Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

lore exornabant sanguineo: sic Odysseam, ubi
Ulyssis idem maritimos scribit errores, membrana
contegebant coerulea. Sed quoniam coerulei quae-
dam species est pene nigra, ut quod Indicum dici-
tur, eoque olim vestitu Graecae mulieres amictae
producebant corum funera, quorum in coelum ani-
mas migrasse coeruleum existimabant: idcirco pro
tristi nonnunquam capitur, ut apud Virgilium
puppis coerulea Charontis, Imberque et Sol coeru-
leus. Cucumis autem coeruleus, nam id quoque
legitur, Melopeponem significat, qui inter cucume-
res, multa enim sunt eorum genera, pulcherri-
mus est. Nec tantum coerulei videtur particeps,
sed ipsius quoque mundi gradus, introrsum ver-
sus, attenuatos ostendit, ut hoc olim de eo lu-
simus,
Quis neget e coelo missum formamque, coloremque
Atque gradus coeli Nectaris atque refert.
Est enim sapore svavissimo. Sine ulla dubitatione,
quod nos coeruleum, Graeci dicunt cyaneum, in
quorum etiam commentariis lazurion invenio. Ad-
scribitur huic generi, qui venetus olim nunc vulgo
blavus nuncupatur color, ex factione Circensi valde
nobilitatus. Fuerunt autem colores in Circo, prae-
ter hunc venetum, roseus, albus et prasinus: qui-
bus auratus postea, purpureus et luteus additi
sunt. De iis loco dicemus.

lore exornabant sanguineo: sic Odysseam, ubi
Ulyssis idem maritimos scribit errores, membrana
contegebant coerulea. Sed quoniam coerulei quae-
dam species est pene nigra, ut quod Indicum dici-
tur, eoque olim vestitu Graecae mulieres amictae
producebant corum funera, quorum in coelum ani-
mas migrasse coeruleum existimabant: idcirco pro
tristi nonnunquam capitur, ut apud Virgilium
puppis coerulea Charontis, Imberque et Sol coeru-
leus. Cucumis autem coeruleus, nam id quoque
legitur, Melopeponem significat, qui inter cucume-
res, multa enim sunt eorum genera, pulcherri-
mus est. Nec tantum coerulei videtur particeps,
sed ipsius quoque mundi gradus, introrsum ver-
sus, attenuatos ostendit, ut hoc olim de eo lu-
simus,
Quis neget e coelo missum formamque, coloremque
Atque gradus coeli Nectaris atque refert.
Est enim sapore svavissimo. Sine ulla dubitatione,
quod nos coeruleum, Graeci dicunt cyaneum, in
quorum etiam commentariis lazurion invenio. Ad-
scribitur huic generi, qui venetus olim nunc vulgo
blavus nuncupatur color, ex factione Circensi valde
nobilitatus. Fuerunt autem colores in Circo, prae-
ter hunc venetum, roseus, albus et prasinus: qui-
bus auratus postea, purpureus et luteus additi
sunt. De iis loco dicemus.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0208" n="174"/>
lore exornabant sanguineo: sic Odysseam, ubi<lb/>
Ulyssis idem maritimos scribit errores, membrana<lb/>
contegebant coerulea. Sed quoniam coerulei quae-<lb/>
dam species est pene nigra, ut quod <hi rendition="#i">Indicum</hi> dici-<lb/>
tur, eoque olim vestitu Graecae mulieres amictae<lb/>
producebant corum funera, quorum in coelum ani-<lb/>
mas migrasse coeruleum existimabant: idcirco pro<lb/>
tristi nonnunquam capitur, ut apud Virgilium<lb/>
puppis coerulea Charontis, Imberque et Sol coeru-<lb/>
leus. Cucumis autem coeruleus, nam id quoque<lb/>
legitur, Melopeponem significat, qui inter cucume-<lb/>
res, multa enim sunt eorum genera, pulcherri-<lb/>
mus est. Nec tantum coerulei videtur particeps,<lb/>
sed ipsius quoque mundi gradus, introrsum ver-<lb/>
sus, attenuatos ostendit, ut hoc olim de eo lu-<lb/>
simus,<lb/><hi rendition="#et">Quis neget e coelo missum formamque, coloremque<lb/>
Atque gradus coeli Nectaris atque refert.</hi><lb/>
Est enim sapore svavissimo. Sine ulla dubitatione,<lb/>
quod nos coeruleum, Graeci dicunt <hi rendition="#i">cyaneum</hi>, in<lb/>
quorum etiam commentariis <hi rendition="#i">lazurion</hi> invenio. Ad-<lb/>
scribitur huic generi, qui <hi rendition="#i">venetus</hi> olim nunc vulgo<lb/><hi rendition="#i">blavus</hi> nuncupatur color, ex factione Circensi valde<lb/>
nobilitatus. Fuerunt autem colores in Circo, prae-<lb/>
ter hunc venetum, roseus, albus et prasinus: qui-<lb/>
bus auratus postea, purpureus et luteus additi<lb/>
sunt. De iis loco dicemus.</hi> </p><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[174/0208] lore exornabant sanguineo: sic Odysseam, ubi Ulyssis idem maritimos scribit errores, membrana contegebant coerulea. Sed quoniam coerulei quae- dam species est pene nigra, ut quod Indicum dici- tur, eoque olim vestitu Graecae mulieres amictae producebant corum funera, quorum in coelum ani- mas migrasse coeruleum existimabant: idcirco pro tristi nonnunquam capitur, ut apud Virgilium puppis coerulea Charontis, Imberque et Sol coeru- leus. Cucumis autem coeruleus, nam id quoque legitur, Melopeponem significat, qui inter cucume- res, multa enim sunt eorum genera, pulcherri- mus est. Nec tantum coerulei videtur particeps, sed ipsius quoque mundi gradus, introrsum ver- sus, attenuatos ostendit, ut hoc olim de eo lu- simus, Quis neget e coelo missum formamque, coloremque Atque gradus coeli Nectaris atque refert. Est enim sapore svavissimo. Sine ulla dubitatione, quod nos coeruleum, Graeci dicunt cyaneum, in quorum etiam commentariis lazurion invenio. Ad- scribitur huic generi, qui venetus olim nunc vulgo blavus nuncupatur color, ex factione Circensi valde nobilitatus. Fuerunt autem colores in Circo, prae- ter hunc venetum, roseus, albus et prasinus: qui- bus auratus postea, purpureus et luteus additi sunt. De iis loco dicemus.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/208
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 174. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/208>, abgerufen am 24.11.2024.