Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.

Augustus Caesar totusque Senatus & populus Romanus, in Quintilij Vari, homines Ethnici in hominis Ethnici persona, facere non dubitarunt, quid quaeso nos totamque hanc Academiam, quid Reuerendißimos, Illustriß. Generosißimosque Principes ac Dominos, Dominum Iulium patrem, Fundatorem ac Nutritium huius Almae Inclytaeque Academiae liberalißimum, Dominum Henricum Iulium, Episcopum Halberstadensium, primum, perpetuum & magnificentißimum Rectorem et Cancellarium huius illustris Academiae, Dominum Philippum Sigismundum, Episcopun Verdensium, Dominum loachimum Garolum, Dominum Iulium Augustum quatuor fratres, omnes praememorati Ducis Iulij filios, Dominum VVilhelmum, Dominum Ottonem, Dominum Ioannem, Dominum Fridericum, fratres, Ducis Ottonis filios, omnes Duces Brunsuicensium & Lunaeburgensium, quid Generosos Dominos, Dominum Ernestum, & Dominum Martinum, Comites & Dominos in Reinstem & Blanckenburg, Principes ac Dominos nostros clementißimos, & clementes, (qui sex proximi studiorum causa heic commorantes, Academiae huius praecipua ac singularia sunt ornamenta:) quid amplißimos ordines huius laudatissimi Ducatus, & ipsum totum Ducatum, dicemus confidentius, quid ipsum Imperatorem, quid Dominos Electores & alios Principes uiros, nec non omnes singulosque huius Imperij Romanogermanici proceres, ipsumque adeo totum Romanogermanicum hoc imperium sentire quis existimabit, simulatque de insperato obitu Nobilißimi, Clarißimi ac Consultißimi uiri, Domini Ioachimi Mynsingeri a Frondeck, Iuris utriusque Doctoris & laudatißimi Ducatus huius Camerarij haereditarij, & c. triste nuncium ad ipsorum aures delatum fuit: an uero quis tam stupidus inuenire posset, qui arbritretur, uel minimum ex praeclaris istis innumeris personis, quas diximus & indicauimus, non intelligere, quam praestantis ciuis iactur am passa sit Respublica, in unius pientißime defuncti Mynsingeri nostri (merito enim eum nostrum dicere uidemur, qui studijs suis, dum in uiuis erat, totum se nostrum ostendit, seque a nobis pari loco haberi, non dedignatus est) insperato & ipsi quidem maturo, Reipublicae uero, propter praeclusa eius tam multiplicia seruitia, imm aturo obitu? Is, qui quasi in ueaula alicubi latitauit, quiue propter aeiatem iuniorem, studiorum & meritorum a Mynsingero nostro, piae memoriae, in rempublicam collocatorum ignarus est, non multos propter obitum eius dolore affici forte existimet: at uero qui rerum ciuilium peritus est, & qui uel ipse cognouit, uel ex alijs audiuit, qualia fuerint ab ineunte aetate eius studia, quanti & quam impertaesi pro Republica labores, is quin aliter sentiat, aliter iudicet, fieri non potest. Operaeprecium autem nos facturos uidemur, si pauca de studijs laboribusque et molestiis eius, pro Republica susceptis, referamus, ut inde, quam praestantem -ci

Augustus Caesar totusque Senatus & populus Romanus, in Quintilij Vari, homines Ethnici in hominis Ethnici persona, facere non dubitârunt, quid quaeso nos totamque hanc Academiam, quid Reuerendißimos, Illustriß. Generosißimosque Principes ac Dominos, Dominum Iulium patrem, Fundatorem ac Nutritium huius Almae Inclytaeque Academiae liberalißimum, Dominum Henricum Iulium, Episcopum Halberstadensium, primum, perpetuum & magnificentißimum Rectorem et Cancellarium huius illustris Academiae, Dominum Philippum Sigismundum, Episcopũ Verdensium, Dominum loachimum Garolum, Dominum Iulium Augustum quatuor fratres, omnes praememorati Ducis Iulij filios, Dominum VVilhelmum, Dominum Ottonem, Dominum Ioannem, Dominum Fridericum, fratres, Ducis Ottonis filios, omnes Duces Brunsuicensium & Lunaeburgensium, quid Generosos Dominos, Dominum Ernestum, & Dominum Martinum, Comites & Dominos in Reinstem & Blanckenburg, Principes ac Dominos nostros clementißimos, & clementes, (qui sex proximi studiorum causa hîc commorantes, Academiae huius praecipua ac singularia sunt ornamenta:) quid amplißimos ordines huius laudatissimi Ducatus, & ipsum totum Ducatum, dicemus confidentius, quid ipsum Imperatorem, quid Dominos Electores & alios Principes uiros, nec non omnes singulosque huius Imperij Romanogermanici proceres, ipsumque adeò totum Romanogermanicum hoc imperium sentire quis existimabit, simulatque de insperato obitu Nobilißimi, Clarißimi ac Consultißimi uiri, Domini Ioachimi Mynsingeri à Frondeck, Iuris utriusque Doctoris & laudatißimi Ducatus huius Camerarij haereditarij, & c. triste nuncium ad ipsorum aures delatum fuit: an uero quis tam stupidus inuenire posset, qui arbritretur, uel minimum ex praeclaris istis innumeris personis, quas diximus & indicauimus, non intelligere, quàm praestantis ciuis iactur am passa sit Respublica, in unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri (meritò enim eum nostrum dicere uidemur, qui studijs suis, dum in uiuis erat, totum se nostrum ostendit, seque à nobis pari loco haberi, non dedignatus est) insperato & ipsi quidem maturo, Reipublicae uero, propter praeclusa eius tam multiplicia seruitia, imm aturo obitu? Is, qui quasi in ueaula alicubi latitauit, quiuè propter aeiatem iuniorem, studiorum & meritorum à Mynsingero nostro, piae memoriae, in rempublicam collocatorum ignarus est, non multos propter obitum eius dolore affici forte existimet: at uerò qui rerum ciuilium peritus est, & qui uel ipse cognouit, uel ex alijs audiuit, qualia fuerint ab ineunte aetate eius studia, quanti & quàm impertaesi pro Republica labores, is quin aliter sentiat, aliter iudicet, fieri non potest. Operaeprecium autem nos facturos uidemur, si pauca de studijs laboribusque et molestiis eius, pro Republica susceptis, referamus, ut inde, quàm praestantem -ci