Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819.
Köck daar in, un da achter was een lütte Gaarn mit allerhand Grönigkeiten un een Hoff, da weeren Höner und Aanten. "Ach, sed de Mann, nu willn wi vergnögt lewen" -- "Ja, sed de Fru, wi willnt versöken." So ging dat nu wol een acht oder veertein Daag, dar sed de Fru: "Mann! de Hütt wart mi to eng, de Hoff un Gaarn is to lütt, ick will in een grot steenern Slott wanen; ga hen tum Butt, he sall uns een Slott schaffen." -- "Ach Fru, sed de Mann, de Butt hett uns eerst de Hütt gewen, ick mag nu nich all wedder kamen, den Butt mügt et verdreeten." -- J watt, sed de Fru, he kann dat recht good, un deet dat geern, ga du man hen!" Daar ging der Mann hen un siin Hart was em so swar; as he awerst bi de See kam, was dat Water gans vigelett un grag un dunkelblag, doch was't noch still, dar ging he staan un sed: "Mandje! Mandje! Timpe Te!
Buttje, Buttje in de See! Mine Fru, de Jlsebill, Will nich so, as ick wol will." "Na, wat will se denn?" sed de Butt. -- "Ach, sed de Mann, ganz bedrövd, mine Fru will in een steenern Slott wanen." -- "Ga man hen, se steit vör de Döör" sed de Butt. Daar ging de Mann hen un siine Fru stund vör eenen groten Pallast. "Sü Mann, sed se, wat is dat nu schön!" Mit des gingen se tosamen herin, daar weeren so veel Bedeenters, un de Wände weeren all blank, un goldne Stööl un Dische weeren in de Stuw, un achter dat Slott was een Gaarn un Holt, woll Koͤck daar in, un da achter was een luͤtte Gaarn mit allerhand Groͤnigkeiten un een Hoff, da weeren Hoͤner und Aanten. „Ach, sed de Mann, nu willn wi vergnoͤgt lewen“ — „Ja, sed de Fru, wi willnt versoͤken.“ So ging dat nu wol een acht oder veertein Daag, dar sed de Fru: „Mann! de Huͤtt wart mi to eng, de Hoff un Gaarn is to luͤtt, ick will in een grot steenern Slott wanen; ga hen tum Butt, he sall uns een Slott schaffen.“ — „Ach Fru, sed de Mann, de Butt hett uns eerst de Huͤtt gewen, ick mag nu nich all wedder kamen, den Butt muͤgt et verdreeten.“ — J watt, sed de Fru, he kann dat recht good, un deet dat geern, ga du man hen!“ Daar ging der Mann hen un siin Hart was em so swar; as he awerst bi de See kam, was dat Water gans vigelett un grag un dunkelblag, doch was’t noch still, dar ging he staan un sed: „Mandje! Mandje! Timpe Te!
Buttje, Buttje in de See! Mine Fru, de Jlsebill, Will nich so, as ick wol will.“ „Na, wat will se denn?“ sed de Butt. — „Ach, sed de Mann, ganz bedroͤvd, mine Fru will in een steenern Slott wanen.“ — „Ga man hen, se steit voͤr de Doͤoͤr“ sed de Butt. Daar ging de Mann hen un siine Fru stund voͤr eenen groten Pallast. „Suͤ Mann, sed se, wat is dat nu schoͤn!“ Mit des gingen se tosamen herin, daar weeren so veel Bedeenters, un de Waͤnde weeren all blank, un goldne Stoͤoͤl un Dische weeren in de Stuw, un achter dat Slott was een Gaarn un Holt, woll <TEI> <text> <body> <div n="1"> <p><pb facs="#f0163" n="99"/> Koͤck daar in, un da achter was een luͤtte Gaarn mit allerhand Groͤnigkeiten un een Hoff, da weeren Hoͤner und Aanten. „Ach, sed de Mann, nu willn wi vergnoͤgt lewen“ — „Ja, sed de Fru, wi willnt versoͤken.“</p><lb/> <p>So ging dat nu wol een acht oder veertein Daag, dar sed de Fru: „Mann! de Huͤtt wart mi to eng, de Hoff un Gaarn is to luͤtt, ick will in een grot steenern Slott wanen; ga hen tum Butt, he sall uns een Slott schaffen.“ — „Ach Fru, sed de Mann, de Butt hett uns eerst de Huͤtt gewen, ick mag nu nich all wedder kamen, den Butt muͤgt et verdreeten.“ — J watt, sed de Fru, he kann dat recht good, un deet dat geern, ga du man hen!“ Daar ging der Mann hen un siin Hart was em so swar; as he awerst bi de See kam, was dat Water gans vigelett un grag un dunkelblag, doch was’t noch still, dar ging he staan un sed:</p><lb/> <lg type="poem"> <l>„Mandje! Mandje! Timpe Te!</l><lb/> <l>Buttje, Buttje in de See!</l><lb/> <l>Mine Fru, de Jlsebill,</l><lb/> <l>Will nich so, as ick wol will.“</l><lb/> </lg> <p>„Na, wat will se denn?“ sed de Butt. — „Ach, sed de Mann, ganz bedroͤvd, mine Fru will in een steenern Slott wanen.“ — „Ga man hen, se steit voͤr de Doͤoͤr“ sed de Butt.</p><lb/> <p>Daar ging de Mann hen un siine Fru stund voͤr eenen groten Pallast. „Suͤ Mann, sed se, wat is dat nu schoͤn!“ Mit des gingen se tosamen herin, daar weeren so veel Bedeenters, un de Waͤnde weeren all blank, un goldne Stoͤoͤl un Dische weeren in de Stuw, un achter dat Slott was een Gaarn un Holt, woll </p> </div> </body> </text> </TEI> [99/0163]
Koͤck daar in, un da achter was een luͤtte Gaarn mit allerhand Groͤnigkeiten un een Hoff, da weeren Hoͤner und Aanten. „Ach, sed de Mann, nu willn wi vergnoͤgt lewen“ — „Ja, sed de Fru, wi willnt versoͤken.“
So ging dat nu wol een acht oder veertein Daag, dar sed de Fru: „Mann! de Huͤtt wart mi to eng, de Hoff un Gaarn is to luͤtt, ick will in een grot steenern Slott wanen; ga hen tum Butt, he sall uns een Slott schaffen.“ — „Ach Fru, sed de Mann, de Butt hett uns eerst de Huͤtt gewen, ick mag nu nich all wedder kamen, den Butt muͤgt et verdreeten.“ — J watt, sed de Fru, he kann dat recht good, un deet dat geern, ga du man hen!“ Daar ging der Mann hen un siin Hart was em so swar; as he awerst bi de See kam, was dat Water gans vigelett un grag un dunkelblag, doch was’t noch still, dar ging he staan un sed:
„Mandje! Mandje! Timpe Te!
Buttje, Buttje in de See!
Mine Fru, de Jlsebill,
Will nich so, as ick wol will.“
„Na, wat will se denn?“ sed de Butt. — „Ach, sed de Mann, ganz bedroͤvd, mine Fru will in een steenern Slott wanen.“ — „Ga man hen, se steit voͤr de Doͤoͤr“ sed de Butt.
Daar ging de Mann hen un siine Fru stund voͤr eenen groten Pallast. „Suͤ Mann, sed se, wat is dat nu schoͤn!“ Mit des gingen se tosamen herin, daar weeren so veel Bedeenters, un de Waͤnde weeren all blank, un goldne Stoͤoͤl un Dische weeren in de Stuw, un achter dat Slott was een Gaarn un Holt, woll
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/163 |
| Zitationshilfe: | Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819, S. 99. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/163>, abgerufen am 24.11.2024. |
