Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate sua, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile pene uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißime comprobauit, & postquam uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipue ac scribendo, orationeque tam soluta quam ligata, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustrata deinde tota Germania tam superiori, quam inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem ante habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publice quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primum commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclare comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unice adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroem, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißimè comprobauit, & postquàm uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustratâ deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unicè adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices <TEI> <text> <body> <div> <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0091"/> uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißimè comprobauit, & postquàm uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustratâ deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unicè adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices </hi> </p> </div> </body> </text> </TEI> [0091]
uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißimè comprobauit, & postquàm uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustratâ deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unicè adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/91 |
Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/91>, abgerufen am 10.02.2025. |