
elegante Bemerkung, daß wenn gleich die alte Solennita&#x0364;t der<lb/>
Emancipation aufgehoben worden, dennoch eine &#x017F;olche Fiction,<lb/>
als ob der Vater den Sohn <hi rendition="#aq">contracta fiducia</hi> emancipiret ha&#x0364;t-<lb/>
te, gar nicht u&#x0364;berflu&#x0364;ßig gewe&#x017F;en &#x017F;ey. &#x201E;<hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Dubitari enim pote-<lb/>
rat,</hi></hi> &#x017F;agt er, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">an pater, qui de&#x017F;ierat e&#x017F;&#x017F;e adgnatus filio per<lb/>
emancipationem, nunc quidem ut patronus ad eius &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;ionem,<lb/>
et, &#x017F;i impubes foret, ad tutelam eius vocaretur, cum iam non<lb/>
amplius in u&#x017F;u e&#x017F;&#x017F;et manumi&#x017F;&#x017F;io illa, per quam antea pater hoc<lb/>
ius adqui&#x017F;iverat.</hi></hi> Jedoch &#x017F;etzt er hinzu: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Po&#x017F;tea adgnatis &#x017F;unt<lb/>
exaequati cognati, Nov. CXVIII. ac tunc illa fictio coepit<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;upervacua.</hi></hi>&#x201C;</note>. Wir be-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mer-</fw><lb/><note xml:id="seg2pn_58_2" prev="#seg2pn_58_1" place="foot" n="55)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re competentis iudicis tribunal</hi>, vel eos adire <hi rendition="#i">magi&#x017F;tratus</hi>, qui-<lb/>
bus hoc facere permi&#x017F;&#x017F;um e&#x017F;t: et filios &#x017F;uos, vel filias, nepotes,<lb/>
vel neptes, vel deinceps progeniem in pote&#x017F;tate &#x017F;ua con&#x017F;titu-<lb/>
tam, <hi rendition="#i">a &#x017F;ua manu dimittere:</hi> et legitima iura omnino habere,<lb/><hi rendition="#i">et&#x017F;i non &#x017F;pecialiter hoc &#x017F;ibi &#x017F;ervaverit</hi>.</hi></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[356/0370] 1. Buch. 7. Tit. §. 159. und verordnete, daß die bloße jedoch ausdruͤckliche Wil- lenserklaͤrung des Vaters vor dem competenten Richter, daß ſein Kind von der vaͤterlichen Gewalt frey ſeyn ſolle, eben ſo vollguͤltig ſeyn, nicht weniger der Vater, der auf ſolche Art ſein Kind vor der Obrigkeit emancipirt haͤtte, eben ſo gut ein Succeſſions- recht erhalten ſolle, als wenn er auf die alte feyerliche Art, per contractam fiduciam, Manumiſſor des Kin- des geworden waͤre. Daher ſagt Juſtinian in ſeinen Inſtitutionen 56), durch ſeine Conſtitution ſey der neue Rechtsſatz eingefuͤhret worden: ut emancipationes liberorum ſemper videantur quasi contracta fiducia fieri, cum apud veteres non aliter hoc obtinebat, niſi ſpe- cialiter contracta fiducia parens manumiſiſſet 57). Wir be- mer- 55) 56) §. ult. I. de legitim. agnator. ſucceſſ. 57) Anton Schulting in Not. ad Caji Inſtitut. Lib. I. Tit. VI. §. 3. not. 43. Iurisprud. Antejuſt. pag. 57. macht hierbey gegen Oiſelius, der in dieſen Verordnungen des K. Juſtinians keinen Zuſammenhang finden konnte, die ſehr elegante Bemerkung, daß wenn gleich die alte Solennitaͤt der Emancipation aufgehoben worden, dennoch eine ſolche Fiction, als ob der Vater den Sohn contracta fiducia emancipiret haͤt- te, gar nicht uͤberfluͤßig geweſen ſey. „Dubitari enim pote- rat, ſagt er, an pater, qui deſierat eſſe adgnatus filio per emancipationem, nunc quidem ut patronus ad eius ſucceſſionem, et, ſi impubes foret, ad tutelam eius vocaretur, cum iam non amplius in uſu eſſet manumiſſio illa, per quam antea pater hoc ius adquiſiverat. Jedoch ſetzt er hinzu: Poſtea adgnatis ſunt exaequati cognati, Nov. CXVIII. ac tunc illa fictio coepit eſſe ſupervacua.“ 55) re competentis iudicis tribunal, vel eos adire magiſtratus, qui- bus hoc facere permiſſum eſt: et filios ſuos, vel filias, nepotes, vel neptes, vel deinceps progeniem in poteſtate ſua conſtitu- tam, a ſua manu dimittere: et legitima iura omnino habere, etſi non ſpecialiter hoc ſibi ſervaverit.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/370
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791, S. 356. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/370>, abgerufen am 20.05.2024.