Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791.

Bild:
<< vorherige Seite

1. Buch. 8. Tit. §. 172.
wicht bestimmet werden, bey denen es ganz einerley ist,
ob man dieses Individuum, oder ein anderes von gleicher
Qualität und Quantität hat 98). Wer also z. B.

100 Tha-
stant, quibus opponi solent corpora, res, species, iura. -- Sunt
quidem illa corpore praedita, sed nos iis ita fungimur,
ut non tam corpus eorum spectemus, quam quantitatem.
Caeterae res corpore valent -- Quae pondere numero et men-
sura constant, quantitate valent potius, quam
corpore
.
98) Hiervon ist die L. 2. §. 2. D. de rebus credit zu versie-
ben, in welcher von solchen Sachen, die man einem im Han-
del und Wandel zuzählt, zumißt oder zuwiegt, und welche
das gewöhnliche Object des Darlehns ausmachen, gesagt wird,
quod in genere suo (magis) functionem recipiant per solutio-
nem, quam in specie.
Ueber den eigentlichen Sinn dieser
Worte ist viel geschrieben. Man sehe nach J. gothofredi
Diss. de functione et aequalitate in mutuo, in Operib. a tro-
tzio
edit. pag. 515. Corn. van bynkershoeck Observat.
Iur. Rom. lib. I. cap. 10. Marc. lyklama a nyeholdt
Membranar. lib. VII. Eclog. 14. Sa. Herm. ab idsinga
Disput. de mutuo et veteri litterarum obligatione praes. Abr.
wielingio Franeq. 1736. habita, cap. II. § 9--12. in Ger.
oelrichs Thes. nov. Dissertat. Belgicar. Vol. I. Tom I.
pag.
130. und besonders Aug. Frid. schott Prolus. qua res,
quae functionem recipiunt, definiuntur; in Opusc iuridic.
(Lipsiae 1770. 8.) pag.
212--230. Letzterer hat diese dun-
kele Stelle ohne Emendation, und unstreitig am richtigsten
erklärt. Er sagt S. 218. Cum igitur paulus affirmet, eas
solas res in mutuum venire posse, quae magis in gene-
re suo functionem recipiunt per solutionem,
quam in specie
, quid, quaeso, aliud voluit indicare, nisi
hoc, has res, dum redduntur, solvi posse non in specie, hoc
est, non easdem species, quas debitor acceperat a creditore,
sed in genere suo, nempe alias species eiusdem generis, ac
antea datae fuerant, quia eae ita sint comparatae, ut omnes
eiusdem generis species sibi possint substitui, ac secum permu-

tari,

1. Buch. 8. Tit. §. 172.
wicht beſtimmet werden, bey denen es ganz einerley iſt,
ob man dieſes Individuum, oder ein anderes von gleicher
Qualitaͤt und Quantitaͤt hat 98). Wer alſo z. B.

100 Tha-
ſtant, quibus opponi ſolent corpora, res, ſpecies, iura. — Sunt
quidem illa corpore praedita, ſed nos iis ita fungimur,
ut non tam corpus eorum ſpectemus, quam quantitatem.
Caeterae res corpore valent — Quae pondere numero et men-
ſura conſtant, quantitate valent potius, quam
corpore
.
98) Hiervon iſt die L. 2. §. 2. D. de rebus credit zu verſie-
ben, in welcher von ſolchen Sachen, die man einem im Han-
del und Wandel zuzaͤhlt, zumißt oder zuwiegt, und welche
das gewoͤhnliche Object des Darlehns ausmachen, geſagt wird,
quod in genere ſuo (magis) functionem recipiant per ſolutio-
nem, quam in ſpecie.
Ueber den eigentlichen Sinn dieſer
Worte iſt viel geſchrieben. Man ſehe nach J. gothofredi
Diſſ. de functione et aequalitate in mutuo, in Operib. a tro-
tzio
edit. pag. 515. Corn. van bynkershoeck Obſervat.
Iur. Rom. lib. I. cap. 10. Marc. lyklama a nyeholdt
Membranar. lib. VII. Eclog. 14. Sa. Herm. ab idsinga
Disput. de mutuo et veteri litterarum obligatione praeſ. Abr.
wielingio Franeq. 1736. habita, cap. II. § 9—12. in Ger.
oelrichs Theſ. nov. Diſſertat. Belgicar. Vol. I. Tom I.
pag.
130. und beſonders Aug. Frid. schott Proluſ. qua res,
quae functionem recipiunt, definiuntur; in Opuſc iuridic.
(Lipſiae 1770. 8.) pag.
212—230. Letzterer hat dieſe dun-
kele Stelle ohne Emendation, und unſtreitig am richtigſten
erklaͤrt. Er ſagt S. 218. Cum igitur paulus affirmet, eas
ſolas res in mutuum venire poſſe, quae magis in gene-
re ſuo functionem recipiunt per ſolutionem,
quam in ſpecie
, quid, quaeſo, aliud voluit indicare, niſi
hoc, has res, dum redduntur, ſolvi poſſe non in ſpecie, hoc
eſt, non easdem ſpecies, quas debitor acceperat a creditore,
ſed in genere ſuo, nempe alias ſpecies eiusdem generis, ac
antea datae fuerant, quia eae ita ſint comparatae, ut omnes
eiusdem generis ſpecies ſibi poſſint ſubſtitui, ac ſecum permu-

tari,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0476" n="462"/><fw place="top" type="header">1. Buch. 8. Tit. §. 172.</fw><lb/>
wicht be&#x017F;timmet werden, bey denen es ganz einerley i&#x017F;t,<lb/>
ob man die&#x017F;es Individuum, oder ein anderes von gleicher<lb/>
Qualita&#x0364;t und Quantita&#x0364;t hat <note xml:id="seg2pn_72_1" next="#seg2pn_72_2" place="foot" n="98)">Hiervon i&#x017F;t die <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L.</hi> 2. <hi rendition="#i">§.</hi> 2. <hi rendition="#i">D. de rebus credit</hi></hi> zu ver&#x017F;ie-<lb/>
ben, in welcher von &#x017F;olchen Sachen, die man einem im Han-<lb/>
del und Wandel zuza&#x0364;hlt, zumißt oder zuwiegt, und welche<lb/>
das gewo&#x0364;hnliche Object des Darlehns ausmachen, ge&#x017F;agt wird,<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quod in genere &#x017F;uo</hi> (magis) <hi rendition="#i">functionem recipiant per &#x017F;olutio-<lb/>
nem, quam in &#x017F;pecie.</hi></hi> Ueber den eigentlichen Sinn die&#x017F;er<lb/>
Worte i&#x017F;t viel ge&#x017F;chrieben. Man &#x017F;ehe nach <hi rendition="#aq">J. <hi rendition="#k">gothofredi</hi><lb/>
Di&#x017F;&#x017F;. de functione et aequalitate in mutuo, in <hi rendition="#i">Operib. a</hi> <hi rendition="#k">tro-<lb/>
tzio</hi> <hi rendition="#i">edit.</hi> pag. 515. <hi rendition="#i">Corn. van</hi> <hi rendition="#k">bynkershoeck</hi> Ob&#x017F;ervat.<lb/>
Iur. Rom. lib. I. cap. 10. <hi rendition="#i">Marc.</hi> <hi rendition="#k">lyklama</hi> <hi rendition="#i">a</hi> <hi rendition="#k">nyeholdt</hi><lb/>
Membranar. lib. VII. Eclog. 14. <hi rendition="#i">Sa. Herm. ab</hi> <hi rendition="#k">idsinga</hi><lb/>
Disput. de mutuo et veteri litterarum obligatione prae&#x017F;. <hi rendition="#i">Abr.</hi><lb/><hi rendition="#k">wielingio</hi> <hi rendition="#i">Franeq.</hi> 1736. habita, cap. II. § 9&#x2014;12. in <hi rendition="#i">Ger.</hi><lb/><hi rendition="#k">oelrichs</hi> <hi rendition="#i">The&#x017F;. nov. Di&#x017F;&#x017F;ertat. Belgicar.</hi> Vol. I. Tom I.<lb/>
pag.</hi> 130. und be&#x017F;onders <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Aug. Frid.</hi><hi rendition="#k">schott</hi> Prolu&#x017F;. qua res,<lb/>
quae functionem recipiunt, definiuntur; in <hi rendition="#i">Opu&#x017F;c iuridic.</hi><lb/>
(<hi rendition="#i">Lip&#x017F;iae</hi> 1770. 8.) pag.</hi> 212&#x2014;230. Letzterer hat die&#x017F;e dun-<lb/>
kele Stelle ohne Emendation, und un&#x017F;treitig am richtig&#x017F;ten<lb/>
erkla&#x0364;rt. Er &#x017F;agt S. 218. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cum igitur</hi><hi rendition="#k">paulus</hi><hi rendition="#i">affirmet, eas<lb/>
&#x017F;olas res in mutuum venire po&#x017F;&#x017F;e, <hi rendition="#g">quae magis in gene-<lb/>
re &#x017F;uo functionem recipiunt per &#x017F;olutionem,<lb/>
quam in &#x017F;pecie</hi>, quid, quae&#x017F;o, aliud voluit indicare, ni&#x017F;i<lb/>
hoc, has res, dum redduntur, &#x017F;olvi po&#x017F;&#x017F;e non <hi rendition="#g">in &#x017F;pecie</hi>, hoc<lb/>
e&#x017F;t, non easdem &#x017F;pecies, quas debitor acceperat a creditore,<lb/>
&#x017F;ed <hi rendition="#g">in genere</hi> &#x017F;uo, nempe alias &#x017F;pecies eiusdem generis, ac<lb/>
antea datae fuerant, quia eae ita &#x017F;int comparatae, ut omnes<lb/>
eiusdem generis &#x017F;pecies &#x017F;ibi po&#x017F;&#x017F;int &#x017F;ub&#x017F;titui, ac &#x017F;ecum permu-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tari,</hi></hi></fw></note>. Wer al&#x017F;o z. B.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">100 Tha-</fw><lb/><note xml:id="seg2pn_71_2" prev="#seg2pn_71_1" place="foot" n="97)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;tant, quibus opponi &#x017F;olent corpora, res, &#x017F;pecies, iura. &#x2014; Sunt<lb/>
quidem illa <hi rendition="#g">corpore praedita</hi>, &#x017F;ed nos iis ita fungimur,<lb/>
ut non tam <hi rendition="#g">corpus</hi> eorum &#x017F;pectemus, quam <hi rendition="#g">quantitatem</hi>.<lb/>
Caeterae res corpore valent &#x2014; Quae pondere numero et men-<lb/>
&#x017F;ura con&#x017F;tant, <hi rendition="#g">quantitate valent potius, quam<lb/>
corpore</hi>.</hi></hi></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[462/0476] 1. Buch. 8. Tit. §. 172. wicht beſtimmet werden, bey denen es ganz einerley iſt, ob man dieſes Individuum, oder ein anderes von gleicher Qualitaͤt und Quantitaͤt hat 98). Wer alſo z. B. 100 Tha- 97) 98) Hiervon iſt die L. 2. §. 2. D. de rebus credit zu verſie- ben, in welcher von ſolchen Sachen, die man einem im Han- del und Wandel zuzaͤhlt, zumißt oder zuwiegt, und welche das gewoͤhnliche Object des Darlehns ausmachen, geſagt wird, quod in genere ſuo (magis) functionem recipiant per ſolutio- nem, quam in ſpecie. Ueber den eigentlichen Sinn dieſer Worte iſt viel geſchrieben. Man ſehe nach J. gothofredi Diſſ. de functione et aequalitate in mutuo, in Operib. a tro- tzio edit. pag. 515. Corn. van bynkershoeck Obſervat. Iur. Rom. lib. I. cap. 10. Marc. lyklama a nyeholdt Membranar. lib. VII. Eclog. 14. Sa. Herm. ab idsinga Disput. de mutuo et veteri litterarum obligatione praeſ. Abr. wielingio Franeq. 1736. habita, cap. II. § 9—12. in Ger. oelrichs Theſ. nov. Diſſertat. Belgicar. Vol. I. Tom I. pag. 130. und beſonders Aug. Frid. schott Proluſ. qua res, quae functionem recipiunt, definiuntur; in Opuſc iuridic. (Lipſiae 1770. 8.) pag. 212—230. Letzterer hat dieſe dun- kele Stelle ohne Emendation, und unſtreitig am richtigſten erklaͤrt. Er ſagt S. 218. Cum igitur paulus affirmet, eas ſolas res in mutuum venire poſſe, quae magis in gene- re ſuo functionem recipiunt per ſolutionem, quam in ſpecie, quid, quaeſo, aliud voluit indicare, niſi hoc, has res, dum redduntur, ſolvi poſſe non in ſpecie, hoc eſt, non easdem ſpecies, quas debitor acceperat a creditore, ſed in genere ſuo, nempe alias ſpecies eiusdem generis, ac antea datae fuerant, quia eae ita ſint comparatae, ut omnes eiusdem generis ſpecies ſibi poſſint ſubſtitui, ac ſecum permu- tari, 97) ſtant, quibus opponi ſolent corpora, res, ſpecies, iura. — Sunt quidem illa corpore praedita, ſed nos iis ita fungimur, ut non tam corpus eorum ſpectemus, quam quantitatem. Caeterae res corpore valent — Quae pondere numero et men- ſura conſtant, quantitate valent potius, quam corpore.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/476
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791, S. 462. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/476>, abgerufen am 20.05.2024.