Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Et licet invictus vates fuit Orpheus, ipsi Iniecit rapidas mors tamen atra manus. Qui tamen ingenium studijs ornavit, & arte, Is tanquam invita morte superstes erit. Sie Cicero longum post fata est nomen adeptue, Troiani durat sic quoque vatis opus. Sic te nulla Dies delebtt docte Catulie, Sic vivent libri Naso Poeta tui. Sic quoque scripta vigent quae rethor Cantaber, & quae Mirando fecit numine Aristoteles. Longavos vivent etiam tua scripta per annos Sic pater, & merito nomine dignus eris: Laude tua Historici cantabunt facta, ferentque Nabla, Cheles, Cytharas, Cymbala, Plectrae, Lyraes, Et Themis aetherio despectans vertice terras, Annuet & nostra haec gaudiae, dicet erunt. ANtra fron dea, dtscolore picta Tellus gramine, & arborum susurri, Murmurans Boda, riuuli fugaces. O quam suaviter, atque delicate Viximus, quoad optimum parentem Vidimus Themidem salubriorem Phaebumque Aonidesque concinentes: Dij tunc quam bene viximus, supremus Tunc tunc Iuppiter invidebat, Eheu Quis nunc tristior aspicit ritorem Solis, quis pectore praemit dolorem Tantum? seu rutilo nitescit ortu Aurora, & vitreis mandent amaens Paßim pascua guttulis, alauda Mulcetque ethera blandulo susurro. Vesperi, Hesperias micans ad vndas
Et licet invictus vates fuit Orpheus, ipsi Iniecit rapidas mors tamen atra manus. Qui tamen ingenium studijs ornavit, & arte, Is tanquam invita morte superstes erit. Sie Cicero longum post fata est nomen adeptue, Troiani durat sic quoque vatis opus. Sic te nulla Dies delebtt docte Catulie, Sic vivent libri Naso Poeta tui. Sic quoque scripta vigent quae rethor Cantaber, & quae Mirando fecit numine Aristoteles. Longavos vivent etiam tua scripta per annos Sic pater, & merito nomine dignus eris: Laude tua Historici cantabunt facta, ferentque Nabla, Cheles, Cytharas, Cymbala, Plectrae, Lyraes, Et Themis aetherio despectans vertice terras, Annuet & nostra haec gaudiae, dicet erunt. ANtra fron dea, dtscolore picta Tellus gramine, & arborum susurri, Murmurans Boda, riuuli fugaces. O quam suaviter, atque delicaté Viximus, quoad optimum parentem Vidimus Themidem salubriorem Phaebumque Aonidesque concinentes: Dij tunc quam bené viximus, supremus Tunc tunc Iuppiter invidebat, Eheu Quis nunc tristior aspicit ritorem Solis, quis pectore praemit dolorem Tantum? seu rutilo nitescit ortu Aurora, & vitreis mandent amaens Paßim pascua guttulis, alauda Mulcetque ethera blandulo susurro. Vesperi, Hesperias micans ad vndas
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0054"/> Et licet invictus vates fuit Orpheus, ipsi Iniecit rapidas mors tamen atra manus. Qui tamen ingenium studijs ornavit, & arte, Is tanquam invita morte superstes erit. Sie Cicero longum post fata est nomen adeptue, Troiani durat sic quoque vatis opus. Sic te nulla Dies delebtt docte Catulie, Sic vivent libri Naso Poeta tui. Sic quoque scripta vigent quae rethor Cantaber, & quae Mirando fecit numine Aristoteles. Longavos vivent etiam tua scripta per annos Sic pater, & merito nomine dignus eris: Laude tua Historici cantabunt facta, ferentque Nabla, Cheles, Cytharas, Cymbala, Plectrae, Lyraes, Et Themis aetherio despectans vertice terras, Annuet & nostra haec gaudiae, dicet erunt.</hi> </l> <l>A<hi rendition="#i">Ntra fron dea, dtscolore picta Tellus gramine, & arborum susurri, Murmurans Boda, riuuli fugaces. O quam suaviter, atque delicaté Viximus, quoad optimum parentem Vidimus Themidem salubriorem Phaebumque Aonidesque concinentes: Dij tunc quam bené viximus, supremus Tunc tunc Iuppiter invidebat, Eheu Quis nunc tristior aspicit ritorem Solis, quis pectore praemit dolorem Tantum? seu rutilo nitescit ortu Aurora, & vitreis mandent amaens Paßim pascua guttulis, alauda Mulcetque ethera blandulo susurro. Vesperi, Hesperias micans ad vndas </hi></l> </div> </body> </text> </TEI> [0054]
Et licet invictus vates fuit Orpheus, ipsi Iniecit rapidas mors tamen atra manus. Qui tamen ingenium studijs ornavit, & arte, Is tanquam invita morte superstes erit. Sie Cicero longum post fata est nomen adeptue, Troiani durat sic quoque vatis opus. Sic te nulla Dies delebtt docte Catulie, Sic vivent libri Naso Poeta tui. Sic quoque scripta vigent quae rethor Cantaber, & quae Mirando fecit numine Aristoteles. Longavos vivent etiam tua scripta per annos Sic pater, & merito nomine dignus eris: Laude tua Historici cantabunt facta, ferentque Nabla, Cheles, Cytharas, Cymbala, Plectrae, Lyraes, Et Themis aetherio despectans vertice terras, Annuet & nostra haec gaudiae, dicet erunt. ANtra fron dea, dtscolore picta Tellus gramine, & arborum susurri, Murmurans Boda, riuuli fugaces. O quam suaviter, atque delicaté Viximus, quoad optimum parentem Vidimus Themidem salubriorem Phaebumque Aonidesque concinentes: Dij tunc quam bené viximus, supremus Tunc tunc Iuppiter invidebat, Eheu Quis nunc tristior aspicit ritorem Solis, quis pectore praemit dolorem Tantum? seu rutilo nitescit ortu Aurora, & vitreis mandent amaens Paßim pascua guttulis, alauda Mulcetque ethera blandulo susurro. Vesperi, Hesperias micans ad vndas
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/54 |
Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/54>, abgerufen am 10.02.2025. |