Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 7. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1857.
19. Von dem Fischer un syner Fru. Dar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in'n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld. So seet he ook eens by de Angel un seeg jümmer in dat blanke Water henin: un he seet un seet. Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de Butt to em 'hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün'n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? ik würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.' 'Nu,' säd de Mann, 'du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.' Mit des sett't he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund un leet enen langen Strypen Bloot achter sik. Do stünn de Fischer up un güng na syne Fru in'n Pißputt. 'Mann,' säd de Fru, 'hest du hüüt niks fungen?' 'Ne,' säd de Mann, 'ik füng enen Butt, de säd he wöör en verwünschten Prins, do hebb ik em wedder swemmen laten.' 'Hest du dy denn niks wünschd?' säd de Fru. 'Ne,' säd de Mann, 'wat schull ik my wünschen?' 'Ach,' säd de Fru, 'dat is doch äwel, hyr man jümmer in'n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em wy wählt 'ne lüttje Hütt hebben, he dait 19. Von dem Fischer un syner Fru. Dar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in’n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld. So seet he ook eens by de Angel un seeg jümmer in dat blanke Water henin: un he seet un seet. Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de Butt to em ‘hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün’n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? ik würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.’ ‘Nu,’ säd de Mann, ‘du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.’ Mit des sett’t he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund un leet enen langen Strypen Bloot achter sik. Do stünn de Fischer up un güng na syne Fru in’n Pißputt. ‘Mann,’ säd de Fru, ‘hest du hüüt niks fungen?’ ‘Ne,’ säd de Mann, ‘ik füng enen Butt, de säd he wöör en verwünschten Prins, do hebb ik em wedder swemmen laten.’ ‘Hest du dy denn niks wünschd?’ säd de Fru. ‘Ne,’ säd de Mann, ‘wat schull ik my wünschen?’ ‘Ach,’ säd de Fru, ‘dat is doch äwel, hyr man jümmer in’n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em wy wählt ’ne lüttje Hütt hebben, he dait <TEI> <text> <body> <pb facs="#f0133" n="100"/> <div n="1"> <head> <hi rendition="#b">19.<lb/> Von dem Fischer un syner Fru.</hi> </head><lb/> <p><hi rendition="#in">D</hi>ar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in’n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.</p><lb/> <p>So seet he ook eens by de Angel un seeg jümmer in dat blanke Water henin: un he seet un seet.</p><lb/> <p>Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de Butt to em ‘hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün’n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? ik würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.’ ‘Nu,’ säd de Mann, ‘du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.’ Mit des sett’t he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund un leet enen langen Strypen Bloot achter sik. Do stünn de Fischer up un güng na syne Fru in’n Pißputt.</p><lb/> <p>‘Mann,’ säd de Fru, ‘hest du hüüt niks fungen?’ ‘Ne,’ säd de Mann, ‘ik füng enen Butt, de säd he wöör en verwünschten Prins, do hebb ik em wedder swemmen laten.’ ‘Hest du dy denn niks wünschd?’ säd de Fru. ‘Ne,’ säd de Mann, ‘wat schull ik my wünschen?’ ‘Ach,’ säd de Fru, ‘dat is doch äwel, hyr man jümmer in’n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em wy wählt ’ne lüttje Hütt hebben, he dait </p> </div> </body> </text> </TEI> [100/0133]
19.
Von dem Fischer un syner Fru.
Dar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in’n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.
So seet he ook eens by de Angel un seeg jümmer in dat blanke Water henin: un he seet un seet.
Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de Butt to em ‘hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün’n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? ik würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.’ ‘Nu,’ säd de Mann, ‘du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.’ Mit des sett’t he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund un leet enen langen Strypen Bloot achter sik. Do stünn de Fischer up un güng na syne Fru in’n Pißputt.
‘Mann,’ säd de Fru, ‘hest du hüüt niks fungen?’ ‘Ne,’ säd de Mann, ‘ik füng enen Butt, de säd he wöör en verwünschten Prins, do hebb ik em wedder swemmen laten.’ ‘Hest du dy denn niks wünschd?’ säd de Fru. ‘Ne,’ säd de Mann, ‘wat schull ik my wünschen?’ ‘Ach,’ säd de Fru, ‘dat is doch äwel, hyr man jümmer in’n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em wy wählt ’ne lüttje Hütt hebben, he dait
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857/133 |
| Zitationshilfe: | Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 7. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1857, S. 100. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857/133>, abgerufen am 27.11.2024. |
