Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob: Deutsche Grammatik. Bd. 1. Göttingen, 1822.

Bild:
<< vorherige Seite
I. angelsächsische consonanten. gutturales.
vgl. cumen (part. von cviman) cuma (hospes) cyme
(adventus) und bald selbst im inf. cuman und im
praet. com st. cvom; ungewöhnlicher ist cuc oder
cvuc, f. cvic (vivus) überhaupt vor dem statt i ge-
schriebenen y bleibt cv bestehn, z. b. cvydan, cvyrn,
cvylm statt cvidan, cvirn, cvilm. gl. gn. gr. zu gn
folgende belege: gnagan (rodere) gnät (culex) gnedhen
(frugalis) gneidan (fricare, verschieden von cnedan,
depsere) gnorne (moestus). Von hl. hn. hr. hv. führe
ich aus Lye die wichtigsten beispiele an: hladan (hau-
rire) hlaeder (scala) hläst (onus) hlav (agger) hlaf (pa-
nis) hland (lotium) hleapan (salire) hleahtor (risus)
hleor (gena) hleov (umbraculum) hleotan (sortiri)
hleodhor (oraculum) hlid (tegmen) hlifjan (eminere)
hlinjan (recumbere) hlisa (fama) hlot (sors) hlodh (praeda)
hlovan (mugire) hlud (sonorus) hlutor (limpidus) hly-
stan (audire) -- hnäp (calix) hnäppjan (dormire) hnae-
gan (hinnire) hneav (tenax) hnecca (cervix) hnesc
(mollis) hneigan (inclinare) hneitan (cornu petere) hnit
(lens, -dis) hnol (vertex) hnut (nux) hnygele (tomen-
tum) -- hraca (guttur) hracca (occiput) hraed (velox)
hräfn (corvus) hrägl oder hregel (amiculum) hraev (ca-
daver) hragra (ardea) hradhe (ultro) hreac (strues)
hreod (arundo) hreddan (eripere) hreman (clamare)
hreoh (turbidus) hreop (clamavit) hreosan (cadere)
bord-hreodha (testudo) hreovan (poenitere) hreran
(agitare) hredher (pectus) hrycg (dorsum) hriddel (cri-
brum) hrif (uterus) hrim (pruina) hrinan (tangere)
hring (circulus) hriofol (lepra) hrisel (radius textorius)
hridhjan (febricitare) hroc (cornix) hrof (culmen)
hrodher (bos) hrusa (terra) hryre (ruina) u. a. m. --
hväl (balaena) hväm, hvämmes (angulue) hvästrjan
(strepere) hvät (strenuus) hvät (quid) hvaete (triticum)
hveorfan (abire) hvearfjan (vertere) hvelan (putrescere)
hvelp (catulus) hveodha. hvidha (aura lenis) hver (le-
bes) hveil (tempus) hvisprung und hvistlung (susurrus)
hveite (albus) hvitel (cultellus) hvosta (tussis) hvrädl
(fibula) u. a. m.
2) in- und auslautende. x stehet a) organisch für hs:
eaxl (humerus) feax (coma) leax (salmo) seax (culter)
fleax (linum) veaxan (crescere) veax (cera) sex (sex)
meox, mix (stercus) next (proximus) lox (lynx) oxa
(bos) byxen (buxeus) b) unorganisch sowohl für sc:
fix (piscis) tux (dens) ryxa (ruscus) etc. (vgl. oben
s. 255.) als das umgekehrte cs und selbst gs, z. b. eax
I. angelſächſiſche conſonanten. gutturales.
vgl. cumen (part. von cviman) cuma (hoſpes) cymë
(adventus) und bald ſelbſt im inf. cuman und im
praet. com ſt. cvom; ungewöhnlicher iſt cuc oder
cvuc, f. cvic (vivus) überhaupt vor dem ſtatt i ge-
ſchriebenen y bleibt cv beſtehn, z. b. cvydan, cvyrn,
cvylm ſtatt cvidan, cvirn, cvilm. gl. gn. gr. zu gn
folgende belege: gnagan (rodere) gnät (culex) gnëdhen
(frugalis) gnîdan (fricare, verſchieden von cnëdan,
depſere) gnornë (moeſtus). Von hl. hn. hr. hv. führe
ich aus Lye die wichtigſten beiſpiele an: hladan (hau-
rire) hlæder (ſcala) hläſt (onus) hlâv (agger) hlâf (pa-
nis) hland (lotium) hleápan (ſalire) hlëahtor (riſus)
hlëor (gena) hlëov (umbraculum) hlëótan (ſortiri)
hlëódhor (oraculum) hlid (tegmen) hlifjan (eminere)
hlinjan (recumbere) hliſa (fama) hlot (ſors) hlôdh (praeda)
hlovan (mugire) hlùd (ſonorus) hlùtor (limpidus) hly-
ſtan (audire) — hnäp (calix) hnäppjan (dormire) hnæ-
gan (hinnire) hneáv (tenax) hnecca (cervix) hneſc
(mollis) hnîgan (inclinare) hnîtan (cornu petere) hnit
(lens, -dis) hnol (vertex) hnut (nux) hnygele (tomen-
tum) — hraca (guttur) hracca (occiput) hræd (velox)
hräfn (corvus) hrägl oder hregël (amiculum) hræv (ca-
daver) hrâgra (ardea) hradhe (ultro) hreác (ſtrues)
hrëod (arundo) hreddan (eripere) hrëman (clamare)
hrëóh (turbidus) hrëôp (clamavit) hrëóſan (cadere)
bord-hrëodha (teſtudo) hrëóvan (poenitere) hrêran
(agitare) hrêdher (pectus) hrycg (dorſum) hriddel (cri-
brum) hrif (uterus) hrìm (pruina) hrìnan (tangere)
hring (circulus) hriofol (lepra) hriſel (radius textorius)
hridhjan (febricitare) hrôc (cornix) hrôf (culmen)
hrodher (bos) hruſa (terra) hryrë (ruina) u. a. m. —
hväl (balaena) hväm, hvämmes (angulue) hväſtrjan
(ſtrepere) hvät (ſtrenuus) hvät (quid) hvætë (triticum)
hvëorfan (abire) hvëarfjan (vertere) hvêlan (putreſcere)
hvëlp (catulus) hvëodha. hvidha (aura lenis) hver (le-
bes) hvîl (tempus) hviſprung und hviſtlung (ſuſurrus)
hvîtë (albus) hvitel (cultellus) hvôſta (tuſſis) hvrädl
(fibula) u. a. m.
2) in- und auslautende. x ſtehet a) organiſch für hs:
ëaxl (humerus) fëax (coma) lëax (ſalmo) ſëax (culter)
flëax (linum) vëaxan (creſcere) vëax (cera) ſëx (ſex)
mëox, mix (ſtërcus) nëxt (proximus) lox (lynx) oxa
(bos) byxën (buxeus) b) unorganiſch ſowohl für ſc:
fix (piſcis) tux (dens) ryxa (ruſcus) etc. (vgl. oben
ſ. 255.) als das umgekehrte cs und ſelbſt gs, z. b. ëax
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <list>
                <item><pb facs="#f0293" n="267"/><fw place="top" type="header">I. <hi rendition="#i">angel&#x017F;äch&#x017F;i&#x017F;che con&#x017F;onanten. gutturales.</hi></fw><lb/>
vgl. cumen (part. von cviman) cuma (ho&#x017F;pes) cymë<lb/>
(adventus) und bald &#x017F;elb&#x017F;t im inf. cuman und im<lb/>
praet. com &#x017F;t. cvom; ungewöhnlicher i&#x017F;t cuc oder<lb/>
cvuc, f. cvic (vivus) überhaupt vor dem &#x017F;tatt i ge-<lb/>
&#x017F;chriebenen y bleibt cv be&#x017F;tehn, z. b. cvydan, cvyrn,<lb/>
cvylm &#x017F;tatt cvidan, cvirn, cvilm. <hi rendition="#i">gl</hi>. <hi rendition="#i">gn</hi>. <hi rendition="#i">gr</hi>. zu <hi rendition="#i">gn</hi><lb/>
folgende belege: gnagan (rodere) gnät (culex) gnëdhen<lb/>
(frugalis) gnîdan (fricare, ver&#x017F;chieden von cnëdan,<lb/>
dep&#x017F;ere) gnornë (moe&#x017F;tus). Von <hi rendition="#i">hl</hi>. <hi rendition="#i">hn</hi>. <hi rendition="#i">hr</hi>. <hi rendition="#i">hv</hi>. führe<lb/>
ich aus Lye die wichtig&#x017F;ten bei&#x017F;piele an: hladan (hau-<lb/>
rire) hlæder (&#x017F;cala) hlä&#x017F;t (onus) hlâv (agger) hlâf (pa-<lb/>
nis) hland (lotium) hleápan (&#x017F;alire) hlëahtor (ri&#x017F;us)<lb/>
hlëor (gena) hlëov (umbraculum) hlëótan (&#x017F;ortiri)<lb/>
hlëódhor (oraculum) hlid (tegmen) hlifjan (eminere)<lb/>
hlinjan (recumbere) hli&#x017F;a (fama) hlot (&#x017F;ors) hlôdh (praeda)<lb/>
hlovan (mugire) hlùd (&#x017F;onorus) hlùtor (limpidus) hly-<lb/>
&#x017F;tan (audire) &#x2014; hnäp (calix) hnäppjan (dormire) hnæ-<lb/>
gan (hinnire) hneáv (tenax) hnecca (cervix) hne&#x017F;c<lb/>
(mollis) hnîgan (inclinare) hnîtan (cornu petere) hnit<lb/>
(lens, -dis) hnol (vertex) hnut (nux) hnygele (tomen-<lb/>
tum) &#x2014; hraca (guttur) hracca (occiput) hræd (velox)<lb/>
hräfn (corvus) hrägl oder hregël (amiculum) hræv (ca-<lb/>
daver) hrâgra (ardea) hradhe (ultro) hreác (&#x017F;trues)<lb/>
hrëod (arundo) hreddan (eripere) hrëman (clamare)<lb/>
hrëóh (turbidus) hrëôp (clamavit) hrëó&#x017F;an (cadere)<lb/>
bord-hrëodha (te&#x017F;tudo) hrëóvan (poenitere) hrêran<lb/>
(agitare) hrêdher (pectus) hrycg (dor&#x017F;um) hriddel (cri-<lb/>
brum) hrif (uterus) hrìm (pruina) hrìnan (tangere)<lb/>
hring (circulus) hriofol (lepra) hri&#x017F;el (radius textorius)<lb/>
hridhjan (febricitare) hrôc (cornix) hrôf (culmen)<lb/>
hrodher (bos) hru&#x017F;a (terra) hryrë (ruina) u. a. m. &#x2014;<lb/>
hväl (balaena) hväm, hvämmes (angulue) hvä&#x017F;trjan<lb/>
(&#x017F;trepere) hvät (&#x017F;trenuus) hvät (quid) hvætë (triticum)<lb/>
hvëorfan (abire) hvëarfjan (vertere) hvêlan (putre&#x017F;cere)<lb/>
hvëlp (catulus) hvëodha. hvidha (aura lenis) hver (le-<lb/>
bes) hvîl (tempus) hvi&#x017F;prung und hvi&#x017F;tlung (&#x017F;u&#x017F;urrus)<lb/>
hvîtë (albus) hvitel (cultellus) hvô&#x017F;ta (tu&#x017F;&#x017F;is) hvrädl<lb/>
(fibula) u. a. m.</item><lb/>
                <item>2) <hi rendition="#i">in-</hi> und <hi rendition="#i">auslautende</hi>. x &#x017F;tehet a) organi&#x017F;ch für <hi rendition="#i">hs</hi>:<lb/>
ëaxl (humerus) fëax (coma) lëax (&#x017F;almo) &#x017F;ëax (culter)<lb/>
flëax (linum) vëaxan (cre&#x017F;cere) vëax (cera) &#x017F;ëx (&#x017F;ex)<lb/>
mëox, mix (&#x017F;tërcus) nëxt (proximus) lox (lynx) oxa<lb/>
(bos) byxën (buxeus) b) unorgani&#x017F;ch &#x017F;owohl für <hi rendition="#i">&#x017F;c</hi>:<lb/>
fix (pi&#x017F;cis) tux (dens) ryxa (ru&#x017F;cus) etc. (vgl. oben<lb/>
&#x017F;. 255.) als das umgekehrte <hi rendition="#i">cs</hi> und &#x017F;elb&#x017F;t <hi rendition="#i">gs</hi>, z. b. ëax<lb/></item>
              </list>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[267/0293] I. angelſächſiſche conſonanten. gutturales. vgl. cumen (part. von cviman) cuma (hoſpes) cymë (adventus) und bald ſelbſt im inf. cuman und im praet. com ſt. cvom; ungewöhnlicher iſt cuc oder cvuc, f. cvic (vivus) überhaupt vor dem ſtatt i ge- ſchriebenen y bleibt cv beſtehn, z. b. cvydan, cvyrn, cvylm ſtatt cvidan, cvirn, cvilm. gl. gn. gr. zu gn folgende belege: gnagan (rodere) gnät (culex) gnëdhen (frugalis) gnîdan (fricare, verſchieden von cnëdan, depſere) gnornë (moeſtus). Von hl. hn. hr. hv. führe ich aus Lye die wichtigſten beiſpiele an: hladan (hau- rire) hlæder (ſcala) hläſt (onus) hlâv (agger) hlâf (pa- nis) hland (lotium) hleápan (ſalire) hlëahtor (riſus) hlëor (gena) hlëov (umbraculum) hlëótan (ſortiri) hlëódhor (oraculum) hlid (tegmen) hlifjan (eminere) hlinjan (recumbere) hliſa (fama) hlot (ſors) hlôdh (praeda) hlovan (mugire) hlùd (ſonorus) hlùtor (limpidus) hly- ſtan (audire) — hnäp (calix) hnäppjan (dormire) hnæ- gan (hinnire) hneáv (tenax) hnecca (cervix) hneſc (mollis) hnîgan (inclinare) hnîtan (cornu petere) hnit (lens, -dis) hnol (vertex) hnut (nux) hnygele (tomen- tum) — hraca (guttur) hracca (occiput) hræd (velox) hräfn (corvus) hrägl oder hregël (amiculum) hræv (ca- daver) hrâgra (ardea) hradhe (ultro) hreác (ſtrues) hrëod (arundo) hreddan (eripere) hrëman (clamare) hrëóh (turbidus) hrëôp (clamavit) hrëóſan (cadere) bord-hrëodha (teſtudo) hrëóvan (poenitere) hrêran (agitare) hrêdher (pectus) hrycg (dorſum) hriddel (cri- brum) hrif (uterus) hrìm (pruina) hrìnan (tangere) hring (circulus) hriofol (lepra) hriſel (radius textorius) hridhjan (febricitare) hrôc (cornix) hrôf (culmen) hrodher (bos) hruſa (terra) hryrë (ruina) u. a. m. — hväl (balaena) hväm, hvämmes (angulue) hväſtrjan (ſtrepere) hvät (ſtrenuus) hvät (quid) hvætë (triticum) hvëorfan (abire) hvëarfjan (vertere) hvêlan (putreſcere) hvëlp (catulus) hvëodha. hvidha (aura lenis) hver (le- bes) hvîl (tempus) hviſprung und hviſtlung (ſuſurrus) hvîtë (albus) hvitel (cultellus) hvôſta (tuſſis) hvrädl (fibula) u. a. m. 2) in- und auslautende. x ſtehet a) organiſch für hs: ëaxl (humerus) fëax (coma) lëax (ſalmo) ſëax (culter) flëax (linum) vëaxan (creſcere) vëax (cera) ſëx (ſex) mëox, mix (ſtërcus) nëxt (proximus) lox (lynx) oxa (bos) byxën (buxeus) b) unorganiſch ſowohl für ſc: fix (piſcis) tux (dens) ryxa (ruſcus) etc. (vgl. oben ſ. 255.) als das umgekehrte cs und ſelbſt gs, z. b. ëax

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_grammatik01_1822
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_grammatik01_1822/293
Zitationshilfe: Grimm, Jacob: Deutsche Grammatik. Bd. 1. Göttingen, 1822, S. 267. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_grammatik01_1822/293>, abgerufen am 20.05.2024.