Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.
min Vader de mi att, daar feel de Fru vör dood nedder, min Swester de Marleeniken, ach, sed Marleenken, ick wil ook herut gan un seen op de Vagel mi wat schenkt, daar ging se herut, söcht alle mine Beeniken und bindt se in een siden Dook, daar smeet he eer de Scho herun legts unner den Machandelboom, kywitt, kywitt! ach wat een schön Vagel bin ick! Daar was eer so licht un frölich, daar truck se de nien rooden Scho an, un danst un sprüng he- rinn; ach, sed se, ick was so trurig as ick herut ging, un nu is mi so licht, dat is mal een herlichen Vagel, het mi een Paar roode Scho schenkt! "nee sed de Fru, un sprung up, un de Har stunnen eer to Barge as Füürsflammen, mi is as sull de Werld unner gahn, ick wil ook herut, op mi lichter warden sull, un as se ut de Döör kamm -- bratsch! -- smeet eer de Vagel den Mählensteen up den Kopp, dat se ganz tomatscht; de Vader un Marleenken hör- den dat un gingen herut, dar ging een Damp un Flam un Füür up van de Steed, un as dat vorby was, da stund de lüttje Broder, un he namm sinen Vader un Marleenken bi de Hand, min Vader de mi att, daar feel de Fru voͤr dood nedder, min Sweſter de Marleeniken, ach, ſed Marleenken, ick wil ook herut gan un ſeen op de Vagel mi wat ſchenkt, daar ging ſe herut, ſoͤcht alle mine Beeniken und bindt ſe in een ſiden Dook, daar ſmeet he eer de Scho herun legts unner den Machandelboom, kywitt, kywitt! ach wat een ſchoͤn Vagel bin ick! Daar was eer ſo licht un froͤlich, daar truck ſe de nien rooden Scho an, un danſt un ſpruͤng he- rinn; ach, ſed ſe, ick was ſo trurig as ick herut ging, un nu is mi ſo licht, dat is mal een herlichen Vagel, het mi een Paar roode Scho ſchenkt! „nee ſed de Fru, un ſprung up, un de Har ſtunnen eer to Barge as Fuͤuͤrsflammen, mi is as ſull de Werld unner gahn, ick wil ook herut, op mi lichter warden ſull, un as ſe ut de Doͤoͤr kamm — bratſch! — ſmeet eer de Vagel den Maͤhlenſteen up den Kopp, dat ſe ganz tomatſcht; de Vader un Marleenken hoͤr- den dat un gingen herut, dar ging een Damp un Flam un Fuͤuͤr up van de Steed, un as dat vorby was, da ſtund de luͤttje Broder, un he namm ſinen Vader un Marleenken bi de Hand, <TEI> <text> <body> <div n="1"> <p><pb facs="#f0250" n="216"/><lg type="poem"><l>min Vader de mi att,</l></lg><lb/> daar feel de Fru voͤr dood nedder,<lb/><lg type="poem"><l>min Sweſter de Marleeniken,</l></lg><lb/> ach, ſed Marleenken, ick wil ook herut gan un<lb/> ſeen op de Vagel mi wat ſchenkt, daar ging ſe<lb/> herut,<lb/><lg type="poem"><l>ſoͤcht alle mine Beeniken</l><lb/><l>und bindt ſe in een ſiden Dook,</l></lg><lb/> daar ſmeet he eer de Scho herun<lb/><lg type="poem"><l>legts unner den Machandelboom,</l><lb/><l>kywitt, kywitt! ach wat een ſchoͤn Vagel</l><lb/><l>bin ick!</l></lg><lb/> Daar was eer ſo licht un froͤlich, daar truck ſe de<lb/> nien rooden Scho an, un danſt un ſpruͤng he-<lb/> rinn; ach, ſed ſe, ick was ſo trurig as ick herut<lb/> ging, un nu is mi ſo licht, dat is mal een<lb/> herlichen Vagel, het mi een Paar roode Scho<lb/> ſchenkt! „nee ſed de Fru, un ſprung up, un<lb/> de Har ſtunnen eer to Barge as Fuͤuͤrsflammen,<lb/> mi is as ſull de Werld unner gahn, ick wil<lb/> ook herut, op mi lichter warden ſull, un as ſe<lb/> ut de Doͤoͤr kamm — bratſch! — ſmeet eer de<lb/> Vagel den Maͤhlenſteen up den Kopp, dat ſe<lb/> ganz tomatſcht; de Vader un Marleenken hoͤr-<lb/> den dat un gingen herut, dar ging een Damp<lb/> un Flam un Fuͤuͤr up van de Steed, un as dat<lb/> vorby was, da ſtund de luͤttje Broder, un he<lb/> namm ſinen Vader un Marleenken bi de Hand,<lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [216/0250]
min Vader de mi att,
daar feel de Fru voͤr dood nedder,
min Sweſter de Marleeniken,
ach, ſed Marleenken, ick wil ook herut gan un
ſeen op de Vagel mi wat ſchenkt, daar ging ſe
herut,
ſoͤcht alle mine Beeniken
und bindt ſe in een ſiden Dook,
daar ſmeet he eer de Scho herun
legts unner den Machandelboom,
kywitt, kywitt! ach wat een ſchoͤn Vagel
bin ick!
Daar was eer ſo licht un froͤlich, daar truck ſe de
nien rooden Scho an, un danſt un ſpruͤng he-
rinn; ach, ſed ſe, ick was ſo trurig as ick herut
ging, un nu is mi ſo licht, dat is mal een
herlichen Vagel, het mi een Paar roode Scho
ſchenkt! „nee ſed de Fru, un ſprung up, un
de Har ſtunnen eer to Barge as Fuͤuͤrsflammen,
mi is as ſull de Werld unner gahn, ick wil
ook herut, op mi lichter warden ſull, un as ſe
ut de Doͤoͤr kamm — bratſch! — ſmeet eer de
Vagel den Maͤhlenſteen up den Kopp, dat ſe
ganz tomatſcht; de Vader un Marleenken hoͤr-
den dat un gingen herut, dar ging een Damp
un Flam un Fuͤuͤr up van de Steed, un as dat
vorby was, da ſtund de luͤttje Broder, un he
namm ſinen Vader un Marleenken bi de Hand,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/250 |
| Zitationshilfe: | Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. 216. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/250>, abgerufen am 21.11.2024. |
