Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.

CVnctis aetatibus, in praestantißimis quibusque Rebuspublicis, imo uero in omnibus & singulis totius mundi cultioris bus regionibus, apud omnes homines, qui ab humanitatis pietatisque studijs non omnino alieni, neque prorsus barbari fuerunt, sic est obseruatum, adeoque ab ipso Aeterno, optimo, maximoque Deo cunctis mortalibus ita ingenitam, ut quanto melius quis de Republica meritus sit, tanto grauius Respublica obitum eius ferat, tantoque maiorem luctum in obitu eius ostendat. Huius rei innumera sane exempla non solum ex historicis scriptoribus, uerum etiam ex Poentis proferri possent: sed, solita nostra Laconica breuitate contenti, unum solummodo, (praesertim cum praesentis intimationis ratio nos supra modum prolixos esse non patiatur) proferemus exemplum. Quanto quaeso animi dolore perculsum, quam uehementi luctu perfusum existimas fuisse Horatium Flaccum, eum is ad Virgilium Maronem de morte Quintilij Vari scribens eita ait:

De Quintilio Varo, qui ab Augusto Caesare cum exercitu in Germaniam missus, praelio uictus erat, ipseque in praelio occubuerat, ac non solum hac ratione, sed etian multis alijs nominibus de Augusto Caesare, Vrbeque Roma & toto Romano imperio optime meritus erat, ait Horatius, nullum desiderio tam cari capitis, neque pudorem, neque modum statuendum esse, immoderatumque & grauiorem luctum iuste uituperari non posse: Melpomenen quoque, cui Apollo sonoram uocem cum cithara dedit, lugubres cantus instituere debere. Et sane ob mortem Quintilij Vari, non solum Horatius & Virgilius, uerum etiam ipse potentißimus Caesar, Octauius Augustus, totusque senatus & populus Romanus, quemadmodum historiae testantur, uehementißimo dolore affecti fuerunt. Grauius uero lugere praestantium uirorum obitum, si natura docet, hoc si omnium aetatum, omnium regionum, omnium Rerumpublicarum, ac totius mundi uniuersalis consuetudo in hunc praesentem usque diem obseruauit, Hoc si Horatius & Virgilius, ipse etiam

CVnctis aetatibus, in praestantißimis quibusque Rebuspublicis, imò uerò in omnibus & singulis totius mundi cultioris bus regionibus, apud omnes homines, qui ab humanitatis pietatisque studijs non omnino alieni, neque prorsus barbari fuerunt, sic est obseruatum, adeoque ab ipso Aeterno, optimo, maximoque Deo cunctis mortalibus ita ingenitam, ut quantò meliùs quis de Republica meritus sit, tantò grauiùs Respublica obitum eius ferat, tantoque maiorem luctum in obitu eius ostendat. Huius rei innumera sanè exempla non solùm ex historicis scriptoribus, uerùm etiam ex Poẽtis proferri possent: sed, solitâ nostrâ Laconicâ breuitate contenti, unum solummodò, (praesertim cùm praesentis intimationis ratio nos suprà modum prolixos esse non patiatur) proferemus exemplum. Quanto quaeso animi dolore perculsum, quàm uehementi luctu perfusum existimas fuisse Horatium Flaccum, eùm is ad Virgilium Maronem de morte Quintilij Vari scribens îta ait:

De Quintilio Varo, qui ab Augusto Caesare cum exercitu in Germaniam missus, praelio uictus erat, ipseque in praelio occubuerat, ac non solum hac ratione, sed etiã multis alijs nominibus de Augusto Caesare, Vrbeque Româ & totô Romanô imperiô optimè meritus erat, ait Horatius, nullum desiderio tam cari capitis, neque pudorem, neque modum statuendum esse, immoderatumque & grauiorem luctum iustè uituperari non posse: Melpomenen quoque, cui Apollo sonoram uocem cum cithara dedit, lugubres cantus instituere debere. Et sanè ob mortem Quintilij Vari, non solum Horatius & Virgilius, uerum etiam ipse potentißimus Caesar, Octauius Augustus, totusque senatus & populus Romanus, quemadmodum historiae testantur, uehementißimo dolore affecti fuerunt. Grauius uerò lugere praestantium uirorum obitum, si natura docet, hoc si omnium aetatum, omnium regionum, omnium Rerumpublicarum, ac totius mundi uniuersalis consuetudo in hunc praesentem usque diem obseruauit, Hoc si Horatius & Virgilius, ipse etiam