Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

Prinzessin süt alle Morgen den schönen Jungen,
do seg se to den Görner, de kleine Lehrjunge söll
eer en Busk Blomen brengen. Un se frög dat
Kind, van wat för Standt dat et wöre; do seg
et, ja, dat wüs et nig, do giv se em en broden
Hohn vull Ducoeten. Es he in kümmt, giv he
dat Geld sinen Heeren un seg: "wat sall ick do
met dohn, dat bruckt ji men." Un he moste eer
noh enen Busk Blomen brengen, do giv se em ne
Aant (Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an
sinen Heeren. Un do noh en moel, do giv se em
ne Gans vull Ducoeten, de giv de Junge wier
an sinen Heeren. Do ment de Prinzessin, he
hev Geld un he hev nix, un do hierothet se em in't
geheem, un do weeret eere Oeldern so beise un
setten se in dat Brauhuse, do mot se sick met spin-
nen ernähren, un he geit in de Kücke un helpt
den Kock de Broden dreien un steld manxden (zu-
weilen) en Stück Fleesk un brengd et an sine
Frau.

Do kümmt so'n gewoltigen Krieg in Engel-
land, wo de Kaiser hin mott un alle de grauten
Heerens, do seg de junge Mann, he wull do auck
hen, ov se nig noh en Perd in Stall hedden, un
se saden, se hedden noh ent, dat gönk up drei
Beenen, dat wör em gut genog. He settet sick
up dat Perd, dat Perd dat geit alle: husepus!
husepus! Do kümmt em de wilde Mann in de
möte (entgegen), do döt sick so'n grauten Berg

Prinzeſſin ſuͤt alle Morgen den ſchoͤnen Jungen,
do ſeg ſe to den Goͤrner, de kleine Lehrjunge ſoͤll
eer en Buſk Blomen brengen. Un ſe froͤg dat
Kind, van wat foͤr Standt dat et woͤre; do ſeg
et, ja, dat wuͤs et nig, do giv ſe em en broden
Hohn vull Ducoeten. Es he in kuͤmmt, giv he
dat Geld ſinen Heeren un ſeg: „wat ſall ick do
met dohn, dat bruckt ji men.“ Un he moſte eer
noh enen Buſk Blomen brengen, do giv ſe em ne
Aant (Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an
ſinen Heeren. Un do noh en moel, do giv ſe em
ne Gans vull Ducoeten, de giv de Junge wier
an ſinen Heeren. Do ment de Prinzeſſin, he
hev Geld un he hev nix, un do hierothet ſe em in’t
geheem, un do weeret eere Oeldern ſo beiſe un
ſetten ſe in dat Brauhuſe, do mot ſe ſick met ſpin-
nen ernaͤhren, un he geit in de Kuͤcke un helpt
den Kock de Broden dreien un ſteld manxden (zu-
weilen) en Stuͤck Fleeſk un brengd et an ſine
Frau.

Do kuͤmmt ſo’n gewoltigen Krieg in Engel-
land, wo de Kaiſer hin mott un alle de grauten
Heerens, do ſeg de junge Mann, he wull do auck
hen, ov ſe nig noh en Perd in Stall hedden, un
ſe ſaden, ſe hedden noh ent, dat goͤnk up drei
Beenen, dat woͤr em gut genog. He ſettet ſick
up dat Perd, dat Perd dat geit alle: huſepus!
huſepus! Do kuͤmmt em de wilde Mann in de
moͤte (entgegen), do doͤt ſick ſo’n grauten Berg

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0282" n="261"/>
Prinze&#x017F;&#x017F;in &#x017F;u&#x0364;t alle Morgen den &#x017F;cho&#x0364;nen Jungen,<lb/>
do &#x017F;eg &#x017F;e to den Go&#x0364;rner, de kleine Lehrjunge &#x017F;o&#x0364;ll<lb/>
eer en Bu&#x017F;k Blomen brengen. Un &#x017F;e fro&#x0364;g dat<lb/>
Kind, van wat fo&#x0364;r Standt dat et wo&#x0364;re; do &#x017F;eg<lb/>
et, ja, dat wu&#x0364;s et nig, do giv &#x017F;e em en broden<lb/>
Hohn vull Ducoeten. Es he in ku&#x0364;mmt, giv he<lb/>
dat Geld &#x017F;inen Heeren un &#x017F;eg: &#x201E;wat &#x017F;all ick do<lb/>
met dohn, dat bruckt ji men.&#x201C; Un he mo&#x017F;te eer<lb/>
noh enen Bu&#x017F;k Blomen brengen, do giv &#x017F;e em ne<lb/>
Aant (Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an<lb/>
&#x017F;inen Heeren. Un do noh en moel, do giv &#x017F;e em<lb/>
ne Gans vull Ducoeten, de giv de Junge wier<lb/>
an &#x017F;inen Heeren. Do ment de Prinze&#x017F;&#x017F;in, he<lb/>
hev Geld un he hev nix, un do hierothet &#x017F;e em in&#x2019;t<lb/>
geheem, un do weeret eere Oeldern &#x017F;o bei&#x017F;e un<lb/>
&#x017F;etten &#x017F;e in dat Brauhu&#x017F;e, do mot &#x017F;e &#x017F;ick met &#x017F;pin-<lb/>
nen erna&#x0364;hren, un he geit in de Ku&#x0364;cke un helpt<lb/>
den Kock de Broden dreien un &#x017F;teld manxden (zu-<lb/>
weilen) en Stu&#x0364;ck Flee&#x017F;k un brengd et an &#x017F;ine<lb/>
Frau.</p><lb/>
        <p>Do ku&#x0364;mmt &#x017F;o&#x2019;n gewoltigen Krieg in Engel-<lb/>
land, wo de Kai&#x017F;er hin mott un alle de grauten<lb/>
Heerens, do &#x017F;eg de junge Mann, he wull do auck<lb/>
hen, ov &#x017F;e nig noh en Perd in Stall hedden, un<lb/>
&#x017F;e &#x017F;aden, &#x017F;e hedden noh ent, dat go&#x0364;nk up drei<lb/>
Beenen, dat wo&#x0364;r em gut genog. He &#x017F;ettet &#x017F;ick<lb/>
up dat Perd, dat Perd dat geit alle: hu&#x017F;epus!<lb/>
hu&#x017F;epus! Do ku&#x0364;mmt em de wilde Mann in de<lb/>
mo&#x0364;te (entgegen), do do&#x0364;t &#x017F;ick &#x017F;o&#x2019;n grauten Berg<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[261/0282] Prinzeſſin ſuͤt alle Morgen den ſchoͤnen Jungen, do ſeg ſe to den Goͤrner, de kleine Lehrjunge ſoͤll eer en Buſk Blomen brengen. Un ſe froͤg dat Kind, van wat foͤr Standt dat et woͤre; do ſeg et, ja, dat wuͤs et nig, do giv ſe em en broden Hohn vull Ducoeten. Es he in kuͤmmt, giv he dat Geld ſinen Heeren un ſeg: „wat ſall ick do met dohn, dat bruckt ji men.“ Un he moſte eer noh enen Buſk Blomen brengen, do giv ſe em ne Aant (Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an ſinen Heeren. Un do noh en moel, do giv ſe em ne Gans vull Ducoeten, de giv de Junge wier an ſinen Heeren. Do ment de Prinzeſſin, he hev Geld un he hev nix, un do hierothet ſe em in’t geheem, un do weeret eere Oeldern ſo beiſe un ſetten ſe in dat Brauhuſe, do mot ſe ſick met ſpin- nen ernaͤhren, un he geit in de Kuͤcke un helpt den Kock de Broden dreien un ſteld manxden (zu- weilen) en Stuͤck Fleeſk un brengd et an ſine Frau. Do kuͤmmt ſo’n gewoltigen Krieg in Engel- land, wo de Kaiſer hin mott un alle de grauten Heerens, do ſeg de junge Mann, he wull do auck hen, ov ſe nig noh en Perd in Stall hedden, un ſe ſaden, ſe hedden noh ent, dat goͤnk up drei Beenen, dat woͤr em gut genog. He ſettet ſick up dat Perd, dat Perd dat geit alle: huſepus! huſepus! Do kuͤmmt em de wilde Mann in de moͤte (entgegen), do doͤt ſick ſo’n grauten Berg

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/282
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 261. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/282>, abgerufen am 23.12.2024.