Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundum normam legun & aequitatis instituere tum desiderantem, eo perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, e Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uero Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiun iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eo adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uero, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationen omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subinde locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quod quemadmodum initium publice contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summaria expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uero si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tam impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißime defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uero in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodo praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publice Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamque praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate

in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundùm normam legũ & aequitatis instituere tum desiderantem, eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiũ iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationẽ omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate 

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0092"/>
in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo                          expertum, paeisque studia &amp; administrationem lustitiae, secundùm                          normam legu&#x0303; &amp; aequitatis instituere tum desiderantem,                          eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto,                          Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem                          euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster                          diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere,                          quaead officiu&#x0303; iudicis nobije, uel iudicia summaria                          pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem                          suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae                          pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum                          prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac                          praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum                          conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide                          &amp; diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam                          usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem &amp; incorruptam                          Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum                          cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectatione&#x0303; omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot                          aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis,                          subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque                          eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute                          sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae                          similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum                          reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium                          publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad                          institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem                          ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque &amp;                          innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam                          relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper                          urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro                          intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus                          Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex                          innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam                          ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri,                          cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò                          in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in                          celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus                          utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot                          doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti &amp; aßidua disciplina                          eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito                          Apotelesmate
</hi> </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0092] in bellis grauißimis, acerrimisque praelijs, inuicto animo expertum, paeisque studia & administrationem lustitiae, secundùm normam legũ & aequitatis instituere tum desiderantem, eò perduxit, utamplißimis muneribus, honestißimoque stipendio constituto, Mynsingerum nostrum piae memoriae, é Camera Imperiali in suam hanc ditlonem euocaret, munusque Cancellarij ei deferret. Neque uerò Mynsingerus noster diu satis habuit, ea solummodo curare pro suscepto cancellariat9 munere, quaead officiũ iudicis nobije, uel iudicia summaria pertinebant, sed consilio suo eò adducens praememoratum optimum principem suum, mandato celsitudinis eius, ex ordinatione Imperialis Camerae pulcherrimum compendium extraxit, paucisque ad usum horum iudiciorum prudenter immutatis, supremi Ducalis iudicij ordinationem conscripsit, ac praesidente ipso laudatißimo principe, uices Praesidis gerens, secundum conscriptam ordinationem iudicium instituit, institutum incredibili fide & diligentiae singularique pietatis ac iusticiae Zelo, in extremam usque senectam sustinuit, atque ita aequabilem & incorruptam Iustitiae administrationem posteritati commendauit. Interim uerò, dum cancellariatus munere, dum praesidis uice fungitur, praeter expectationẽ omnium, non solum obseruationum Cameralium centurias aliquot aedit, easque, reuisis relationum in Camera habitarum scriptis suis, subindè locupletat, uerum etiam De cades consiliorum in lucem aedit, atque eas quoque subinde nouis auctionibus exornat: aedidit etiam in senectute sua commentaria ad quosdam titulos Decretalium, nec minus alia, quae similiter aedantur, ueeuidit, temporique commodiori aeditionem eorum reseruauit. Illud autem fatale fuisse uidetur, quód quemadmodum initium publicè contestatae eruditionis, Apotelesma commentariorum suorum ad institutiones Iuris ciuilis esse uoluit, ita postremum quoque hunc laborem ante obitum susceperit, ut Apotelesma illud reuideret, multisque & innumeris locis augmentatum, quasi cygneum cantum nobis post mortem suam relinqueret, quod opus, quamuis eius consummationem uehementer semper urserit, etiamnum sub praelo est. Hic (ut summariâ expositione pro intimationis praesentis ueatione contenti simus) fait uitae cursus Mynsingero nostro piae memoriae. Nunc uerò si haec paucißima, quae ex innumeris retulimus, quis considerabit, quomodo quaeso tàm impudens aut tam ineptus esse poterit, ut non agnoseat pientißimè defuncti Mynsingeri nostri, cum in totam Rempublicam totumque Imperium hoc Romanogermanicum, tum uerò in hasce regiones merita: Vnum hoc si solummodò praestitisset, quod in celeberrima Friburgensiam Academia publicé Iura professus sit, laude dignus utique iudicaretur, meritoque post obitum etiam lugendus, utpote qui tot doctos, tamquê praeclaros uiros sua diligenti & aßidua disciplina eruditos, Reipublicae exhibuerit: quid uero de eo dicendum erit, quod aedito Apotelesmate

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/92
Zitationshilfe: Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/92>, abgerufen am 16.02.2025.